ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ- ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ- Ο ΣΑΜΑΝΟΣ- LYRA
Κάτι παράξενο μου έφερε στο νου η ακρόαση του πολυαναμενόμενου κοινού δίσκου του Θανάση Παπακωνσταντίνου και του Διονύση Σαββόπουλου: θυμήθηκα ένα ταξίδι μου στην Πράγα προ διετίας, όπου έβλεπα συνέχεια αγόρια και κορίτσια με πατίνια στους δρόμους να ακούνε Michael Jackson και Madonna (κανονικό 80s revival!), κάνοντας παράλληλα ουρές στις καντίνες με τα χάμπουργκερ. Σκεφτόμουν τότε, τόσο πολύ έχουν χάσει την εθνική τους ταυτότητα οι νεολαίοι μιας χώρας με σημαντική πολιτιστική παρακαταθήκη στον αιώνα που έφυγε; Υπό αυτή την έννοια, ο τραγουδοποιός Θανάσης Παπακωνσταντίνου επιτελεί αναμφισβήτητα κοινωνικό έργο! Είναι ο πρώτος και ίσως ο μόνος μέχρι σήμερα που ορίζει το λαϊκό τραγούδι, έτσι όπως πρέπει να ακούγεται ως βαθιά λαϊκό! Πού γράφει τραγούδια για την κοιλάδα των Τεμπών ή για την απόσταση Αθήνας- Λάρισας με στίχους, οι οποίοι πετυχαίνουν την απόλυτη γείωση του ακροατή τους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, με το χώμα και τη φύση αυτού του τόπου! Είναι ethnic ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου; Όχι, αν το ethnic πλέον χαρακτηρίζεται από έναν ηχητικό αχταρμά και μια λογική του ξεσαλώματος. Τα δικά του τραγούδια μοιάζουν με λαξευμένες πέτρες που δεν κατασκευάζονται, αλλά δημιουργούνται! Πού δεν στοχεύουν στη μαζική κατανάλωση κι όμως τραγουδιούνται από τα πλήθη που συρρέουν στις συναυλίες του! Πού ισορροπούν άψογα μεταξύ της βλαχοψυχεδέλειας, που σαν όρο εφύηρε ο ίδιος, με ένα προοδευτικό punk πνεύμα, εκφραζόμενο άλλοτε μέσω των ηχητικών πειραματισμών και άλλοτε μέσω των μουσικών αυτοσχεδιασμών. Μα, στον πυρήνα τους παραμένουν ατόφια ελληνικά, σαν αποσπάσματα από τα ομηρικά έπη ή σαν στιγμιότυπα από το προσωπικό σύμπαν του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη! Τέτοια είναι και τα καινούργια τραγούδια του, που ερμηνεύει ο Διονύσης Σαββόπουλος σε ένα cd με τίτλο Ο Σαμάνος, συνδέοντας μας κατ' ευθείαν με την καταραμένη μυθολογία του Jim Morrison! Μόνο ως πρωτοτυπία μπορεί να εκλάβει κανείς το γεγονός της συνύπαρξης των δύο τραγουδοποιών, όταν ο Σαββόπουλος ειδικά του Μπάλου και του Βρώμικου ψωμιού άνοιξε το δρόμο για τον Παπακωνσταντίνου του σήμερα! Μην περιμένετε να ακούσετε ένα υλικό, απ' αυτό που ο δημιουργός γυρίζει γύρω- γύρω από το τραγούδι, διστάζοντας ή ακόμη και σνομπάροντας να το ακουμπήσει. Εδώ ο Παπακωνσταντίνου ασχολείται με καθαρόαιμο τραγούδι, έτσι όπως μόνον αυτός ξέρει να παραδίδει στο κοινό του. Είχα καιρό να απολαύσω την ακρόαση ενός δίσκου με τραγούδια σαν το Αυτό (ντουέτο Σαββόπουλου- Παπακωνσταντίνου), το Ζεϊμπέκικο της Κυριακής που ενορχήστρωσε ο Νίκος Κυπουργός, το Ramon που δανείζεται τη βασική συνθετική ιδέα του Διάφανου, αλλά και τον Μεθυστή με την ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη στην εισαγωγή να παραπέμπει στο κλίμα από τους θρυλικούς Αχαρνής! Συγχαρητήρια στον Διονύση Σαββόπουλο, που σαν ερμηνευτής αποδεικνύει σε πιο ολοκληρωμένο πλαίσιο τώρα πώς μια στραπατσαρισμένη φωνή δύναται να τραγουδήσει καλύτερα κι από την πιο καλλιεργημένη!Συγχαρητήρια στη Βάσω Δημητρίου για την ενορχήστρωση και σε όλους τους δεξιοτέχνες μουσικούς για τις πινελιές που έβαλαν σε όλα τα κομμάτια! Συγχαρητήρια, τέλος, στον Θανάση Παπακωνσταντίνου που πέτυχε να αποσπάσει από τον πληθωρικό Σαββόπουλο τις πιο ψυχωμένες ερμηνείες στη 42χρονη πορεία του! Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Σαμάνος μαζί με τα Ημερολόγια της Λένας Πλάτωνος είναι οι δύο πιο ενδιαφέροντες δίσκοι της τρέχουσας χρονιάς!
* στα δισκοπωλεία σε λίγες μέρες!
Κάτι παράξενο μου έφερε στο νου η ακρόαση του πολυαναμενόμενου κοινού δίσκου του Θανάση Παπακωνσταντίνου και του Διονύση Σαββόπουλου: θυμήθηκα ένα ταξίδι μου στην Πράγα προ διετίας, όπου έβλεπα συνέχεια αγόρια και κορίτσια με πατίνια στους δρόμους να ακούνε Michael Jackson και Madonna (κανονικό 80s revival!), κάνοντας παράλληλα ουρές στις καντίνες με τα χάμπουργκερ. Σκεφτόμουν τότε, τόσο πολύ έχουν χάσει την εθνική τους ταυτότητα οι νεολαίοι μιας χώρας με σημαντική πολιτιστική παρακαταθήκη στον αιώνα που έφυγε; Υπό αυτή την έννοια, ο τραγουδοποιός Θανάσης Παπακωνσταντίνου επιτελεί αναμφισβήτητα κοινωνικό έργο! Είναι ο πρώτος και ίσως ο μόνος μέχρι σήμερα που ορίζει το λαϊκό τραγούδι, έτσι όπως πρέπει να ακούγεται ως βαθιά λαϊκό! Πού γράφει τραγούδια για την κοιλάδα των Τεμπών ή για την απόσταση Αθήνας- Λάρισας με στίχους, οι οποίοι πετυχαίνουν την απόλυτη γείωση του ακροατή τους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, με το χώμα και τη φύση αυτού του τόπου! Είναι ethnic ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου; Όχι, αν το ethnic πλέον χαρακτηρίζεται από έναν ηχητικό αχταρμά και μια λογική του ξεσαλώματος. Τα δικά του τραγούδια μοιάζουν με λαξευμένες πέτρες που δεν κατασκευάζονται, αλλά δημιουργούνται! Πού δεν στοχεύουν στη μαζική κατανάλωση κι όμως τραγουδιούνται από τα πλήθη που συρρέουν στις συναυλίες του! Πού ισορροπούν άψογα μεταξύ της βλαχοψυχεδέλειας, που σαν όρο εφύηρε ο ίδιος, με ένα προοδευτικό punk πνεύμα, εκφραζόμενο άλλοτε μέσω των ηχητικών πειραματισμών και άλλοτε μέσω των μουσικών αυτοσχεδιασμών. Μα, στον πυρήνα τους παραμένουν ατόφια ελληνικά, σαν αποσπάσματα από τα ομηρικά έπη ή σαν στιγμιότυπα από το προσωπικό σύμπαν του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη! Τέτοια είναι και τα καινούργια τραγούδια του, που ερμηνεύει ο Διονύσης Σαββόπουλος σε ένα cd με τίτλο Ο Σαμάνος, συνδέοντας μας κατ' ευθείαν με την καταραμένη μυθολογία του Jim Morrison! Μόνο ως πρωτοτυπία μπορεί να εκλάβει κανείς το γεγονός της συνύπαρξης των δύο τραγουδοποιών, όταν ο Σαββόπουλος ειδικά του Μπάλου και του Βρώμικου ψωμιού άνοιξε το δρόμο για τον Παπακωνσταντίνου του σήμερα! Μην περιμένετε να ακούσετε ένα υλικό, απ' αυτό που ο δημιουργός γυρίζει γύρω- γύρω από το τραγούδι, διστάζοντας ή ακόμη και σνομπάροντας να το ακουμπήσει. Εδώ ο Παπακωνσταντίνου ασχολείται με καθαρόαιμο τραγούδι, έτσι όπως μόνον αυτός ξέρει να παραδίδει στο κοινό του. Είχα καιρό να απολαύσω την ακρόαση ενός δίσκου με τραγούδια σαν το Αυτό (ντουέτο Σαββόπουλου- Παπακωνσταντίνου), το Ζεϊμπέκικο της Κυριακής που ενορχήστρωσε ο Νίκος Κυπουργός, το Ramon που δανείζεται τη βασική συνθετική ιδέα του Διάφανου, αλλά και τον Μεθυστή με την ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη στην εισαγωγή να παραπέμπει στο κλίμα από τους θρυλικούς Αχαρνής! Συγχαρητήρια στον Διονύση Σαββόπουλο, που σαν ερμηνευτής αποδεικνύει σε πιο ολοκληρωμένο πλαίσιο τώρα πώς μια στραπατσαρισμένη φωνή δύναται να τραγουδήσει καλύτερα κι από την πιο καλλιεργημένη!Συγχαρητήρια στη Βάσω Δημητρίου για την ενορχήστρωση και σε όλους τους δεξιοτέχνες μουσικούς για τις πινελιές που έβαλαν σε όλα τα κομμάτια! Συγχαρητήρια, τέλος, στον Θανάση Παπακωνσταντίνου που πέτυχε να αποσπάσει από τον πληθωρικό Σαββόπουλο τις πιο ψυχωμένες ερμηνείες στη 42χρονη πορεία του! Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Σαμάνος μαζί με τα Ημερολόγια της Λένας Πλάτωνος είναι οι δύο πιο ενδιαφέροντες δίσκοι της τρέχουσας χρονιάς!
* στα δισκοπωλεία σε λίγες μέρες!
7 σχόλια:
Γειάσου Μποσκάκι...πολύ ωραία η κριτική σου γι αυτό το δίσκο!..και νομίζω πως έχεις δίκιο..(αν και δεν έχω τύχει να ακούσω κάτι από Θ.Παπακωσταντίνου)...έχω όμως διαβάσει πολλές φορές πολύυυυυυ καλές κριτικές και αλλού για αυτόν πολλοί λένε ότι είναι από τους καλύτερους στο χώρο του...ο 'Νιόνιος'μας έχει κλείσει 42 χρόνια;;;;;...μπράβο του! να τα χιλιάσει!και μας έχει δώσει πάρα πολλά διαμάντια μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας του!Αν και δε το κρύβω ότι εμένα μου αρέσει στιχουργικά και μουσικά η φάση της νεανικής του ηλικίας!πρίν από πολλάααααα χρόνια πρίν όταν ήταν τότε στο 'Νέο Κύμα'.....!φιλάκια,Αθανασία.
ολο τους φιλους σου στηριζεις !
αθανασία...
ν' ακούσεις Θανάση Παπακων/νου, το καινούργιο άλμπουμ ή τα παλιότερα (Αγρύπνια, Διάφανος κ.α.) Δεν είναι τυχαίες οι καλές κριτικές που' χεις διαβάσει!
ανώνυμος...
Πρώτον, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου.
Δεύτερον, αναφορικά μ' αυτό που λες, και πολύ καλά κάνω!
Χθες ακούγαμε τον δίσκο στο αυτοκίνητο ενός φίλου καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής Θεσσαλονίκη-Χαλκιδική και τανάπαλιν. Ο φίλος είναι ακραιφνής Σαββοπουλικός και του αρέσει πολύ και ο Θανάσης, έχει όμως και μια ιδιάζουσα αθωότητα σαν ακροατής που συνδυάζεται με μια -ηθελημένη λες- έλλειψη πληροφόρησης για τις λεπτομέρειες της μουσικής -ποιος, πότε, που κτλ.
Όταν λοιπόν άρχισε να ακούει το δίσκο με ρωτούσε στα πρώτα τραγούδια κουφά πράγματα όπως για παράδειγμα αν τα τραγούδια είναι του Σαββόπουλου ή ποια τέλος πάντων είναι η συμμετοχή του Θανάση σε αυτά. Του απαντούσα έκπληκτος ότι τα τραγούδια είναι του Θανάση και ο Σαββόπουλος μόνο τραγουδάει κι εκείνος μου αντιγύριζε πως ό,τι ακούει είναι τελείως μέσα στο κλίμα και στη μυθολογία του Σαββόπουλου. Φυσικά ομολόγησε ότι κάποια κομμάτια στη συνέχεια έδειχναν ότι είναι του Θανάση, αλλά νομίζω ότι το σχόλιο του φίλου μου είναι αποκαλυπτικό από δύο πλευρές: α) ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ο τραγουδοποιός που συνεχίζει με τη μεγαλύτερη συνέπεια και ευρηματικότητα το δημιουργικό έργο του Σαββόπουλου πιάνοντας το νήμα από τις καλύτερες στιγμές του Σ. και το οδηγεί στα δικά του πολύχρωμα μονοπάτια, β) στο δίσκο αυτό ο Σαββόπουλος δίνει πραγματικά απίστευτα πειστικές ερμηνείες, τέτοιες που κάνουν τα τραγούδια να μοιάζουν δικά του, και αυτό οφείλεται σίγουρα τόσο στην καθοδήγηση του Θανάση όσο και, όπως υποθέτω, στο γεγονός ότι ο Σαββόπουλος αναγνώρισε στα τραγούδια αυτά τον εαυτό του.
Είχα αρκετούς μήνες να ακούσω ένα νέο δίσκο και να πω "τι ωραία τραγούδια!" και χθες το είπα πολλές φορές. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συντελεστές του δίσκου!g
gazakas...
χαίρομαι που τα επισημαίνεις όλα αυτά! Θα συμφωνήσω ειδικά με τη δεύτερη παρατήρηση ό,τι ο Σαββόπουλος ερμηνεύει όλα τα κομμάτια σα να είναι δικά του. Νομίζω ειν' ένα προτέρημα αυτό που ανέκαθεν το είχε- θυμήσου ας πούμε το "Να με προσέχεις" του Πορτοκάλογλου ή τον "Μήδα" του Κυπουργού που τραγουδούσε μαζί με τη Γαλάνη. Πόσο μάλλον όταν εδώ ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου τού έγραψε κομματάρες!
Αυτή τη συνάντηση την ονειρευόμουν από την πρώτη στιγμή που άκουσα τραγούδια του Θανάση! Εξαιρετικός δίσκος, σίγουρα όχι ρηξικέλευθος με τον τρόπο του Βραχνού Προφήτη ή της Αγρύπνιας αλλά με ελάχιστες αδύναμες στιγμές! Και ο Σαββόπουλος πραγματικά έκανε δικά του τα τραγούδια! Περιττό να σας πω ότι το΄έχω λιώσει το CD!
μιχάλης τσαντίλας...
παρομοίως!
Δημοσίευση σχολίου