matt-elliott-lolek-η-μουσική-σύμπραξη-της-χρονιάς-στο-half-note

Να μη χάσει κανείς τις κοινές παραστάσεις του Matt Elliott με τον Lolek στο Half Note που συνεχίζονται με αμείωτη την προσέλευση του κοινού και θα ολοκληρωθούν αυτή την Πέμπτη, 7 του Οκτώβρη. Εγώ γύρισα πριν από λίγο στο σπίτι και παρ' όλη την ψύξη που υπέστην από το προχθεσινό live στα Ψαχνά Ευβοίας, δεν μου έκανε καρδιά να τους αφήσω.
Όταν έφτασα στο Half Note, ο Lolek βρισκόταν ήδη στη σκηνή. Μόλις είχε ανοίξει το πρόγραμμα με ένα από τα καινούργια τραγούδια του στα ελληνικά. Ακολούθησαν κι άλλα, το Κανένα έλεος, το Δεν αρκεί και η Παρέλαση.

Η γνώριμη πια μπάντα του Lolek ακουγόταν πιο δεμένη από κάθε άλλη φορά: ο Μιχάλης Μοσχούτης στην κιθάρα, ο Θανάσης Αρχανιώτης στα τύμπανα, ο Θάνος Κολοκυθάς στο όρθιο μπάσο και ο Κώστας Τσιώλης, που εδώ δε φαίνεται, στα πλήκτρα.

Σύντομα, τη θέση του δίπλα στον Lolek, πήρε ο Matt Elliott ως guest ή, σωστότερα, ως τιμώμενο πρόσωπο του πρώτου μέρους.

Το What's wrong ήταν το κομμάτι του, που έπαιξαν αρχικώς μαζί.

Ο Matt Elliott στην κιθάρα και ο Lolek στο τραγούδι. Η πρώτη μεγάλη στιγμή του live! Διότι η δεύτερη και πιο συγκινητική- κατά τη γνώμη μου- ήταν όταν ο Elliott τραγούδησε το Have you noticed του Lolek!

Δεν επρόκειτο για μια τυπική ανταλλαγή ρεπερτορίου μεταξύ δύο καλλιτεχνών- συγγενών. Έβλεπα τον Matt Elliott να τραγουδάει το γνωστότερο κομμάτι του Lolek και τα μάτια μου έκαναν zoom πάνω στο πρόσωπο του! Σα να είχα την Κραυγή του Μουνχ με σάρκα και οστά απέναντι μου. Παραδίπλα, η χορεύτρια Ινώ παρατηρούσε πόσο φοβερή ήταν η γλώσσα του σώματος του Elliott, ακόμη κι αν δεν έκανε πολλές κινήσεις.

Ακολούθησε ακόμη ένα πρωτότυπο ντουέτο των δύο τραγουδοποιών, στο οποίο ενώθηκαν η αναρχία της λαϊκής Κάτω Ιταλίας με το Μενεξέδες και ζουμπούλια από τα Επτάνησα. Τέλος πρώτου μέρους με τον Αχινό, που τον άκουσα για τρίτη φορά live κι εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι το πιο προωθημένο μουσικά τραγούδι του Lolek.

Το δεύτερο μέρος, τον Matt Elliott σόλο δηλαδή, απολαύσαμε με τον Lolek στην παρέα μας. Αριστερά, ο συνάδελφος του, τραγουδοποιός- συγγραφέας- σεναριογράφος Γιάννης Παπαχρίστος και δεξιά, η ηθοποιός Λουκία Μιχαλοπούλου.

Ρώτησα τι γίνεται κάθε φορά και ο Elliott τραγουδάει πάνω στη λούπα της φωνής του. Ο Lolek με πληροφόρησε πως δεν τη φέρνει απ' το...σπίτι τη φωνή του. Απλά, σε κάθε live του, ηχογραφεί για μια φορά τον εαυτό του επί τόπου, με την κονσόλα πού 'χει μπροστά στα πόδια του, κι έπειτα αναπαράγει την ερμηνεία του στο ρεφρέν ως λούπα καθ' όλη την υπόλοιπη διάρκεια του τραγουδιού.

Μιλάμε τελικά για έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και καλώς τον ρώτησα στη συνέντευξη για το ολοένα και πιο αγχώδες χτίσιμο των πράων μπαλάντων του, εφόσον αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε: πως από τον παράδεισο περνάς στην κόλαση και μετά πάλι πίσω στον παράδεισο με οδηγούς τα electronics, τις κιθάρες, τα πνευστά- όλα παιγμένα φυσικά από τον Elliott- και βέβαια τη σπαραξικάρδια ερμηνεία του. Υπ' όψιν ότι το δεύτερο μέρος άνοιξε με ένα ανέκδοτο ακόμη τραγούδι του, πραγματικό αριστούργημα! Βγαίνοντας από το ζεστό Half Note στην ψύχρα της φθινοπωρινής νύχτας, έριξα μια ματιά στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών. Οι νεκροί κοιμούνταν κανονικά μέσα στην ερημιά τους και κάτω από τα επιβλητικά μαύρα κυπαρίσσια. Αν υπήρχε έστω και μια απειροελάχιστη περίπτωση να άκουγε τα τραγούδια του Matt Elliott και του Lolek η Κατερίνα Γώγου, σίγουρα θα ένιωσε πολύ ευτυχισμένη χθες βράδυ.