IF YOU KNEW
If you knew how much we loved you
you' d cover up
you wouldn' t fuck around
with the passion
that killed three hundred thousand people
at hiroshima
or scoored up rocks from the moon
and crushed them into dust
looking for you
looking for your lost encouragement
ΑΝ ΗΞΕΡΕΣ
Αν ήξερες πόσο σε αγαπάμε
θα κρυβόσουν
δεν θα τα έκανες όλα άνω- κάτω
με το πάθος
που σκότωσε τριακόσιες χιλιάδες ανθρώπους
στη Χιροσίμα
ή που μάζεψε τα βράχια στο φεγγάρι
για να τα κάνει σκόνη
αναζητώντας σε
αναζητώντας το χαμένο σου στήριγμα
LEONARD COHEN- If you knew (μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου)- από Το Βιβλίο του Πόθου Book of Longing- εκδόσεις ΙΑΝΟΣ ο μελωδός
Για τη Suzanne του, που τραγούδησε η Φλέρυ Νταντωνάκη...
Για το Chelsea Hotel, που έγραψε για τη Janis Joplin...
Για ένα από τα Newport Folk Festivals, που συνόδευσε τη Joni Mitchell...
Για τα δύο μυθιστορήματα του...
Για τις δέκα ποιητικές συλλογές του...
Για τις Αδερφές του Ελέους του, που έκανε τις κυνικές απελπισμένες πουτάνες να δακρύσουν...
Για τον Πόλεμο Μεταξύ Πλούσιων και Φτωχών, που διεξήχθη κάποτε στα αυλάκια του New Skin for the Old Ceremony...
Για το Is this what you wanted από το ίδιο άλμπουμ, που το γνώρισα από τον Κώστα Φέρρη σε μια σκηνή του Εξόριστου στην Κεντρική Λεωφόρο...
Για τον οδηγό του θαλάσσιου ταξί του, που βρήκα στην Ύδρα πριν δέκα χρόνια και μου είπε πώς ο ποιητής τροβαδούρος ποτέ δε συνομιλούσε με κανένα. Πάντα μόνος και με ένα ανοιχτό βιβλίο στα χέρια...
Για τους δεκαοχτώ προσωπικούς δίσκους του, όλοι πολυαγαπημένοι...
Για το ό,τι μέσα στο Βιβλίο του Πόθου του καταφέρνει και μεθάει με ένα μπουκάλι δροσερό νερό...
Για το παρακάτω φιλμάκι από το φεστιβάλ της Νήσου Wight του 1970, τη βρετανική απάντηση στο Woodstock. Ανάμεσα στο κοινό που εκστασιαζόταν με την τρυφερή προσευχή του Leonard Cohen ήταν και ο John Lennon με τη Yoko Ono, η Μελίνα Μερκούρη με τον Ζωρζ Μουστακί...
30 σχόλια:
φανταστικό είναι, αυτό το βιβλίο πρέπει να αξίζει τι λες?
Σήμερα πήγα απ' το νέο δίφωνο και παρέλαβα μια τσάντα γεμάτη βιβλία του ιανού. Απ' όλα, λογικό να ξεχωρίζει ο Leonard! Cohen ειν' αυτός, όχι αστεία...Είναι ογκωδέστατο το βιβλίο, θα το διαβάσω και ίσως επανέλθω σχετικά!
Αγαπημένο μου τραγούδι που έγραψε το,Tower of Song
«I said to Leonard Cohen, “How lonely does it get?” Leonard Cohen hasn’t answered me yet. But I can hear him coughing all night long. A million floors above me in the Tower of Song….»
Πραγματικά μοναδική φωνή ,αλλά από στοίχους άσε ,τι να λέμε. Όσο για το βιβλίο δεν το ‘χω ακουστά αλλά ακούγεται καλή επιλογή, θα το ψάξω και ‘γω.
Ανταποδίδω την βοσκή στα μέρη μου, καλή σου μέρα
Α ,και κάτι ακόμα, η ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ είναι η αγαπημένη μου Ελληνίδα ηθοποιός.
sideras...
αν σου αρέσει ο Cohen, τούτο το βιβλίο είναι must τελικά! Βόσκησα ή καλύτερα...μπόσκησα στα μέρη σου, καθώς το χειρόγραφο σκίτσο σου θα μπορούσε να ήταν κάποια αφίσα για συναυλία στο Fillmore του Bill Graham. Ηθοποιός η Νταντωνάκη, ε; χμμ, μου δίνεις ιδέα για καλό post!
Τον Κοέν τον αγαπάμε πολύ όχι μόνο για τη μουσικάρα και το στυλ του το ιδιαίτερο, αλλά και γιατί σφράγισε μια εποχή και αυτός, της νιότης μας. Κι όχι επειδή ήταν δική μας, αλλά ήταν όμορφη εποχή. Τρελός φαν του ο πρώην μου, είχα εξασφαλίσει κάθε νέα κυκλοφορία του, άμεσα.
Πάντως θα το πάρω το βιβλίο οπωσδήποτε και θα ήθελα τώρα πιο προσεκτικά και πιο ώριμα, να ξαναδώ τους στίχους του. Στο If you knew, που έχεις ποστάρει όμως, μου κάνουν πολύ απαλοί οι στίχοι, πολύ χαϊδευτικοί αμερικαν-αυτιών. Η «ειρήνη» που αγαπάμε, κρύβεται και κάνει νάζια με το πάθος της που σκότωσε τριακόσιες χιλιάδες ανθρώπους; Αυτή η ατακτούλα φταίει; Και όχι αυτοί που τους πήγε η καρδιά να πατήσουν το κουμπί και να ρίξουν την κόλαση πάνω σε άμαχο πληθυσμό και όχι φυσικά για τους γελοίους λόγους που επικαλέστηκαν ΚΑΙ τότε.
Με συγχωρείς που ξεστρατίζω την κουβέντα, έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζει κάτι στην εικόνα που έχω για τον Κοέν. Απλά σχολιάζω το κατά πόσο ένας στίχος αγγίζει μια πραγματικότητα σε βάθος ή επιφανειακά...αμερικανοευρωπαϊκά.
Πάντως ευχαριστώ για την ενημέρωση. Το σημείωσα ήδη.
Καλημέρα!
γητεύτρια...
το ποίημα επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Δεν ξέρω εάν ο Cohen εδώ αναφέρεται ακριβώς στην αμερικαν-ειρήνη που σκότωσε τριακόσιες χιλιάδες ανθρώπους. Είδες γούστο ο πρώην σου;
Καλημέρα κι από μένα!
Δεν έχω υπόψιν μου όλη τη δισκογραφία του καθώς τον ανακάλυψα τα τελευταία χρόνια. Ο στίχος που με σκοτώνει:
"You sent me here
You sent me there
Breaking things I can't repair
Making objects
Out of thought
Making more
By thinking not"
από το τραγούδι "There For You" (Songs For Heather, 2004)
Aγαπώ τον Cohen, μεγάλο κόλλημα μαζί του έφαγα το 2001 με το TEN NEW SONGS.
Tι ωραία να πηγαίνεις σε μια δουλειά και να παραλαμβάνεις σακούλες βιβλία τέχνης; Εδώ μόνο νομικής,βαρετά και ογκώδη.
Άσχετο, κάπου διάβασα σε βιβλίο του ΙΑΝΟΥ οτί το αγαπημένο τραγούδι της Νταντωνάκη ήταν το ΙΜPOSSIBLE DREAM από το μιούζικαλ Man of La Mancha.
Ξέρεις bosko θα ήθελα κάποιος να κάνει μια πλήρη και αντικειμενική βιογραφία της Νταντωνάκη από την αρχή του δύσκολου βίου με τον πατέρα της ως το τέλος της. Θα ήθελα να ασχοληθώ εγώ,αλλά δεν έχω την υπομονή και τη γνώση....Εσύ το σκέφτηκες;
Ρίχνω ιδέες μπας και 'θερίσω' κάτι πραγματικά καλό σε ένα χώρο -της βιογραφίας εννοώ-όπου υπάρχουν μόνο αγιογραφήματα ή λιβελογραφήματα, με λαμπρές εξαιρέσεις το
ΜΙΑ ΘΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΜΕΣΑ ΤΗΣ (ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ)-Φρίντα Μπιούμπι
και
ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ-Φρέντυ Γερμανός.
μιχάλης τσαντίλας...
σε συμβουλεύω να εντρυφήσεις στη δισκογραφία του. Το κομμάτι Suzanne που τραγουδάει στο φιλμάκι είναι του 1966 κι έχει διασκευασθεί από αναρίθμητους άλλους καλλιτέχνες παγκοσμίως. Να βρεις ακόμη το άλμπουμ I'm your fan, όπου σύγχρονοι εναλλακτικοί ομότεχνοι του Cohen, από τον Nick Cave μέχρι τους House of Love και τους Pixies, αποδίδουν συνθέσεις του!
θράσος...
κατά την ταπεινή μου γνώμη, το Ten New Songs του 2001 ωχριά μπροστά στα αριστουργήματα της νιότης του. Μόνο ο Bob Dylan πετυχαίνει σχεδόν πάντα να κάνει ενδιαφέροντες δίσκους. Δύσκολο είδος η βιογραφία. Εγώ ό,τι είχα να πω για τη Φλέρυ Νταντωνάκη, το είπα με μια ημίωρη ταινία. Κατά καιρούς, όταν μου το ζητάνε, δημοσιεύω σε περιοδικά διάφορα σχετικά άρθρα ως λεπτομέρειες του περιπετειώδους βίου της. Είναι επικίνδυνο το θέμα αγιογραφίας και λιβελογραφήματος που θίγεις. Σε συμβουλεύω να μη μπλέξεις. Στο πρόσφατο βιβλίο του Γιώργου Λιάνη, ο στιχουργός Ισαάκ Σούσης έγραψε ένα κείμενο που παρουσίαζε τη Φλέρυ ως γριά μάγισσα στο τέλος της ζωής της και που αποκαλούσε "πουτάνα" τον Χατζιδάκι. Αλήθεια- ψέμα, δε γνωρίζω. Πιθανώς ο άνθρωπος να κατέθετε τη δική του αλήθεια απ' τη γνωριμία του μ' αυτό το αερικό της ελληνικής μουσικής. Το θέμα είναι, όμως, πως εξ αιτίας του κειμένου αυτού του Σούση, δεχτήκαμε εξώδικο από τη δικηγόρο της οικογένειας, ο Καρατζάς του Ιανού, ο Λιάνης κι εγώ. Οπότε, μην το ψάχνεις...
Ε,αγαπητε τα βιβλια του Λιανοξαδελφου δεν αποτελουν και υποδειγματα βιογραφιας. Συναισθηματογενη πασαλλειματα μιας γενιας που ανδρωθηκε με τον "Ποιητη" Λευτερη Παπαδοπουλο καθως "το τσερκι κυλαγε στην οδο Φυλης".
Απορω πως καταδεχτηκε να συνεργαστεις
(-12 ποϊντς;-)
(βαλε κι ενα ς στο καταδεχτηκε:-)
ggl...
μπορεί και να' χεις δίκιο, αν και παραείναι απλοϊκή η προσέγγιση σου. Όταν έκανα το ντοκιμαντέρ και μάζευα δημοσιογραφικό υλικό, η καλύτερη συνέντευξη που βρήκα της Φλέρυς ήταν στον Γιώργο Λιάνη για Τα Νέα. Μου έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσω κομμάτια αυτούσια. Πέντε χρόνια μετά τον είδα να πηγαίνει από δυο και τρεις φορές στο Τριανόν και να βλέπει τις ταινίες μου. Τι ήθελες να κάνω, λοιπόν; να φερθώ αλήτικα σχεδόν ή ψευδοαναρχικά σνομπάροντας έναν άνθρωπο που με βοήθησε χωρίς καν να με γνωρίζει; χώρια που, κατά πρώτον, εμένα αυτό το βιβλίο για τη Φλέρυ μου άρεσε και, δεύτερον, ανέκαθεν τον πήγαινα τον Λιάνη, μόνο και μόνο- αν θες- που έφερε το θέμα του κατατρεγμένου τότε Καζαντζίδη στο Κοινοβούλιο! Τέρμα!
ggl II...
επίσης, μια και δε θα το' χεις διαβάσει, δεν έγραψε βιογραφία της Φλέρυς ο Λιάνης. Μιαν ανέκδοτη συνέντευξη, πολύ ενδιαφέρουσα, του 1972 δημοσίευσε και όλο το υπόλοιπο βιβλίο αποτελείται από κείμενα που γράψανε ο Μανιώτης, ο Ποταμιάνος, ο Λιούγκος, ο Παπασταύρου, ο Ζερβουλάκος, ο Σακκάς, ο Σούσης κι η αφεντιά μου. Πάρ' το, πάμφθηνο είναι, διάβασε το και μετά τα ξαναλέμε επί του θέματος.
Χεχε,ασε τις υπερασπισεις του George.
Δε τις χρειαζεται:-)
Το συναδελφικο κομματι της δημοσιογραφικου τυπου υποχρεωσης το καταλαβαινω, ετσι οπως το αναφερεις.
Αλλα εμενα η περσονα του αγαπητου ξαδελφου,μου ειναι γενικοτερα αντιπαθης. Η σιροπιαστη,μεστη νοηματων(και βουτηγμενη μες στα χιτακια του Β.Παπακωνσταντινου) μελοκοινωνικοsomething συνταγη των Ρεπορτερς(που οδηγουσε straightthrough στη καρδια του μεσου Νεοελληνα τοτες;-),ο Πασοκογενης του βιος,οι Πρεσπειες φιεστες του , ο τροπος που κινηθηκε ως υφυπουργος Αθλητισμου,οι Λευτεροπαπαδοπουλε ιδρωτιλα που εκλυει καθε κυταρρο του, με κανουν να τρεχω μακρια.
Εχω μια δυσανεξια, τ'ομολογω.
Μα οταν διαβαζω τους Λιανικους λυρισμους δε μπορω:"Όταν τραγουδούσε η Φλέρυ, a capella, μεθούσε η μέρα μου πριν καν αρχίσει. Τέτοια φωνή, τέτοια έναστρη φώτιση, τέτοια συνειδητότητα δεν έχει μετασυμβεί με άλλον Έλληνα τραγουδιστή.
Όταν «έφυγε» αθόρυβα για τον άλλο κόσμο, παράχωσα τις τύψεις μου στα βαθιά μου φυλλώματα για πολλά χρόνια. Τώρα αλυχτώ, και στρέφω σ' αυτό το βιβλιαράκι, όπως κάνω κάθε φορά που η συφοριασμένη πολιτική συγκυρία με σμπαραλιάζει και με ωθεί να βρω ένα άλλο νόημα... Άλλες λέξεις... Άλλα πρόσωπα....
Ξαναβρίσκω, λοιπόν, τη Φλέρυ Νταντωνάκη και παραθέτω εδώ μια συγκλονιστική ανέκδοτη συνέντευξη. Φθινόπωρο, με το μονόγραμμα αυτής της γυναίκας ακουμπισμένο σαν νότα μουσική στο πεντάγραμμο της Αθήνας"
Ιιιι!
Ανατριχιασα;-P
ggl...
είσαι κολλημένος και εμπαθής! Με το συμπάθειο, δηλαδή...σου' πε κανείς ή με κόβεις εμένα να κάνω στενή παρέα με πρώην και νυν υπουργούς; Έλεος! Το απόσπασμα που παραθέτεις είναι μια χαρά γραφή κι αν το υπόγραφε ο Χρονάς, ας πούμε, δε θα' χες κανένα πρόβλημα, είμαι σίγουρος. Και επειδή με ενέπνευσε η ιντερνετική μεσημεριανή διαμάχη, σκέφτομαι ένα απ' τα επόμενα posts μου να' ναι για τη Δήμητρα Λιάνη! Εκεί θα γελάσει κόσμος και κοσμάκης!
Mα βαθια φυλλωματα?
Μεθυσμενη ημερα?
Τωρα αλυχτω..
(ουτε η θεα Μπηλιω δεν ειναι τετοια γλωσσοπλαστρα;-P)
ggl και BOSKO
Ενδιαφέρουσα συζήτηση ανοίξατε. Κι επίκαιρη. Λόγω Κούλογλου ταράχτηκαν τα ήρεμα ύδατα και του δικτύου.
Αν μου επιτρέπετε να πω τη γνώμη μου ως παλιά καραβάνα, θα πω ότι ο ggl έχει απόλυτο δίκιο όσον αφορά το ένα μέρος. Κι εγώ την ίδια κακή, κακέστατη γνώμη έχω για τον Λιάνη τον... επιλιάνη και μεταλιάνη εποχή.
Από την άλλη κατανοώ απόλυτα τον μπόσκο που χρησιμοποίησε υλικό που του ήταν χρήσιμο. Στα Νέα είχε δοθεί η συνέντευξη και δεν έχει καμιά σημασία το ποιόν αυτού που την πήρε, αλλά τα λεγόμενα της Φλέρυς. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα και δε θα τον ρωτούσα καν. Θα έπαιρνα την άδεια από τα Νέα και θα τον ανέφερα ως πηγή. Ότι έχει δημοσιευτεί ανήκει σε όλους αρκεί να γίνει αναφορά πηγής.
Όμως μη νομίζεις μπόσκο μου πως ο Λιάνης σου έκανε και καμιά χάρη. Προβλήθηκε κι αυτός μέσα από τη δουλειά σου. Γιατί όχι; Δεν του χρωστάς. Πάτσι. Πήρες, πήρε.
Στην προλιάνη εποχή είχε κάνει και κάποιες καλές εκπομπές. Αλλά τον βρίσκω ελάχιστο και πολύ δήθεν.
Και δεν τον σχετίζω με τον Παπαδόπουλο που είναι συμπαθητικός ο καημένος...
Πολύ ειρωνία όμως ο ggl... Αλλά γέλασα πολύ. Ούτε ψύλλο στον κόρφο του Λευτέρη δε με ήθελα. :ΡΡΡ
Χαίρετε! ;)
Παω να διαβασω λιγο Μπουκοφσκι να συνελθω;-)
Χεχε, ειμαι ειρωνικο παιδι καμμια φορα Γητευτρια μου, το παραδεχομαι.Αλλα καμμια φορα η ειρωνια ειναι ενα χρησιμο οπλο για την αποδομηση ολης αυτης της σοβαροφανους κακογουστιας που μας περιβαλλει και λογιζεται για κατι που δεν ειναι. Παρενδυτικα μηδενικα της μεταπολιτευσης οι περισσοτεροι και οπου φυσαει ο ανεμος. Νυν υπερ παντων η παρτη τους.
γητεύτρια...
πριν μερικά χρόνια, σε συναυλία διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, είχαν έρθει κουκουλοφόροι στα υποτυπώδη καμαρίνια, πίσω από το stage, και...γιαούρτωσαν τον Λαλιώτη! Πετάγεται τότε γνωστή αγαπημένη έντεχνη μεγαλοτραγουδίστρια και λέει ξεκαρδιζόμενη: "ζαχαρίτσα, κύριε Λαλιώτη"; τη φάση παρακολουθούσε φίλος σκηνοθέτης- μοντέρ- συγγραφέας, με ακροαριστερό παρελθόν, ο οποίος περιέργως τα πήρε με την τραγουδίστρια! "Ποια ειν' αυτή, μια που λέει τραγούδια, που τολμά να ειρωνευθεί έναν πολιτικό άντρα;" Στην αρχή λέω πλάκα θα κάνει! Μετά αγρίεψε ο τύπος, φθάνοντας στο σημείο να φωνάξει "δεν ανέχομαι να προσβάλλουν τον Λαλιώτη ΜΟΥ"! Κανονικό παραλήρημα! Εγώ να μη μπορώ να συνέλθω απ' το γέλιο, μετά σκεφτόμουν ό,τι "πάει, το' χασε κι ο Α."...Λέω αυτή την ιστορία για να μη νομίζεις κι εσύ ό,τι έτσι σκέφτομαι με τον Λιάνη στη διαμάχη που ξέσπασε. Σε ότι αφορά το υλικό του από Τα Νέα, δεν τα ξέρεις καλά μάλλον. Δεοντολογικά, εκτός από το μέσο, οφείλεις να ζητάς την άδεια και του ίδιου του δημ/φου- συντάκτη. Αν έβλεπα, ας πούμε, δημοσιευμένα αλλού κείμενα μου από το δίφωνο, χωρίς να το ήξερα, θα γινόμουν έξαλλος. Γιατί να γεμίζει ο καθένας την εκάστοτε φυλλάδα του με την πνευματική εργασία κάποιου άλλου; Πολλοί μου το' χουν πει αυτό για τον Λιάνη. Ό,τι δεν του πήρα, αλλά μου πήρε στην ουσία. Ε, και; Τι σημασία έχει; Περί Παπαδόπουλου, σχεδόν ταυτίζομαι με τον ggl. Παρ' όλο που εσένα σου αρέσει ως παλιότερης γενιάς, εγώ θεωρώ ότι ειδικά το φεγγάρι, το πιο μυστηριακό δώρο της φύσης στον άνθρωπο, το μετέτρεψε σε ντεκόρ μικροαστικού σαλονιού.
ggl...
τι Λιάνης, τι Μπουκόφσκι! Τι Μπουκόφσκι, τι Τσιμπουκόφσκι, που λέει κι ο Πουλικάκος! Σκέψου ό,τι εγώ μια ανάρτηση για το βιβλίο του Leonard Cohen έκανα...
Καλος ο Λεοναρδος Κοενιος αλλα σαν τον Antoine Flerious de Boskoite..;-P
ggl
Χαχαχαχαχα! Είσαι πολύ φατσόνι! Μπουκόφσκι ε; Έκαστος εφ' ώ ετάχθη! Κι εγώ βρε τον διαβάζω... νηστικιά πάντα. :Ρ
Φιλιά και στους δυο σας! Σημασία έχει ότι είσαστε καλοί συζητητές και σας απολαμβάνουμε. ;)
ΥΓ. Πολύ θα γούσταρα να σας είχα μαθητές σε μια τάξη. Κάτι τέτοια τσογλάνια τα λάτρευα στις τάξεις και οι συνάδελφοι μου έλεγαν, μα πώς το αντέχεις το βλαμμένο; Έλα μου που εγώ έβλεπα πως το βλαμμένο είχε δίκιο... Αλλά άντε να εξηγείς στην αρτηριοσκλήρωση! Απλά προσπαθούσα να μη μου τα τσακίζουνε μέχρι να δέσουν γερά τα φτερά τους.
Αααααα... όσο να γράψω το κάθε σχόλιο απαντάτε και φαίνομαι παρωχημένη μετά. Δεν είμαι εγώ παρωχημένη. Εσείς είσαστε γρηγορογραφούληδες! :Ρ
γητεύτρια...
σώπα, ρε Μαριάνα, μια χαρά νέα γυναίκα, ωραιότατη, που θα' χες μαθητές σου κάτι γομάρια 35 χρονών...άδικο έχω;
Time out, please, αλοιφή έγινε ο Leonard Cohen! Ήθελα να' ξερα, ο Θράσος την ξεκίνησε την κουβέντα ή εγώ με την ακατάσχετη πάρλα που με πιάνει;
καπου εδω απλα υποκλινομαι BOSKO..ελπιζω να το εχεις διαβασει γιατι ειναι απιστευτο βιβλιο,κι οχι μια αλλα δυο και τρεις φορες..
μ'αυτο περασα τις διακοπες μου,δωρο ισως του καλυτερου φιλου που εχω..
το ειχαμε δει σε μια βιτρινα και πιασαμε κουβεντα για τον Cohen,και του ειπα ποσο πολυ τον θαυμαζω για την ποιηση που μας εχει χαρισει..δεν αναφερομαι στα κομματια γιατι τα εχω συμπεριλαβει μεσα στην ποιηση κι αυτα..
το αγορασε λοιπον το παλικαρι και μου το εκανε δωρο..με μια αφιερωση στην λευκη σελιδα πισω απο το εξωφυλλο..στην οποια μου αφιερωνε και το ποιημα "Το ρευμα" της σελιδας 217,καθως ητανε αυτο στο οποιο επεσε με το που ανοιξε το βιβλιο πριν το αγορασει..
"Σου εχουν πει 'να πηγαινεις με το ρευμα
αλλα οπως γνωριζεις απο τις σπουδες σου
δεν υπαρχει ρευμα
ουτε καν πραγματικο πηγαινε-ελα
Αυτα ειναι απλες βοηθητικες εννοιες
για μαθητευομενους μοναχους
Μπορεις να αρχισεις να καπνιζεις παλι
κι ο,τι ονομαζεται 'θανατος σου'
κι ο,τι ονομαζεται 'ζωη σου'
μπορεις να τα βλεπεις ξαφνικα
με τα ματια της σοφιας
Γι'αυτο και οι σοφοι της Ιαπωνιας
ονομασαν τα τσιγαρα τους
'ΕΛΠΙΔΑ' και 'ΕΙΡΗΝΗ'
και 'ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΕΙΡΗΝΗ' και 'ΒΡΑΧΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗ'
και 'ΒΡΑΧΕΙΑ ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΕΙΡΗΝΗ'.."
kostas l.a. ...
θα απαντήσω το πρωί, νεαρέ, στο σχόλιο σου, διότι μέχρι τώρα κουβάλαγα έπιπλα για το διαμέρισμα μου και τα' χω φτύσει...
σ' ευχαριστώ!
καλό ξημέρωμα!
καλο βραδυ και
καλη σου ξεκουραση λοιπον
φιλε Bosko..!
:)
kostas l.a. ...
Ο Cohen δεν είναι ένας απλός σημαντικός τροβαδούρος, αλλά ένας έξοχος ποιητής κι ένας σκεπτόμενος αυθεντικός άνθρωπος. Το βιβλίο του αυτό το είχα μαζί μου στις φετινές διακοπές και το χάρηκα ιδιαιτέρως. Πόσω μάλλον όταν ένα μήνα πριν, τέλη Ιουλίου, τον είδα λάιβ στο Terra Vibe! Η συναυλία αυτή μαζί με των Jethro Tull/ Santana το ΄91 (νομίζω), αλλά και τη φετινή της Πλάτωνος ήταν ό,τι ωραιότερο έχω δει στη ζωή μου! Τσέκαρε και το post μου- ανταπόκριση απ' τη συναυλία του Leonard Cohen, εκτός αν ήσουν κι εσύ εκεί, οπότε δε θα διαβάσεις κάτι διαφορετικό απ' αυτό που έζησες!
τσεκαρα το ποστ για τη συναυλια του Cohen,πολυ πριν διαβασω αυτο για το βιβλιο του ΠΟΘΟΥ!!
δυστυχως δεν ημουν εκει..για αλλη μια φορα απων μια μεγαλη συναυλια..
που θα παει ομως;θα το σπασει ο διαολος το ποδαρι του καποια στιγμη και η φαντασια,θα αντικατασταθει απο αναμνησεις και εικονες..
"Its four in the morning, the end of december
Im writing you now just to see if youre better
New york is cold, but I like where Im living
Theres music on clinton street all through the evening.
I hear that youre building your little house deep in the desert
Youre living for nothing now, I hope youre keeping some kind of record.
Yes, and jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear..?"
εχω δει πολλες φορες,σε οσα διαβασα μεχρι στιγμης στο blog σου,να μιλας γι αυτο το κομματι φιλε μου..
πιστευω με τη σειρα μου κι εγω οτι ειναι οτι πιο ομορφο εχει γραψει ο Cohen..απο εκεινη τη μερα που το πρωτοακουσα στο ραδιοφωνο απλα κολλησα..το βρηκα οσο πιο γρηγορα μπορουσα και επαιζε μερες ολοκληρες..κατι παρομοιο ειχε συμβει και με το Hallelujah λιγο καιρο μετα!!
Δημοσίευση σχολίου