ΓΙΑ ΤΑ 84 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ!

Σαν χθες, 23 Οκτωβρίου, πριν από 84 χρόνια γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις και αντί επετειακού post, πιστεύω αξίζει να παρατεθούν δύο ιστορίες που αφορούν στη σχέση αγάπης και μίσους που είχε αναπτύξει με τον Μίκη Θεοδωράκη, καθ' όλη τη διάρκεια της κοινής τους πορείας. Τις ιστορίες αυτές τις άκουσα από ανθρώπους του περιβάλλοντος του Χατζιδάκι κι ας πούμε ότι θα προσπαθήσω να μεταφέρω εδώ λίγο από το πολύ χιούμορ που περιείχαν οι αφηγήσεις τους. Τις αγαπώ αυτές τις ιστορίες, επίσης, διότι πάντα θα μου θυμίζουν παρεΐστικες μαζώξεις μετά το τέλος κάποιας συναυλίας με τραγούδια του Χατζιδάκι!

Το 1984, λοιπόν, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης θα έδιναν δύο συναυλίες στην Κρήτη, διοργανωμένες από τον δήμο Ηρακλείου. Την πρώτη μέρα ο Μάνος και τη δεύτερη ο Μίκης. Όπως και έγινε! Σε εκείνη την πρώτη συναυλία, ο Χατζιδάκις παρουσίασε το φρεσκοδισκογραφημένο έργο του Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς με τους τέσσερις νεαρούς ερμηνευτές Νένα Βενετσάνου, Βασίλη Λέκκα, Έλλη Πασπαλά και Ηλία Λιούγκο. Ο Θεοδωράκης φυσικά βρισκόταν στο ακροατήριο. Τελειώνει η συναυλία, όλα πήγαν καλά, αλλά μετά, στην καθιερωμένη ταβέρνα, ο Μίκης θέλησε να πειράξει τον Μάνο. Μα, καλά τι σόι τραγούδι ειν' αυτό που πήγες κι έγραψες; του είπε αυστηρά! Ποιο; απάντησε έκπληκτος ο Χατζιδάκις! Εκείνο ΄κει που λέει "πονούν οι ρώγες μου, θα' χεις τα πόδια σου ανοιχτά κλπ.", συνέχισε ο Μίκης, αναφερόμενος φυσικά στο τραγούδι Ερωτική άσκηση για τέσσερις, σε στίχους του Χατζιδάκι. Ο Μάνος δεν μίλησε και όπως φάνηκε περίμενε τη συναυλία της επόμενης μέρας του Θεοδωράκη! Τελειώνει κι εκείνη η συναυλία, ξαναπάνε στην ταβέρνα κι εκεί ο Μάνος λέει του Μίκη: Τα ανοιχτά πόδια κι οι ρώγες σε πείραξαν, εσύ τραγούδι ειν' αυτό που έγραψες; Ποιο; ρωτάει ο Μίκης, το ίδιο έκπληκτος όσο κι ο Μάνος την προηγούμενη. Ε, δεν ξέρεις, συνεχίζει ο Χατζιδάκις, αυτό που λέει "Να τη πετιέται από ψηλά κι αγριεύει και θεριεύει κλπ." Κόντεψε να γκρεμιστεί το κτίριο από τα γέλια της παρέας!

Λίγα χρόνια μετά, στην Αθήνα αυτή τη φορά, Χατζιδάκις και Θεοδωράκης δε μιλιόντουσαν, όπως το συνήθιζαν άλλωστε και όπως γνώριζαν καλά, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι κοινοί τους φίλοι. Μια μέρα ο Χατζιδάκις υπαγόρευσε στον διευθυντή μιας ορχήστρας μία επιστολή, στην οποία περνούσε τον Θεοδωράκη γενεές δεκατέσσερις! Να φύγει αμέσως στις εφημερίδες, πρόσταξε γεμάτος οργή και τσαντίλα! Ο καημένος ο διευθυντής ορχήστρας διάβασε επί τόπου την επιστολή και όντας επίσης φίλος του Θεοδωράκη, ρώτησε τον Μάνο: Μα, είστε βέβαιος, κύριε Χατζιδάκι; Μιλάτε με πολύ σκληρά λόγια! Δεν ακούω τίποτα, έπρεπε να' χει σταλεί ήδη η επιστολή, συνέχισε ο Χατζιδάκις σε έξαλλη κατάσταση! Το επόμενο πρωί, λίγο πριν ο διευθυντής ορχήστρας εκτελέσει την εντολή του Χατζιδάκι, σκέφτηκε να περάσει από την οικία του μήπως και τον μεταπείσει κι αλλάξει γνώμη. Φτάνει στη Ρηγίλλης, χτυπάει το κουδούνι κι όταν του ανοίγουν, τι βλέπει; Τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη να πίνουν καφέ, να καπνίζουν πούρο και να χαριεντίζονται μεταξύ τους! Όπως ήταν λογικό κι αναμενόμενο, η συγκεκριμένη επιστολή δεν έφτασε ποτέ στον Τύπο και ο Μάνος Χατζιδάκις απλώς μόλις είχε παραδώσει στον εμβρόντητο διευθυντή ορχήστρας ένα μάθημα περί της πιο χαριτωμένης κυκλοθυμίας που θα μπορούσε ποτέ να χαρακτηρίσει άνθρωπο!