Χθες αργά το βράδυ έφυγε η Μιλάγρος, η γάτα της Ι.
Ήταν 13 ετών.
Από έμφραγμα - ναι, παθαίνουν και οι γάτες έμφραγμα - που της παρέλυσε τα πίσω πόδια και την οδήγησε αναπόφευκτα στο θάνατο.
Το ζωάκι ξεκουράστηκε και τώρα πετάει απαλλαγμένο από την ύλη που του έδωσε φριχτούς πόνους, ευτυχώς για λίγες μόνο ώρες.
Ξέρω πολύ καλά πως νιώθει η Ι. τούτη τη στιγμή και το κλάμα της που ''κρυφάκουσα'' από τηλεφώνου, μισή ώρα πριν το μοιραίο, μου έσκισε την καρδιά.
Της λέω λοιπόν από δω ότι δεν είναι μόνη της στο θρήνο και ότι δικαιούται να κλάψει με την ψυχή της ένα πλάσμα που φρόντιζε και αγαπούσε για 13 ολόκληρα χρόνια.
Να σκέφτεται όμως και ότι η Μιλάγρος έζησε σαν πριγκίπισσα, έκλεισε τον κύκλο της με στέγη, τροφή, χάδια και ζεστασιά.
Στατιστικές λένε πως οι αδέσποτες γάτες δεν ζουν πάνω από 4 χρόνια - υπό την έννοια αυτή, η Μιλάγρος και κάθε ζώο που δέχεται την ανθρώπινη φροντίδα ήταν και είναι πολύ τυχερά.
Ξημερώνει η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Στη μνήμη της Μιλάγρος αφιερώνεται το ευαίσθητο ποίημα του Νίκου Καββαδία Οι γάτες των ναυτικών, έτσι όπως το μελοποίησαν και το τραγούδησαν μια φορά κι ένα καιρό οι Ξέμπαρκοι από το Ναύπλιο.
4 σχόλια:
κι επειδη ανατριχιασα με την αναρτηση να το αφιεφωσω και γω τον Μαρινελλο. ενα γατο που μου κανε παρεα απο 4 μεχρι τα 15 χρονια μου και τον λεγαμε μαρινελλο γιατι αρχικα νομιζαμε οτι ηταν κοριτσι και η μανα μου μεγαλη φαν της μαρινελλας αποφασισε δημοκρατικα να την λεμε ετσι
μετα κανα μηνα ανακαλυψαμε οτι ηταν αγορι, και συνεχισαμε να τον λεμε μαρινελλο!
ο μαρινελλος ηταν καταβαθος ενας σκυλος στο σωμα του γατου γιατι ποτε δεν αγηνε κανενα αλλο γατι και σκυλι να μπει στο κηπο
ασωτος γιος...
άσε και δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα, παρ' όλο που τη συγκεκριμένη γάτα μια φορά την είχα δει μόνο πριν χρόνια στο εξοχικό της Ι.
Μαρινέλλος, ε; τέλειο γατο-όνομα:-)
Πολύ γλυκό και τρυφερό!! σ ευχαριστώ Αντώνη
xxxxx
Ισμήνη Μπονάτσου...
να ζήσεις να τη θυμάσαι, γιατί μόνο έτσι θα παραμένει εν ζωή.
η μνήμη νικάει το θάνατο...πάντα, από καταβολής κόσμου.
νά'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου