απονομή-χρυσού-δίσκου-στο-κουιντέτο-του-δημήτρη-καλαντζή-για-το-jazz-tribute-στον-μάνο-χατζιδάκι

Χθες βράδυ, στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης στο Σύνταγμα, έγινε μια μικρή γιορτή και αφορμή ήταν η απονομή χρυσού δίσκου στον Δημήτρη Καλαντζή και την ομάδα του για το άλμπουμ Mano's - A Jazz Tribute to Manos Hadjidakis. Για όποιον δεν έχει ακούσει ακόμη αυτό το cd, μπορώ να πω ότι μαζί με το Transformations του Κ. Βήτα αποτελούν τις δύο πιο αποψάτες καταθέσεις με διασκευές συνθέσεων του Μάνου Χατζιδάκι που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. 

Πρώτος μίλησε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Universal, Τάσος Ξιναρής, ο οποίος αναφέρθηκε στην παράλληλη κυκλοφορία του cd από το διεθνές label Verve και άρα στην προδιαγεγραμμένη, εκτός συνόρων, πορεία του. Στη δική της σύντομη ομιλία η Ελευθερουδάκη, ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου και διευθύντρια του αντίστοιχου εκδοτικού οίκου, ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές, αφού εξακολουθούν να παράγουν τέχνη εν μέσω της χειρότερης κρίσης, που γνώρισε ο τόπος αυτός. Όσον αφορά τον Μίλτο Λογιάδη, που διηύθυνε την Καμεράτα Αθηνών κατά την ηχογράφηση του έργου, παραδέχτηκε πως αρχικά είχε τις επιφυλάξεις του: Πάλι διασκευασμένος Χατζιδάκις; εξέφρασε την ένσταση του στον Καλαντζή, μα όταν άκουσε προσεχτικά τη δουλειά, αντιλήφθηκε πως πρόκειται για μία εντελώς καινούργια και πρωτότυπη ανάγνωση του χατζιδακικού έργου.     

Ο Δημήτρης Καλαντζής, ο δημιουργός ή μάλλον ο συνδημιουργός μαζί με τον μεγάλο εκλιπόντα, μίλησε για την ιστορική συνθήκη της jazz να φέρνει στα μέτρα της, να πειράζει και τελικά να πειραματίζεται γόνιμα με συνθέσεις άλλων μουσικών, ακόμη κι αν προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Ωστόσο, προσθέτω κι εγώ από δω σαν σχόλιο στη χθεσινή βραδιά, ο Χατζιδάκις υπήρξε θιασώτης της jazz μουσικής, όπως και της pop κουλτούρας γενικότερα. Θυμίζω εκείνες τις, αδισκογράφητες ακόμη, διασκευές του σε τραγούδια του Cole Porter με τον ίδιο στο πιάνο και τη Νάνα Μούσχουρη στο τραγούδι γύρω στα 1961 - 62! Φυσικά, όμως, η συγκεκριμένη εργασία του Καλαντζή με το Jazz Κουιντέτο του περισσότερο συγγενεύει με την αυτοσχεδιαστική φύση του εν λόγω μουσικού ρεύματος, χωρίς δηλαδή να εξαντλείται σε μία απλοϊκή κατάθεση jazzy κλίματος και κυρίως χωρίς να αλλοιώνει επ' ουδενί λόγω τις αρμονίες και τη βασική μελωδική γραμμή των συνθέσεων του Χατζιδάκι.    

Με χρυσό δίσκο τιμήθηκαν από τη δισκογραφική εταιρεία, όχι μόνο ο Δημήτρης Καλαντζής και ο Μίλτος Λογιάδης, αλλά και όλοι οι μουσικοί, οι βασικοί συντελεστές, η Καμεράτα Αθηνών διά της εκπροσώπου της, ακόμη και ο παραγωγός Πάνος Χρυσοστόμου για τη συμβολή της Κρατικής Ραδιοφωνίας στη διάδοση του έργου. 

Αμέσως μετά, ο Δημήτρης Καλαντζής πήρε τη θέση του στο πιάνο και μαζί με τον Γιώργο Γεωργιάδη στο μπάσο, 

τον Αλέξανδρο - Δράκο Κτιστάκη στα τύμπανα και τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο στην τρομπέτα, παρουσίασαν το Πέρα στο θολό ποτάμι από τον Μεγάλο Ερωτικό, έτσι όπως δεν θα είχε ξαναπαιχτεί ποτέ άλλοτε νομίζω επί σκηνής. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως, ενώ στο κλασικό έργο του Χατζιδάκι, το κομμάτι αυτό διαρκεί 4.08 ως τραγούδι με τη φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη, στο cd με το Κουιντέτο του Καλαντζή και την Καμεράτα Αθηνών η διάρκεια του φτάνει τα 8.27 λεπτά! 

Πάντως, τη στιγμή που αποχωρούσα από τον Ελευθερουδάκη για λόγους ανωτέρας βίας, οι μουσικοί θα είχαν ήδη συμπληρώσει δεκάλεπτο, πωρωμένοι ως...ορίτζιναλ τζαζίστες με τον κόσμο που χτίζουν κάθε φορά και χάνονται μέσα του. Κλισέ πια αυτή η φράση, μα αν ζούσε ο Μάνος Χατζιδάκις και άκουγε τούτη τη μεταποίηση της μουσικής του, σίγουρα θα συνηγορούσε και μάλιστα με όλη του την ψυχή!