Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

R.I.P. ΔΟΥΚΙΣΣΑ (1941-2010)

Από τις πιο αξιοπρεπείς περιπτώσεις στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, Κυρία με Κ κεφαλαίο, η Δούκισσα έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 69 ετών. Χτυπημένη από τον καρκίνο κι αυτή, τον οποίο μαχόταν σθεναρά για πολλά χρόνια, μαζί και με κάποια άλλα προβλήματα υγείας που προέκυψαν τελευταία. Πριν από δύο χρόνια είχα βρεθεί στην οικία της για ένα γύρισμα κι ήταν ίσως η μόνη από τα πρόσωπα του παρελθόντος, που πρωταγωνιστούσαν σ' εκείνη τη σειρά ντοκιμαντέρ και που δεν απέπνεε ούτε μιζέρια, ούτε μελαγχολία. Από τότε, που μάλλον τίποτα δεν προμήνυε ακόμη τον πρόωρο θάνατο της, έχω την εικόνα μιας ήρεμης κατασταλαγμένης γυναίκας μέσα σε μια μεγάλη αγαπημένη οικογένεια από συγγενείς και φίλους. Την είχα ρωτήσει, θυμάμαι, για τον σημερινό τρόπο διασκέδασης. Δεν υπάρχει τίποτα, είχε απαντήσει, τα νυχτερινά μαγαζιά μοιάζουν πλέον με κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις, όπου ο ένας έρχεται με ελικόπτερο στην πίστα, η άλλη κρεμασμένη σε σχοινί κλπ. Κι έτσι, άπαξ και τό 'δες μια φορά το πρόγραμμα, δεν σου κάνει όρεξη να ξαναπάς...Μιλούσε με δέος για τον Στέλιο Χρυσίνη, τον Μανώλη Χιώτη, τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Στέλιο Καζαντζίδη. Για τον τελευταίο, θεωρούσε ύψιστη τιμή που βγήκε στη δισκογραφία με ένα flip side σε δικό του τραγούδι. Μιλούσε επίσης με αγάπη για τον Κώστα Μουσαφίρη, τον συνθέτη που την επισκέφτηκε κάποτε με την κιθάρα του και τής έπαιξε τις μπαλάντες του. Καλά είναι, βρε παιδί μου, τα τραγούδια σου - τού 'χε πει- αλλά εγώ είμαι αλλού. Δεν τραγουδάω Νέο Κύμα, αλλά λαϊκά. Τέτοια τραγούδια, λαϊκά, μπορείς να μου φέρεις; Και της έφερε, χαρίζοντας της τελικά τα σουξέ της δεκαετίας 1975 - 1985. Κάποια άλλη στιγμή, ανοίξαμε κουβέντα για την ενδυματολογία των γυναικών συναδέλφων της. Μου εξήγησε πως αυτό που ήθελε πάντα ήταν η σεμνότητα σε συνδυασμό με την καλαισθησία. Δεν καταλαβαίνω - έλεγε - γιατί σήμερα οι τραγουδίστριες πρέπει να τα δείχνουν όλα σα να είναι το καημένο το τραγούδι το τελευταίο που τις ενδιαφέρει. Αξιοπρέπεια χρειάζεται πάνω απ' όλα όσα κάνουμε στην επαγγελματική και προσωπική μας ζωή...Πώς τό 'χε πει γλαφυρότατα σε συνέντευξη κάποτε η Βίκυ Μοσχολιού; Αυτές όλες σήμερα τραγουδάνε με το μπούτι! Τέλος, ένα κομμάτι της καριέρας της που είχαμε συζητήσει με κλειστή την κάμερα ήταν η ενασχόληση της με τον παλιό λαϊκό κινηματογράφο, η πρόταση που της είχε γίνει από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Δούκα, οι σπουδές της σε δραματική σχολή και οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι της σε μελό δίπλα στον Τόλη Βοσκόπουλο και άλλους αστέρες της εποχής. Άνθρωπος ήρεμος εκ φύσεως, όπως είπαμε, η Δούκισσα αποσύρθηκε σχετικά νωρίς από τη νύχτα για να αφοσιωθεί στα εγγόνια και τους δυο γιούς της, που απόκτησε από δύο διαφορετικούς γάμους. Είχε γεννηθεί στις 8 Φεβρουαρίου του 1941. Η κηδεία της θα γίνει αύριο, Σάββατο, στη μία το μεσημέρι από το Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.

10 σχόλια:

Dimitris A. είπε...

Δεν είχαμε δίσκους της σπίτι (γενικώς οι γονείς μου δεν αγόραζαν μουσική άλλωστε). Όμως, το τρανζιστοράκι πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, σε ανύποπτο χρόνο, αποτύπωνε μέσα μας το ρυθμό ή τα σλόγκαν από τραγούδια της όπως "Να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ, το μωρό, το μωρό, το μωρό", "Του τα 'πα, του τα 'πα, του τα 'πα του ανθρώπου, ατάκα, ατάκα, ατάκα κι επί τόπου", "Έτσι,ε; Έτσι, ε; Τώρα θα δεις τι θα σου κάνω", "Είσαι τρελός, αλλά ωραίος τρελός", "Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή", "Πού πας χωρίς αγάπη, στη νύχτα, στη βροχή;".
Τραγούδια του συρμού, θα έλεγες. Κι όμως, κοίτα πώς πέρασαν στον καθημερινό μας λόγο και πώς αποκρυσταλλώθηκαν μέσα στα χρόνια!
Κάθε φορά που τύχαινε να τη δω στην τηλεόραση, την πρόσεχα πάντα. Με κέρδιζε η αμεσότητά της. Ήταν από τις απλές Μεγάλες Κυρίες. Αυτές που σε κάνουν να αισθάνεσαι μια οικειότητα, μια συγγένεια. Ίσως αυτό να σημαίνει "λαϊκή". Δεν ξέρω.

BOSKO είπε...

Dimitris A. ...
ναι, ρε γμτ, τραγούδια-σλόγκαν, όπως το λες, και το κακό με όλους αυτούς τους ερμηνευτές είναι ότι αναφέρονται στο ρεπερτόριο αυτού του ύφους, που υπηρέτησαν, σα να πρόκειται για το Ωραίο, το Μεγάλο και το Αληθινό. Τουλάχιστον η Δούκισσα στο ξεκίνημα της είπε και αξιόλογα λαϊκά τραγούδια, ενώ μέχρι το τέλος υπήρξε αξιοσέβαστη ως γυναίκα και ως καλλιτέχνιδα. Το "Δούκισσα" που ήταν και το πραγματικό της όνομα, τής ταίριαξε γάντι!

Rena Fan είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο!

Για την ιστορία θέλω απλώς να προσθέσω ότι η δραματική σχολή στην οποία φοίτησε ήταν η Δραματική Σχολή Μουσικού Θεάτρου του Μενέλαου Θεοφανίδη που λειτουργούσε σε συνεργασία με το Ελληνικό Ωδείο. Με νοιάζει να το πω αυτό και γιατί ο Θεοφανίδης ήταν σπουδαίος συνθέτης και μαέστρος του ελαφρού τραγουδιού (και είχε αξιόλογους/ες συνεργάτες/συνεργάτιδες στη σχολή) αλλά και γιατί δείχνει την ευσυνειδησία της Δούκισσας, η οποία μπορεί να μην είχε ίσως σκοπό να ασχοληθεί συστηματικά με την υποκριτική, επέλεξε όμως να έχει κάποιες γνώσεις γύρω από το θέμα.

BOSKO είπε...

Rena Fan...
πολύ σωστή η παρατήρηση σου.
έτσι τη θυμάμαι ακριβώς κι εγώ, να μου λέει ότι απάντησε στον Δούκα, όταν της πρότεινε να τη βγάλει στο σινεμά, πως δεν είχε τις γνώσεις και πως υπήρχαν άλλα κορίτσια- κανονικές ηθοποιοί. Το ότι σπούδασε το "σπορ", έστω για λίγο, έστω χωρίς να κάνει μεγάλη καριέρα στο θέατρο και τον κιν/φο, δείχνει την ευσυνειδησία της.

Ανώνυμος είπε...

Meta ton Mat Eliot Doukissa? Eleos! Ti allo tha doume edo mesa. Poly sosto telika to asmata kai miasmata...

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
γιατί, σε χαλάει;
έχεις ακούσει τον Matt Elliott να τραγουδάει live διασκευασμένο το "Ατάκα, ατάκα, ατάκα κι επί τόπου"; όλα τα λεφτά!

Dimitris A. είπε...

Η Κορίνα θα έλεγε:
"Μια ζωή ανώνυμος αυτός ο Έλληνας; Μια ζωή;"
Πώς σπάζομαι με αυτές τις ετικέτες!

(Sorry, φίλε Bosko, αλλά τα πήρα!)

BOSKO είπε...

Dimitris A. ...
ή όπως θά 'λεγε η Άντζελα Δημητρίου:

για πλησίασε εσύ...ναι, εσύ...πφφ, βρωμάς ανωνυμία!

μην τα παίρνεις με το κάθε όρθιο βόδι, εγώ τά 'χω συνηθίσει πια και σπάω πλάκα ενίοτε με την περίπτωση τους.

Ανώνυμος είπε...

Καλως Σε βρήκα!! Ο Χαμος της με τάραξε...ίσως γιατί κουβαλούσε ενα κομμάτι των αναμνήσεων μου!

Χαιρομαι που δεν ημουν ο μονος στη μπλογκοσφαιρα που τη θυμήθηκε!!! Να εισαι καλα!!!

BOSKO είπε...

Merlin...
κι εσύ νά 'σαι καλά
&
καλώς βρεθήκαμε!