ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ BOB MARLEY...

Χθες συμπληρώθηκαν 27 χρόνια από το θάνατο του Bob Marley, του τραγουδοποιού που έκανε παγκοσμίως γνωστή τη τζαμαϊκάνικη μουσική. Ήταν 11 Μαΐου του 1981, όταν ο Marley άφηνε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Μαϊάμι, χτυπημένος από καρκινικό κακοήθες μελάνωμα. Όπως έχει ακουστεί και για πολλούς άλλους αντιδραστικούς ομότεχνους του, εικάζεται πως η CIA βρισκόταν πίσω από τον χαμό του- με ποιο τρόπο, θα σας γελάσω. Ο Marley άλλωστε ήταν εκείνος που λίγα χρόνια πριν, το 1978 στο One Love Peace Concert της Τζαμάικα, είχε καπνίσει μαριχουάνα επί σκηνής με τον ακτιβιστή καλλιτεχνικό του σύντροφο, Eduard Seaga, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων. Παραδέχομαι πως δεν ήμουν ποτέ φαν της μουσικής reggae, αν και τα τραγούδια πια του Bob Marley έχουν περάσει σε άλλη διάσταση: I shot the sheriff (το τίμησε δεόντως και ο Eric Clapton), Iron Lion Zion, Could you be loved, No Woman No Cry ή το υπέροχο, θρησκευτικού περιεχομένου, Redemption Song! Τελευταία φορά που άκουσα reggae με τις ώρες, θέλοντας και μη, ήταν πέρσι το καλοκαίρι σε coffee- shop του Άμστερνταμ, όπου εκεί που την είχα αράξει και δε σάλευα απ' το κάθισμα μου, μου την έπεσε ένας μαύρος ρασταφόρος να αγοράσω το cd του! Ψιλοτρόμαξα έτσι που μου χάλασε την ησυχία μου, πήρα δύο και όχι μόνο ένα cd κι αυτός άρχισε να μου κάνει υποκλίσεις, λέγοντας God bless you και μετά έφυγε ευχαριστημένος! Ο Κοτονιάς από τα Μακρινά Ξαδέρφια μου έλεγε κάποτε πώς ένας dj σε παμπ του χωριού του, έπαιζε συνέχεια το Could you be loved και οι σαράντα βλάχοι λικνίζονταν ρυθμικά. Στο τέλος του κομματιού, πήγαινε κάθε φορά ένας πιο θερμόαιμος τύπος και έλεγε του dj εϊ, ξαναβάλ' την Κουτσουμπίλα να χουρέψουμ'...Και η Κουτσουμπίλα, όπως θα καταλάβατε, είναι η βλάχικη προφορά του Could you be loved! Επιπλέον, ουδέποτε μπόρεσα να καταλάβω το πώς πίσω από τους νωχελικούς ρυθμούς της reggae κρύβονταν επαναστατικά μηνύματα. Ο Μάρκος Κούμαρης των Locomondo μού γνωστοποίησε πριν μερικούς μήνες πως η όποια επαναστατικότητα της μουσικής αυτής έγκειται περισσότερο στη φιλοσοφικο- θρησκευτική θεωρία της, που θέλει τους μαύρους σκλάβους της να επιστρέφουν στην Αιθιοπία, τη Γη της Επαγγελίας τους! Γνωρίζω και εκτιμώ τα πολύ βασικά περί reggae- τον Peter Tosh με το θρυλικό Legalize it, τον Dillinger με το Cokane in my brain, τους Wailers στη μετά Marley πορεία τους- όμως ο Bob Marley, τον οποίο ανακάλυψα και άκουσα πολύ μέσω της rock, παραμένει άθικτος ακόμη στη σφαίρα του μύθου!