Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

R.I.P. ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΦΑΣΗΣ (1940 - 2010)

Πάει κι ο Κώστας Καφάσης, μια από τις πιο original cult μορφές του λαϊκού τραγουδιού των 70s και του αντίστοιχου λαϊκού κιν/φου. Καταγόταν από την Καρδίτσα και όπως ο ομότεχνος του, Γιάννης Φλωρινιώτης, είχε κατεβεί κι αυτός στην Αθήνα σε νεαρή ηλικία για να κάνει την τύχη του. Και την έκανε! Συνεργάστηκε με τη Ρένα Βλαχοπούλου, πέρασε από την Οδό Ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι (αν τα λέω σωστά), έπαιξε δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη σε κιν/φικές ταινίες και σημείωσε επιτυχία με τον ρόλο του σερβιτόρου στην τηλεοπτική Γειτονιά μας του Κώστα Πρετεντέρη. Μοιράστηκε τα πάλκα με τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Σπύρο Ζαγοραίο, τη Ρίτα Σακελλαρίου κ.α. Αρχές του 1975 κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών το Γέλα κυρία μου, το μεγαλύτερο πανελλήνιο σουξέ του. Έχουν κυκλοφορήσει ιστορίες απείρου κάλλους για τον μακαρίτη, ειδικά από μία περιοδεία του στην Αμερική, στην οποία συμμετείχε και ένας φίλος μου, λόγιος συνθέτης, που τότε έπαιζε πλήκτρα στην ορχήστρα του! Δεν είναι όμως της παρούσης σε καμία περίπτωση. Τα τελευταία δύο χρόνια ο Καφάσης πάλευε με τον καρκίνο. Έφυγε στο Νοσοκομείο Μεταξάς του Πειραιά, όπου μπαινόβγαινε από τον περασμένο Αύγουστο. Ήταν 70 ετών.

8 σχόλια:

Rena Fan είπε...

Σωστά τα λες!

BOSKO είπε...

Rena Fan...
ναι, ε;
άντε να δω το δικό σου καφασικό post, μια κι είχε συνεργαστεί με τη Βλαχοπούλου ο συχωρεμένος!

Αθανασία είπε...

Τι λέεες βρε Μποσκάκι?πέθανε ο Καφάσης? ε,η τελευταία φορά που τον είχα,δεί στη τιβί ήταν σε ένα επεισόδιο των Εφτά θανάσιμων πεθερών του Μέγκα όπου,έπαιζε έναν παπά κ χα,σκάσει στα γέλια πραγματικά με αυτό το ρόλο..κ φυσικά έχω πέσει κ πάνω,στο άσμα (το ΄Γέλα κυρία μου')εμ,καλό είναι αν κ λίγο κιτσάτο,έχω την εντύπωση....προφανώς αυτό το..άσμα θα είχε 'εκφράσει'όολους τους παρατημένους από τις γκόμενές τους κ καψούρηδες νεαρούς της δεκαετίας το 70τόσο!!!!!!κρίμα τον άνθρωπο..κ ήταν κ νέος...καλό του ταξίδι κ αιωνία του,η μνήμη...φιλάκια καλό μου....

BOSKO είπε...

Άθανασία...
ναι, Αθανασία μου, όπως σε βλέπω και με βλέπεις έγιναν τα πράγματα, πέθανε ο Καφάσης. Και πράγματι, για 70άρης, μάλλον πρόωρα έφυγε. Τι ειν' ο άνθρωπος, Αθανασία μου, σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε!

Velvet είπε...

Σε μερικά τραγούδια μου άρεσε
Και φυσικά προτιμώ την καψούρα
Απο την ψευτο-κουλτουρα του τίποτα
Τουλάχιστον η καψούρα εχει συναίσθημα
Καλο του ταξιδι

BOSKO είπε...

Velvet2...
να σου πω, υπάρχουν καψούρες και καψούρες στο ελληνικό τραγούδι και ειδικά στο λαϊκό. Ποια θεωρείς "ψευτο-κουλτούρα"; είμαι περίεργος να σ' ακούσω. Απ' την άλλη, αναγνωρίζω τον Καφάση ως έναν αυθεντικό λαϊκό καλλιτέχνη, και ολοκληρωμένο μάλιστα, όμως δεν θα έλεγα ότι η δική του καψούρα έβγαζε κάνα ιδιαίτερο συναίσθημα.

ΞΑΡΕΜΟΣ είπε...

Τραγουδούσε στη μπουατ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ. Πολυ περίεργη ατμόσφαιρα. Ήθελε να πει πράγματα, αλλα το ΓΕΛΑ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ τον κατέταξε αλλού. Το πρόβλημα ήταν ότι το cult το είχε έμφυτο, δεν μπορούσε να το αποβάλει. Αν κατέβαινες στη μπουάτ περιμένοντας να ακούσεις έντεχνο την είχες πατήσει. Ήταν η εποχή που μπορούσε να λειτουργει και σκυλομπουάτ, αθάνατο 70.

BOSKO είπε...

ΞΑΡΕΜΟΣ...
άκρως κατατοπιστικό το σχόλιο. Αν και σύντομο, δίνει το στίγμα μιας ολόκληρης εποχής. Επίσης, αν και δεν τον είχα γνωρίσει τον άνθρωπο, συμφωνώ απόλυτα με την παρατήρηση "το cult το είχε έμφυτο, δεν μπορούσε να το αποβάλλει"!