Στα 25 του περίπου, στη δεύτερη νιότη του, αντιλήφθηκε πως γεννήθηκε από μαθηματική συνουσία. Άγγιζε την κουβέρτα που τον τύλιξαν γεμάτη κολπικά υγρά και αίματα. Του φάνηκε σαν σάβανο, την ώρα που τα πνευμόνια του τεντώνονταν να ρουφήξουν τον πρώτο αέρα. Ανάμεσα απ' τα κάγκελα ενός κρεβατιού πρωτοείδε τον κόσμο κι έφριξε.
Θυμήθηκε την ανακάλυψη της αίσθησης του ορίου, την ίδια καθημερινή πορεία μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου. Ένιωσε βαθιά πόσο κάλπικη έννοια είναι η ελευθερία. Μέσα στη χοάνη της φτωχής ανάσας του, μαζεύτηκε σε μια γωνιά κι έμεινε για μέρες εκεί βουβός κι ακίνητος σαν αγιογραφία. Κι ύστερα δε θυμόταν τίποτα άλλο παρά κάτι ξαφνικό που έγινε και τον τίναξε άγρια από πάνω ως κάτω, κάτι που του ξέσκισε βάναυσα τους πόρους του δέρματος και σαν πυρωμένο σίδερο χώθηκε βαθιά στη ρίζα του μυαλού του.
Μόλις πήρα απόφαση να ζήσω και να δράσω, ο φόβος ότι αυτόματα παίρνω και το δρόμο της φθοράς και του θανάτου, εξαϋλώθηκε. Είπε...
Θέλησε να γράψει τραγούδια και μουσικές, έστω κι αν δεν τα καταλάβαιναν πολύ οι άλλοι γύρω του. Έπρεπε όμως να δράσει και να ζήσει, με τον ίδιο τρόπο που η μάνα της οικογένειας στο παζολινικό Θεώρημα στρεφόταν στον έρωτα- κρεοπωλείο και ο γιος της στη ζωγραφική- ψυχική ευεργεσία. Το τίμημα της απελευθέρωσης έναντια στη μαζική αποστροφή.
Λίγο προτού σταθεί νεκρός κι αμέτοχος στη ροή του χρόνου, νικώντας την έπαρση της ημέρας, την ώρα που το φως ατροφεί τα μάτια του, δεν κάνει τίποτα άλλο, μονάχα περπατάει άνευ λόγου κι αιτίας, ακροβατώντας σε όλα τα ευπαθή σημεία της ερημιάς του και πάντα αγκαλιά με τους ίσκιους μιας μνήμης τελειωμένης από καιρό.
8 σχόλια:
In a manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing
In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words
O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
That tell me everything
In a manner of speaking
Semantics won't do
In this life that we live we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrified
So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing.
O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
Give me the words
Tuxedomoon | Holy Wars
(gia ta agria xenihtia...)
etalon...
thanx! Τραγουδάρα! Σε όλες τις εκδοχές της! Ακόμα και με τους γλυκερούς Nouvelle Vague! Η απόλυτη μεταφορά της μελαγχολίας!
ο πίνακας ειναι καταπληκτικός! και δένει απίστευτα με την μοναχική μελαγχολία του κειμένου...
Poly "dynato" keimeno, me entones eikones kai symvola, sxedon eixa sygkinithei kathws to diavaza. Denei teleia me to kommati, pou protimw me tous Nouvelle Vague pou exeis valei ki esy;-)
βοσκο βοσκο, είσαι επιδερμικός ε;
σας ευχαριστούμε.
θρασύβουλος...
musicbug...
χαίρομαι που σας άρεσε, αφενός το κείμενο του post και αφετέρου τα επιμέρους στοιχεία του (πίνακας, μουσικό κομμάτι κλπ.) Σας ευχαριστώ!
ανώνυμος...
εγώ σας ευχαριστώ για την παρουσία σας! Ήταν μια κοινωνική προσφορά της ΚΛΑΚ BOSKO ΦΙΛΜ!
Παρα πολυ καλο κειμενο!
Την καλησπερα μου!
το αερικό...
ευχαριστώ!
και τη δική μου!
Δημοσίευση σχολίου