μικροερωτικό...

Λουτροκαμπινέδες κυρίευσαν τα Μανιάτικα
κι οι Ασπρόπυργοι υποδέχονται τα δεξαμενόπλοια
με κατεβασμένα τα βρακιά τους
γαμώ την τύχη μου, γαμώ το κέρατο μου
συλλέκτες γραμματοσειρών της ανεμοδούρας
τώρα που η Βίκυ ξύπνησε
η δίκη ξίνισε
και ο σολομός έγινε σταφυλόκοκκος
βρε παραδόπιστη θα σε φάει ο λύκος
της Κοκκινοσκουφίτσας
προτού ο λαιμός αποκολληθεί
από το μπουκάλι
και ο Αττικός Κούρος πάει για κούρα κουρασμένος
και ευλαβής βροχοποιός
κάτι όμως με τραβάει στις μασχάλες των Κένταυρων
ίσως το ιδιότυπο αποσμητικό που βάζουν
ή το αφρόλουτρο με άρωμα cookies
ιδανικοί αυτόχειρες ξαφρίζουν τις τσέπες των χειλιών σου
και τα αποκαμωμένα νερόβραστα δανεικά σου
και η τοκοχρεωλυτική σου μανία
κατεδαφίζει τη μπέμπα που πέταξε στήθος
τελευταίως ανεμοστρόβιλοι με τσαντίζουν
και λυγίζουν το άμεμπτο καλάθι της νοικοκυράς
γεμάτο σπάργανα, σπαράγγια, σπανακοτυρόπιτα
και σπανομαρίες
τι ωραίο
καταπληκτικό μενεξεδένιο τρίχωμα
φύτρωσε στο πάπλωμα που γεννούσε αιμορροΐδες
και νταχτι ρντι μου λέγανε και το μου το παινεύανε
μάλλον τρελός ειν' αυτός
σκέφτομαι πως θα κοιμηθώ τώρα
που τα μαντηλάκια τσουλάνε στις ανηφόρες
και οι ανηλεείς ξυλοδαρμοί δέχονται
με ανοιχτές αγκάλες τους πορτογαλικούς κώλους
κάτω από το ρετιρέ της κυρα- Πόπης
που συζούσε με ένα αιθιοπικό τσιχουάουα
ακριβοπληρωμένο και μισάνθρωπο
μισό άνθρωπος και μισό αρτοποιός
από το Τεπελένι εκπαιδεύει τα ρούσα μάγουλα
της κολυμπήθρας
και αλευρώνει τα ξεβαφτισμένα, ξεφτιλισμένα και ξεφτισμένα ξέφτια
του γιακά της αυλόπορτας μου
προτού εσύ φανείς με ένα ντριν
κι αφού θα' χεις χαθεί για πάντα...
* by Lena, by bosko, by night, baygon...