ακούστε-τώρα-την-ιστορία-του-κεμάλ

Όλα τα μυστήρια στον bosko συμβαίνουν τελικά! Χθες ήρθε και με βρήκε ένας σκυλάς τραγουδιστής, ο οποίος είχε μάθει- λέει- ότι βοηθάω τραγουδιάρηδες και μου ζήτησε να του βρω δουλειά σε νυχτερινό μαγαζί με καλό μεροκάματο! Ξέρω, ξέρω, εσύ είσαι της κουλτούρας, του διφώνου, βοήθα όμως κι εμένα που μεγάλωσα με Στέλιο και Στράτο κι ετοιμάζομαι να βγω στην Ανίτα Πάνια! Έτσι ακριβώς μου παρουσιάστηκε! Αφού ξεπέρασα το αρχικό σοκ κι αφού του εξήγησα ότι δεν είναι θέμα κουλτούρας, απλά εγώ δεν ακούω καθόλου λαϊκό τραγούδι (τουλάχιστον έτσι όπως το εννοούσε ο φίλος μας), ως ευγενής άνθρωπος έβαλα ν' ακούσουμε το cd του- δόξα τω θεώ, επρόκειτο για cd single μόλις 13λεπτης διάρκειας. Παρατηρούσα αυτόν τον original λαϊκό άνθρωπο με το 1.90 ύψος και τη χρυσή καδένα στο λαιμό που μου θρονιάστηκε ξαφνικά στον καναπέ μου, να κρέμεται απ' τα χείλη μου λες κι είχε απέναντι του τον Ηλία Μπενέτο, ξέρω γω, ή τον Μάνο Ξυδούς (αν ήταν ροκάς και όχι σκυλάς). Όση ώρα κυλούσαν τα κομμάτια, τέσσερα τον αριθμό, κοίταζα το ταβάνι. Στο τέλος, είπα κι ένα κλισέ του τύπου Τραγουδάς καλά, έχεις φωνή...Τον ρώτησα γιατί θέλει να βγει στην Πάνια που κοροϊδεύει τους διανοητικά ανάπηρους. Δεν τον τάραξαν καθόλου οι τελευταίες δύο λέξεις. Μη μου τη χαλάς τώρα, απάντησε, η εκπομπή είναι κλεισμένη και θα με δουν καμιά τριανταριά χιλιάδες άτομα. Περιέργως, αντί να τον πείσω εγώ, με έπεισε αυτός. Ένιωσα άσχημα όταν μου εξήγησε στη συνέχεια ότι έδωσε τρελά λεφτά για να ηχογραφήσει τα τέσσερα κομμάτια που ακούσαμε. Και τότε μάλλον τον...βοήθησα! Ασυναίσθητα σχεδόν σχημάτισα στο κινητό μου το νούμερο του Κώστα Μπαλαχούτη, του ειδικευμένου στο λαϊκό τραγούδι φίλου και συνάδελφου. Αυτό κι αυτό, του είπα, θα σου κάνω πάσα έναν λαϊκό τραγουδιστή που μπορεί να σ' ενδιαφέρει η δουλειά του κι εγώ δεν ξέρω τι να τον κάνω που μου ζητάει δουλειά στην πίστα! Τα μάτια του καλλιτέχνη σα να άστραψαν από ευτυχία. Ακολούθησε άλλος διάλογος σε μια προσπάθεια ν' αποφύγω την αποδοχή ευχαριστιών: - Πόσων ετών είσαι;

- Σαράντα έξι, αλλά άμα καλοξυριστώ φαίνομαι τριάντα!

- Δε βαριέσαι, σάματις ο Μακρόπουλος που πενηντάρισε και τον βγάζουν τζόβενο στο photoshop, καλύτερος ειν' από σένα;

Την ώρα που τον οδηγούσα στην εξώπορτα, ξαναρώτησα για τελευταία φορά: Τελικά θα πας στην Πάνια; Ε, δεν τά 'παμε; απάντησε. Είναι μεγάλη η χλίδα της Ανίτας! Καλά κρασιά, είπα μέσα μου και γύρισα ν' αποτελειώσω τον καφέ μου. Στο καπάκι, χτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν η Μιράντα, η ενδυματολόγος συνεργάτιδα μου, η οποία είχε δώσει το νούμερο μου σε μία φίλη της στην Κύπρο- γκόμενα του τραγουδιστή κι έτσι προέκυψε όλη η ιστορία. Νόμιζε η καημένη η Μιράντα ότι θα της βάλω τις φωνές που έφτασε μέχρι την πόρτα μου ο σκυλάς, χωρίς να μ' έχει ενημερώσει από πριν. Ηρέμησε όταν της είπα πως προτιμώ τέτοιους τύπους από κάτι άλλα ψώνια του έντεχνου ή του rock, που νομίζουν πως είναι, αντίστοιχα, η μετεμψύχωση του Χατζιδάκι ή ο Lou Reed αυτοπροσώπως α λα ελληνικά. Και θυμήθηκα μιαν άλλη φίλη, έμπειρη δημοσιογράφο, η οποία διηύθυνε κάποτε τη σκυλάδικη εταιρεία Intersound. Ανάθεμα την ώρα που έμπλεκα με τα σκυλιά της νύχτας, μου είχε εξομολογηθεί. Και τό 'χε αιτιολογήσει κιόλας: Οι άνθρωποι αυτοί είναι ψυχούλες, άδολοι οι περισσότεροι, κι εγώ ως πολύ συναισθηματική, δενόμουν μαζί τους και σκιζόμουν για να τους βγάλω τους δίσκους. Γνωρίζοντας τη σημαντική θητεία της φίλης μου στο ραδιόφωνο τα επόμενα χρόνια αναλογίστηκα πόσο τελικά το γούστο και η αισθητική, οι δύο σπουδαιότερες ανθρώπινες αξίες, υποσκελίζονται μπροστά στις χαρακτηριολογικές μετατροπίες, όπως θά 'λεγε κι ένας ψυχολόγος- μουσικός. Μπορείς να το πεις αλτρουισμό, ουμανισμό, αυταπάρνηση. Μπορείς να το πεις κι απλώς καλή διάθεση.

* ο τίτλος του post δάνειος από το τραγούδι Κεμάλ των Μάνου Χατζιδάκι- Νίκου Γκάτσου. Κεμάλ υποτίθεται ότι ονομαζόταν ο σκύλος ενός αγαπημένου φίλου του Χατζιδάκι στη Νέα Υόρκη κι έτσι εμπνεύστηκε αρχικώς την ελληνική βερσιόν των στίχων. Όταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο πρώτος πού 'χε αναλάβει τον εξελληνισμό των Reflections, θεώρησε υποτιμητικό να γράψει στίχους για έναν...σκύλο, παράτησε τη δουλειά κι έκτοτε χρήστηκε εχθρός του συνθέτη. Μια δεκαπενταετία αργότερα ο Γκάτσος, που αγαπούσε τα σκυλιά, τα απάλλαξε απ' το βαρύ φορτίο. Πήρε το τραγούδι και το έκανε άλλο πράγμα, στηριγμένο περισσότερο στο αγγλικό πρωτότυπο ποίημα του Martin Fulterman.