Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

"ΠΟΥΘΕΝΑ" ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ!


Η ποιήτρια που είχε τα γενέθλια της, διάλεξε χθες βράδυ, αντί τυπικού κεράσματος, να μας κάνει τα εισιτήρια για τη νέα παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου με τίτλο Πουθενά. Κι ενώ την είχαν αγχώσει με τη διαθεσιμότητα των εισιτηρίων, περιέργως η αίθουσα ήταν μισοάδεια. Κατάφερες να βρεις εισιτήρια; με ρώτησε ως και ο πορτιέρης στην είσοδο του θεάτρου, ο οποίος ήταν γνωστός μου. Το γιατί, βέβαια, δεν το κατάλαβα, αφού όπως είπα ο εξώστης και τα θεωρεία δεν είχαν καθόλου κόσμο. Χωρίζοντας μας σε ομάδες, μπήκαμε από την πλευρά της σκηνής μέσα στο εντυπωσιακό βιομηχανικό ντεκόρ. Κατά κάποιο τρόπο ορισμένοι άνθρωποι γίναμε μέρος του θεατρικού δρώμενου, μέχρι που προστέθηκαν σκάλες και μπορέσαμε να μπούμε στην κυρίως αίθουσα, προκειμένου να παρακολουθήσουμε την παράσταση σα...νορμάλ πια θεατές. Τι είδαμε λοιπόν για μόλις τριάντα λεπτά που διαρκεί η καινούργια εργασία του Παπαϊωάννου; Είκοσι πέντε ηθοποιούς- χορευτές σε μια ατέρμονη σχέση και επαφή με πελώριες μεταλλικές σκαλωσιές που άλλαζαν μορφή και σχήματα. Ανθρώπους που περπατούσαν ακανόνιστα δεξιά- αριστερά, μπρος- πίσω, πάνω- κάτω, σαν την τέλεια έκφραση του χαμένου και αποπροσανατολισμένου ατόμου μέσα σ' ένα εφιαλτικό σχεδόν και πεσιμιστικό τοπίο. Αν δεν υπήρχε η πανέμορφη εικαστικά σκηνή του γυμνού ως επίλογος της παράστασης, θα λέγαμε πως ο δημιουργός θέλησε να δείξει την έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας σε όλο της το μεγαλείο και τίποτα περισσότερο. Το Πουθενά έχει προμοταριστεί, μεταξύ άλλων, σαν μια επίδειξη των τεχνικών δυνατοτήτων της ανακαινισμένης αίθουσας Τσίλλερ του Εθνικού Θεάτρου. Σίγουρα επιτεύχθηκε αυτό, αν και προσωπικά πιστεύω ότι στο επίκεντρο του έργου και της ιδιαίτερης τέχνης του Παπαϊωάννου βρέθηκε γι' ακόμη μία φορά ο Άνθρωπος -πρώτη ύλη αναφορικά με τον χώρο και τον χρόνο. Για τον χώρο φρόντισαν ο κορυφαίος εικαστικός Ζάφος Ξαγοράρης και ο φωτιστής Αλέκος Γιάνναρος. Για τον χρόνο, ο Coti K. με την ψυχρή ηλεκτρονική μουσική και τον ηχητικό σχεδιασμό του. Αξίζουν συγχαρητήρια στην ομάδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου για την αξιοποίηση και τη μετουσίωση σε τέχνη των πιο άυλων από τα δυνητικά δεδομένα εννοιών και συνθηκών, όπως είναι ο χωροχρόνος, ο ήχος, το φως και το σκοτάδι, η απελπισία, ο έρωτας. Το Πουθενά θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν το βίντεο- κλιπ της Κυψέλης μέσα από τις πλατωνικές Μάσκες Ηλίου! Τέλος, συγχαρητήρια αξίζουν και για τη χαμηλή τιμή του εισιτηρίου (10 ευρώ)!

* Το Πουθενά παρουσιάζεται δύο φορές ημερησίως, από Τετάρτη έως Σάββατο, στις 21.00 και στις 21.45 και Κυριακή στις 19.00 και στις 19.45

9 σχόλια:

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Ευφυές εφέυρημα για την γνωριμία μιας ολόκληρης γενιάς με το νεο Εθνικό. Ας περιμένουμε λοιπόν την πρώτη κανονική παράσταση για να δούμε ότι όντως θα χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο εξοπλισμός για την Τέχνη.

Αν όντως το Εθνικό θέατρο ήταν πραγματικά κρατικό, αυτη την παράσταση γνωριμίας σε μια χώρα που ευδοκιμούν τα σκυλάδικα θα την προγραμματιζε με ελεύθερη είσοδο , για να μην υπάρχει ίχνος δικαιολογίας για όσους δεν έχουν περάσει ποτέ το κατώφλι τέτοιων χώρων. Οπως έκανε και το Νεο Μουσείο της Ακρόπολης καθιερώνοντας το 1ε.

Καποιοι δεν γνωρίζουν, η αρνούνται να δεχτούν τα πραγματικά ημερομίσθια σε αυτή τη χώρα. Ετσι διαχωρίζουν σε χρόνια δημοκρατίας τον κόσμο σε τάξεις. Ας το θυμηθούν όταν θα χρειαστούν πολυ πολυ σύντομα την υποστήριξη μιας μερίδας ατόμων, για την ύπαρξή τους.

Η παράσταση ήταν ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό ρεπορταζ γνωριμίας του χώρου.

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Έλα ρε! Κι εγώ θέλω! Αν καταφέρω να βρω εισιτήρια θα πάω... πήρα το πρωί τηλέφωνο και ρώτησα για τις 24 και μου είπαν αφενός ότι δε γίνονται κρατήσεις και αφετέρου ότι δεν έχουν μείνει πολλά εισιτήρια.
Ο Παπαϊωάννου με μαγεύει.

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Ξέχασα να σου πω!
Είδα τις προάλλες τις ραγισμένες αγκαλιές...
χμ...
Αλμοδόβαρ. Καταπληκτικές στιγμές, φοβερές ερμηνείες, απίστευτο χρώμα, μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων και, κυρίως, του γυναικείου κόσμου (όπως πάντα). Σα σύνολο, όμως, δεν είμαι σίγουρος ότι ανέρχεται στο επίπεδο των παλιών του ταινιών. Δε νομίζω ότι αισθάνθηκα κάτι. Πάντως, αξίζει να το δει κανείς.
Ξεχώρισα δύο σκηνές, μία από τις οποίες είναι και πίνακας του Magritte. όπως κι ο Ταρκόφσκι...

BOSKO είπε...

"Αισθηματική ηλικία"...
συμφωνούμε απόλυτα.
δεν μπορώ να πω ότι το' χω- που λένε- το θέμα του Παπαϊωάννου, αφού ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα λάιβ παράσταση του.
ασχέτως όμως αν μου άρεσε- δε μου άρεσε, κατάλαβα πως η παραγωγή αυτή στήθηκε σαν μια άκρως εντυπωσιακή ρεκλάμα της ανανεωμένης αίθουσας του Εθνικού.
ίσως και να' χεις δίκιο για το εισιτήριο, όπως και να το κάνεις πάντως ένα δεκάευρω είναι προσιτή τιμή για ημίωρο θέαμα.

BOSKO είπε...

Σ.Π.Ρ. ...
λες να μας δουλεύουν για τα εισιτήρια; έτσι είπαν και στη φίλη μου και χθες το θέατρο, όπως έγραψα, ήταν μισοάδειο.

BOSKO είπε...

Σ.Π.Ρ. ...
Αλμοδόβαρ και Τρίερ πάνε για την ερχόμενη εβδομάδα που θα' χω coolάρει απ' τη δουλειά με τα έντυπα.

amalia είπε...

Και εχθες το βράδυ αν και Σαββατο υπήρχαν πολλές άδειες θεσεις στους δυο εξώστες...ισως ομως οι πλαϊνές θέσεις να μη διατίθενται λογω κακής ορατότητας προς το εσωτερικό της σκηνής

Adrianos είπε...

elpizw na kanei parastaseis mesa sta xristougenna... eimai athina apo 26/12-03/01 ... les na mporesw na to dw?

BOSKO είπε...

adrianos...
λογικά, ναι, θα μπορέσεις να δεις την παράσταση μέσα στις γιορτές.

να περνάς καλά!