Τα λόγια από το βιβλίο της φίλης της, Αλκυόνης Παπαδάκη, που επένδυσε με ηλεκτρονικούς ήχους και περίτεχνες αρμονίες η συνθέτρια Μαρία Πανοσιάν: Την έφαγα τη σουγιαδιά αλλά μυαλό δεν έβαλα! Ποτέ δεν πέρασα από κόσκινο τις φιλίες μου. Περάστε κόσμε! Μια ζωή! Και ξέρω ότι θα το ξανακάνω κι ας την πάτησα. Και θα την ξαναπατήσω!
Στο video-wall εικόνες απ' τον κλεφτοπόλεμο ΜΑΤατζήδων και διαδηλωτών την ίδια στιγμή που ακουγόταν το Μάνα μου Ελλάς του Ξαρχάκου και του Γκάτσου, αγνώριστο μέσα σε λούπες και θορυβώδη electronics. Είχε προηγηθεί ο Αύγουστος με τον ίδιο τρόπο, φόρος τιμής της Πανοσιάν στον Νίκο Παπάζογλου.
Κι ακόμη, τραγούδια που η δημιουργός φανέρωσε από την καβάντζα της, γραμμένα απ' όταν ξεκινούσε το ταξίδι της στον κόσμο της μουσικής. Το Μια στάλα η ζωή ώθησε έναν θαμώνα της αίθουσας να παροτρύνει φωναχτά τη συνθέτρια να ψάχνει συχνότερα το...συρτάρι της!
Ηλεκτρική κιθάρα, τσέλο και μπάσο ήταν τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν με τον πρωταγωνιστικό ρόλο βέβαια να ανήκει στο συνθεσάιζερ της Μαρίας Πανοσιάν. Χθες βράδυ ήταν η "γιορτή" της, η παρουσίαση του πρώτου της δίσκου με τίτλο Πατώματα βρεγμένα, και όσοι βρεθήκαμε στον Κρατήρα γίναμε μάρτυρες μιας πανδαισίας ήχων και εικαστικών εικόνων, όπως και στίχων που δεν έπεσαν ούτε ένας στο πάτωμα! Εξαιρετική η ιδέα του Παναγιώτη Χούντα, διευθυντή της ανεξάρτητης εταιρείας On Air Music να δίνεται το cd της Πανοσιάν στην είσοδο μαζί με το εισιτήριο των 10 ευρώ - πολλοί άνθρωποι κοινώνησαν έτσι τη μουσική της και εισέπραξαν κι ένα σεβασμό ως καταναλωτές τέχνης σε καιρό κρίσης! Τα υπόλοιπα, κομμάτια δηλαδή σαν το Βραχυκύκλωμα, το Ξυπόλητο βαλς και την 9η Διαφωνία, θα έχετε την ευκαιρία να τα γνωρίσετε μέσα από τα ραδιοφωνικά Άσματα και Μιάσματα.
1 σχόλιο:
πραγματικά πολύ όμορφη κίνηση αυτή με το σιντί και το εισιτήριο, μου θύμισε εκείνο το λάιβ της Δανάης στο @ρουφ που το εισιτήριο ήταν ό,τι νόμιζε ή/και μπορούσε ο καθένας, από 1-10eur, αληθινά και πρακτικά πράγματα δηλαδή με ουσία, για να μη νιώθουμε και μαλάκες...
Δημοσίευση σχολίου