Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

POP ARTY DAY!


Τι ωραίο να σηκώνεσαι πρωί- πρωί, ακόμη κι αν δεν έχεις κοιμηθεί καθόλου...
βγαίνω στην πλατεία να πάρω γάλα για τα corn flakes και καφέ από τα Everest στη γωνία...
ο Αλβανός υπάλληλος μιλάει άσχημα στον Πακιστανό που μπαίνει μέσα και του λερώνει το φρεσκοσφουγγαρισμένο πάτωμα...
εϊ, ντε βλέπεις ότι έκουμε καταρίσει; του κάνει με τρόπο απαράδεκτο...
έλα, τελείωνε με τον καφέ, του λέω αυστηρά κι εγώ, έτοιμος να του πετάξω τα δύο ευρώ στη μούρη...
η απόλυτη επιβολή του ισχυρού πάνω στον ανίσχυρο ως αλυσιδωτή αντίδραση...
από τι ώρα τ' ανοίγουν το μαγαζί, εκεί στην Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών;...
οχτώ το πρωί και παίρνω e- mail που καλεί τους ανθρώπους του κινηματογράφου σε συνέλευση εν είδει απολογισμού των όσων έγιναν πρόσφατα...
το μόνο που εύχομαι τώρα είναι να μπει ξανά σε λειτουργία ο μηχανισμός του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου μπας και πέσει καμιά επιταγή και τελειώσω την ταινία μου...
ο Αντίχριστος του Λαρς φον Τρίερ σκίζει στις αίθουσες...
το δελτίο Τύπου μιλάει για 6.666 εισιτήρια μέσα σε ένα τετραήμερο- κάποιοι έχουν χιούμορ στη sevenfilms...
διαβάζω τον δεύτερο τόμο με κείμενα και συνεντεύξεις του Ζαν Λυκ Γκοντάρ...
Το να κάνεις κινηματογράφο, λέει κάπου, είναι σα να στέλνεις 25 καρτ- ποστάλ ανά δευτερόλεπτο σε χιλιάδες ανθρώπους, είτε μέσα στο χρόνο, είτε μέσα στο χώρο, κάτι που τελικά είναι αδύνατο...
ο ίδιος άνθρωπος μέσα σε 360 σελίδες κάνει αναφορές στον Μπρεχτ, τον Βερτόφ, τον Φώκνερ, τον Τσάπλιν, τον Μάη του ΄68, τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους...
άντε πες σε σημερινό βρετανοσπουδασμένο κινηματογραφιστή για Τζίγκα Βερτόφ και το λιγότερο θα νομίζει ότι ακούει κινέζικα...
και μετά τρέχουμε στον Ταραντίνο και τον κάθε μόδιστρο της σινεφίλ αισθητικής...

η Λένα σήμερα ξεκινάει στο προβάδικο της Μεσογείων με τη Σαβίνα και τον Γιάννη...
με παρακάλεσε να περάσω κι αν τα καταφέρω θα είμαι εκεί με τη βιντεοκάμερα...
τι νόημα έχει μια λήψη με τη βιντεοκάμερα; Να μεταγράψεις ύστερα το tape σε dvd, να το καταχωνιάσεις κάπου και να μην το βρίσκεις όταν σού' ρθει να το ξαναδείς κάποτε;...
μόνο όταν φτιάχνεις κάτι με τη δομή του ντοκιμαντέρ ή μιας υποτυπώδους αφήγησης, τουλάχιστον, έχει την αξία του...
αλλιώς γίνεται γάμος και βαφτίσια, να τα βλέπουν η νύφη κι ο γαμπρός και να δακρύζουν με τα νιάτα τους...
μου αρέσει να συμμετέχω σε τραπεζώματα σε βεράντες...
τους τελευταίους μήνες όλο εγώ το έκανα αυτό για τους άλλους...
με τις πρώτες βροχές μαζεύτηκα μέσα πάλι...
εκεί που δεν υπάρχει και μεγάλη απλωσιά και που τον ήχο του πληκτρολόγιου διακόπτουν περιστασιακά πότε ένα πιάνο, πότε μια ηλεκτρονική ατμόσφαιρα και πότε οι στραπατσαρισμένες φωνές Αμερικανών τροβαδούρων...
χθες βράδυ μου βάλανε κι άκουσα Stan Getz, του οποίου δεν υπήρξα ποτέ φαν...
δεν ξέρω γιατί, αλλά το σαξόφωνο που έπλεε σε ένα jazzy θέμα του ήταν ότι πιο αισθαντικό είχα εισπράξει καλλιτεχνικώς τον τελευταίο καιρό...
σου αρέσει το φλαμένκο, η Αΐντα Γκομέζ; ερωτήθηκα...
απάντησα πως εγώ δεν έγινα ηθοποιός, διότι θεωρούσα εξαιρετικά αστείο το μέρος εκείνο των θεατρικών σπουδών με τους άρρενες υποψηφίους να φοράνε φορμάκια και κολάν και να χορεύουν το Bolero του Ravel...
Μα, τι πράγμα κι αυτό με το Bolero στις καλλιτεχνικές σπουδές στην Ελλάδα...

ο Ravel κι οι Doors, θυμάμαι τη Χατζίκου να λέει, έγιναν αρχικώς φετίχ και κατόπιν μανιέρα για μια ολόκληρη γενιά κινηματογραφιστών...
ο πρώτος ρυθμολογικά κι οι δεύτεροι ιδεολογικά...
πώς το' λεγε ο τίτλος μιας από τις πρώτες μικρού μήκους ταινίες που είχα δει μέσ' στη σχολή;
Τα παιδιά του Γκοντάρ και της coca- cola...

Σαν τον άλλον τον ανόητο, τον σκηνοθέτη συμφοιτητή, που καύλωνε με τον Tom Waits και θεωρούσε βλαχιά ν' ακούς Τσιτσάνη κι εμείς για να του τη σπάσουμε ακούγαμε δυνατά την τραγουδάρα Μυστικέ μου έρωτα του Τάκη Μουσαφίρη με την Κατερίνα Στανίση και δημοτικά με την Ξανθίππη Καραθανάση...
διόλου τυχαίο που χαζεύοντας πρόσφατα ένα περιοδικό με το πρόγραμμα της TV έπεσα πάνω στη φάτσα του στη στήλη με τα κοσμικά να συνοδεύει ξανθιά στάρλετ σε επώνυμο κλαμπ...
αρχίδια μύδια...
κάποιοι καυγαδίζουν κι ανοίγω τη μπαλκονόπορτα να δω τι συμβαίνει κάτω απ' το μπαλκόνι μου...
ο πρωινός αέρας με χτυπάει σα να μου λέει να ετοιμάσω μια βαλίτσα και να πάω ταξίδι έστω και μιας ώρας απόσταση έξω απ' την Αθήνα...
θα το κάνω το επόμενο Σάββατο αμέσως μετά την εκπομπή μου...
το έδαφος στρώνεται για κάτι καλό χωρίς το στοιχείο της εφημερίας...
έστω κι αν αυτή η επίπονη εφημερία συνήθως έμενε στα χαρτιά...

πριν, ενδέχεται να συναντήσω ξανά την Αρλέτα μετά από μήνες...
το νέο της διπλό cd κυκλοφορεί επίσημα σε λίγες εβδομάδες...
το Κύτταρο ετοιμάζεται πυρετωδώς για το come- back της Αφροδίτης Μάνου με την Καλλιόπη Βέττα στο πλάι της...
Αρλέτα και Αφροδίτη Μάνου, σταθερές αξίες, υγεία, ανάσα, τα κεφάλια έξω απ' τον βάλτο...
αλλά και η Βέττα, ευφυής καλλιτέχνιδα είναι και τυχερή απ' την άποψη συνεργασιών...
αν με τον Γιώργο Μεράντζα κατάφεραν την περασμένη σαιζόν να παρατείνουν τις εμφανίσεις τους λόγω της απρόσμενα μεγάλης προσέλευσης του κοινού, φαντάζομαι τι θα γίνει πάλι σε λίγες μέρες που ξεκινάνε με την Μάνου...
θεία Μάνου, καλέ θεία Μάνου, κράτησε και για μας λίγο χαλβά, τραγουδάει ο Διονύσης με την κιθάρα του κρυμμένος στη γωνία Ηπείρου κι Αχαρνών...
μα ο χαλβάς χάλασε...
τον αφήσανε για χρόνια εκτεθειμένο και το γευστικό σιμιγδάλι του έγινε νοτισμένη άμμος που σου κάθεται στο λαιμό και σε πνίγει...
δίπλα σε μια φέτα παριζάκι 3% λιπαρά που κι αυτό χάλασε και πρασίνισε...
και με τι όρεξη εξακολουθούν να το τρώνε όλοι, απίστευτο σχεδόν...
Είναι τόσο μεγάλο το όνομα σας, τόσο...λορδικό, που σας διαλύει, σας βαραίνει, σας πιέζει να κατέβετε μέχρι το χώμα. Όταν θα θέλετε να κάνετε τις βρωμοδουλειές σας, μη διστάσετε να τις ρίξετε επάνω μου. Εγώ, κοιτάξτε με, έχω αηδιάσει με τα πάντα και δε θέλω να σας μοιάσω ούτε στο παραμικρό. Το όνομα μου, μού ανήκει. Δεν μου το έδωσαν κάποιοι, δεν το κληρονόμησα από κάπου, αλλά το έφτιαξα μόνος μου...
αυτά πάλι δεν τα είπε ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ, αλλά ο Ζαν Πολ Σαρτρ στον Ηθοποιό Κιν του...

25 σχόλια:

Jirashimosu είπε...

Δε φαντάζεσαι πόσο απολαμβάνω αυτά σου τα κείμενα. Που μέσα από την καθημερινότητά σου ξεπροβάλλουν εμβληματικές μορφές κι αναφορές σου. Σαν να παρελαύνει μια πόλη μέσα στην πόλη.

Καλημέρα Bosko!

BOSKO είπε...

Jirashimosu...
thanx, Γεράσιμε!
και μένα μου αρέσουν, αλλά ξέρεις τι χρόνο τρώνε;
πολύ περισσότερο απ' τα μουσικο- ενημερωτικο- δημοσιογραφικά!

καλημέρα κι από μένα!

zelig on drugs είπε...

το life style έτσι όπως θα έπρεπε να ήταν...!

(υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν καριέρα με τέτοια κείμενα... think about it)

Ανώνυμος είπε...

γαμω περνας.σε ζηλευω

Ανώνυμος είπε...

εννοειται θα πας με καμερα στις προβες λενας-σαβινας και θα μας ανεβασεις βιντεακι 20/10 δε θα ειμαστε Ελλαδα....κι απο οτι ξερω δε θα εχει αλλη παρασταση

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Αλήθεια πολύ όμορφα αυτά τα κείμενα. Αλλά και οι ανώνυμοι που γράφουν στα σχόλια είναι οι καλύτεροι. Γελάω πολύ με ορισμένους.

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

respect!
Αυτο είναι για αλλη μια φορα κείμενο για πρωτοσέλιδο στα καλλιτεχνικά εφημερίδας.
(αν είχαμε εφημερίδες ζωντανές κι όχι αναμασήματα )

Angel ^j^ είπε...

Stan Getz ε ?
χμμμ.. να υποθέσω πως ήταν το .. :

http://www.youtube.com/watch?v=kH_nVv9eiyo&feature=related

... μια υπόθεση δηλαδη !!!

;))

.... χαιρετώ σε !

Αθανασία είπε...

Γειάσου καλό μου..ε,μα τι ωραίο πάντα μου αρέσουν αυτά,τα κείμενά σου που ξεκινούν,από απλές καθημερινές εικόνες,και 'ξετιλύγονται'σε μιά ολόκληρη ανάλυση των σκέψεών σου περί μουσικής,κίν/φου κ πάει λέγοντας!...ε,όσο για το πώς έχει καταντήσει ο κίν/φος σήμερα καλό μου..άς μη το συζητήσουμε καλύτερα ε,υπάρχουν ακόμη όμως,κάποιοι όπως ο Αγγελόπουλος,ο Βούλγαρης,ο Κούνδουρος που το 'σώζουν'λίγο κάπως...ε,για τη κυρία Στανίση θα μου επιτρέψεις να εκφράσω,την εντελώς αρνιτική μου γνώμη,καθότι δεν είναι του στύλ μου το ρεπερτόριό της!..όμως ωραία η ιστοριούλα με το...'σπάσιμο'που κάνατε στο φίλο σου!γέλασα...ε,οι Doors φυσικά και σημάδεψαν,μιά ολόκληρη εποχή με τη μουσική,τους α,κ τώρα που μιλάμε για τους Doors ε,έβλεπα πριν κάποιες μέρες την ταινία 'φράουλες κ αίμα' στο Γιούτιουμπι φυσικά...πρέπει να πώ ότι ΔΕΝ την είχα ποτέ,ξανάδεί και με συγκίνησε αφάνταστα...εκπληκτική ταινία...ωραίες εποχές...οργισμένα νιάτα,παιδιά των λουλουδιών,οι Doors,οι Pavlov's dog,κ άλλοι,άλλοι τόοοσοι άλλοι...φοιτητές που προσπαθούσαν να 'κατάτροπόσουν' τα κατεστημένο και να κάνουν τη διαφορά...αχχχ! πολύ θα θελα να ζώ στις εποχές αυτές....αλήθεια ξέρεις να μου πείς καλό μου,ποιά είν' αυτή που τραγουδά το τραγούδι,που ανοίγει τη ταινία;;....πάνε αυτές οι ταινίες πιά....που είχαν κάτι να πούν....πάντως κατά τ'άλλα βλέπω η ζωούλα σου κυλά,ήρεμα και πολύ φωρτομένη σε υποχρεώσεις....να μας γράφεις τέτοια κείμενα, πιό συχνά...φιλάκια....

BOSKO είπε...

zelig on druMs...
λες; εγώ πάλι νομίζω ότι αυτά είναι πολύ προσωπικά κείμενα- προσωπικά τα βλέπω εγώ δηλαδή- και δε νομίζω ότι αφορούν κανέναν άλλο. Δεν ξέρω επίσης αν αρέσει περισσότερο ο τρόπος γραφής ή το περιεχόμενο.
πως το εννοείς το "όπως θα έπρεπε να ήταν το life- style"; δίνεις με λίγα λόγια το στίγμα της αντίστοιχης "αντικουλτούρας";
όπως και να' χει, thanx φίλτατε!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
ναι, ναι, γαμάουα τα περνάω, κάθε μέρα μου είναι τζαμάουα και τα σπάω συνέχεια, όπως πολυφοριέται η έκφραση αυτή τον τελευταίο καιρό!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
για που το βάλατε και δε θα κάνετε "Σαμποτάζ" λάιβ μετά από 28 ολόκληρα χρόνια;
δεν έρχεστε βοηθός στην κάμερα που ειν' επαγγελματική και κοτζάμ γαϊδούρι ασήκωτο επίσης;
για την ώρα, ευφρανθείτε με το post που ετοιμάζω!

BOSKO είπε...

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ...
σ' ευχαριστώ, να' σαι καλά!
αλλά κι εσύ, βρε Φώτη, "θύμα" του ανεκδιήγητου Λούτρινου έπεσες;
ή μήπως της zarzuela;

zelig on drugs είπε...

ότιδήποτε αξιόλογο υπάρχει στη μουσική, στα βιβλία, στο σινεμά έγινε γιατί ο εκάστοτε δημιουργός ήθελε να εκφράσει κάτι πολύ προσωπικό (και το έκανε χωρίς αυτολογοκρισία) το οποίο τελικά διαπίστωσε ότι αφορούσε και πάρα πολλούς ακόμα...

νομίζω ότι είναι κυρίως ο τρόπος γραφής. δεν υποτιμώ το περιεχόμενο αλλά το σημαντικό είναι να έχεις στυλ, σφραγίδα σε ότι γράφεις. και την έχεις. το περιεχόμενο είναι εκ των πραγμάτων ενδιαφέρον.

σε κείμενα life style, μας γράφει ο κάθε δημοσιογράφος για την κάθε χαζοασχολία του, τους σελέμπριτι φίλους του και τα δήθεν "ουάου" μέρη που πάει και τρώει και πίνει. εσύ αυτό που περιγράφεις είναι ο δικός σου τρόπος ζωή (life style) που είναι και αληθινός, καθόλου ψευτοκουλτουριάρης και με ενδιαφέρον....

BOSKO είπε...

"Αισθηματική ηλικία"...
να, τέτοια λέγε εσύ να μας πουν και ψώνια μεθαύριο.
αυτού του είδους οι αναρτήσεις με ξεκουράζουν όσο δε φαντάζεσαι, αγαπητέ.
τώρα, για τις εφημερίδες που κάνεις αναφορά, ας μην παραπονιόμαστε καθόλου. Να μας διαβάζεις κάθε δεύτερη Παρασκευή από τη "Βιβλιοθήκη" με την κυρία Πλάτωνος που τόσο αγαπάς!

BOSKO είπε...

Angel ^j^...
ακριβώς αυτό!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
παράλειψις που δεν έγραψα ότι το σπίτι σου είναι το στέκι του καλοφαγά, ειδικά από τα ταλαντούχα χεράκια σου!

BOSKO είπε...

Αθανασία...
γουστάρεις Pavlov's dog, Αθανασία μου;
ποιο;
το "Julia", το "Standing here with you", το "Late November";
τι μου θύμισες τώρα...
αλλά μην ξηγιέσαι έτσι για τη Στανίση, μια χαρά γνήσια λαϊκή αοιδός ειν' το Κατερινάκι!

BOSKO είπε...

zelig on druMs...
σ' ευχαριστώ πολύ, Κώστα, και γι' αυτά που μου λες και για τα δυο κομμάτια που μου' στειλες και θα τ' ακούσω αργά το βράδυ με την ησυχία μου!

Ανώνυμος είπε...

Να σταματήσετε να με κουτσομπολεύετε, τι υπαινίσεσθε δηλαδή ότι έχω θύματα; Αν εννοείτε θαυμαστές έχω. Αν εννοείτε κάτι άλλο, το λόγο θα έχει η κα Λούλα.


zarzuela

BOSKO είπε...

zarzuela...
ειν' ο Λούτρινος, αλλά είσαι κι εσύ, ρε zarzuela, ασ' τα να πάνε ώρες- ώρες! Πως καταφέρνεις να γητεύεις τους επισκέπτες μου εδώ μέσα...

John80K είπε...

Γιάννης Χαλκίδα
Αγαπητέ κύριε Μποσκοΐτη καλημέρα. Ψάχνω τα πρώτα 4 cd της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχω επικοινωνήσει με την Εταιρεία που είχαν την καλοσύνη να μου δώσουν τα 3 τελευταία. Τα υπόλοιπα δεν τα είχαν. Απευθύνομαι σε σας γιατί, αν γνωρίζω καλά, είχατε αναμιχθεί στην έκδοση τους και γι αυτό ίσως να μπορούσατε να με βοηθήσετε. Ευχαριστώ πολύ και καλή χρονιά.

John80K είπε...

Γιάννης Χαλκίδα
Αγαπητέ κύριε Μποσκοΐτη καλημέρα. Ψάχνω τα πρώτα 4 cd της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχω επικοινωνήσει με την Εταιρεία που είχαν την καλοσύνη να μου δώσουν τα 3 τελευταία. Τα υπόλοιπα δεν τα είχαν. Απευθύνομαι σε σας γιατί, αν γνωρίζω καλά, είχατε αναμιχθεί στην έκδοση τους και γι αυτό ίσως να μπορούσατε να με βοηθήσετε. Ευχαριστώ πολύ και καλή χρονιά.

John80K είπε...

Γιάννης Χαλκίδα
Αγαπητέ κύριε Μποσκοΐτη καλημέρα. Ψάχνω τα πρώτα 4 cd της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχω επικοινωνήσει με την Εταιρεία που είχαν την καλοσύνη να μου δώσουν τα 3 τελευταία. Τα υπόλοιπα δεν τα είχαν. Απευθύνομαι σε σας γιατί, αν γνωρίζω καλά, είχατε αναμιχθεί στην έκδοση τους και γι αυτό ίσως να μπορούσατε να με βοηθήσετε. Ευχαριστώ πολύ και καλή χρονιά.

BOSKO είπε...

80johnk...
χαίρετε και καλή χρονιά.
το 1ο δεν το έχω ούτε εγώ, αλλά το έχει κάποιος φίλος, τεχνικός του κιν/φου.
τα υπόλοιπα τα έχω - νομίζω - αλλά σε κάθε περίπτωση μιλάμε για κόπιες που θα μπορούσατε να έχετε από μένα.
εννοώ πως δεν έχω αρχείο - στοκ από τα συλλεκτικά cd της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών.

John80K είπε...

Κύριε Μποσκοΐτη καταρχάς ευχαριστώ πολύ για την πρόθεσή σας να μου τα αντιγράψετε.Θα ήθελα όμως πρώτα να εξαντλήσω τις πιθανότητες να τα βρω αυθεντικά (παλιό το κουσούρι.
Επειδή υποψιαζόμουν ότι θα ήταν δύσκολο να έχετε στοκ ο ίδιος, ήλπιζα μήπως γνωρίζετε κάποιον που να ξέρετε ότι έχει στοκ για να έρθω σε επαφή.
Ειδικά για το πρώτο νομίζω ότι θα δεχτώ την προσφορά σας.
Ευχαριστώ και πάλι.