ΕΠΙ ΤΡΟΧΑΔΗΝ ΙΙΙ

BURGUNDY GRAPES

MAN IN THE LIGHTHOUSE (INNER-EAR)

Τα Σταφύλια Βουργουνδίας είναι βασικά ντουέτο: ο Γιώργος Κολυβάς και ο Αλέξανδρος Μιαούλης. Με τις ερμηνείες τους καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα οργάνων, από κλασική, ηλεκτρική και slide κιθάρα, μέχρι μεταλλόφωνο, εβραϊκή άρπα και κρουστά, χωρίς να λείπουν οι συμμετοχές σημαντικών μουσικών: του Νίκου Βελιώτη στο τσέλο, του Φώτη Σιώτα στο βιολί και στη βιόλα, του Γιώργου Κατσάνου στα theremin, αρμόνιο, θιβετανικό μπολ, κρουστά κ.α. Έπειτα από το προ διετίας Every night dreams των Θεσσαλονικιών Your Hand In Mine, το Man in the lighthouse των Burgundy Grapes είναι το δεύτερο καλύτερο instrumental άλμπουμ, τόσο της παραγωγού εταιρείας, όσο και της ανεξάρτητης δισκογραφίας γενικότερα. Δεκατέσσερα κομμάτια όλο λυρισμό και ευαισθησία, που δεν τους λείπει καθόλου ο λόγος. Για την ακρίβεια, πρόκειται για αυτοδύναμα τραγούδια, ικανά να επενδύσουν εκ των υστέρων πλάνα από το σινεμά μιας Ανιές Βαρντά ή του δικού μας Τάκη Κανελλόπουλου. Οι συνθέσεις των Burgundy Grapes δανείζονται στοιχεία από την αμερικανική folk (The wind blew her in and then blow her out, Anticipation song), την ευρωπαϊκή cinematic αισθητική (Letters in a shoe-box, At sea the biggest danger is land) και τη φόρμα της πιο καλόγουστης διεθνιστικής pop μπαλάντας (On the train to Berlin, Fine blossoming day). Κι επειδή είναι κομματάκι δύσκολο να σας τις φέρει ο άνεμος, καθώς η άμαξα πλησιάζει τη Βαλτιμόρη και το πλοίο φτάνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, απλώς αναζητήστε το cd που μόλις κυκλοφόρησε. Είχε πολλά χρόνια μουσική δίχως στίχους να γεννήσει τόσο όμορφες εικόνες!

TOM PETTY & THE HEARTBREAKERS

MOJO (REPRISE RECORDS)

Κι εκεί που κινδύνευε να γίνει σκιά του εαυτού του, αναμασώντας όλα τα FM-rock κλισέ των 80s, ο Tom Petty επέστρεψε με όχημα τους Heartbreakers, ξεκούραστος μεν, φουριόζος δε, όσο και εμπνευσμένος. Το Mojo δεν αποτελεί κατάθεση κάποιου παλαιομοδίτη νεόκοπου rocker, αλλά ακούγεται από το πρώτο ως το δέκατο πέμπτο track, σαν το πιο ουσιώδες comeback ενός μουσικού με τη δική του μεγάλη ιστορία, ο οποίος παρ' όλα αυτά θα μπορούσε να είναι πρωτοεμφανιζόμενος. Αξιοποιώντας μια τάση επανεξέτασης των προγονικών blues, την οποία μάλλον ο Bob Dylan- το είδωλο του Tom Petty- κόλλησε ως παιδική ασθένεια σε πολλούς ομότεχνούς του τελευταία, το Mojo περιέχει συνθέσεις που μοιραία όλο και κάτι θυμίζουν από το ένδοξο παρελθόν. Έτσι, το Running man' s bible μοιάζει να ξέφυγε από το ντυλανικό Time out of mind του 1997, εκεί που το I should have known it μας πηγαίνει αρκετά χρόνια πιο πίσω, στα Volume II και III των Led Zeppelin. Το Takin' my time είναι μια σαφέστατη παραπομπή στην blues τραγουδοποιία του Muddy Waters, με το ωμό μπάσο του Ron Blair να του προσδίδει μια ψυχεδελική α λα Bloodrock χροιά. Μέχρι και στοιχεία reggae (Don' t pull me over) συναντάει κανείς στο καινούργιο άλμπουμ του Tom Petty, προτού αυτό κλείσει με μια κλασική rock μπαλάντα, πλούσια σε αρμονίες και εξάρσεις (Good enough).

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΛΦΕΣΗΣ

SECOND HAND (ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΗΧΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ)

Υπάρχει στη δισκογραφία από το 1983, αν και για ένα μεγάλο διάστημα τον απορρόφησαν η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το θέατρο. Επέστρεψε το 2006 με τους δίσκους 21 χρόνια μετά, Αντίθετο και την, εμπνευσμένη από το...Star Trek, rock όπερα Ταξίδι στ' αστέρια. Το cd Second Hand είναι η τελευταία δισκογραφική κατάθεση του Αλέξανδρου Μολφέση και όπως υποδηλώνει ο τίτλος περιέχει διασκευές του σε συνθέσεις άλλων. Ωιμέ! Τι άλλο ν' αναφωνήσει κανείς, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, με το που διαβάζει στο οπισθόφυλλο το track-list; Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Γιώργος Ρωμανός, ο Δημήτρης Πουλικάκος και ο Κώστας Τουρνάς συνυπάρχουν με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Ζακ Στεφάνου, τον Γιάννη Λογοθέτη (ΛοΓό), τον Κώστα Καπνίση και τον Χάρρυ Κλυνν! Κάπου βλέπουμε και το όνομα του Lou Reed, έτσι, για να ολοκληρωθεί το σουρεαλιστικό ρεπερτοριακό ντελίριο. Ούτε λόγος για τις ενορχηστρώσεις που δεν απέχουν από επιτυχημένες- δυστυχώς- δολοφονικές απόπειρες: πλαστικοποιημένος ήχος, κομπιουτερίστικα πνευστά εν είδει δημιουργίας jazzy κλίματος, το οποίο όμως θυμίζει ηχητική επένδυση προγραμμάτων της Trash TV. Και αναρωτιέμαι, κλείνοντας: ο Μολφέσης ήθελε να διασκευάσει το Τραπεζάκια έξω του Σαββόπουλου, λόγου χάριν, και το διασκεύασε. Ο Σαββόπουλος το ξέρει άραγε;