αναχώρηση-για-χαλκίδα-στο-4ο-φεστιβάλ-ελληνικού-ντοκιμαντέρ

Έτσι όπως το γράφω, θα πεταχτεί κανείς και θα πει με το δίκιο του Stay cool, ρε bosko, δεν πας και στις Κάνες, μια ώρα ειν' η Χαλκίδα απ' την Αθήνα...Κι όμως, η συμμετοχή της ταινίας μου στο 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ δεν είναι καθόλου αμελητέα- για μένα τουλάχιστον- δεδομένης της αβεβαιότητας που επικρατεί με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης υπό τη δ/νση πλέον του Δημήτρη Εϊπίδη. Εννοώ πως δεν γνωρίζουμε ακόμη αν θα υπάρχει φετινό τμήμα ελληνικών ταινιών ύστερα από τη γενική στάση των ομιχλιστών και κυρίως με τον διαβόητο καινούργιο νόμο περί κινηματογραφίας που τον ακούμε απ' τις αρχές της χρονιάς αυτής, μα δεν τον έχουμε δει ακόμη. Το φεστιβάλ ξεκίνησε χθες με το αφιέρωμα στους Βασίλη Ραφαηλίδη- Νίκο Κούνδουρο, δυστυχώς χωρίς την παρουσία μου. Και ο λόγος ήταν οικονομικής φύσης. Να το κάνω λιανά, δανείστηκα εκατό ευρώ από δω κι άλλα πενήντα από κει, προκειμένου να παραστώ στο σημερινό αφιέρωμα στον Αντρέα Παγουλάτο, αφού με είχαν συμπεριλάβει στους ομιλητές. Τι άσχημο πράγμα να τρέχεις απ' το πρωί ως το βράδυ σαν μαλάκας και να μην πληρώνεσαι...Θα τα πούμε σε άλλο post προσεχώς και θά 'μαι πολύ πιο συγκεκριμένος! Τέλος πάντων, έλεγα πως αναχωρώ σήμερα για τη Χαλκίδα με το αυτοκίνητο της Νένας Βενετσάνου. Η τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια θα μιλήσει επίσης για τον σπουδαίο κοινό φίλο που χάσαμε τον περασμένο Μάρτη. Θα παραμείνω μέχρι και το βράδυ της Παρασκευής, οπότε και θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ Οδύσσειες Σωμάτων- Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο. Επιστροφή την επόμενη, το Σάββατο, με το σοβαρό ενδεχόμενο να ξαναμεταβώ στη Χαλκίδα την Κυριακή για την απονομή των βραβείων. Ειλικρινά, μέσα σ' όλο αυτό το οικονομικό χάλι με τον ελληνικό κινηματογράφο πιο διαλυμένο από κάθε άλλη φορά και με το ΕΚΚ να χρωστάει ακόμη 20.000 ευρώ για την παραγωγή της ταινίας μου, που εν τω μεταξύ αποπερατώθηκε εκ των ενόντων, το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει είναι τα βραβεία. Δεν θα έλεγα και όχι, βέβαια, καθώς την επιβράβευση τη ζητάει το αίμα του καλλιτέχνη. Συν τοις άλλοις, θεωρώ την ταινία αυτή ως το πιο προωθημένο κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ μου, πολύ περισσότερο και από τη Φλέρυ και από το Κύτταρο. Λυπήθηκα, πάντως, που πριν καμιά ώρα μου τηλεφώνησε ο Σολδάτος, ο παραγωγός μου, από το τραπέζι με Κούνδουρο, Αγγελόπουλο, Παναγιωτόπουλο, Γραμματικάκη κι ένα σωρό άλλο εκλεκτό κόσμο. Σβήσε την απουσία, του είπα, αύριο θα βρίσκομαι κι εγώ εκεί (Ας όψονται οι καπιταλιστές μεγαλοεκδότες που μας έχουν πιεί το αίμα τελευταία). Κι εσείς θα ενημερώνεστε από 'δω για όλα τα τεκταινόμενα του 4ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας.