ΛΕΗΛΑΤΗΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Ο πόλεμος της Τροίας τελείωσε προσφέροντας στους τρώες
ο πολύτροπος το δούρειο τζουκ-μποξ.
Βαδίζω έξω από κέντρα που παίζει δυνατά το μπουζούκι
ενώ υψώνονται γύρω μου τα καταστήματα καταποντισμένων
ανθρώπων.
Δίπλα στο πρακτορείο του προ-πο και το σουβλατζίδικο
το κομμωτήριο ένας βυθός με γυναίκες ασάλευτες.
Εργάτες αυτή τη στιγμή στήνουν χορό πάνω σε κρανία
τρώων πολεμιστών
και μια ανήλικη πόρνη γνέφοντας κι ακτινοβολώντας
με μωβ φουστάνι πέτσινες μπότες λιγνά δάχτυλα
φουντωμένα μαλλιά και σέξι φωνή
να λικνίζεται στις 45 στροφές του δίσκου
και τα μάτια της έχοντας τη λάμψη των ματιών
της Κίρκης.
Ραψωδοί σε φωτισμένα σανίδια στο απέναντι
καμπαρέ όπου στριπτιζέζ της πεντάρας
και μισοφάλακροι νεόπλουτοι
διασκεδάζουν με την ορχήστρα
ωραίων νεκρών.
ΛΕΦΤΕΡΗ ΠΟΥΛΙΟΥ (Το αλληγορικό σχολείο, 1978)
ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ (απόσπασμα)
Τι πάθος παράλογο κι ο θάνατος...
Τι πάθος αλήθεια παράλογο...
Τυφλοί παραδέρνουμε μέσα του, σπαρταράμε σα νυχτερίδες χτυπημένες
ξαφνικά από τον ήλιο του καταμεσήμερου, σα μύγες πιασμένες στον ιστό
της αράχνης, ηδονικά σπαρταράμε, ερωτικά, πιασμένοι στο δίχτυ του.
Μα επιτέλους, κανείς εδώ κάτω δεν πλάστηκε για την αθανασία;
ΑΡΓΥΡΗ ΧΙΟΝΗ (Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη, 1986)
ΜΕΣ' ΑΠ' ΤΟΥΣ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ
Μεσ' απ' τους χρωματιστούς καπνούς
και τη σκόρπια στάχτη
της υπόστασης σας
στέλνω τις πρώτες συλλαβές
που αυτοσχεδίασα
για τα τραγούδια των αυριανών
παιδιών μας.
Στέλνω
μεσ' απ' τον ρόγχο
της ερειπωμένης ύπαρξης σας
σα χαριστική βολή στο θάνατο σας
μια παπαρούνα ολάνοιχτη
κι έναν προς έναν
τους όρκους των θυμάτων σας.
Σας στέλνω
κι ένα καλοακονισμένο μαχαίρι
για να σώσετε τουλάχιστον
την ιστορία σας.
ΦΩΤΗ ΜΟΤΣΗ (Απολογία των δρόμων, 1983)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου