Μια μόνιμη αναφορά σε α΄ πρόσωπο που συχνά δανείζεται τις ζωές των άλλων, ανίκανη να ξεκουνηθεί από την άκρως δημιουργική φύση του θλιμμένου Εγώ της…
Μια φωτογραφία που συνήθως παίζει ρόλο εφιαλτικού λάιτ μοτίβ από τα άδυτα της ψυχής…
Μια τεράστια γραμματοσειρά που παίρνει τις λέξεις και στις φτύνει κατάμουτρα ξανά και ξανά σα νευρόπονος…
Λόγος κόψη μαχαιριού, που κανείς δεν ξέρει τη σκουριά του. Τη γάγγραινα που καιροφυλακτεί σε κάθε του χτύπημα…
Προτάσεις ολόκληρες και φράσεις ακέραιες που ηχούν όπως ο τροχός στην οδοντιατρική καρέκλα…
Ζωντανός συνδυασμός cyber – punk, pop – art, κλασικού ρομαντισμού και ολίγης από Ελλάδα του ΄50, του ΄60 και του ΄70 που έφυγε…
Οι διαδικτυακές μοντέρνες Μπαλάντες της οδού Αθηνάς, ομιλούσες για απεγνωσμένα κορμιά και υπαρξιακό πόνο, πότε της Κατερίνας Γώγου και πότε ενός κοριτσιού που έσβησε απ’ τον καρκίνο…
Το διαδικτυακό Chapter Two της Ευδοκίας του Δαμιανού…
Ένα δάκρυ της Ρόμι Σνάιντερ – Σημασία έχει ν’ αγαπάς…
Ένα ακέφαλο σώμα από πλαστική κούκλα σε παιδικό δωμάτιο ή ένα κεφάλι πλαστικής κούκλας με τρύπα στο δεξί μάτι…
Μια συγκινητική βιωματική καταγραφή του τιμήματος του επιούσιου πόθου…
Κόμποι βαριάς ανάσας που χαράζουν τον ουρανίσκο και τη γλώσσα…
Άστρα που πεθαίνουν στις μετώπες των κρεοπωλείων…
Καρδιές τυλιγμένες στο λαδόχαρτο…
Μάτια χαλκευμένα στην προοπτική του στιγμιαίου κάλλους…
Πέψη των αισθήσεων…
Μόνος…
Σε νεκροταφεία αυτοκινήτων…
Σε πύργους νεκρούς…
Μακριά απ’ τη συγκομιδή των αισθημάτων…
Μακριά κι απ’ την ευθεία του ματιού…
Με τα νεφρά τυλιγμένα καλά στο μούχρωμα του ημίπαλτου…
Ολομόναχος…
Με το γιακά ανασηκωμένο…
Κι αυτό το τσιγάρο να μην τελειώνει…
Greek Gay Lolita (http://www.greek-lolita.blogspot.com/) – κατά κόσμον, Πάνο Μιχαήλ – είσαι ο μεγαλύτερος εν Ελλάδι εναλλακτικός pop καλλιτέχνης. Να ξέρεις πως η ζωή στο ίντερνετ δε θα είχε μεγάλη διαφορά με τον real world, δίχως την παρουσία σου. Συνηθίζω να σε διαβάζω τις νύχτες, τότε που νομίζω πως η έλξη της γης είναι άπειρη, πως το σώμα είναι το πιο συμπαγές πράγμα του σύμπαντος. Τότε που λιώνουν οι χείμαρροι του μυαλού, που χύνονται απ' τις άκρες των ματιών κι αρωγούν το βαρύ πλέγμα της ατμόσφαιρας. Τότε που ο δικός σου λόγος βγαίνει τολμηρός απ' τους ασπαίροντες πόρους του δέρματος κι ο ποιητής φεύγει απ' την πόλη των ιδεών για να δημογραφηθεί στο κράτος του αλγηνού πόθου, αδημονώντας να ζέσει η ύπαρξη του απ' τη μετάγγιση του ονείρου.
Μια φωτογραφία που συνήθως παίζει ρόλο εφιαλτικού λάιτ μοτίβ από τα άδυτα της ψυχής…
Μια τεράστια γραμματοσειρά που παίρνει τις λέξεις και στις φτύνει κατάμουτρα ξανά και ξανά σα νευρόπονος…
Λόγος κόψη μαχαιριού, που κανείς δεν ξέρει τη σκουριά του. Τη γάγγραινα που καιροφυλακτεί σε κάθε του χτύπημα…
Προτάσεις ολόκληρες και φράσεις ακέραιες που ηχούν όπως ο τροχός στην οδοντιατρική καρέκλα…
Ζωντανός συνδυασμός cyber – punk, pop – art, κλασικού ρομαντισμού και ολίγης από Ελλάδα του ΄50, του ΄60 και του ΄70 που έφυγε…
Οι διαδικτυακές μοντέρνες Μπαλάντες της οδού Αθηνάς, ομιλούσες για απεγνωσμένα κορμιά και υπαρξιακό πόνο, πότε της Κατερίνας Γώγου και πότε ενός κοριτσιού που έσβησε απ’ τον καρκίνο…
Το διαδικτυακό Chapter Two της Ευδοκίας του Δαμιανού…
Ένα δάκρυ της Ρόμι Σνάιντερ – Σημασία έχει ν’ αγαπάς…
Ένα ακέφαλο σώμα από πλαστική κούκλα σε παιδικό δωμάτιο ή ένα κεφάλι πλαστικής κούκλας με τρύπα στο δεξί μάτι…
Μια συγκινητική βιωματική καταγραφή του τιμήματος του επιούσιου πόθου…
Κόμποι βαριάς ανάσας που χαράζουν τον ουρανίσκο και τη γλώσσα…
Άστρα που πεθαίνουν στις μετώπες των κρεοπωλείων…
Καρδιές τυλιγμένες στο λαδόχαρτο…
Μάτια χαλκευμένα στην προοπτική του στιγμιαίου κάλλους…
Πέψη των αισθήσεων…
Μόνος…
Σε νεκροταφεία αυτοκινήτων…
Σε πύργους νεκρούς…
Μακριά απ’ τη συγκομιδή των αισθημάτων…
Μακριά κι απ’ την ευθεία του ματιού…
Με τα νεφρά τυλιγμένα καλά στο μούχρωμα του ημίπαλτου…
Ολομόναχος…
Με το γιακά ανασηκωμένο…
Κι αυτό το τσιγάρο να μην τελειώνει…
Greek Gay Lolita (http://www.greek-lolita.blogspot.com/) – κατά κόσμον, Πάνο Μιχαήλ – είσαι ο μεγαλύτερος εν Ελλάδι εναλλακτικός pop καλλιτέχνης. Να ξέρεις πως η ζωή στο ίντερνετ δε θα είχε μεγάλη διαφορά με τον real world, δίχως την παρουσία σου. Συνηθίζω να σε διαβάζω τις νύχτες, τότε που νομίζω πως η έλξη της γης είναι άπειρη, πως το σώμα είναι το πιο συμπαγές πράγμα του σύμπαντος. Τότε που λιώνουν οι χείμαρροι του μυαλού, που χύνονται απ' τις άκρες των ματιών κι αρωγούν το βαρύ πλέγμα της ατμόσφαιρας. Τότε που ο δικός σου λόγος βγαίνει τολμηρός απ' τους ασπαίροντες πόρους του δέρματος κι ο ποιητής φεύγει απ' την πόλη των ιδεών για να δημογραφηθεί στο κράτος του αλγηνού πόθου, αδημονώντας να ζέσει η ύπαρξη του απ' τη μετάγγιση του ονείρου.
Να' σαι πάντα καλά, φίλε.
9 σχόλια:
Χεχε,εσυ ξεπερασες και μενα σε λεξιλαγνικο μαξιμαλισμο στη τελευταια παραγραφο, but I liked it:)
Thanks για ολο αυτο [και ενοσω my selfcenteredvicious πλευρα μου παθαινει πολλαπλους οργασμους;-)].
Δε ξερω τι αλλο να πω..
Δε χρειάζεται να πεις τίποτα...τα λες απ' τα blogs σου...χαίρομαι που σου άρεσε κι ελπίζω να σε "γνωρίσουν" κι άλλοι πολλοί...
Κι εσύ να είσαι πάντα καλά φίλε...
και που μας γνωρίζεις όμορφους ανθρώπους.
Οι συστάσεις ενίοτε σημαίνουν και περιεχόμενο, πώς έχεις προσλάβει το περιεχόμενο του άλλου, γι αυτό μ΄αρέσουν τα κόμμεντ στο τέλος κάθε ποστ. Χωρίς να λέει κάτι βαθυστόχαστα συγκεκριμένο σε κάνουν μέλος μιας νέας κάθε φορά παρέας. Γνωρίζεις και αναγνωρίζεις γνωρίζοντας κι όλοι μαζί με έναν νέο περίεργο κοινωνικά τρόπο γινόμαστε μια καινούργια παρέα, γνωιζόμαστε. Γεία χαρά, παίδες, με το εν λόγω χαρα στο συγκεκιμένο γειά επαυξημένο.
Ποιητικά προσέγγισες την ποίηση !!
και η προχτεσινή σου ανάρτηση (που κατέβασες) με συγκίνησε..
Σ' ευχαριστώ, Ισμήνη, πραγματικά εκτιμώ τον καλό τον λόγο σου. Την κατέβασα εκείνη την ανάρτηση, γιατί έκρινα πως έτσι έπρεπε να γίνει...να' σαι καλά!
Μου επιτρέπετε να ζηλέψω μετά μανίας το κείμενο πάνω απ' τη φωτογραφία και να προσυπογράψω αυτό κάτω απ' αυτή;
Ξαφνική καλησπέρα.
[feedback]
τη φωτογραφία του Πάνου εννοούσα...
Εσύ να ζηλέψεις δικό μου κείμενο και μάλιστα μετά μανίας; πολύ καλός είσαι, σ' ευχαριστώ πραγματικά!
Δημοσίευση σχολίου