Οι μέρες κυλούν νωχελικά σαν τις σονάτες του Chopin που ''τρέχουν'' αυτή τη στιγμή στο cd-player (όχι ότι σκάλισα και τη δισκοθήκη μου, μέχρι το περίπτερο βγήκα για τσιγάρα και πήρα την Ημερησία που δίνει σήμερα τέσσερα cd με έργα του Chopin). Το email μου κατακλύζεται από ανόητα spam μηνύματα του τύπου Ρομαντική απόδραση για δύο στο Ναύπλιο μόνο με 39 ευρώ ή Καθαρίστε τα ακάρεα από το διαμέρισμα σας μόνο με 17 ευρώ αντί 120, που ήταν η αρχική τιμή, προ κρίσης δηλαδή - κοίτα τι γίνεται στον κόσμο! Η δεύτερη προσφορά, πάντως, είναι πιο ενδιαφέρουσα: κηπάκι έχω, γάτες έχω, όλο και κάνα σμάρι ψύλλων θα κοιμάται μαζί μου τα βράδυα και θα μου ρουφάει το αίμα αργά-αργά, θωπευτικά, όπως συνέβαινε το ίδιο με την Ιζαμπέλ Ατζανί και τον Κλάους Κίνσκι στο Νοσφεράτου του Βέρνερ Χέρτζογκ. Τι ταινία κι αυτή! Θυμάμαι που μας την είχε κάνει μάθημα ο Δήμος Θέος στη σχολή κιν/φου. Τη θεωρούσε πολιτική ταινία, καθώς ο Δράκουλας - έλεγε - που στο τέλος κυρίευε τον Μπρούνο Γκανζ και επέστρεφε νικητής στα Καρπάθια ήταν η επιβολή της καταπονημένης Ανατολικής Ευρώπης στην ιμπεριαλιστική Δύση! Ωραίος ο δάσκαλος! Μόνο που όποτε ο Νοσφεράτου - Κλάους Κίνσκι απέφευγε τρομαγμένος το έμβλημα του σταυρού, ο άθεος Θέος γελούσε δυνατά και σχολίαζε ''Αυτές τις αηδίες να μην έδειχνε ο Χέρτζογκ''...Παρεμπιπτόντως, πλησιάζει Μεγάλη Παρασκευή κι ετοιμάζω από τώρα την καθιερωμένη θρηνητική εκπομπή μου αυτή τη φορά στον ιντερνετικό clipartradio. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αρχικώς στο Κόκκινο 105,5 κι έπειτα στο Κανάλι 1 του Πειραιά, μάζευα στο στούντιο φίλους ποιητές και διαβάζαμε ποιήματα του θανάτου και της απώλειας με ανάλογες μουσικές επιλογές, εννοείται. Το ίδιο θα γίνει και σε δύο εβδομάδες στο πολύ πιο χαλαρό, όμως, μια και η εκπομπή θα είναι κυριολεκτικά home made! Στις 21 Απριλίου, επίσης, στην επέτειο του πραξικοπήματος, δρομολογήθηκε και το μεγάλο αφιέρωμα στη μνήμη του Αντρέα Παγουλάτου στο εξαρχειώτικο Nosotros. Ακόμη ένας μαραθώνιος ποίησης και τραγουδιού με την επιμέλεια τη δική μου, του ποιητή Κώστα Κρεμμύδα των εκδόσεων Μανδραγόρας και του σκηνοθέτη - ποιητή Λευτέρη Ξανθόπουλου. Στις απαγγελίες των ποιητών θα παρεμβάλλονται τραγούδια από τον Λόλεκ, τον Ηλία Βαμβακούση, τον Πάνο Μπούσαλη, τη Γεωργία Βεληβασάκη, τον Δημήτρη Αρναούτη, τον Δημήτρη Λάμπο και τα άλλα ταλαντούχα παιδιά που από το 2008 συμμετείχαν στις Ποιητικές Ανιχνεύσεις του Παγουλάτου στο Nosotros. Θα παραστούν ακόμη η Λένα Πλάτωνος και η Μαρίζα Κωχ, όπως υποσχέθηκαν, εφόσον και η δική τους παρουσία υπήρξε τιμητική όλα αυτά τα χρόνια στις εν λόγω εκδηλώσεις. Απουσία θα μπει στον Γιώργη Χριστοδούλου, ο οποίος την ερχόμενη Τετάρτη εγκαταλείπει οριστικά την Ελλάδα και εγκαθίσταται μόνιμα στη Βαρκελόνη. Στενοχωρήθηκα με την είδηση, αλλά ταυτόχρονα χάρηκα για τον φίλο τραγουδιστή και τραγουδοποιό που θα γλιτώσει απ' αυτό το χάλι εδώ χάμω. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να το κάνω, να μην είχα καμία υποχρέωση πίσω μου, να τα μάζευα και να τράβαγα για όπου μ' έβγαζε. Ξέροντας τον εαυτό μου, πιστεύω πως θα επιβίωνα μια χαρά, ενδεχομένως πολύ καλύτερα απ' ότι στην Ελλάδα. Πάλι, όμως, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα μου συνέβαινε το ίδιο: εκεί που θα συνήθιζα έξω θα άρχισε να μου λείπει η μόνιμη ελληνική ακαταστασία. Μια φορά πού'χα μείνει στο Λουξεμβούργο, έναν μικρό παράδεισο της Ευρώπης, κόντευα να πάθω κατάθλιψη απ' το συνεχές περπάτημα στην Avenue de la Liberte! Ωραίο όνομα για λεωφόρο, αλλά εγώ προτιμώ την Πειραιώς πηγαίνοντας προς την Πέτρου Ράλλη συνήθως. Όπως προτιμώ και κάτι καφέ στους πεζόδρομους στο Κουκάκι. Τις νύχτες σερβίρουν κοκτέιλ με φρούτα και τις μέρες φέρνουν τη γονιμότητα της άνοιξης συσκευασμένη σε περίπτερα του Παγκρατίου. Ρεαλιστικό, όσο υπερ-ρεαλιστικό κι αν ακούγεται!
5 σχόλια:
αχ πως θα ήθελα και γω να μαι 22 και να φύγω ξανά για έξω, είχα πάει μανστεστερ κι από κει θα φεύγαμε Αυστραλία αλλα γύρισα πίσω γιατί μου λείπε η πουτάνα η Ελλάδα!
μεγάλη μαλακια γιατί οι άλλοι που πήγανε είναι ματσοό τώρα, δεν έχω παράπονο αλλα μ εκνευρίζει που ενώ δουλεύω απολύτως έντιμα σαυτη τη χωρα ,δε με σεβάστηκε ποτε!
Εξαιρετικά ενδιαφέρον το blog, λυπάμαι που το ανακάλυψα πρόσφατα. Ταιριαστή και όμορφη η μουσική επιλογή με την ανάρτηση. Καλώς σας βρίσκω!
ασωτος γιος...
τό' πες και μόνος σου, Νίκο: ''η πουτάνα η Ελλάδα''...Ειδάλλως ξέραμε όλοι να την κάνουμε από τα 22 μας. Ή μήπως τελικά ΔΕΝ ξέραμε;
Priorknowledge...
δε βαριέσαι, ούτως ή άλλως όλες οι παλιές αναρτήσεις υπάρχουν από το 2007 μέχρι σήμερα.
ευχαριστώ για την ''επίσκεψη'' και για τα καλά σου λόγια:-)
να τα ''λέμε'', λοιπόν!
teleio
Δημοσίευση σχολίου