Σάββατο 3 Μαΐου 2008

ΠΑΡΙΣΙ, ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ...


Τα Νέα σήμερα έδωσαν δώρο πολύτιμο ένα παλιό ασπρόμαυρο ντοκιμαντέρ που αναζητούσα εδώ και πολύ καιρό! Πρόκειται φυσικά για τις Μεγάλες Νύχτες, Μικρά Ξημερώματα (Grands soirs et petits matins) που γυρίστηκαν το 1968, μα θεωρούνται ταινία του 1978, καθώς αποκαλύφθηκαν μια δεκαετία αργότερα, όταν δηλαδή είχε κοπάσει όλη εκείνη η ευφορία από τον Μάη του ΄68. Το Εδώ Πολυτεχνείο! των Γάλλων, ένα Εδώ Πολυτεχνείο! κοσμοϊστορικής σημασίας, γυρισμένο από τον Αμερικανό φωτογράφο William Klein, που τότε ζούσε στο Παρίσι. Ήταν η ίδια ακριβώς εποχή που οι Aphrodite's Child με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και τον Ντέμη Ρούσσο, καταλάμβαναν τη δεύτερη θέση στα γαλλικά charts μετά τους Beatles! Δείτε το βιντεάκι- αποδεικνύει πόσο εκλεπτυσμένο γούστο, έστω και στη flower- pop μουσική, είχαν ανέκαθεν οι φίλοι μας οι Γάλλοι...

Γυρνώντας στο ντοκιμαντέρ του Klein- ομολογουμένως, πολύ καλή η ποιότητα της εικόνας από τη μεταφορά της κόπιας σε dvd- θα λέγαμε πως σαράντα χρόνια μετά παραμένει η αρτιότερη καταγραφή της σύγχυσης, του ενθουσιασμού, του πολεμικού κλίματος και των αλλεπάλληλων διαβουλεύσεων που πυροδότησε η μεγάλη φοιτητική εξέγερση στο Καρτιέ Λατέν. Ξεκινώντας από τα πρώτα επεισόδια στη Σορβόννη μέχρι την κατάληψη του θεάτρου Odeon, με μια εντυπωσιακή ζουρναλίστικη αμεσότητα, ο φακός του Klein βγαίνει στους δρόμους, αιχμαλωτίζει στην αιωνιότητα τις συγκρούσεις των σπουδαστών με την αστυνομία, διαφυλάσσει τα μοναδικά συνθήματα στους παρισινούς δημόσιους τοίχους, μεταδίδει πάθος, συναίσθημα, νοσταλγία και επαναστατικότητα.

Από την ταινία παρελαύνουν ο τότε Γάλλος πρόεδρος Σαρλ Ντε Γκωλ, μέσω των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών ομιλιών του, ενώ ο σκηνοθέτης Αλέν Ρενέ καταθέτει τη δική του γνώμη για το ηλεκτρισμένο κλίμα των ημερών και τον Μάη του ΄68 ως σαφές κίνημα. Ο κόσμος της τέχνης και ειδικότερα του κινηματογράφου ήταν αυτός που συμμετείχε πιο ενεργά στο πιο επαναστατημένο χάππενινγκ που γνώρισε ο πλανήτης κατά τον 20ο αιώνα. Την επόμενη χρονιά στις ΗΠΑ θα γινόταν το τριήμερο φεστιβάλ Peace & Music του Woodstock και ο μεγάλος Αντονιόνι θα συνέθλιβε όλα τα σύμβολα του καταναλωτισμού μέσα από μια τεράστια ψυχεδελική έκρηξη στο Zabriskie Point του 1970!


Λέω τώρα να κλείσω το post αυτό με αποσπάσματα από ένα υπέροχο ποίημα του Charles Bukowski σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα! Απολύτως εντός κλίματος! Έχει τίτλο Άλλη μια δύσκολη υπόθεση και θα το βρείτε στη συλλογή Τρόμου και αγωνίας γωνία:
Το Παρίσι-
θα' χεις ακουστά-
είναι μεγάλο. Οι κάτοικοι του φαίνονται πλούσιοι,
όμως αρκετά αποξενωμένοι:
καθένας
κι ένα μνημείο αδιαφορίας.
Παρ' όλα αυτά,
αν ερευνήσεις σε βάθος τούτες τις δομές,
θα δεις
πως ο φόβος
τούς έγινε συνήθεια...
Είμαι βέβαιος πως οι Γάλλοι
έχουν κάνει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα,
όμως μυρίζουν όλα
παρελθόν.
Τώρα
το να πας στο Παρίσι με σκοπό να κάνεις τέχνη
είναι σαν να κάθεσαι και να περιμένεις ν' ακούσεις
μια πεταλούδα να κλάνει...
Οι πόλεις πεθαίνουν
όπως και οι άνθρωποι,
μονάχα λίγο πιο αργά.
Γι' αυτό
όσοι ζουν σε νεκρές πόλεις
γεμίζουν με αδιαφορία
και φόβο.
Όταν πεθάνουν πραγματικά,
οι κηδείες είναι περιττές.
Παρίσι, δεν περίμενες τίποτε από εμένα.
Όμως εγώ περίμενα περισσότερα από εσένα.
Τώρα που γνωριστήκαμε
και ξέρουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλο,
ας χωριστούμε
μ' ένα απλό αντίο.

11 σχόλια:

tractatus είπε...

Μουδωσες αφορμή πρώτον για το dvd και δεύτερον οκ να σου πώ οτι αυτό το ποίημα του Μπουκόφσκι είναι απο τα καλά οφείλω να πώ με βρίσκει απολύτως σύμφωνη:
-Τώρα το να πας στο Παρίσι με σκοπό να κάνεις τέχνη
είναι σαν να κάθεσαι και να περιμένεις ν' ακούσεις
μια πεταλούδα να κλάνει...
και
-Τώρα που γνωριστήκαμε
και ξέρουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλο,
ας χωριστούμε
μ' ένα απλό αντίο.


κι επειδή κι εμένα κάποτε με είχε συνεπάρει ο ποιητής...:
Εξαίσιο, μαγευτικό,
ατέλειωτο
το κορίτσι μου
ήλιος
στο χαλί-
εξω απ' τη πόρτα,
σκύβω να κόψω
ένα λουλούδι, χα!
κι ένας γέρος
καραβοτσακισμένος
εμφανίζεται απ' τη ράχη της καρέκλας του
και με κοιτάζει.
Μα δε βλέπει παρά μόνο
αγάπη.
Χα! Γίνομαι
Καλός κι αγαπητός
στον κόσμο
όπως ακριβώς
το ήθελα...

ρε Αντώνη πές μου τώρα γιατί αυτά τα μηχανάκια ...δεν έχουν άνω τελεία;
Πώς μπορούν να γράφουν οι ποιητές δίχως αυτή; :)))

Giousurum είπε...

Οσο αφορα το ντοκυμσντερ του Kλαιν, πιστεύω ότι ειναι μια πρωτης ταξεως ευκαιρια να δουμε τα γεγονοτα μεσα απο την πραγματικη τους καταγραφη (την ωρα και στον τοπο που γινοταν). Για τον Μπουκοφσκι τι να πει κανεις?
Θα ηθελα επισης να προτεινω (αν μου επιτρεοετε) την ταινια αιώνιοι εραστες (ασπρόμαυρη περυσινη) που αναφερεται και αυτη στα γεγονότα το 68.
Για το τέλος λόγια του Ζουλί
"Θα υπάρξουν και άλλες εξεγέρσεις, ξανα και ξανα: τις εύχομαι στα παιδιά μου".
Μακάρι. Καλό βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Bosko,

Δεν είμαι καλλιτέχνης - λογιστής, υπηρέτης του κέρδους των πολυεθνικών είμαι. Δυό κουβέντες μόνον, επειδή και ο χρόνος είναι χρήμα:
1) το blog σου είναι πλέον μέρος του αλατιού, που βάζω στην καλοκουρδισμένη μου ζωή εδώ στη βόρεια Ευρώπη.
2) Υπάρχει ακόμα φως στην πατρίδα. Δεν τα κατάπιαν όλα το main stream και το χύμα.

Σ΄ευχαριστώ καλέ μου άνθρωπε για τις συγκινήσεις, που μου δίνεις χωρίς να με ξέρεις.

Πάνος από Στοκχόλμη

BOSKO είπε...

tractatus...
όσο χοντροκομμένος αποφαίνεται ο Bukowski στον πεζό λόγο του, άλλο τόσο ευαίσθητος αναδεικνύεται από την ποίηση του! Συμφωνεί άραγε η φίλη μας η γητεύτρια; ωραίο και το ποίημα του που παραθέτεις! Όσο για τις άνω τελείες, τι να πω, δε με είχε απασχολήσει ποτέ το θέμα, μα είμαι σίγουρος πως κάτι θα βρήκαν και γι' αυτό οι ποιητές!

giousouroum...
έχω την εντύπωση πως είναι λίγο παλιότερη η ταινία που αναφέρεις. Ως λάτρης του ασπρόμαυρου στον κινηματογράφο, δε θα την έχανα με τίποτα κι αυτήν! Σχετικά με την ευχή που δανείζεσαι στο τέλος, νομίζω πως και η δική μου γενιά υπήρξε τυχερή που έζησε τις μαθητικές καταλήψεις του ΄90-΄91. Τότε με τη δολοφονία του Τεμπονέρα. Ωραίες εποχές: καταλήψεις, εφηβικές rock μουσικές απ' τα μεγάφωνα των σχολείων, πορείες στο κέντρο της Αθήνας, δακρυγόνα, ξύλο με τους μπάτσους κι ένας λυκειάρχης που μας προέτρεπε σε επαναστατική συμπεριφορά και που δυστυχώς δε ζει πια...

πάνος από Στοκχόλμη...
εγώ σ' ευχαριστώ. Το σχόλιο αυτό είναι πολύ πιο συγκινητικό απ' όλες τις αναρτήσεις εδώ μέσα. Θερμούς χαιρετισμούς στην αγαπημένη Σουηδία! Τη γουστάρω πολύ τη χώρα που ζεις για πολλούς και διαφορετικούς λόγους!

tractatus είπε...

Καλημέρα...καλημέρα...
bosko μου χαίρομαι για το ποίημα του μουρλοποιητή που σου άρεσε...διάβασα και τα σχόλιά σου για τις καταλήψεις....κάθε γενιά έχει ανάγκη τα σύμβολα και τις επαναστάσεις της τελικά...αλλά δεν θα ήθελα να προβώ σε συγκρίσεις γιατί ακριβώς δεν υπάρχει ανάγκη...αυτό έχουμε με αυτό ζούμε...ίσως γι' αυτό σήμερα να είναι και πιο ξενέρωτα τα πράγματα επειδή οι επαναστάσεις είναι της καρέκλας και του ζικ-ζακ στα κανάλια και στα πάρτυ....λέω τώρα μη τα παίρνεις και τις μετρητοίς..

Μου άρεσε κι εμένα η παρέμβαση του πάνου απο τη Στοκχόλμη....η Σουηδία υπήρξε το πρώτο ξύπνημα και το πρώτο ταξίδι μου στο εξωτερικό για θέματα κοινωνικά και πολιτικά, δικαιωμάτων κ.λ.π.δεν ξέρω αν είναι το ίδιο και σήμερα. Σίγουρα θα πρέπει να ξαναπάω αλλά θα ήθελα και να μείνω για καιρό...την νοιώθω -παρά το κρύο και τη σκοτεινιά-ως μια χώρα πολιτισμού και αναστοχασμού...

μαριάννα είπε...

Καλημέρα! :)
Πρώτον, ευχαριστούμε για το ποστ! Εξαιρετικά ενημερωτικό! Ζηλεύω για το ντοκιμαντέρ, που έχασα, γιατί θα με ενδιέφερε πάρα πολύ.
Το ποίημα του Μποκόφσκι το βρίσκω πολύ καλό, ως ποίημα, αλλά διαφωνώ με το περιεχόμενο. Αν πήγε ο Μπουκόφσκι στο Παρίσι και δεν βρήκε αυτά που περίμενε, αυτό δε σημαίνει πως το Παρίσι είναι έτσι όπως το περιγράφει. Έχω απολύτως διαφορετική άποψη για το Παρίσι και για τους Γάλλους στο ζήτημα της Τέχνης, τους οποίους και κατανοώ αν αντέδρασαν όπως περιγράφει ο ποιητής στην τέχνη του! :Ρ

Η άνω τελεία μπαίνει από τους ποιητές και όχι μόνο· θέλει μόνο πατημένο το shift το Alt και δεξιά αγγύλη, με ελληνική γλώσσα επιλεγμένη σαφώς.

Καλημέρες και φιλιά σε όλους!

BOSKO είπε...

tractatus...
έτσι είναι, όπως τα λες. Και περί σημερινών νεανικών εξεγέρσεων και περί Σουηδίας!

γητεύτρια...
δε θα σε δω από κοντά; θα σε δω! Και θα σου έχω δωράκι τα ανανεωμένα άπαντα του Bukowski!

καλημερίζω

celsius33 είπε...

ωραίο ποίημα merci για μια μυρωδιά Γαλλίας της παλιάς καλή σχολής έτσι όπως βλέπουμε στις ταινίες και στα παλιά τραγούδια. Να σαι καλά!

stereonova είπε...

to imdb.com dinei diarkeia stin tainia tou klein 240 lepta...to dvd sta Nea krataei 97 ...gnorizei kaneis kati parapano..?

...h new star etoimazete na vgalei se epanekdosei tin tainia..na pethaineis sta 30...anypomono !!

BOSKO είπε...

mixalis e. ...
χωρίς να γνωρίζω τίποτα περισσότερο, υποθέτω πως οι τέσσερις ώρες θα ήταν το αρχικό μοντάζ της ταινίας του Klein, μια και βγαίνοντας με την κάμερα του στο δρόμο τράβηξε πάρα πολύ υλικό. Επομένως, μια και δε δείχνει πρόχειρη η κόπια από Τα Νέα, η 97λεπτη βερσιόν να είναι και μια πιο συντομευμένη εκδοχή του αρχικού 4ωρου ντοκιμαντέρ! Σε ότι αφορά την άλλη ταινία, το "Να πεθαίνεις στα τριάντα σου", πράγματι, ήταν από τις λίγες περιπτώσεις μέσα στη δεκαετία του ΄80- αν όχι η μοναδική- που ο κιν/φος ασχολήθηκε με τον Μάη του ΄68! Και η New Star απ' όσο ξέρω φροντίζει να εμπλουτίζει τις επανεκδόσεις της με αρκετά extras!

Θράσος είπε...

Καλημέρα bosko, εξαιρετικό ποστ. Αγόρασα και εγώ την εφημερίδα, τα αφιερώματα τα έκλεψε ο πατέρας μου, μόλις τελειώσει θα πέσω μέσα τους, καθώς έχω πολλά κένά σχετικά με τον Μάη του 68. Μερικές φορές ασχολούμαι με την Ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα και αμελώ την Ευρωπαική.