Με υποδέχθηκε με ένα τζιν παντελόνι και ένα μαύρο μπλουζάκι, εντυπωσιακά αδύνατη και νεανική, σαν έφηβη. Δεν την περίμενα έτσι τη Σωτηρία Λεονάρδου στην πρώτη γνωριμία μας. Νόμιζα ό,τι θα αντικρίσω μια γυναίκα με μακριά φουστάνια σαν την τραγουδίστρια που υποδύθηκε στο Ρεμπέτικο του Φέρρη. Φουστάνια φαρδιά, ανέμελα, που να μην έχουν καμία σχέση ούτε και με τα ταγέρ που φορούσε η Γιώτα Γιάννα, η ηρωίδα μας. Μου έφτιαξε τσάι μέντα, το μίνιμαλ καθιστικό μοσχοβολούσε από τα αναμμένα ινδικά sticks και πιάσαμε να αναλύουμε σκόρπιες σημαδιακές φράσεις από το μονόπρακτο του Γιώργου Χρονά. Το βελούδινο υπόγειο της Γιώτας Γιάννα είναι το έργο που τελικά θα ανεβάσουμε στο Κύτταρο για δύο μόνο βραδιές στις αρχές Απριλίου. Το μονόπρακτο Σεβάς Χανούμ εγκαταλείφθηκε μετά από επιθυμία της Σωτηρίας: δεν της άρεσε που τελείωνε με έναν θάνατο επί σκηνής κι ακόμη έτρεφε απ' τα νεανικά της χρόνια μιαν εκτίμηση στη Γιώτα Γιάννα, όταν πήγαινε και την άκουγε στην Πλάκα το ΄70 τόσο. Ξεχειλίζει από φιλοσοφικά νοήματα και ανθρωπιστικές αξίες ο μονόλογος αυτός, τόσο που να αναρωτιέσαι αν είναι λόγια της Γιάννα που "συναρμολόγησε" ο συγγραφέας ή αν έβαλε γενναία την προσωπική του ποιητική σφραγίδα. Με εντυπωσίασε το γεγονός ό,τι η Σωτηρία αποστήθισε μέσα σε δύο εβδομάδες ένα πυκνό κείμενο δεκατριών σελίδων. Πετώντας έξω το στόμφο που μιαν άλλη ηθοποιός ίσως να έκανε "σημαία" της, έπαιξε κανονικά το ρόλο της, πότε καθισμένη και πότε όρθια, βολτάροντας ήσυχα μεσ' στο δωμάτιο μ' ένα σβηστό τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα του χεριού της. Το τρίτο βασικό πρόσωπο της παράστασης, ο συνθέτης Πάνος Φορτούνας, ήθελε να τελειώνει το μονόπρακτο με το Ένα βράδυ που' βρεχε μονότονα, το παλιό ρετρό τραγούδι που λάτρεψε η Γιώτα Γιάννα και αναφέρεται απ' τον Χρονά στην έναρξη του μονολόγου της. Το αρνήθηκα, πιστεύοντας πως θα εκλαϊκεύσει λίγο την όλη προσπάθεια. Χάρηκα που και η Σωτηρία συμφώνησε απόλυτα. Με άλλες έξι πρόβες το πολύ, θα είμαστε έτοιμοι για την πρώτη παρουσίαση. Και ενδιάμεσα θα' χουμε τη χαρά να τα λέμε τακτικότερα. Να μου μιλάει για την αγαπημένη της jazz μουσική, τη reggae και το hip hop. Να παραδέχεται ό,τι ποτέ δεν άκουγε λαϊκά τραγούδια, παρ' όλο που ο κόσμος την έχει ταυτίσει μέχρι σήμερα με το κινηματογραφικό alter ego της Μαρίκας Νίνου. Να σιγοτραγουδάει το Έρωτα εσύ του Χατζιδάκι και του Πρεβελάκη, απ' τη Μήδεια του Ευριπίδη. Να θυμάται γελώντας το punk κούρεμα της στα Εξάρχεια του ΄80 και τη φιλία τους με τη Γώγου. Και, τέλος, να μ' αφήνει με το ζόρι να τη βγάλω μια- δυο φωτογραφίες της κακιάς ώρας, λέγοντας χαριτωμένα πως θα βγει σαν τερατάκι χωρίς μακιγιάζ, χωρίς μια πούδρα έστω... 
