κακή-πατρίδα-σύντροφοι-κινηματογραφιστές

Ο σκηνοθέτης- ποιητής Λευτέρης Ξανθόπουλος θα είναι αύριο το απόγευμα καλεσμένος της εκπομπής μου στο Κανάλι 1 του Πειραιά. Θα παρουσιάσουμε την Έβδομη βροχή, τη νέα ποιητική συλλογή του. Όταν τον ρώτησα τι μουσικές να έχω μαζί μου, ζήτησε jazz και blues. Ο ίδιος θα φέρει, είπε, τα soundtracks από τις ταινίες του, Καραΐνδρου, Κυπουργό κλπ. Για μένα ο Ξανθόπουλος δεν είναι ένας απλός φίλος από εκείνη τη γενιά του περιβόητου ΝΕΚ. Είναι ο πιο άμεσος αρμός μου με εποχές που πέρασαν ανεπιστρεπτί και που πάντα ασκούσαν μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου. Στο Καλή πατρίδα σύντροφε ή στον Δραπέτη, όπως και στο Μετέωρο βήμα του πελαργού, στον Ελεάτη Ξένο και στις Ήσυχες μέρες του Αυγούστου (δεν έχει σημασία πότε ακριβώς γυρίστηκαν αυτές οι ταινίες), εγώ βρίσκω συγκεντρωμένα τα τεμάχια της πρώιμης νιότης μου, της πιο γόνιμης περιόδου μου, τουλάχιστον από αισθητικής άποψης: την ομάδα Η Διαθήκη του Ορφέα πού 'χε φτιάξει ο Δήμος Θέος και μας είχε μαζέψει όλους, τις αφηγήσεις του Βασίλη Ραφαηλίδη για το ταξίδι του στη μαοϊκή Κίνα, τον καγχασμό στη θέα του Δράκουλα- Κλάους Κίνσκι που τρόμαζε βλέποντας τον Εσταυρωμένο πάνω απ' το προσκεφάλι της Ιζαμπέλ Ατζανί, την ασπρόμαυρη Μεγάλη Χίμαιρα, τον ταπεινό Γιώργο από τα Σωτηριάνικα, το φελινικό ιπτάμενο άγαλμα του Ιησού, το ψυχογράφημα της Άννας που βαφτίστηκε προξενιό, τα καρούλια του φιλμ, τις αμόρσες και τη μουβιόλα που πλέον έγιναν μουσειακά εκθέματα, την τρομώδη άφιξη του τραίνου στον σταθμό της Λιόν, το πιο αφελές και συνάμα συναρπαστικό ταξίδι στη σελήνη, την Άννα Βηχ, τον Φαίδωνα Πατρικαλάκι, το χασίσι, τους Γερμανούς Popol Vuh και τον Καρυωτάκη της Πλάτωνος, τα βιβλία που έβγαζε και βγάζει ο Σολδάτος, τον Πουλικάκο να πετάει χιουμοριστικές ατάκες, το θλιμμένο πρόσωπο της Ρόμι Σνάιντερ, τον Κώστα Τ., την Αλεξάνδρα Β., τον Νίκο Κ. και τον Δημήτρη Σ.,τις καδραρισμένες αφίσες του Μπάστερ Κίτον, του Τσάρλι Τσάπλιν και του Χίτσκοκ, τον Σαββόπουλο μεσ' στο Pop Eleven του Φαληρέα, το Μπολερό του Ραβέλ, το σώμα του Λένιν που κατέρρευσε, την Κάτια που κάποιο απόγευμα σκηνοθέτησε τη Μπίλι Χολιντέι σ' ένα μαύρο υπόγειο, τον Αντρέα Παγουλάτο πάντα μ' έναν κίτρινο φάκελλο στα χέρια, τα αποτσίγαρα γύρω απ' τους κορμούς των δέντρων κατά μήκος της λεωφόρου Αλεξάνδρας, τη μαγνητική επίστρωση στα δεκαεξαράκια και το δέος στα πρόσωπα των πρεσβύτερων αναγνωρισμένων καλλιτεχνών, οι περισσότεροι εκ των οποίων σήμερα είναι φίλοι ή απλά γνωστοί μου. Σκέφτομαι, λοιπόν, να ρωτήσω τον Λευτέρη Ξανθόπουλο και τη γνώμη του για το νέο κινηματογραφικό νομοσχέδιο. Ίσως κλάψουμε παρέα στον αέρα...Κι όταν συνέλθουμε θα μιλήσουμε για όλα: για μεσόκοπους σκηνοθέτες που δηλώνουν στυλοβάτες του ελληνικού κινηματογράφου με περισσή κομπορρημοσύνη, την ίδια στιγμή που ο Θόδωρος Αγγελόπουλος εκφράζει τη λύπη του για τους νέους κινηματογραφιστές, αυτούς που θά 'ρθουν κι ένας θεός ξέρει ποιος θα επιχορηγήσει τις ταινίες τους. Για τον Θανάση που χαροπαλεύει και μακάρι να το ξεπεράσει. Για τον Κούνδουρο που τον πάτησαν χάμω τέσσερα ρεμάλια σα να ήταν σακί με πατάτες- δεν ήταν υπόθεση ληστείας αυτή, αλλά κανονική δολοφονική απόπειρα. Για τους ποιητές που χάθηκαν άδικα. Για αναρχικούς που κατήντησαν ακροδεξιοί, ρατσιστές και μισαλλόδοξοι. Για φωτισμένα μυαλά με μανία καταδίωξης. Για την εγχώρια κινηματογραφία που πέφτει όπως ο Οίκος των Άσερ του Έντγκαρ Άλαν Πόε, σαν εφιάλτης δηλαδή. Για τον Τέλλο που τον έσυραν στο Αυτόφωρο επειδή έδιωξε απ' το μαγαζί του μία θεοπάλαβη, η οποία τα έβαλε με τον Κυνόδοντα. Για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που κατ' εντολή του νυν Υπουργού συρρικνώθηκε σε Διεθνές. Διότι, όταν αποκλείεις το ελληνικό τμήμα και τα κρατικά βραβεία, εξοστρακίζοντας ουσιαστικά τις ταινίες σε ένα Πανόραμα, μόνο ως συρρίκνωση του θεσμού μπορεί να εκληφθεί η εν λόγω υπουργική απόφαση. Μπορεί όμως και να μην πούμε τίποτα απ' τα παραπάνω. Η θλίψη θά 'ναι μεγάλη και δεν θα αντέχεται. Έτσι, θα αφήσω τον Λευτέρη Ξανθόπουλο να διαβάσει ποιήματα του. Θα τον διακόψω μόνο για να ακουστούν κάποιος Muddy Waters ή κάποιος Howlin' Wolf. Στο τέλος, δεν θα με παρεξηγήσει αν τον χαιρετίσω με μία παράφραση δικού του έργου: Κακή πατρίδα σύντροφε. Όχι σαν ευχή ή κατάρα, ούτε καν σαν σχόλιο. Περισσότερο σαν διαπίστωση.

κκκ

* συντονιστείτε αύριο, Παρασκευή 29 Οκτωβρίου, στις 17.00 το απόγευμα, στο Κανάλι 1 του Πειραιά (http://www.kanaliena.gr/) στους 90,4.