παρουσιάσεις-βιβλίων-και-μερικές-ακόμη-προβολές-λίγο-πριν-τη-λήξη-του-4ου-φεστιβάλ-ελληνικού-ντοκιμαντέρ-χαλκίδας

Στην Αθήνα πλέον γράφω την ανταπόκριση μου από τη χθεσινή προτελευταία ημέρα του 4ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας και συγκεκριμένα από την παρουσίαση δύο βιβλίων του σκηνοθέτη Νίκου Αλευρά και του δημοσιογράφου Παύλου Θ. Κάγιου. Πρώτα, παρουσιάστηκε το βιβλίο του Κάγιου με τίτλο Και με κλειστά μάτια θα βλέπω. Προηγήθηκε ένα καλογυρισμένο φιλμάκι -promo του βιβλίου, στο οποίο ο δημοσιογράφος έδινε και το κινηματογραφοφιλικό κλίμα της συγγραφικής εργασίας του, αυτοβιογραφικής, με μνήμες από την παιδική του ηλικία και το θερινό σινεμά Λαΐς. Τόσο καλογυρισμένο μάλιστα ήταν το φιλμάκι αυτό που πολύ εύστοχα ο Αλευράς τον ρώτησε γιατί δεν το έφερε στο φεστιβάλ να διαγωνιστεί! Το βιβλίο προλόγισε ο συγγραφέας Μήτσος Κασόλας, μιλώντας για τον πήχη που ο Κάγιος έβαλε πολύ ψηλά και διατήρησε από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Στη φωτογραφία, από αριστερά προς τα δεξιά, ο Κασόλας, ο Αλευράς και ο Κάγιος.
Στη συνέχεια, λίγο πριν την παρουσίαση του βιβλίου του Αλευρά με το dvd της θρυλικής cult ταινίας του, Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι, είδαμε άλλο ένα βίντεο, γυρισμένο από τον ίδιο, ξεκαρδιστικό με όλη τη σημασία της λέξης: ο Αλευράς στο δρόμο με μια κάμερα να ρωτάει τους ανθρώπους αν θυμούνται την αφεντιά του που κάποτε πήρε Όσκαρ και την ταινία του που κόπηκε στον αέρα εν είδει πραξικοπήματος (κι όμως, συνέβη αυτό)! Μεταξύ των ερωτηθέντων, ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Άλκης Παναγιωτίδης, ο συχωρεμένος Δημήτρης Καμπερίδης, η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ, η Λουκία Ρικάκη, αλλά και σύσσωμο το δημοσιογραφικό πολιτιστικό team της Ελευθεροτυπίας. Όλα τα λεφτά, πάντως, ήταν ένας απλός περαστικός! Θυμόσαστε κάποιον σκηνοθέτη Αλευρά; τον ρώτησε ο Αλευράς. Αυτός δεν έχει πεθάνει; αποκρίθηκε ο άνθρωπος. Ναι, τον ξανατσίγκλισε ο Αλευράς, αλλά εάν ζούσε τι θα έκανε σήμερα; Και εισέπραξε τη φοβερή απάντηση: Θα γύριζε στους δρόμους με μια κάμερα και θα ρωτούσε μαλακίες τον κόσμο! Για την έκδοση αυτή του Αλευρά μίλησε ο δημοσιογράφος Άρης Μαλανδράκης- δεν είδα, δεν άκουσα, διότι έπρεπε να πεταχτώ απέναντι στον κινηματογράφο,
όπου θα προβαλλόταν το ακτιβιστικό ντοκιμαντέρ Οργισμένος Δεκέμβρης των Άκη Κερσανίδη- Χρύσας Τζελέπη. Εδώ, οι δύο σκηνοθέτες που εκλήθησαν στο βήμα να πουν δυο λόγια για τη δουλειά τους, το άφησαν όμως για το τέλος, δηλαδή μετά την προβολή της ταινίας. Καλά έκαναν κι ας μη μπόρεσα να τους ακούσω, εφόσον βιαζόμουν να προλάβω το λεωφορείο.
Αν υπολογίσει κανείς ότι πέρσι στο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ υπήρχε πάλι ταινία για τα Δεκεμβριανά του 2008, μάλλον είναι καλό να γυρίζεται μία κάθε χρόνο ώστε να μην ξεχνάμε τη νεότερη πολιτική ιστορία αυτού του τόπου, που διανύει τη χειρότερη του περίοδο.
Η ιερή μορφή του Μανώλη Γλέζου ξεχώρισε μέσα στη συγκεκριμένη συρραφή τηλεοπτικών ρεπορτάζ εκείνων των ημερών, διανθισμένων με συνεντεύξεις φοιτητών, ακαδημαϊκών, συνδικαλιστών, μεταναστών και απλών πολιτών.

Όλο το χρονικό της αστυνομικής βίας και των συγκρούσεων στους δρόμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης, οι φοιτητικές αντιδράσεις που μετατράπηκαν γρήγορα σε παλλαϊκή εξέγερση, ο τέως πρωθυπουργός Καραμανλής ως ρομπότ- μαριονέττα, ο Γιάννης Αγγελάκας επί σκηνής που χαρακτήρισε τσίρκο το ελληνικό κράτος και στο τέλος η συγκινητική εξάπλωση των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας και συμπαράστασης προς τους Έλληνες από τη Γερμανία μέχρι τον Καναδά. Μου άρεσε ο Οργισμένος Δεκέμβρης και πιστεύω πως εάν ήταν 45λεπτης ή έστω ημίωρης διάρκειας, θα πετύχαινε καλύτερα τον στόχο του. Βέβαια, τι υλικό να βάλεις και τι να βγάλεις, όταν γυρίζεις επί δύο εβδομάδες με την κάμερα σου και καταγράφεις μια χρονική στιγμή πολλές φορές σαν μεσ' στο στόμα του λύκου; Αυτή την ώρα το 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα του. Απομένει η αποψινή απονομή των βραβείων στους ντοκιμαντερίστες που διαγωνίστηκαν.

* Μόλις ενημερώθηκα για τα βραβεία του φεστιβάλ και τα ανακοινώνω μερικές ώρες πριν την απονομή τους: πηγαίνουν στην Περίπτωση Ευρυδίκη του Φρέντυ Βιανέλλη, στο Λεηλατώντας μια καμμένη χώρα του Τάκη Παπαγιαννίδη και στα Όνειρα σε άλλη γλώσσα της Λουκίας Ρικάκη.