ΟΤΑΝ Ο ΘΑΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ & Ο ΗΛΙΑΣ ΛΙΟΥΓΚΟΣ ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΕ ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ!

Θα μπορείς να πάμε για ηχογράφηση κατά τις έντεκα το πρωί, ρώτησα χθες βράδυ τον Θάνο Σαμαρά, ή μήπως δε θα μπορείς να ξυπνήσεις; Ξυπνάω κατά τις οχτώ, μου απάντησε. Και ξεκινήσαμε! Στις δέκα και τέταρτο ακριβώς!

Προορισμός μας το Παγκράτι και το στούντιο του συνθέτη Νίκου Χαλβατζή, άρτι αφιχθέντα από την Κοζάνη και πολιτογραφημένου, μονίμως πλέον, Αθηναίου. Ο Θάνος ήταν εκείνος που ουσιαστικά μας παρακίνησε να ξεκινήσουμε τη δουλειά αμέσως. Διαφορετικά, πολύ πιθανό ήταν να είμαστε ακόμα εκεί με τον Νίκο, να καπνίζαμε και να πίναμε καφέδες.

Δυο- τρεις βόλτες έκανε ο ηθοποιός μέσα στο διαμέρισμα, βγήκε στο μπαλκόνι, κάπνισε, έδιωξε το όποιο άγχος του κι έπειτα στήθηκε μπροστά στο έτοιμο μικρόφωνο με τα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη στα χέρια του.

Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα

την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.

Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.

Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα

γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη

και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,

και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.

Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι

στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,

στ' ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.

Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι.

Αυτό που μου άρεσε στην απαγγελία του Θάνου ήταν ότι δεν έφτυνε μία- μία τις λέξεις με στόμφο, όπως συνήθως παγιδεύονται ηθοποιοί που καλούνται να υπηρετήσουν τον λόγο ποιητών του διαμετρήματος ενός Καβάφη!

Η ποίηση του Καβάφη είναι συχνά πεζογραφική, παρατήρησε ο Θάνος, σα να γυρνούσε σπίτι του τα ξημερώματα και να καθόταν να γράψει τις εμπειρίες άλλης μιας βραδιάς που μόλις έλαβε τέλος.

Ως...αμοιβή για τον δανεισμό της φωνής του με το επερχόμενο τεύχος- cd της Οδού Πανός, υποσχέθηκα στον Θάνο Σαμαρά να πάμε παρέα σύντομα απ' το σπίτι της αγαπημένης του, Λένας Πλάτωνος, ώστε ν' ακούσει κι αυτός σε πρώτη παγκόσμια τις δικές της τριπαριστές μελοποιήσεις στον Καβάφη!

Ολοκλήρωσε και ο Ηλίας Λιούγκος τη μουσική του κουνδουρικού ντοκιμαντέρ! Αυτή τη σπάνια φωτογραφία του Μάνου Χατζιδάκι που βρίσκεται πάνω στο πιάνο του Ηλία, από το 2001 ήθελα να απαθανατίσω.

Κι εκεί, στο δεύτερο home studio της σημερινής μέρας, ο Λιούγκος δεν είχε μπροστά του τα ποιήματα του Καβάφη, αλλά τους στίχους της Νικολακοπούλου. Πήρε την κιθάρα του, μου έπαιξε για πρώτη φορά το τραγούδι, με αγωνία σχεδόν, και το τραγούδησε με τη ζεστή φωνή του! Η μελωδία του, τόσες ώρες μετά, ακόμη γυρίζει στο κεφάλι μου!