φυστίκι Αιγουαδελίνης...

Τα φυστίκια Αιγίνης που δεν έγιναν ποτέ
μόνο σάπισαν σε σακούλες σκουπιδιών
ξεχασμένα σε χωματερές αδιάκοπες
σημαντικές στιγμές που φεύγουν αλατισμένες
ξερές και ηλίου φαεινότερες
η Γουαδελούπη ξαναζεί
Άι, mon dieu
τα ξερόχορτα επιφανειακές λειτουργίες των υπολογιστών
παίρνουν τα δεκανίκια τους και φεύγουν
αδιάντροπα ημιφωτεισμένα και ερεβώδη
το ρεύμα επιμένει, παχαίνει και σκορπά λεβάντα
στις κιτρινισμένες φι- λίρες
αγαπημένοι μου εραστές
πάλι με προδώσατε
μα, τι σ' έπιασε τώρα;
λέει ο γραφολόγος μαυροσκούφης
και κάνοντας χαμ
τρώει μία το τοστ και μία το γεμιστό
γεμίζει νερό, αέρα και χρώμα πορφυρό
και αίμα μπλε με μαύρο
έφαγα βραστά σκαστά κουκιά
κοιμήθηκα με σαρανταέξι πυγολαμπίδες
και εκατόν τρεις χαλασμένους σουμιέδες
φωταγωγήστε επιτέλους το αδιαχώρητο
να προσέχουμε που βάζουμε τις πινέζες
οκνηρές μουτσούνες που τη βγάζετε με πασατέμπο
και χαλασμένο τέμπο
μνημονεύοντας την ταμπακιέρα
καπάκια και συσκοτισμένα καλώδια
κάνουν παρέα ψάχνοντας να βρουν
κάποια ελπίδα
σε ένα κόσμο αδιάβροχο
ημιθανή αδιάβλητο και διατρητό
χαίρε Γουαδελούπη
η ώρα πήγε δώδεκα
και οι παρελάσεις σταματήσανε
οι τρεις Ιππόρτες της Αποκαλύψεως
ενέσκηψαν πάλι
γεια σας, γεια σας, γεια σας...
γεια...
* by lena, by bosko, by lolek...bye- bye...