Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

λόγω-της-ημέρας-post


Τη φετινή Εβδομάδα των Παθών δεν την κατάλαβα καθόλου. Κι αν δεν έμενα δίπλα σε εκκλησία και χθες βράδυ δεν άκουγα τις ψαλμωδίες, θέλοντας και μη, θα είχα ξεχάσει σίγουρα ότι μεθαύριο εορτάζεται το Πάσχα. Μάλλον είναι το γεγονός ότι η απώλεια έγινε συνήθεια μας. Χάνουμε ανθρώπους που τους αγγίζαμε, μιλούσαμε μαζί τους, απολαμβάναμε την παρέα και το πνεύμα τους. Ο Θεός μπορεί να περιμένει μπας και τον ανακαλύψουμε κάποια στιγμή. Άλλωστε, έχει αρκετούς φανατικούς πιστούς ανά τον κόσμο και οι εκπρόσωποι του επί γης βρέξει- χιονίσει επεκτείνουν τις καλοστημένες επιχειρήσεις τους. Η γιαγιά της Μ. κάθε Μεγάλη Παρασκευή του έτους συνήθιζε να σκεπάζει την τηλεόραση και τους καθρέφτες σε ένδειξη πένθους για τον χαμό του Υιού του Θεού. Μου θύμιζε κλασική εικόνα σχιζοφρενούς που πάσχει από μανία καταδιώξεως και φοβάται ότι τον παρακολουθούν εξωγήινοι μέσα από τις ηλεκτρικές συσκευές της οικίας του. Τι περίεργο όλοι ανεξαιρέτως οι σχιζοφρενείς να ταλαιπωρούνται απ' τα ίδια συμπτώματα...Η Λ. πάλι έχασε τον δικό της γιο από ναρκωτικά στην ηλικία των 23 ετών. Τι να πεις σ' αυτή τη γυναίκα για τον θάνατο του Υιού του Θεού; Ποιο Ω Γλυκύ μου Έαρ και ποιο Αι γενναιαί πάσαι να απαλύνει τον πόνο της; Τη βλέπω να γίνεται κουρέλι κάθε χρόνο στις επετείους γέννησης και θανάτου του παιδιού της, να ακούει πότε Stabat Matter και πότε παραδοσιακά μοιρολόγια, αναγάγοντας το πιο τραγικό συμβάν, που μπορεί να συμβεί σε άνθρωπο, σε τελετή κάθαρσης. Τη θαυμάζω για τη δύναμη της και όλα τα άλλα τα καθημερινά, τα επίγεια, ακόμη και τα δικά μου προβλήματα, μου φαίνονται οδοντόκρεμες. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είχε πει κάποτε ότι ο ύψιστος βαθμός δυστυχίας για έναν άνθρωπο είναι να χάσει το παιδί του. Εγώ παιδιά δεν έχω, ούτε σκοπεύω και ούτε θέλω να αποκτήσω. Και όλα αυτά περί παράδοσης και Ορθοδοξίας τ' ακούω βερεσέ. Μπορούσαμε να ζούσαμε στην Πολωνία ή στο Θιβέτ και νά 'μασταν Ρωμαιοκαθολικοί ή Βουδιστές. Βέβαια, κι εκεί να ζούσαμε, πάλι θα βλέπαμε τον κατά Φράνκο Τζεφιρέλι Ιησού από τη Ναζαρέτ. Θα γλιτώναμε μόνο από το dvd του Χριστόδουλου που ψέλνει και πλασάρεται λες και πρόκειται για τη χαμένη ηχογράφηση της Κάλας. Κύριε ελέησον! Υπάρχει άνθρωπος, αναρωτιέμαι, έχων σώας τας φρένας, που θα τρέξει στα περίπτερα να τον αγοράσει; Κάποτε πηγαίναμε δώρο στη γιαγιά στο χωριό κάνα σάλι, καμιά βεντάλια, εδώ και λίγα χρόνια της στέλνουμε το dvd του Χριστόδουλου να το βλέπει με την παρέα της και να χαίρεται όπως πήγαινε στο σινεμά πριν πενήντα κι εξήντα χρόνια. Σινεμά είπα και θυμήθηκα τον Ταρκόφσκι και τον Μπέργκμαν. Ο πρώτος ήταν χριστιανός, κλασικός Ρώσος ορθόδοξος διανοούμενος. Ο δεύτερος, άθεος, κλασικός Βόρειος ρασιοναλιστής φιλόσοφος. Ο Μπέργκμαν λάτρευε ωστόσο τον Ταρκόφσκι. Κοιτάω ψηλά και δεν βλέπω τον Θεό, αναρωτιέμαι λοιπόν πού τον βλέπει ο Ταρκόφσκι, είχε δηλώσει όλο νόημα κάποτε. Ο συνάδελφος τους, ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι, απ' την άλλη, ήταν επίσης κλασικός Ιταλός μαρξιστής διανοητής. Την πρώτη φορά πού 'χα δει μικρό παιδί το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο του στην τηλεόραση είχα μαγευτεί απ' την απλότητα και τον ρεαλισμό του. Οι ήρωες του Θείου Δράματος ήταν λαϊκοί άνθρωποι, όχι απαραίτητα όμορφοι κατά τα χολιγουντιανά πρότυπα, μέλη μιας ερασιτεχνικής παράστασης στο Μιλάνο ή το Μενίδι. Κι αυτές οι μουσικές επιλογές του! Γκόσπελ και παραδοσιακά αφρικανικά ή ασιατικά τραγούδια, κανονική ανατρεπτική πράξη ενάντια στο δυτικό κινηματογραφικό- θρησκευτικό κατεστημένο. Ο Θεός τιμώρησε τον κομμουνιστή και ομοφυλόφιλο Παζολίνι, τον κατέσφαξε μέσω ενός ευκαιριακού λούμπεν εραστή του. Στον Ταρκόφσκι έστειλε καρκίνο, έναν θάνατο πιο μαρτυρικό και πιο συνηθισμένο, άρα λιγότερο δαχτυλοδειχτούμενο. Τον δε άθεο Μπέργκμαν τον φοβόταν μάλλον, τον παράτησε ήσυχο σ΄ένα νησί έξω απ' τη Στοκχόλμη να σβήσει από βαθυά γεράματα. Ο νους μου πάει τώρα και στον Δ., έναν μουρλαμένο Πεντηκοστιανό που ζούσε στην πολυκατοικία του πατρικού μου. Μια φορά, Μεγάλη Εβδομάδα ήταν, τού 'χα χτυπήσει την πόρτα να πάρω τα κοινόχρηστα και μου είπε τον πόνο του. Τον χώρισε, λέει, η γυναίκα του διότι ο Κύριος απαγορεύει τη σεξουαλική επαφή όταν δεν έχει σκοπό την...αναπαραγωγή του είδους. Ο καημένος ο Δ., έλιωσε στη μαλακία Πασχαλιάτικα. Μετά μου έδειξε μια υδρόγειο σφαίρα με ένα δίχτυ καρφιτσωμένο που είχε φορά προς το ταβάνι και κάτι ανθρωπάκια κολλημένα πάνω του. Οι εκλεκτοί του Κυρίου, μου εξήγησε περισπούδαστα, όλοι όσοι θα τον ακολουθήσουν στη Δευτέρα Παρουσία! Αυτά είναι, σκέφτηκα, από την πολλή μαλακία τό 'ριξε στα βουντού ο Δ. Μετά, όμως, τον δικαιολόγησα. Απ' το να τρέχει στο Δαφνί ή στο Δρομοκαΐτειο, άσ' τον να παίζει με ανθρώπινα ομοιωματάκια και υδρόγειες σφαίρες, σάμπως κάνει κακό σε κανέναν; Πάντως, παρακολούθησα και μένα τον ίδιο πόσο ανεκτικός έγινα με τα χρόνια στο θρησκευτικό συναίσθημα των διπλανών μου. Πάει καιρός που ήμουν έφηβος και κάθε χρόνο την αράζαμε στην αυλή του κομμουνιστή, λίγο μεγαλύτερου ηλικιακά, γείτονα και ψήναμε μπριζολάκια την ώρα που οι πιστοί νηστεύοντες συνόδευαν τον Επιτάφιο με τα κεριά στα χέρια. Η μάνα μου γινόταν έξαλλη, μα όταν περνούσε το Πάσχα και της το θύμιζα, γελούσαμε πολύ. Τι λυπηρό, πάντως, σήμερα, την εποχή του Μνημονίου και του ΔΝΤ, οι Έλληνες να παίρνουν τους δρόμους, όχι για να τα κάνουν γυαλιά- καρφιά, έστω για να φωνάξουν ή ν' αντιδράσουν, βρε αδερφέ, αλλά για να συνοδεύσουν τον Υιό του Θεού στην τελευταία ανθοστόλιστη κατοικία του. Ακόμη χειρότερα, όταν ξέρουν πως Εκείνος θ' αναστηθεί, ενώ οι ίδιοι, ποιος ξέρει -ούτε ο Θεός-, πότε θα σηκώσουν κεφάλι. Βρε καλά τό 'χε πει ο Κάρολος, όσο τρε μπανάλ κι αν ακούγεται κατά καιρούς, ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Ειδικά το Πάσχα δεν εισπνέεται, σουτάρεται κατ' ευθείαν με ενέσεις. Προσοχή στο overdose μόνο...

κκκ

* και για να μην ξεχνιόμαστε, σήμερα συντονιστείτε Στο Κόκκινο 105,5 (www.left.gr) για την έκτακτη δίωρη εκπομπή, από τις 20.00 έως τις 22.00 το βράδυ.

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ε, μα κι εσύ, έπρεπε να πας εκκλησία! Χωρίς λιβάνι δε πιάνει η Μ.Εβδομάδα!

Πέρα από την πλάκα, εμένα μ'αρέσει η Μ.Εβδομάδα. Ούτε σταυροκοπιέμαι, ούτε νηστεύω/πιστεύω. Διαχωρίζω πλήρως τη (θρησκευτική) τέχνη από την πίστη και τη θρησκεία, αλλά αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση...

Κλυτία

BOSKO είπε...

Κλυτία...
κι εγώ πάντως μόλις γύρισα απ' την εκκλησία. Τη μάνα μου πήγα, πού 'θελε να προσκυνήσει τον Επιτάφιο. Εγώ την έβγαλα στο προαύλιο με τσιγαράκι.
ας ετοιμάσω τώρα τις ποιητικές συλλογές για το βράδυ, αφού τελείωσα με τα δισκάκια!
φιλιά (επ)αναστάσιμα!

Ανώνυμος είπε...

Μου θύμισες τώρα φοβερή ατάκα "σε τόσες πορείες έχεις πάει, πήγαινε και σε μία πορεία χριστιανών" χαχαχα

Καλά οι περισσότεροι για να αισθάνονται ΄κανονικοί΄ τηρούν τα τελετουργικά και για λόγους κοινωνικοποίησης. Αυτό που λες ότι αν είχαμε γεννηθεί αλλού θα είχαμε και άλλη θρησκεία ούτε που τους περνάει από το μυαλό γιατί απλά αρνούνται να σκεφτούν κάτι άλλο πέρα από αυτό που έχουν βρει.
Κι αν όλοι φωνάζουν και βρίζουν τους πολιτικούς τώρα, δεν είναι γιατί ξεφνικά άλλαξαν αλλά γιατί πιάσαμε πάτο και αυτό το βιώνουν και τους δυσαρεστεί. Αν τους γύρναγες στο πριν θα ήταν ευχαριστημένοι, αδυνατούν να οραματιστούν ένα μετά διαφορετικό!

ΧΡΗΣΤΟΣ/Christos είπε...

Συνιστώ ψυχραιμία. Αύριο όλα θα είναι τέλεια, μετά το φαγοπότι και τήν κατάποση του ... Βόσπορου (σε κρασί, παρακαλώ) ή την μπυροποσία, μέχρι μέθης και την κατανάλωση κόκα κόλας ή σόδας με τα σχετικά ρεψίματα (συγνώμη) που θα ισσοροπίσουν το γαστρικό μας σύστημα... Και πάνω στο τσακίρ κέφι θα πέσει και κανένα τσάμικο ή καλαματιανό, στην ήπια μορφή διασκέδασης, αν δεν πέσουμε στα τσιφτετέλια. Για ποια (επ)ανάσταση μου μιλάτε...

BOSKO είπε...

Angelica...
στην πόλη σου είσαι ή πήγες σε καμιά επαρχία, λόγω της ημέρας ή μάλλον λόγω των ημερών κι εσύ;
Καλό Πάσχα νά 'χουμε!

BOSKO είπε...

ΧΡΗΣΤΟΣ/Christos...
άσ' τα, κύριε φωτογράφε, στη δική μου περίπτωση δεν παίζουν ούτε κατσικάκια, ούτε δημοτικοί χοροί συνοδεία κλαρίνων. Έχω τη μάνα μου εδώ, της οποίας προσέχω πολύ τη διατροφή μετά το χειρουργείο, και θα τη βγάλουμε το πολύ με μπιφτέκια γαλοπούλας! Καλύτερα, να γλιτώσω κι εγώ τις ελληνορθόδοξες τοξίνες...

Ανώνυμος είπε...

Να σου πω, αστέρι μου, παίρνοντας όλο το θάρρος αυθαιρετώντας, είσαι για κανέναν καφέ το απογευματάκι; Σκυλοβαριέμαι κι έχει υπέροχο καιρό. Εδώ στα πέριξ έλεγα, χύμα κατάσταση και χωρίς πονηρές βλέψεις. Τι λες;
(Κι όχι να μου πεις, δε θίγομαι.Βαριέμαι τόσο οπότε...δεν ιδρώνει το αφτί μου για τπτ. :-P )

Κλυτία

BOSKO είπε...

Κλυτία...
άσε ένα τηλέφωνο, το οποίο δε θα δημοσιεύσω (εννοείται) να σε πάρω να συνεννοηθούμε. Νομίζω θά 'χω ώρα για έναν γκαϊφέ, τέτοια ωραία μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Έλα, βρε, που θες και τηλ. Πες τι ώρα θες και βρισκόμαστε στο περίπτερο μπροστά στον Αγ.Αρτέμιο. Εγώ δεν κάνω και τίποτα σήμερα, οπότε... ό,τι ώρα θες, μέσα είμαι.

Αν δεις μια ψηλή, ξανθιά, γαλανομάτα εκεί, να της την πέσεις. Εγώ δε θα είμαι βέβαια, αλλά αν σου κάτσει;! :-P

Κλυτία

BOSKO είπε...

Κλυτία...
να πούμε σε μιάμισι ώρα, στις 17.30 δηλαδή; αν ναι, έλα να μου μιλήσεις, αφού εσύ με γνωρίζεις εξωτερικώς και πεταγόμαστε στην παραδίπλα πλατεία για καφέ!

Ανώνυμος είπε...

O.k.Είδες που δεν ήταν δύσκολο. Τα λέμε, λοιπόν, από κοντά. :-)

Κλυτία

BOSKO είπε...

Κλυτία...
δεν πιστεύω νά 'σαι καμιά ψυχοπαθής αριστερή διανοούμενη, να βγεις από κάνα μίνι κούπερ με μπαζούκας και να με κάνεις, μέρα μεσημέρι, κόσκινο έξω απ' την εκκλησία...:-)))
τα λέμε σε λίγη ώρα, λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

Καταρχήν ελπίζω να είσαι καλά bosko και η Κλυτία να μην ήτανε "καμιά ψυχοπαθής αριστερή διανοούμενη" τελικά. Χαχαχα!

Ευτυχώς έχοντας δώσει μάχες για να μένει ανεπηρέαστη η καθημερινότητα μου από ο,τιδήποτε δεν με αγγίζει, τα έχω εν μέρει καταφέρει και ναι είμαι Αθήνα και δεν έχω πάρει πρέφα από όλα αυτά!! Σέβομαι όμως όσους ανθρώπους ακολουθούν το τελετουργικό επειδή πιστεύουν και θλίβομαι βαθιά που συχνά εκείνοι δεν σέβονται εμένα και κάθε άνθρωποι πιστεύει σε κάτι διαφορετικό! (Προσωπικά είμαι αγνωστικίστρια και μάλιστα προς το 'ένθεη' κλίνω)

BOSKO είπε...

Angelica...
όχι, όλα καλά με την Κλυτία. Τα είπαμε, ήπιαμε το καφεδάκι μας, παραλίγο να με σουγιαδιάσει και μια γάτα, που πήρα αγκαλιά, με τα νύχια της...
αμ εγώ που ετοιμάζομαι να πάω στην Ανάσταση με την κόκκινη λαμπάδα μου (οικιακό σπαρματσέτο, για την ακρίβεια) μαζί με τη μαμά;
ανταπόκριση δεν θά 'χει, όμως, σε καμία περίπτωση:-))

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο είναι που θα συνοδεύσεις τη μητέρα σου! Στην παρούσα φάση σε τέτοια θέματα μου έχει βγει εμένα ο πολύ εγωιστής εαυτός μου. Πφφ τι να κάνουμε, κανείς δεν είναι τέλειος...

BOSKO είπε...

Angelica...
είδες; το "γρουσουζέψαμε" κι άλλαξε το πρόγραμμα. Βαρέθηκε κι εκείνη...Που να ντύνεται η γυναίκα για 10΄και να ξεντύνεται μετά...Με βλέπω να τη στήνω έξω κι όποιος περνάει με το "άγιο φως" να του κλέβω λίγο :-))

Ανώνυμος είπε...

Αχαχαχαχα! Ποιός στη χάρη σου! Γούρι σου 'φερα να λες ;)

Να πω και κάτι άλλο; Εγώ τρέμω τα δυναμιτάκιααααα που ρίχνουνε!! Πείτε με φοβιτσιάρα ή ο,τι άλλο θέλετε αλλά ειλικρινά πάντα φοβομουν ότι θα πέσει κανένα πάνω μου! :))

BOSKO είπε...

Angelica...
me, too!
δεν ξέρω αν έχεις ζώο, αυτά να δεις πως τρελαίνονται, γατιά και σκυλιά!
τι μαλακία είναι πάλι αυτή, να παίζουν τα κωλοπαίδια των μικροαστών και να χάνουν οι άνθρωποι τα χέρια τους κάθε χρόνο.

υ.γ. μ' αρέσει που απευθύνεσαι σε β΄ πληθυντικό! Δεν τό 'χεις καταλάβει ότι μείναμε οι δυο μας να μιλάμε τέτοια μέρα και ώρα; Καλή φάση!

Ανώνυμος είπε...

Απευθύνομαι και στους αναγνώστες σου των επόμενων ημέρων(χαχαχα η ψωνάρα!)

Είχα γάτα και σκύλο και τώρα που το λες κάτι ψιλοθυμάμαι. Όντως φοβόντουσαν. Η γάτα μου μάλιστα αυτή άσχετο βέβαια αλλά πρέπει να το πω πως ήταν η καλύτερη γάτα του κόσμου, η πιο υπομονετική στα βάρβαρα κάποιες φορές παιχνίδια μου και η πιο όμορφη και έξυπνη. Πολύ το νοσταλγώ αυτό το πλάσμα και η απώλεια της μου είχε στοιχίσει πολύ!

Unknown είπε...

aaa

Unknown είπε...

Ολα επιχειρησεις εχουν γινει.Εδω σου λεει η αγλια ξοδεψε 24 εκατ.για το γαμο του ουιλιαμ που θα γινει αυριο και θα εισπραξει μονο απο τα τηλεοπτικα δικαιωματα 750 εκατομμυρια!!!Α επισης το ειπε και ο Ανθιμος:αν δεν υπηρχε το πασχα και τα χριστουγεννα η αγορα θα ειχε φαλυρισει.Απο μας ζειτε!!!Α επισης να σε ενημερωσω πως κυκλοφορησε το νεο κλιπ του βασιλικου για το no milk today με τη συμμετοχη πολλων γνωστων ηθοποιων.Επισης Ο Νικος Καρβέλας έβγαλε το νεο του δίσκο "ολα ειναι στο μυαλο" οπου το ομωνυμο τραγουδι ειναι ντουετο με τον Λακη Παπαδοπουλο
http://www.youtube.com/watch?v=xUKB9NJXxSs
και επισης η Αννούλα αύριο κανει unplugged συναυλια στην Κυπρο και τα εσοδα θα διατεθουν σε ιδρυμα της Κενυας με τραγούδια άλλων..
http://www.youtube.com/watch?v=jMMDRHyVfT0

Unknown είπε...

Ο πλανήτης (ή έστω το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ και των απανταχού celebrities) έλυσε τα προβλήματά του και ασχολείται με τον γάμου του Πρίγκιπα Ουίλλιαμ και της Κέϊτ Μίντλετον. Πέραν των όποιων σχολίων περί της επιλογής του διαδόχου του αγγλικού θρόνου («δεν μπορούσε να βρει καμιά καλύτερη» ή «πολύ συνηθισμένη είναι αυτή η Κέϊτ» που ακούγονται από καλοπροαίρετες κυρίες- που θα έδιναν και το δεξί τους χέρι, μεταξύ μας, για να είναι στη θέση τους), έχουμε μάθει τα πάντα για το γεγονός. Τα φορέματα, τα κοστούμια, τους υψηλούς (τρομάρα τους) καλεσμένους, το φαγητό, τη διακόσμηση, και ότι άλλο αφορά τη διαδικασία.

Αυτό που δεν πολυαναφέρεται είναι ότι το κόστος –που θα φτάσει το ευτελές ποσό των 35 εκατομμυρίων δολαρίων- το έχει μεν αναλάβει η βασιλική οικογένεια αλλά για τον καθαρισμό του Λονδίνου και για τα μέτρα ασφαλείας θα επιβαρυνθεί η ήδη βεβαρημένη βρετανική οικονομία.

Λόγω παράδοσης (που στην Αγγλία είναι σεβαστή από όλους), οι κάτοικοι της χώρας δεν διαμαρτύρονται ιδιαίτερα. Άλλωστε, μάλλον τους αρέσει που θα γίνουν το επίκεντρο της Γης όλο αυτό τον καιρό για έναν –αν μη τι άλλο- ευχάριστο λόγο.

Δεν είναι όμως όλοι οι Βρετανοί τόσο ανεκτικοί απέναντι στον ορυμαγδό (κυρίως άσχετων) πληροφοριών που δέχονται εδώ και τόσο καιρό. Και κάποιοι αντέδρασαν. Με –Βρετανικό φυσικά- χιούμορ.

Η γραφίστρια Λίντια Λιθ, από το μαγευτικό Καρλάϊλ, σκέφτηκε να φτιάξει τα δικά της αναμνηστικά για τον «γάμο της δεκαετίας». Σου λέει, πιο έξυπνοι είναι αυτοί που πουλάνε κούπες, πιάτα και δεκάδες άλλα μπιχλιμπίδια με τις φάτσες των μελλόνυμφων τυπωμένες πάνω;

Η κυρία Λιθ λοιπόν σχεδίασε τις… βασιλικές σακούλες εμετού. Είναι ολόϊδιες με αυτές που έχουν τα αεροπλάνα για τυχόν δυσάρεστο απρόοπτο την ώρα της πτήσης και σαν σήμα –φυσικά- τον Ουίλλιαμ και την Κέϊτ. Μάλιστα, έχει ονομάσει το δημιούργημα της «Throne Up», συνδυάζοντας τις λέξεις «Throne» (θρόνος) και «Throw Up» (τα βγάζω»).

Οι σακούλες διατίθενται σε κόκκινο ή μπλε («βασιλικό») χρώμα και κοστίζουν μόλις 3 λίρες (περίπου 4 ευρώ). Όπως είπε η ιδιοφυής γραφίστρια «μας έχουν ζαλίσει τόσο πολύ με το γάμο την ώρα που ο κόσμος καίγεται που σε πολλούς γνωστούς μου ήρθε η επιθυμία να… ξεράσουν. Ε, σκέφτηκα να τους βοηθήσω».

Να σημειωθεί πάντως ότι –για αδιευκρίνιστους λόγους- οι σακούλες δεν πωλούνται μαζί με τα δεκάδες επίσημα αναμνηστικά του μυστηρίου.

BOSKO είπε...

KOSTAS...
έτσι ε;
τι λε' ρε παιδί μου...

Unknown είπε...

βλεπω εμεινες αφωνος...οπως παντα οταν διαβαζεις τις συγκλονιστικες αποκαλυψεις μου