Σήμερα κλείνουν δύο χρόνια από τον θάνατο του ποιητή Αντρέα Παγουλάτου. Ήταν τέτοιες μέρες, το 2010, που συμμετείχα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και κατέβηκα εσπευσμένα, καθώς ειδοποιήθηκα για το οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο που τον βρήκε. Την επόμενη της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, αυτός, ένας original ποιητής, έμελλε να περάσει στην Αθανασία. Στη μνήμη του προβλήθηκε στο 33ο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας ένα μικρό ''συμπυκνωμένο'' αφιέρωμα που επιμελήθηκε ο Alessandro Spiliotopulos - μέσα στο συγκεκριμένο αφιέρωμα περιέχονται και αποσπάσματα από δύο δικά μου ντοκιμαντέρ, στα οποία συμμετείχε ο Παγουλάτος: το ''Damo Suzuki - Αυτοσχεδιασμοί για μία φωνή, ένα ποίημα και μια τηγανιά μπάμιες'' (2008), όπου ο ποιητής συνυπήρξε με τον Ιάπωνα Kenji Damo Suzuki, τον τραγουδιστή των θρυλικών CAN, και το ''Οδύσσειες σωμάτων - Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο'' (2010) με τον Παγουλάτο να μιλάει για το ''Vortex'' του Κούνδουρου και ουσιαστικά να απαθανατίζεται για τελευταία φορά από τον κιν/φικό φακό. Το καθιερωμένο ραντεβού με όλους τους φίλους για ένα λουλούδι στην τελευταία κατοικία του μετατοπίστηκε για τις επόμενες μέρες. Άλλωστε ήδη ετοιμάζουμε μία εκδήλωση μνήμης μεσ' στον ερχόμενο μήνα. Τίτλος της, ''Ένα τραγούδι για τον Αντρέα'' και χώρος το ''Nosotros SocialCentre'' των Εξαρχείων. Καλή σου ώρα, Αντρέα μας, όπου κι αν είσαι. Ο ερχομός της άνοιξης κάθε χρόνο τέτοια μέρα σα να απαλύνει τη σκληρότητα της απουσίας σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου