Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

έλα-monique-στον-τόπο-σου!

Καταλαβαίνω ότι δίνω υπερβολική σημασία σε ένα δευτεροκλασάτο κινηματογραφικό φεστιβάλ, για το οποίο μάλιστα έλεγα προ ημερών ότι δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με τα κλασικά πισώπλατα μαχαιρώματα του χώρου, όμως σήμερα μίλησα με ανθρώπους μέσα από την επιτροπή κι έχει πολύ πλάκα- πιστεύω- το όλο θέμα. Δεν θα αναφέρω τα ονόματα τους, διότι πρόκειται για γνωστούς επαγγελματίες του χώρου, δημοσιοποιώ απλώς την περίπτωση αφενός γιατί είναι blog μου και γράφω ότι μου γουστάρει και αφετέρου για να μαθαίνετε κι εσείς, οι απ' έξω, τι παίζει συχνά με τις επιτροπές καλλιτεχνικών βραβείων. Έχουμε και λέμε: ο πρόεδρος της επιτροπής, σκηνοθέτης που εκτιμώ και λέμε ένα γειά το πολύ όποτε βρισκόμαστε, μίλησε με τον παραγωγό μου. Του είπε ότι ξέρει και εκτιμά πολύ τη δουλειά μου κι ότι προσπάθησε να με στηρίξει, αλλά ένα άλλο μέλος της επιτροπής, οπερατέρ, ο οποίος όλως τυχαίως εμφανιζόταν στο ντοκιμαντέρ μου, μου έσυρε τα εξ αμάξης. Δήλωσε ότι κατέστρεψα τη φιλμογραφία του Κούνδουρου με το να δείξω ασπρόμαυρα τα αποσπάσματα από τις έγχρωμες ταινίες του και ότι αντιμετώπισα τον ίδιο τον Κούνδουρο με ένα χιούμορ, που δεν ταίριαζε στο μεγαλοπρεπές προφίλ του Πάπα του ελληνικού σινεμά. Μάλιστα! Εδώ κολλάει το Τι ακούω η πουτάνα, πού 'λεγε κι ένας φίλος. Κατ' αρχάς, αν ειπώθηκαν όλα αυτά (γιατί δεν ήμουν και μπροστά), αναρωτιέμαι: Γιατί ο κύριος οπερατέρ δεν είπε κουβέντα όταν τον κάλεσα στην πρώτη προβολή της Ταινιοθήκης και αντιθέτως μου χαρακτήρισε πολύ καλή την ταινία; Τι διάολο, με φοβόταν; Ξαφνικά θυμήθηκε, όταν ήρθε η ώρα να την επιβραβεύσει επί της ουσίας, ότι με την ταινία αυτή κάναμε χαβαλέ με τον Κούνδουρο; Επίσης, ας του πει κάποιος ότι όταν ανοίγεις ένα λεύκωμα ασπρόμαυρο με αναγεννησιακούς πίνακες, μοιραία όλοι οι εικονιζόμενοι πίνακες θα είναι ασπρόμαυροι. Πάλι καλά που αυτό το έπιασε ως άποψη στην Ταινιοθήκη ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, οπότε δε θα κάτσω να το ψάξω κι εγώ παραπέρα με τις καλλιτεχνικές μου απόψεις και τις αντιδράσεις που προξενούν. Το άλλο μέλος της επιτροπής, δημοσιογράφος και αρθρογράφος επί των κινηματογραφικών σε μεγάλη εφημερίδα, αρκέστηκε σ' ένα Όχι άλλη ταινία για τον Κούνδουρο! Σωστό εν μέρει, μόνο που, αρχηγέ μου, σ' αρέσει- δε σ' αρέσει, ε, η ταινία αυτή δεν ήταν ακόμη μία ξεπέτα, όπου το βιογραφούμενο πρόσωπο κάθεται σε μια πολυθρόνα κι αναπολεί. Είχε έρευνα, πάθος κι ένα πλούτο παραγωγής που δε συναντάς στις προχειρότητες των βιντεοαρπακολλατζήδων του εγχώριου ντοκιμαντέρ. Τελεία και παύλα! Ο συγγραφέας της παρέας, της επιτροπής δηλαδή, ο οποίος με αγκάλιασε θερμά (!) μετά την προβολή και με συνεχάρη, όταν ήρθε η ώρα της κρίσης, μούγκα στη στρούγκα. Μιλιά δεν έβγαλε! Τι νά 'λεγε ο άνθρωπος, μεγάλη σχέση με τον κινηματογραφικό χώρο δεν έχει, είναι και σε ηλικία 70 plus, ας πάει στο καλό και καλή καρδιά, δεν τρέχει και τίποτα. Ας πάμε και στη γυναίκα της παρέας, σκηνοθέτιδα, με την οποία μίλησα εγώ προσωπικά. Σας μεταφέρω τι μου είπε και τα συμπεράσματα δικά σας: Κατ' αρχάς, αρνήθηκε ότι ο οπερατέρ εναντιώθηκε στη βράβευση της ταινίας. Απλά είπε ότι δε μπορεί να την προτείνει, τη στιγμή που συμμετείχε στην ταινία. Μάλιστα...Μετά, λέει, σύσσωμη η επιτροπή αναφώνησε: Πάλι ταινία για τον Κούνδουρο; Αυτό τό 'χα ξανακούσει, οπότε δεν απάντησα. Το επόμενο επιχείρημα για τη μη βράβευση της ταινίας μου είναι όμως το πιο σουρεάλ: η συμμετοχή τόσων μεγάλων προσωπικοτήτων, από τον Αγγελόπουλο και τον Καμπανέλλη μέχρι τον Φασιανό και τον Γεωργουσόπουλο, φάνηκε ότι έγινε για να...εκβιάζω εγώ στο μέλλον τις επιτροπές ώστε να με βραβεύουν. Ωχ, το μάτι μου, που λέει κι ο Τρούσας. Δηλαδή, βρε τάδε μου, απάντησα κι εγώ, αφού αυτοί ήταν οι άνθρωποι του Κούνδουρου, ποιον να έβαζα να μιλήσει γι' αυτόν, τον κυρ-Μπάμπη που πουλάει πεπόνια στο Μετς; Τη μια σου λένε δηλαδή ότι αντιμετώπισες χαβαλεδιάρικα τον Κούνδουρο κι απ' την άλλη ότι η παρουσία των σπουδαιότερων Ελλήνων διανοούμενων είναι...too much! Η γυναίκα της επιτροπής μου είπε ακόμη ότι ζήλεψε πραγματικά την έναρξη της ταινίας μου κι ότι μέχρι το πρώτο ημίωρο αναρωτιόταν αν θ' αξιωθεί ποτέ να φτιάξει ντοκιμαντέρ τέτοιου επιπέδου. Μετά όμως, λέει, η ταινία έπεσε σε επαναλήψεις της σκηνοθετημένης sequence από το γύρισμα με τα κορίτσια και της απλής παράθεσης μεγάλων προσωπικοτήτων που μιλούσαν. Και το ότι το ντοκιμαντέρ στο σύνολο του ήταν μια ωδή στον παλιό χειροποίητο κινηματογράφο που χάθηκε, αυτό δεν το έπιασε κανείς; Μόνο η φίλη μου, η Λουκία Ρικάκη, που στην τελική έχει γυρίσει και καμιά δεκαπενταριά ντοκιμαντέρ περισσότερα από μένα; Το ότι είδαν μία πραγματική ταινία, σινεμά- που λέμε, και όχι τηλεοπτικό νυσταλέο αφιέρωμα ή ρεπορτάζ, αυτό επίσης δεν μέτρησε; Πολύ πιθανό, όταν εκεί μέσα από τη μισή ώρα και μετά σε πονούσαν τα μάτια σου απ' τη βιντεΐλα. Τέλος, το ότι ο Νίκος Κούνδουρος αναδεικνύεται σε μια σαρωτική ηγετική περσόνα με τρομερό χιούμορ και ελευθερία λόγου και κινήσεων στα 84 χρόνια του, αυτό πάλι στ' αρχίδια μας το γράφουμε; Ευχαριστώ παρ' όλα αυτά τη συνάδελφο- μέλος της επιτροπής που μου άνοιξε τα μάτια. Την επόμενη φορά θα φροντίσω να καταπιαστώ με ένα πιο χαμηλών τόνων θέμα και όχι με μεγάλες προσωπικότητες (βλέπε Νταντωνάκη, Κούνδουρος), ώστε να μην με ξεπεράσουν και χάσω κι εγώ τον μπούσουλα. Ραντεβού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης τον ερχόμενο Δεκέμβριο, όπου εκεί για την ταινία θα γνωμοδοτήσουν ογδόντα και όχι πέντε άνθρωποι.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΘΥΜΟΣ . φιλαράκο αρχίζεις να μου αρέσεις περισσότερο . έτσι είναι , ή μάλλον καλύτερα , έτσι τά ΄χουν κάνει .

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
εγώ λέω ότι έτσι γινόταν ανέκαθεν, όσο κι αν δεν μας αρέσει. Χαίρομαι που αρχίζω ν' αρέσω περισσότερο σ' έναν/μία ανώνυμο/η αναγνώστη/στρια μου.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, Αντώνη!

Δεν έχω δει το ντοκυμανταίρ (ή, μήπως, ντοκιμαντέρ;) σου για τον Κούνδουρο, αν και θα το 'θελα πολύ, οπότε δεν μπορώ να κρίνω την απόφαση της Επιτροπής, αφού, μάλιστα, δεν έχω δει ούτε και τις υπόλοιπες ταινίες που βραβεύτηκαν ως καλύτερές του... Χώρια που δεν έχω τα κατάλληλα εφόδια για μιαν έγκυρη γνώμη (επαρκή γνώση του κινηματογράφου, ειδικότερα του συγκεκριμένου είδους, και της ιστορίας τους)... Η συγκριτική αξιολόγηση, πάντως, ομοειδών έργων τέχνης πρέπει να είναι πολύ δύσκολη υπόθεση για κάθε ευσυνείδητο κριτή... Δυστυχώς, τα κριτήρια, απ' ό,τι διαισθάνομαι, πρέπει να είναι πολύ ρευστά, όσο, τουλάχιστον, και η κινηματογραφική αισθητική, και η τελική κρίση της Επιτροπής είναι μάλλον σχετική, εξ ου και δεν θα 'πρεπε ν' ανησυχείς για την καλλιτεχνική ποιότητα της εργασίας σου, η οποία εύχομαι ολόψυχα να εκτιμηθεί ευνοϊκότερα στο μέλλον...

Τώρα, όσον αφορά στα ονοματεπώνυμα του Προέδρου και των μελών της Κριτικής Επιτροπής, εσύ μεν μπορεί να μην τα αναφέρεις, πλην όμως αυτά έχουν δημοσιοποιηθεί και πρέπει να θεωρούνται περίπου παγκοίνως γνωστά, καθώς αναγράφονται στη σχετική ανακοίνωση για το Φεστιβάλ, η οποία βρίσκεται αναρτημένη και στον ιστότοπο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Εύβοιας και σ' αυτήν τη διεύθυνση: http://www.naevias.gr/?q=node/10136 .

Καλή 'βδομάδα!

Σάκης

BOSKO είπε...

Σάκης...
μην ανησυχείς, δεν ανησυχώ για την ποιότητα της δουλειάς μου- αυτό είναι το μόνο σίγουρο- και όπως είπα μια μέρα μετά, αποστασιοποιημένος πλέον, έως και το διασκεδάζω. Ειλικρινά! Δεν ξέρω αν πρέπει να σ' ευχαριστήσω ή όχι που έστειλες το link με τα ονόματα της επιτροπής (φαίνεται πως αμφότεροι τό 'χουμε το προβοκατίβ...ψωμοτύρι) και σιγά τώρα μην κάθεται ο καθένας, ειδικά εκτός του κιν/φικού συναφιού, και ψάχνει διεξοδικά πρόσωπα κι αναφορές. Έτσι πιστεύω, δηλαδή.
καλό σου βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Α, και κάτι ακόμα, Αντώνη, που το σκέφθηκα τώρα και σχετίζεται με τη ''συγκριτική αξιολόγηση'' που προανέφερα: ακόμα κι αν τα επιχειρήματα του κειμένου σου γίνει δεκτό, ότι καταρρίπτουν, πράγματι, την κριτική, που, σύμφωνα με τις πληροφορίες σου, ασκήθηκε στην ταινία σου από τα μέλη της Επιτροπής, αυτό, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, δεν αρκεί, ώστε να καταδειχθεί η ''αισθητική υπεροχή'' της (της ταινίας σου) έναντι των ταινιών που βραβεύθηκαν, αλλά και των άλλων, που, όπως κι η δική σου, επίσης δεν ευτύχησαν να λάβουν κάποια τιμητική διάκριση, εφόσον, βέβαια, δεν πρόκειται για εξώφθαλμες περιπτώσεις κραυγαλέων εξαμβλωμάτων... Φαντάζομαι, πόσο δύσκολο πρέπει να είναι, να συγκρίνεις την ταινία σου με κάθε μία ξεχωριστά από τις υπόλοιπες, που διαγωνίσθηκαν στο Φεστιβάλ... Κι ακόμα, να εξηγήσεις πειστικά, γιατί μια ταινία είναι, τάχα, καλύτερη από τις συνυποψήφιές της για το ίδιο βραβείο... Γι' αυτό και δεν σου κρύβω, πως αντιμετωπίζω, συλλήβδην, μ' επιφύλαξη, αν όχι και καχυποψία, τέτοιους θεσμούς βράβευσης καλλιτεχνικών έργων και των δημιουργών τους, όσο υψηλό κι αν τυχαίνει να είναι το κύρος των προσώπων που συγκροτούν τις κριτικές Επιτροπές...

Σάκης

despinach. είπε...

Bosko, στείρος ακαδημαισμός σε συνδυασμό με έλλειψη πίστης στη νέα γενιά που δημιουργεί με άποψη κ ταλέντο...ο συνδυασμός που..."γκαβώνει"! Ωχ το μάτι τους!

BOSKO είπε...

Σάκης...
καλημέρα.
κατ' αρχάς, δεν αισθάνομαι παραπονούμενος και οφείλω να το παραδεχτώ αυτό. Μάλλον οι επιτροπές με έχουν...κακομάθει (ή καλομάθει, όπως το πάρει κανείς), αφού έχω χορτάσει βραβεία μέχρι τώρα. Θέλω να πω δηλαδή πως αν άκουγα σοβαρά επιχειρήματα για την μη αρτιότητα της συγκεκριμένης δουλειάς μου, νά 'σαι σίγουρος, δεν θα έκανα τούτο το post. Το έκανα, όμως, διότι σε μένα κυρίως η υπόθεση φαίνεται κωμική. Όλοι οι άλλοι είναι ελεύθεροι να βγάλουν τα συμπεράσματα τους.
Σε ότι αφορά τις επιτροπές, αν ψάξεις μεσ' στο blog, θα βρεις τι μου είπε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος για τη μη βράβευση της ταινίας του "Το μετέωρο βήμα του πελαργού" στις Κάνες και το πως πήρε- κατά την άποψη του πάντα- τον Χρυσό Φοίνικα ο Κουστουρίτσα. Καταλαβαίνεις, μιλάμε για το σπουδαιότερο κιν/φικό φεστιβάλ του κόσμου, όχι για Χαλκίδες, Δράμες και Θεσ/νίκες. Και τελικά το συμπέρασμα είναι ότι τα ίδια γίνονται παντού, όπου παίζουν βραβεία με φράγκα.

BOSKO είπε...

Despina...
γι' αυτό δε φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που βρέθηκαν ένας Οικονομίδης, ένας Λάνθιμος κι ένας Τζουμέρκας να πάρουν τα σώβρακα απ' τα απολιθωματικά παλαιοκομμουνιστικά ραμολιμέντα. Τόπο στα νειάτα, καθίστε στον πάγκο, κύριοι, τελειώσατε προ πολλού, αν δεν τό 'χετε καταλάβει. Πως να κάνεις καλή ταινία στα 70 και στα 80 σου; Με τι καύλα; Και ειδικά το σινεμά απαιτεί καύλα, όχι ταμειακές φιλοδοξίες ή, χειρότερα, ματαιοδοξίες.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι είσαι απλώς εμπαθής.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
σωστό κι αυτό, δεν αντιλέγω.
απλά μωρέ ήταν φρέσκο το...στραπάτσο και ξέσπασα έτσι.
επίσης, ότι γράφεται, δεν σβήνεται, παραδέχομαι όμως ότι μπορούσα και να μην το είχα κάνει το post.
ευχαριστώ για την παρατήρηση.

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλώ, δεν είχα στόχο να σε θίξω και χαίρομαι ειλικρινά που νιώθεις ήρεμος τώρα. Μου άρεσε και το ποστ παραπάνω για το ντοκιμαντέρ της Ρικάκη. Καλές δουλειές.