Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΕΟΧΑΡΙΔΗΣ: "ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ"...



Για σήμερα είπα να παρουσιάσω ίσως τον πιο αδικημένο Έλληνα τραγουδιστή κι έναν απ' τους πιο αγαπημένους φίλους μου! Ο Παντελής Θεοχαρίδης είχε την τύχη να ερμηνεύσει σε α΄ εκτέλεση τη "Μικρή πατρίδα" του Γιώργου Ανδρέου και του Παρασκευά Καρασούλου, η οποία ανήκει ανάμεσα στα δυο- τρία εκείνα τραγούδια που έγραψαν ιστορία στην επέλαση του λεγόμενου έντεχνου της δεκαετίας του 1990. Εκτός του Παντελή, στον ομότιτλο δίσκο συμμετείχαν και ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Μόρφω Τσαϊρέλη και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Ο Νταλάρας, όμως, ξαναείπε ο ίδιος σε β΄ εκτέλεση τη "Μικρή πατρίδα"! Η επιτυχία ήρθε, όχι βέβαια για τον νεαρό και

άγνωστο Θεοχαρίδη, αλλά ακόμη μια φορά για τον Νταλάρα. Λίγο αργότερα, την "ταφόπλακα" έβαλε και ο Χρήστος Θηβαίος, όταν έκανε κι αυτός δική του τη "Μικρή πατρίδα".Ο Παντελής ευτυχώς δεν πτοήθηκε. Σα γνήσιος μαχητής με τους δικούς του όρους, συνέχισε να υπηρετεί διακριτικά το καλό τραγούδι και στα τέλη του 2000 ηχογράφησε με τη φωνή του έναν από τους ομορφότερους δίσκους του Σείριου στη μετα-Χατζιδάκι εποχή: τα Τραγούδια του Χαμένου Ποιητή σε μουσική Δημήτρη Μαρκατόπουλου και στίχους Χ.Γ. Παπαδόπουλου ονομάστηκαν έτσι από τον ίδιο τον Χατζιδάκι, όταν ο μεγάλος συνθέτης είχε ακούσει τη δουλειά των δύο νέων δημιουργών στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας το ΄91. Εάν ο Χατζιδάκις ήταν εν ζωή σίγουρα θα επέλεγε τον Παντελή Θεοχαρίδη για ερμηνευτή των τραγουδιών του- και δεν είναι υποκειμενική

ακριβώς η άποψη αυτή. Το ίδιο είχαν ισχυριστεί ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και η Νένα Βενετσάνου, όταν πέρσι στα Ανώγεια, στα Υακίνθεια του Λουδοβίκου, προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ για τη Νταντωνάκη και ο Παντελής μοιράστηκε με τη Νένα τα τραγούδια του Μεγάλου Ερωτικού! Αξέχαστη καλοκαιρινή βραδιά! Φαινομενικά μονόχνωτος και ελαφρά ακοινώνητος, που τραγουδά με ένα ύφος βαρύ κι ασήκωτο και που έχει κάνει τη νύχτα μέρα, ο Παντελής είναι για μένα ένας κατά βάθος εύθυμος χαρακτήρας και ένας φίλος, με τον οποίο κάθε φορά που βρισκόμαστε τα γέλια αντηχούν χιλιόμετρα μακριά! Κυρίως, όμως, ο Παντελής είναι ένας διανοούμενος καλλιτέχνης με παιδεία, σωστή κρίση, θέση και άποψη πάνω στα πράγματα του καιρού του. Κάναμε και ένα βίντεο- κλιπ μαζί, αυτό που επισυνάπτεται με το συγκεκριμένο post και που προοριζόταν για σουξέ του τελευταίου δίσκου του με τίτλο Η αγάπη πάει με κουπιά. Το κομμάτι λεγόταν Δεν θα πας πουθενά και ήταν σε μουσική του Ευγένιου Δερμιτάσογλου και στίχους του Θανάση Πλαταμώνα, αμφότεροι Θεσσαλονικείς. Δεν συμπαθώ τα μουσικά βίντεο (το ίδιο κι ο Παντελής) και αν δε μου το ζητούσε αυτός, δε νομίζω να έμπαινα κι εγώ στη διαδικασία. Επιθυμία, επίσης, ήταν και του παραγωγού Άγγελου Σφακιανάκη κι έτσι έγινε ό,τι έγινε. Σήμερα που ξαναβλέπω το κλιπ μετά από αρκετούς μήνες, διαπιστώνω πως δεν στέκει σαν παρωδία του Kill Bill (που ήθελε ο παραγωγός του cd),αλλά περισσότερο σαν μια παρωδία του πώς φτιάχνεται στην πραγματικότητα ένα ελληνικό βίντεο- κλιπ με λιγότερα από 3.000 ευρώ (κι αυτά απ' την τσέπη του ταλαίπωρου του καλλιτέχνη)...Τα γυρίσματα έγιναν πέρσι, ακριβώς τέτοιες μέρες, στο απομονωμένο εξοχικό σπίτι της Νένας Βενετσάνου στο Πόρτο Ράφτι. Η κοπέλα, της οποίας ούτε που θυμάμαι το όνομα και που υποδυόταν την παρτενέρ του Παντελή, έπρεπε στη σκηνή της παραλίας να τρέξει, αυτός να την κυνηγήσει, να την τσακώσει, να φιληθούν κλπ. κλπ. Δυστυχώς όμως για ένα περίεργο λόγο δε μπορούσε να τρέξει ούτε στα πενήντα μέτρα! Ο Παντελής περπατούσε κανονικά, χωρίς να χρειαστεί καν να τρέξει και την...έπιανε. Την πηγαίναμε τη σκηνή ξανά και ξανά, η βροχή άρχισε να πέφτει ενοχλητική, ώσπου ο Παντελής απηύδυσε, έπιασε την κοπέλα απ' τους ώμους και της είπε λυμένος στα γέλια τρέχα λίγο, ρε πουλάκι μου, όχι τίποτα άλλο, θα σε πατήσω! Το κλιπ αυτό περιέργως κάποιος κ. Τάγης το έκοψε από το MAD TV, το μοναδικό κανάλι απ' όπου θα μπορούσε να προβληθεί μαζικά. Και λέω περιέργως, διότι λίγο καιρό πριν απ' αυτό, είχα σκηνοθετήσει άλλο ένα βίντεο ενός τραγουδιού του Γιώργου Σταυριανού με τον Πάνο Κατσιμίχα.

Ήταν πολύ πιο ταπεινή παραγωγή, θυμάμαι, γυρίστηκε σε ένα τρίωρο πέρασμα από τις συνοικίες των μεταναστών γύρω απ' την Ομόνοια, αλλά παρ' όλα αυτά παιζόταν επί τρεις ολόκληρες εβδομάδες από το MAD! Προφανώς, άλλο Κατσιμίχας ή Κότσιρας ή Χατζηγιάννης και άλλο Θεοχαρίδης...Δεν πειράζει, Παντέλο! Κι αν μας κόψανε από το MAD, πήγαμε στα Ανώγεια, όπου ο κόσμος δάκρυσε όταν τραγουδήσατε ντουέτο τα Λιανοτράγουδα!Συνέχισε εσύ να ισορροπείς περίτεχνα μεταξύ Χατζιδάκι και Echo & The Bunnymen που σου αρέσουν κιόλας κι εμείς εδώ θα' μαστε μέχρι να' ρθουν τα επόμενα μεγάλα και αθόρυβα τραγούδια σου. Κι αν δύσκολα πια θα ξαναβρεθεί μια "Μικρή πατρίδα" στο δρόμο σου, μην απογοητεύεσαι, τουλάχιστον εκείνη, η πρώτη, έχει σφραγιστεί από τη δική σου φωνή, αλλά και την ιστορική μνήμη του νεοελληνικού τραγουδιού!

29 σχόλια:

Θράσος είπε...

Εκπληκτική φωνή, ωραία σεμνή παρουσία.
Να σου πω την αλήθεια περιμένω πολύ περισσότερα πράγματα. Η ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ και ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ήταν εκπληκτικά. Το η ΑΓΑΠΗ ΠΑΕΙ ΜΕ ΚΟΥΠΙΑ μου άρεσε πολύ αλλά δε με ενθουσίασε.
Εκτός από Χατζιδάκι, θα μπορούσε να ερμηνεύσει με μεγάλη ευκολία τα 'βαριά' του υποτιμημένου Κραουνάκη.
Μια άλλη αδυναμία μου είναι τα ελαφρά του Πλέσσα και του Καπνίση σε jazz εκτελέσεις, αλλά τα έχουν υποβαθμίσει κάποιοι τύποι σαν τον Δελαπόρτα, και κανείς σοβαρός τραγουδιστής δεν θα ήθελε να συνδέσει το όνομα του μαζί του.
Eπίσης συμφωνώ με την πλειοψηφία των μουσικών σου προτιμήσεων.

Θράσος είπε...

A και το άσχετο
Να ζητήσω για το 'Έξι κορίτσια με ρωτούν' του Χατζιδάκι που δεν μπορώ να το ανακαλύψω σε κανένα κύκλο τραγουδιών;
Ξέρεις επίσης εάν έχει κυκλοφορήσει ποτέ το '7 τραγούδια θα σου πω' από την Μελίνα;
Η ερμηνεία της στο 'Χάρτινο το φεγγαράκι', τόσο στο ακουστικό θεατρικό της ΈΡΑ όσο και στη συλλογή του Σείριου είναι για μένα καθηλωτική

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Αγαπητέ μπόσκο
Παρακολουθώ το blog σου εδώ και αρκετό καιρό (παράλληλα με τις ταινίες και τα γραπτά σου στο «Δίφωνο»). Πρώτη φορά όμως παίρνω το θάρρος να γράψω ένα σχόλιο, κι αυτό γιατί διαβάζοντας το τελευταίο post, σκέφτηκα πως είναι η μόνη φορά που συναντάω κείμενο για τον Παντελή Θεοχαρίδη που να τον τοποθετεί εκεί που πραγματικά του αξίζει. Να σημειώσω ότι δε τον γνωρίζω προσωπικά, άρα δεν μπορώ να έχω άποψη για την παιδεία του. Όμως, οι επιλογές του (δισκογραφικά) είναι εξαιρετικές! Όταν καλείται να ερμηνεύσει ένα τραγούδι δεν το «ξεπετάει». Πίσω από κάθε φράση που τραγουδάει, φαίνεται ολοκάθαρα η σκληρή δουλειά που έχει κάνει, και κάτι σημαντικό που λείπει από πολλούς ερμηνευτές: καταλαβαίνει αυτό που τραγουδάει! Όσο κι αν ακούγεται αστείο αυτό, πολλοί είναι οι τραγουδιστές που δεν «ακούν» τι λέει το τραγούδι, παρά αρέσκονται στο να ακούν μόνο τη φωνή τους. Αν βάλει κανείς δίπλα – δίπλα τις τρεις εκτελέσεις της «Μικρής Πατρίδας» θα καταλάβει αμέσως τι εννοώ. Δεν έχει σημασία ποιος ερμήνευσε 1ος, 2ος, ή 10ος κάποιο τραγούδι. Σημασία έχει ποιος μας αποκάλυψε την μαγεία του. Αυτό ακριβώς κάνει ο Παντελής Θεοχαρίδης: ΕΠΙΛΕΓΕΙ μαγικά τραγούδια και τα ΥΠΗΡΕΤΕΙ, δεν τα υποτάσσει στην (κατά τα άλλα υπέροχη) φωνή του. Ότι κάνει δηλαδή και ο εξίσου αδικημένος Βασίλης Γισδάκης, αλλά και πολλοί άλλοι νέοι ερμηνευτές της γενιάς μας. Όσο για «τα τραγούδια του χαμένου ποιητή», πρόκειται για εξαιρετική δουλειά που δεν είχε την τύχη να προβληθεί όσο της άξιζε. Κάποια στιγμή θα αναρτήσω κάποιο post σχετικά με αυτό το δίσκο και θα σε «καλέσω» να το διαβάσεις (το blog μου είναι «νεογέννητο» και θέλει το χρόνο του…).

Με εκτίμηση

maira είπε...

Αν τυχόν...
να κανονίσουμε...
Αντηχούν ακόμα τα γέλια μας...
στους τοίχους.
Οι πατρίδες δεν ορίζονται από δισκογραφικές και παραγωγούς...κάμπους και βουνά.
Δεν είναι γύρω μας.
Είναι μέσα μας.
Κι ο Παντελής Θεοχαρίδης είναι μέρος αυτής της όμορφης πατρίδας μας.
Για αυτήν τραγουδά ακόμα αυτή η ΄΄πρώτη΄΄ φωνή.
Άντε...να την ακούσουμε...μας έλειψε!

BOSKO είπε...

θράσος Ι...
Κατ' αρχάς, θράσος είναι nickname ή το πραγματικό σου; γνωρίζω έναν Θράσο, τον υπεύθυνο του Μικρού Πολυτεχνείου. Ο Κραουνάκης δε νομίζω ό,τι θα του πήγαινε ως συνθέτης του Θεοχαρίδη, πέρα ίσως από κάποια καλά λαϊκά τραγούδια που έχει γράψει. Με τίποτα, όμως, ο Πλέσσας και ο Καπνίσης- κι αυτό δεν έχει να κάνει με ή άνευ Δελαπόρτα. Σέβομαι τους δύο αυτούς συνθέτες(ειδικά τον Καπνίση για τη δουλειά του στον κιν/φο), μα νομίζω πως είχαν βρει τις κατάλληλες φωνές των τραγουδιών τους στο πλαίσιο πάντα της εποχής τους. Υπάρχουν τόσα νέα καλά πράγματα που ψάχνουν τη δική τους φωνή...Εξαιρώ βέβαια τον Χατζιδάκι ως βαθιά διαχρονικό δημιουργό.

Θράσος ΙΙ
Όπως και το "Παιδί από την Κρήτη", έτσι και το "Έξι κορίτσια με ρωτούν", θα το βρεις α΄εκτέλεση στον προσωπικό δίσκο της Μαρίας Δημητριάδη "Δελτίο καιρού"(1980). Το "Εφτά τραγούδια θα σου πω" ηχογραφήθηκε με τη Μαίρη Λω, αλλά υπάρχει και η εκδοχή με τη Μελίνα, κατ' ευθείαν αποσπασμένη από την ηχητική μπάντα της ταινίας "Στέλλα" του Κακογιάννη. Προβληματική μεν (με ατάκες των ηθοποιών ενδιάμεσα), συλλεκτική δε!

μάκης...
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου και τις επισκέψεις σου.Ωραίο blog και το δικό σου!Υπερβάλλεις λίγο εκεί που λες για ένα κείμενο που τοποθετεί πραγματικά τον Θεοχαρίδη εκεί που του αξίζει. Πιο πολύ θέλησα να παρουσιάσω έναν φίλο, όπως κατά καιρούς κάνω με πολλά πρόσωπα που περνούν απ' το Παν του Ελαχίστου. Συμφωνώ με τη σύγκριση και τη γνώμη που καταθέτεις. Ο "λαϊκός" Παντελής Θεοχαρίδης, ο "λυρικός" Βασίλης Γισδάκης, ο "τενόρος" Δώρος Δημοσθένους, ο "κωμικός" Πάνος Μουζουράκης, η "παραδοσιακή" Καίτη Κουλλιά, ακόμη και ο "ποπ" Γιώργης
Χριστοδούλου, είναι νέα παιδιά με ταλέντο και παιδεία που προσπαθούν μέσα σ' έναν κανονικό οχετό να ξεχωρίσουν με τη δική τους πραγματικότητα που μεταφέρουν.Να κάνεις post για τα "Τραγούδια του Χαμένου Ποιητή", πρόκειται για εξαιρετική δουλειά, η οποία για ευνόητους λόγους πήγε...άπατη κι αυτή.

maira del mar...
Θα την ξανακούσουμε σύντομα αυτή τη φωνή, Μαιρούλα. Για την ώρα αναζητείται το κατάλληλο εκείνο υλικό που ζητάει την απόλυτη ερμηνεία. Κι όπως ξέρεις, βοηθάω κι εγώ σ' αυτό όσο μπορώ!

Θράσος είπε...

Ωκ...θησαυρός γνώσεων...
Και εγώ εκεί το βρήκα το 'Εξι κορίτσια με ρωτούν' αλλά έλεγα μήπως υπάρχει σε κάποιο άλλο κύκλο και είμαι εντελώς κουκουρούκου.
Ίσως η αδυναμία μου στον Κραουνάκη με τυφλώνει τόσο που διαφωνώ, αλλά μπορεί να ξέρεις καλύτερα.
Μy name is Βασίλης. Θράσος από τον Θράσο Καστανάκη, ξεχασμένο-υποτιμημένο συγγραφέα του 30-εφάμιλλου του Καραγάτση.
Εκεί με είχε χτυπήσει όταν άνοιξα το blog

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι που αγαπάνε τη φωνή του Θεοχαρίδη! Πολλές και χρήσιμες οι πληροφορίες που μας δίνεις, αλλά έχω δύο απορίες σχετικά με τη Μικρή Πατρίδα:
α) Ο "δαιμόνιος Νταλάρας" πώς και δεν είχε αντιληφθεί ότι το συγκεκριμένο τραγούδι θα γινόταν η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου; Το τραγούδι "βρωμάει" από χιλιόμετρα ότι θα έγραφε, όπως λες, ιστορία και ο Θείος το άφησε από τα αρπακτικά του νύχια; Δεν το είχε ακούσει πριν να βγει ο δίσκος; Γιατί επέλεξε να τραγουδήσει άλλα τραγούδια από το δίσκο;
β) Πότε ηχογράφησε ο Νταλάρας το τραγούδι σε β' εκτέλεση για πρώτη φορά; Δεν ήταν στο ντουέτο με το Θηβαίο στην Ιερά Οδό;

BOSKO είπε...

Θράσος...
Που να το φανταζόμουν ό,τι θα υπήρχε blogger με nickname εμπνευσμένο απ' το συγγραφέα του "Χατζή Μανουήλ"; good choice!

gazakas...
Καλώσ' τον!
Σου απαντώ με όσα γνωρίζω και πάντα υποκειμενικά:
α) Η "Μικρή πατρίδα" είχε γραφτεί για τη φωνή του Παντελή, όταν τον άκουσε ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου στη Θεσ/νίκη. Αυτό, βέβαια, δε λέει τίποτα μπρος στα "θέλω" του Νταλάρα. Κι είναι και λογικό, νομίζω για την ιστορία και το ρεπερτόριο του. Εδώ, υποθέτω ότι μια και το τραγούδι(σύμφωνα με δηλώσεις του συνθέτη του) χρωστούσε πολλά στον Μάνο Χατζιδάκι και τον Rene Aubry να μην έκανε εκείνη την περίοδο για τον Νταλάρα. Μην ξεχνάμε, ήταν ακόμη 1996 και το ΄94 ο Χατζιδάκις στην τελευταία του συνέντευξη έσερνε τα εξ αμάξης στον Νταλάρα! Ίσως δηλαδή ο Νταλάρας να μην επιθυμούσε κανενός είδους "σύνδεση" με τον Χατζιδάκι που είχε φύγει απ' τη ζωή πρόσφατα σχετικά. Λέω τώρα γω...
β) Όταν όμως ο Νταλάρας, λοιπόν, είδε πόσο ξεχώρισε η μπαλάντα αυτή από τα ραδιόφωνα- και κακά τα ψέματα, κανείς δε θυμάται άλλο τραγούδι απ' τον εν λόγω πολύ καλό δίσκο- αποφάσισε να την οικειοποιηθεί. Την τραγουδούσε πρώτα στις συναυλίες του κι ακολούθησε πρώτη ζωντανή ηχογράφηση, αυτή που λες κι εσύ, το ντουέτο με τον Θηβαίο. Τους ξεχώρισα, όμως, απ' τον Θηβαίο στο post μου, διότι ο παραγωγός Άγγελος Σφακιανάκης μου έλεγε ό,τι αυτός είχε προτείνει στον Θηβαίο να το εντάξει στο ρεπερτόριο του στην Ιερά Οδό, στο πρόγραμμα με τον Νταλάρα. Θεωρούσε ό,τι ο Παντελής με την άρνηση του να κάνει βίντεο-κλιπ το τραγούδι, κάπου το έθαψε από μόνος του. Ο Παντελής, πάλι, έχει υποστηρίξει ό,τι τόσο αυτός, όσο και ο στιχουργός Καρασούλος, εκείνη την περίοδο περνούσαν την αναρχοαυτόνομη φάση τους, που δεν πίστευε στη δύναμη της εικόνας ώστε να κάνει επιτυχία ένα τραγούδι. Πίστεψε με, αυτής της άποψης είμαι κι εγώ και τους κατανοώ απόλυτα. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Μπόσκο,
δε σε γνωρίζω, αλλά υποκλίνομαι στη γνώση σου. Κάνεις πολύ καλά που γράφεις στο Μουσικό Τύπο, σε χαίρομαι ειλικρινά!
Φαν σου!
Γιάννης Λ.

greekgaylolita είπε...

Φιλε Μποσκο σε γνωριζω και δεν υποκλινομαι στη γνωση σου!(μην παρουν καιτα μυαλα σου αερα;-P)
Εγω με τις ιδεες μου κι εσυ με τη Σωτηρία αλλωστε:-)))

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
Φίλε Γιάννη Λ. δε χρειάζεται να υποκλίνεσαι σε κανένα, πόσο μάλλον σε μένα. Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.

ggl...
Εγώ με τις ιδέες μου, λοιπόν κι εσείς με τα λεφτά σας, νομίζω πως τα θέλετε μονά- ζυγά δικά σας! Δε μου είπες μια γνώμη για τον τραγουδιστή Θεοχαρίδη, όμως, το θέμα του post. Καλή επιτυχία γι' απόψε κι όπως σου είπα αν έχω τελειώσει την πρόβα με Σωτηρία θα περάσω οπωσδήποτε.

greekgaylolita είπε...

Ο Θεοχαριδης μ'αρεσει πολυ Μποσκο μου,αλλα αυτο δεν εχει να κανει Σ'αυτο το ποστ θιγεις μια σειρα απο ζητηματα που δε ξερω αν πρεπει να τ'ανοιξω κι εγω(δε προλαβαινω κιολας).Βασικα συνοψιζονται στ'οτι η εποχη εχει αλλαξει αλματωδως(η περασμενη δεκαετια ακομα πιο δραστικα και γρηγορα λογω των τεχνολογικων εξελιξεων απο οτι η ευρυτερη εικοσαετια γενικοτερα.)Τα ιερα τερατα η πεθαναν η αργοσβηνουν.Οι τραγουδιστες-Καπετανιοι φυτοζωουν(ρεπερτοριακα)ενω οι δισκοι-γαλερες βυθιζονται κυκλοφοριακα.Το ιντερνετ επελαυνει.Η Μελωδια πρεπει ν'αλλαξει.Το εσωτερο και το εξωτερικο να επανακαθοριστουν.Οι αθορυβοι μα σημαντικοι να δημιουργησουν του δικου τους ειδους θορυβο(δε μ'αρεσουν οι δηλωσεις σαν του τιτλου,αλλα θα τ'αντιπαραλθω.Καθε καλλιτεχνης θελει ν'αγαπηθει,να συναντησει και νασυναντηθει.Ανυγουεη,χεμινγουεη,μ'εκανες και φλυαρησα παλι boscoπαιδο και πρεπει και να ετοιμαστω:-)

Ανώνυμος είπε...

Μπόσκο (ή Μπόσκε;), σ' ευχαριστώ για τη γρήγορη απάντηση. Όπως και ο ggl, που περιγράφει σε ελάχιστες γραμμές την κατάσταση πολύ εύστοχα, μπήκα στον πειρασμό να μιλήσω κι εγώ για κάποια από τα θέματα που άνοιξες (πχ. το σχετικά όψιμο κόλλημα μας στην Ελλάδα με την "οικειοποίηση" τραγουδιών από κάποιους ερμηνευτές), αλλά είναι κρίμα να ξεστρατίσουμε σε ένα κείμενο που αναφέρετε στον Παντελή...

Ανώνυμος είπε...

Τελικά, κανείς δεν είναι άσφαλτος που είπε και η Λαίδη... Το τελευταίο "αναφέρετε" που έγραψα βγαίνει στην αναφορά, αφού στο τέλος ήθελε ένα -αι...

BOSKO είπε...

ggl...
Είδες γιατί εμμέσως επέμεινα να τοποθετηθείς επί του θέματος; ξέρεις ό,τι κι εγώ συμφωνώ μ' αυτά που λες, αν και δεν κατανοώ τη φράση σου "πρέπει ν' αλλάξει η μελωδία". Πώς δηλαδή ν' αλλάξουν οι μουσικές φράσεις, απ' όπου και αν πηγάζουν; η Αρλέτα μου' χε πει "αν ένα τραγούδι δε μπορεί να σταθεί με μια κιθάρα μόνο, τότε δεν είναι αληθινό τραγούδι". Πολύ σωστή άποψη, νομίζω. Όσο για τον τίτλο που έβαλα, δεν έχεις άδικο...ο Θεοχαρίδης που είδε τη φράση του που απομόνωσα μου είπε ό,τι θα λάβω σχόλια ακόμη και του τύπου "ε, πες του τότε να κάθεται να τραγουδάει σπίτι του"...κι όμως, εμένα δε με χαλάει η θέση αυτή. Αν είναι να επικοινωνήσει με ένα κοινό που βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον Notis με τον Παντελή, χίλιες φορές να τραγουδάει για τον εαυτό του! Τέλος με το post αυτό, μάλλιασε η γλώσσα μου με όλους σας σήμερα...

gazakas...
Μπόσκο, Μπόσκο, καλά το' γραψες. Δε θεωρώ κόλλημα αν ένας ερμηνευτής έχει ταυτιστεί με ένα τραγούδι. Τι να κάνουμε δηλαδή τώρα; ξέρεις πόσο δύσκολο είναι τη σήμερον ημέρα μέσα στην πληθώρα της δισκογραφικής παραγωγής να βρεθεί ένας πραγματικός τραγουδιστής που θα οικειοποιηθεί έστω ένα πραγματικό τραγούδι;

Ανώνυμος είπε...

Το κόλλημα με την οικειοποίηση αναφερόταν στο ότι στην Ελλάδα δε βλέπουμε με καλό μάτι τις δεύτερες και τρίτες εκτελέσεις τραγουδιών από άλλους τραγουδιστές, με την κριτική στην περίπτωση του Νταλάρα να έχει φτάσει σε επίπεδα απίστευτης κακεντρέχειας (δεν αναφέρομαι εδώ σε σένα, απλά πήρα αφορμή από αυτό που έγραψες για το Νταλάρα και την "οικειοποίηση" της Μικρής Πατρίδας εκ μέρους του)...

BOSKO είπε...

Α, ρε gazaka, τεράστια η κουβέντα που ανοίγεις. Να στο πω αλλιώς: όλους τους μεγάλους συνθέτες έχει ερμηνεύσει ο Νταλάρας, τόσα κοσμαγάπητα τραγούδια έχει πει, είναι ανάγκη κάθε φορά να την ψάχνει και με τραγούδια συναδέρφων του; Αυτό που λέμε, εν ολίγοις, και την πίτα φαγωμένη και το σκύλο χορτάτο. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η όποια κακεντρέχεια εσύ διακρίνεις. Ο Παντελής, πάντως, στις συνεντεύξεις του πάντα λέει πως η συμμετοχή του Νταλάρα σ' ένα δίσκο του τον τιμούσε, καθώς τον άκουγε από μικρός. Νομίζω τα είπε όλα η φράση του ggl: "τραγουδιστές-καπετάνιοι που φυτοζωούν ρεπερτοριακά"...Ναι, κρίμα είναι, λυπηρό. Οι άλλοι όμως τραγουδιστές που ανέκαθεν ήταν οι καμαρώτοι στο πλεούμενο του τραγουδιού, δεν τους φταίνε σε τίποτα. Καλή η κουβέντα, έτσι φίλτατε;

Ανώνυμος είπε...

Κάτι παραπάνω από καλή η κουβέντα μας, φίλε μου: εποικοδομητική και διδακτική.

Γράφεις όμως: "όλους τους μεγάλους συνθέτες έχει ερμηνεύσει ο Νταλάρας, τόσα κοσμαγάπητα τραγούδια έχει πει, είναι ανάγκη κάθε φορά να την ψάχνει και με τραγούδια συναδέρφων του."
Να δούμε λίγο αυτό το "κάθε φορά" σε τι μεταφράζεται τα τελευταία είκοσι χρόνια, για να καταλάβουμε τι εννοώ μιλώντας για κακεντρέχεια; Πόσα τραγούδια Ελλήνων συναδέρφων του έχει τραγουδήσει σε δίσκους live ή studio από το 1988 ο Νταλάρας χωρίς τη συμμετοχή του συνθέτη ή του τραγουδιστή της α' εκτέλεσης (δε συμπεριλαμβάνω για ευνόητους λόγους λαϊκά, ρεμπέτικα, παραδοσιακά, λάτιν και γενικότερα τραγούδια που είχε περάσει πολύς καιρός από την πρώτη εκτέλεσή τους);
Αντιγράφω από την πολύτιμη δουλειά που έχει κάνει στο http://www.dalaras.com το μέλος Apostolis:
1. Αύγουστος (live - Αττικόν-1991)
2. Μια φυσαρμόνικα που κλαίει (live - Αττικόν-1991)
3. Το πολλαπλό σου είδωλο (live - Αττικόν-1991)
4. Λόγια κλειδωμένα (live - 1997)
5. Τα τσιγάρα (live - Ιερά Οδός I-1997)
6. Του έρωτα (live - Ιερά Οδός I-1997)
7. Βασιλική (live - Ιερά Οδός II-1998)
8. Νότος (Μάριος Φραγκούλης) (live - Ιερά Οδός II-1998)
9. Μικρή Πατρίδα (Συνήθεις Ύποπτοι) (live - Ιερά Οδός II-1998)
10. Η Ελλάδα ταξιδεύει (live - Ιερά Οδός II-1998)
11. Τα σμυρνέικα τραγούδια (live - Ιερά Οδός II-1998)
12. Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον (live-2001)
13. Μπαλαμός (το τραγούδι των γύφτων) (live-2001)

Αυτά. Μόνο.
13 τραγούδια σε διάστημα 20 ετών και 20 και βάλε δίσκων είναι η "κάθε φορά" που ανάφερες. Είναι τόσο πολλά ώστε να προσελκύει τόσο αρνητικά σχόλια το γεγονός ότι τα ξανατραγούδησε ο Νταλάρας;

ΥΓ. Δεν είμαι μίσθαρνο όργανο του Θείου...

BOSKO είπε...

Ειλικρινά δε με πείθεις, αγαπητέ gazaka, αλλά χαίρομαι το "ψάξιμο" που έχεις ρίξει. Ας κλείσει εδώ η νταλαροκουβέντα, διότι όπως πολύ σωστά είπες κι εσύ, το post είναι προσωπικό μου αφιέρωμα στον Παντελή Θεοχαρίδη. Σε περιμένω το ίδιο μαχητικό σε επόμενη ανάρτηση!

pokaxas είπε...

Αγαπητέ Μπόσκο,χαίρομαι πάρα πολύ που υπάρχουν Υδροχοάκια σαν κι εσένα (όπως και εγώ )που λένε τα πράγματα με το όνομα τους.Ειλικρινά λατρεύω τον καλλιτέχνη Παντελή Θεοχαρίδη και σ΄ευχαριστώ για τα σχόλια που έγραψες για εκείνον.Όντως θεωρώ ότι είναι από τους πιο αδικημένους του χώρου και πιστεύω ότι είναι από τους καλύτερους τραγουδιστές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.Δεν έχω χάσει καμιά από τις live εμφανίσεις τους και πραγματικά σε ταξιδεύει.Το αγαπημένο μου το μαθαίνω να ζώ.Όσο για το κλιπ εμένα μου άρεσε πολυ.Αυτά...

BOSKO είπε...

pokaxas...
κι ο Παντελής υδροχοάκι είναι! Σ' ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ BOSKO TI KANEIΣ;ΚΑΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΛΥ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΥΔΡΟΧΟΟΙ ΣΑΝ ΑΤΟΜΑ.ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΡΕΛΛΑ ΑΝ & ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟ ΙΔΙΟΡΥΘΜΟΙ.ΛΙΓΟΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ,ΠΟΛΛΟΙ ΜΑΣ ΠΑΡΕΞΗΓΟΥΝ.....ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΖΩΔΙΑ ΑΝ& ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΟΛΥΠΙΣΤΕΥΩ.Ο ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ.ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ ΑΝ ΘΕΣ ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΚΡΙΒΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΝ ΤΗ ΞΕΡΕΙΣ ΒΕΒΑΙΑ.ΣΑΝ ΘΑΥΜΑΣΤΡΙΑ ΤΟΥ&ΜΟΝΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΣΑΝ ΥΔΡΟΧΟΑΚΙ.ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΑΙ.ΠΕΙΡΑΖΕΙ;ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΛΙΓΟ ΧΑΖΟ...ΠΑΝΤΩΣ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ.ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ.ΦΙΛΑΚΙΑ...

BOSKO είπε...

ανώνυμη...
λυπάμαι, μα δε σου λέω τίποτα. Κι αν είσαι καμιά μάγισσα εσύ και του κάνεις τίποτα του παιδιού και χάσει την ωραία φωνή του; αστειεύομαι...αγάπα τους καλλιτέχνες από μακριά, συνήθως είναι πιο υγιές αυτό. Κάτι θα ξέρω για να σ' το λέω

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ Ολοι απο μακριά.Οι καλλιτέχνες και ιδιαίτερα..... αυτοί που χουν οικογένεια ειναι για να τους αγαπάμε για τη φωνή ,όχι για τίποτα άλλο.Μάλλον με παρεξήγησες...

Ανώνυμος είπε...

ΕΠΙΣΗΣ ΜΠΟΣΚΕ,ΕΠΕΙΔΗ ΜΕ ΠΡΟΣΒΑΛΕ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΙΔΗ,(ΣΙΓΑ ΤΑ ΑΥΓΑ & ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΣ),ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΧΟΥΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ FUN,ΑΠΛΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ(ΒΛΕΠΕ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ).ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΓΙΣΣΕΣ&ΤΙΣ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΑΥΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ.ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΜΑΛΛΟΝ(ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΙ...)Α..ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ: ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ.ΕΓΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΝ ΓΝΩΣΤΗ ΤΟΥ ΘςΕΟΧΑΡΙΔΗ.ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΣΤΩ & ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙ.ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ.ΜΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΚΟΥΩ.ΕΓΩ ΦΕΥΓΩ ΓΕΜΑΤΗ ΜΕ ΑΥΤΟ.ΑΡΑΓΕ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΦΕΤΟΣ;

BOSKO είπε...

ανώνυμος...
νεαρά θαυμάστρια του Θεοχαρίδη, ούτε καν αναφέρθηκα σε ημερομηνίες γέννησης. Λυπάμαι αν σε πρόσβαλλε το οποιοδήποτε σχόλιο μου, καταλαβαίνεις πως δεν είχα τέτοια πρόθεση. Καλά κάνετε, το αγόρι σου κι εσύ και στηρίζετε τέτοιου είδους "χαμηλόφωνους" καλλιτέχνες. Νομίζω στη Βάρδια τραγούδαγε ο Παντελής κάθε Παρασκευοσάββατο, αλλά ήρθε και στο Κύτταρο στην Αθήνα με τον Ρασούλη. Time out!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα.Sorry που σου μίλησα έτσι.
Παρεξήγηση και κακό time

Kostas L.A. είπε...

Πολυ ομορφη παρουσιαση στον Παντελη Θεοχαριδη!!Ειναι οντως κριμα γιατι στη χωρα μας ταλαντουχοι ανθρωποι γεματοι ορεξη οπως κι εκεινος..μενουν στη σκια ολων εκεινων των κορακιων που εχουν γινει πρωτα ονοματα,κι αντι να αφησουν λιγη απο τη δοξα σε καποιον νεοτερο που αξιζει,απλα κατασπαραζουν οσα μπορεσουν γεματη απληστια για περισσοτερα ακομα!!
Να σου θυμησω επισης την περιπτωση του Δημητρη του Παναγοπουλου,που κατα τον Χατζιδακη θα ηταν ο συνεχιστης του μεγαλου του εργου..η ακομα και του υποτιμημενου απο πολλους Βασιλη Λεκκα,που προσωπικα θαυμαζω απεριοριστα!!
Ας μη μακρυγορω αλλο ομως..συνεχισε ετσι με το blog μου αρεσαν πολλα απο οσα ειδα εδω μεσα!!

BOSKO είπε...

kostas l.a. ...
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εσύ συνέχισε να ασχολείσαι με ωραία πράγματα, που είσαι νέο παιδί. Κι εγώ θα συνεχίσω το blogging, που γουστάρω πολύ. Σε ό,τι αφορά τον Παναγόπουλο, ξέρω πως ο Χατζιδάκις λάτρευε την "Αύρα" κι είχε δώσει εντολή να μην κόβεται η "ουρά" του τέλους του τραγουδιού από το ραδιόφωνο. Από κει και πέρα, θα' λεγα πάντα υπερβολικός ο μέγας Χατζιδάκις...ο Λέκκας είναι άλλη περίπτωση, ενώ ξεκίνησε με τον Χατζιδάκι, ελίχθηκε καλλιτεχνικά και έκανε ωραίες συνεργασίες με Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο, Σπάθα, Τρανταλίδη κλπ.
Αυτά!
Καλημερίζω!