DEMIS ROUSSOS- Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (DIRECTOR'S CUT)!

Τον συνάντησα στο μπαρ του Ιντερκοντινένταλ, το περασμένο καλοκαίρι, σε ένα σύντομο πέρασμα του από τη χώρα μας στο πλαίσιο της έκδοσης του νέου άλμπουμ του. Εφόσον στο ΠΟΠ + ΡΟΚ που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή, δεν μπήκαν ούτε τα μισά των...μισών που μου είπε, σκέφτηκα ότι εδώ υπάρχει χώρος για τη συνέντευξη αυτούσια! Είχε πολλά χρόνια, λοιπόν, να εμφανιστεί στη δισκογραφία ο Demis Roussos κι εγώ προσωπικά είχα μείνει σε εκείνη τη φωνάρα που μετέφερε την ηδύτητα των 70s μέσα από κομμάτια σαν το Forever and ever, τη Rebecca, το Goodbye my love goodbye, αλλά και ολόκληρους pop δίσκους που σήμερα θα χαρακτηρίζονταν προδρομικοί για την κατοπινή εξέλιξη της world music! Γνώριζα παρ’ όλα αυτά πως στις συνεντεύξεις που δίνει τα τελευταία χρόνια ο διεθνής Έλληνας ερμηνευτής αναφέρεται πάντα στις Από Πάνω Δυνάμεις που καταδυναστεύουν τον πλανήτη μαζί με τους κατοίκους του, φλερτάροντας επικίνδυνα με την ψύχωση, όπως ενδεχομένως θα έβγαζε τη διάγνωση ένας κλασικός ψυχίατρος. Ή με μια ευρύτερη rock στάση ζωής, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος στην ακόλουθη συζήτηση μας! Mάλλον έχει δίκιο, αν αναλογιστούμε πως η φωνή του στόλισε κάποτε το θρυλικό 666 των Aphrodite’s Child, το μοναδικό και πιο υπέροχο δείγμα ελληνικού progressive rock! Αρκετά με το παρελθόν, ο Demis Roussos επέστρεψε με ένα καθαρόαιμο rock άλμπουμ και με δέκα ολοκαίνουργια τραγούδια, στα οποία η φωνή του ακούγεται τόσο μεστή και τόσο ώριμη, όπως το παλιό καλό κρασί!
Του Αντώνη Μποσκοΐτη

Λογικό να ξεκινήσουμε με την ερώτηση για ποιο λόγο απείχατε τόσα χρόνια από τη δισκογραφία.
Θεωρώ τον εαυτό μου πρώτα μουσικό και μετά τραγουδιστή. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία για μένα, αφού ήταν κι ο λόγος που σταμάτησα να ηχογραφώ εδώ και μερικά χρόνια. Ένας τραγουδιστής μπαίνει στο στούντιο, επειδή ακριβώς του γράφουν τραγούδια, εγώ όμως δεν είμαι συνθέτης, αλλά μουσικός που συμμετέχει ενεργά στην παραγωγή των δίσκων του. Άμα λοιπόν δεν έχω κάτι να εκφραστώ, προτιμώ να μην το κάνω. Είμαι λίγο σαν τους ζωγράφους που διανύουν την πράσινη, την κόκκινη, την κίτρινη περίοδο τους κλπ.
Δεν είναι τυχαίο ότι ξεκινήσατε την καριέρα σας ως πνευστός μουσικός, ενώ στη συνέχεια καθιερωθήκατε ως τραγουδιστής.
Πράγματι, εγώ άρχισα πολύ μικρός να παίζω τρομπέτα σε classic jazz μπάντες, στυλ New Orleans, τέτοια πράγματα! Κατά συνέπεια αγάπησα πολύ τη νέγρικη μουσική. Όταν ήρθα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στην Ελλάδα, το 1961, άκουγα πάρα πολύ το Motown label, Ray Charles, Otis Redding, Nina Simone, Wilson Pickett, όλο το soul ρεπερτόριο. Την ίδια εποχή, μιας και δεν υπήρχαν ακόμη ντισκοτέκ, ο κόσμος άκουγε τη μοντέρνα μουσική των συγκροτημάτων. Μέσα σ’ αυτά ήμουν κι εγώ! Το πρώτο συγκρότημα που έφτιαξα προσωπικά ήταν οι Idols, αν και μετά στράφηκα σε άλλα που παίζανε πιο πολύ soul και blues! Αυτό το ρεπερτόριο τραγουδούσα μαζί με Animals και James Brown και έπαιζα μπάσο – κιθάρα επίσης! Οι ρίζες μου, λοιπόν, δεν ήταν οι Aphrodite’s Child, αλλά όλα αυτά που μόλις σας είπα! Ένας Έλληνας μπορεί να με καταλάβει καλύτερα από έναν ξένο, διότι θα γνωρίζει τι συνέβαινε εδώ με τα συγκροτήματα των 60s.
Πότε μπαίνει στη ζωή σας ο Βαγγέλης Παπαθανασίου;
Όπως ένα τραίνο κάνει στάσεις, έτσι και μένα η γνωριμία με τον Βαγγέλη ήταν μια στάση στη ζωή μου! Η συνεργασία μας άρχισε μέσα από το ψυχεδελικό pop – rock ιδίωμα της εποχής του ΄67 – ΄68 και τερματίστηκε λίγα χρόνια μετά με το έργο 666!

Με Γιάννη Τσαρούχη και Ειρήνη Παπά μέσα, το ευαγγέλιο του ελληνικού ψυχεδελικού rock!
Πρόκειται για ένα psychedelic collectors item άλμπουμ, το οποίο είχε στο σπίτι του και άκουγε φανατικά ο Andy Warhol! Ο τραγουδιστής των Oasis, επίσης, όταν εκλήθη να απαντήσει σε ένα quiz σχετικά με το single που καθόρισε τη ζωή του, απάντησε: Το Four Horsemen των Aphrodite’s Child!
Έχετε δει το Vortex του Νίκου Κούνδουρου; Έχει χρησιμοποιήσει αυτούσιο το Four Horsemen μέσα στη συγκεκριμένη ταινία του.
Όχι, το έχω ακουστά όμως! Τον ξέρω πολύ καλά τον Κούνδουρο, κάποτε είχαμε συμμετάσχει οι τρεις μας με τον Ζιλ Ντασέν ως πνευματικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας σε ένα διεθνές φόρουμ στη Ρωσία για την Ειρήνη. Εκεί τον γνώρισα, μεγάλος και ωραίος τύπος!
Μου λέγατε, λοιπόν, για τους Aphrodite’s Child. Πιστεύετε ότι είχαν ανοίξει το δρόμο για τη μετέπειτα τεράστια καριέρα σας ως pop idol;
Σε κάποια στιγμή, όντας νέος και άπειρος, έπεσα μέσα στον κυκλώνα της ελαφράς μουσικής, γιατί – μη νομίζετε – όταν τέλειωσε η ιστορία με τους Aphrodite’s Child εγώ ήμουν 23 ετών.
Μιλάτε για απειρία, παρ’ όλα αυτά οι Aphrodite’s Child είχαν σημειώσει σαρωτική επιτυχία στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Στη Γαλλία και την Ιταλία κυρίως, όχι στην Αγγλία. Αργότερα, ως σόλο πλέον καλλιτέχνες, και εγώ και ο Βαγγέλης καθιερωθήκαμε στην Αγγλία. Όταν αμέσως μετά οι εταιρείες έστρεψαν τα πράγματα στην ελαφρά μουσική που σας έλεγα, σημείωσα πολύ μεγάλη επιτυχία και μιλάμε για παραπάνω από πενήντα εκατομμύρια δίσκους σε συνολικές πωλήσεις!
Προσωπικά λατρεύω το Forever and ever σαν το απόλυτο love song που έχει βγει ποτέ!
Τεράστιο τραγούδι! Cult song πια στην Αγγλία! Εντούτοις, δε θα έλεγα ότι η ελαφρά αυτή μουσική με αντιπροσώπευε 100%, ούτε όμως μπορώ να την αγνοήσω. Είναι σα να αγνοείς πενήντα εκατομμύρια ανθρώπους που αγόρασαν το δίσκο σου, με καταλαβαίνετε; Σε κάποια φάση σταμάτησα να ηχογραφώ, βλέποντας ότι δεν είχα κάτι άλλο να πω, όμως δε σταμάτησα να κάνω το επάγγελμα μου. Ταξίδευα σε όλο τον κόσμο, μέχρι σήμερα δίνω περίπου 70 συναυλίες το χρόνο, και έκανα ωραίες συναντήσεις με πολλούς μουσικούς!

Φαντάζομαι σε μία απ’ αυτές τις συναντήσεις θα βρήκατε και τη νεανική μπάντα που σας συνοδεύει στο τωρινό άλμπουμ σας.
Ακριβώς! Έτυχε να κάνουμε ένα jam session με δύο γκρουπ που λέγονταν Little Barry και Dirty Feeling. Πρόκειται για δύο γκρουπ αποτελούμενα από 25άρηδες, αλλά με πολύ αγάπη και πάθος για τη vintage μουσική των 60s και των 70s! Όταν τους άκουσα, επειδή προέρχομαι κι από εκείνα τα χρόνια, είπα: Να δεις που εγώ θα συνεργαστώ μ’ αυτούς! Η αλήθεια είναι ότι πάντα ψηνόταν στο μυαλό μου η ιδέα ενός vintage άλμπουμ! Όταν το είπα στον παραγωγό μου στη Γαλλία, τον Marc di Domenico, μεταβήκαμε στο Λονδίνο και κοντά στο Ρίτσμοντ, σε ένα στούντιο με την παλιά κονσόλα που έγινε το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band των Beatles, κάναμε το deal με τους πιτσιρικάδες!
Πως σας φάνηκε που ερμηνεύσατε τραγούδια νέων 25άρηδων μουσικών;
Όπως σας είπα, ναι μεν τα κομμάτια τα συνθέσανε νέοι πιτσιρικάδες, αλλά μ’ αυτή την αγάπη τους για το vintage, γι’ αυτό και ο δίσκος βγήκε τελείως vintage! Άμα παρατηρήσετε, επίσης, θα δείτε ένα μεγάλο κύμα επιστροφής στα 60s – 70s, κάτι που απ’ τη μια μεριά εμένα με δικαιώνει που το ήθελα τόσο πολύ κι απ’ την άλλη φανερώνει ότι ο κόσμος κι οι νέοι ψάχνονται.
Δε θα επισημαίνατε όμως ότι η επιστροφή στα 60s – 70s πιθανώς να σηματοδοτεί και την έλλειψη μεγάλων ταλέντων στην εποχή μας;
Ταλέντα υπάρχουν και παραϋπάρχουν, λείπει όμως η δημιουργικότητα. Δεν δίνεται η ευκαιρία στους νέους να κάνουν develop το ταλέντο τους και πρώτα απ’ όλα από τις εταιρείες των δίσκων. Λόγω πειρατείας, λόγω κρίσης της δισκογραφίας, γενικής κρίσης του πλανήτη, δεν ξέρω…Γι’ αυτό και οι εταιρείες συνεργάστηκαν με τις τηλεοράσεις στα διαβόητα ριάλιτι, όπου εκμεταλλεύθηκαν τους νέους ανθρώπους. Σαφώς και είχαν ταλέντο πολλοί απ’ αυτούς τους νέους, δεν ξέραμε όμως αν μετά από ένα χρόνο θα τους βρίσκαμε πάλι εκεί!

Θεωρείτε ότι εσείς ως καλλιτέχνης κινηθήκατε στη ζωή σας με βασικό γνώμονα το ένστικτο σας;
Βεβαίως, πάρα πολύ! Πρώτα απ’ όλα είμαι Δίδυμος κι οι Δίδυμοι δουλεύουν πολύ με το ένστικτο τους. Ρωτήστε τον Κώστα Φέρρη που έγραψε και τους στίχους στο 666, με ξέρει καλά, θα έχει πολλά να σας πει!
Πάντως, στο τωρινό σας άλμπουμ, για να ξαναπάμε στο θέμα μας, όχι τόσο η φωνή, όσο ο τρόπος ερμηνείας σας ακούγεται τελείως διαφορετικός συγκριτικά με το παρελθόν.
Ήθελα να πάω back to my roots, όπως λέω, στην εποχή που τραγούδαγα soul και blues! Στο τελικό αποτέλεσμα, βέβαια, μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι στίχοι, πολύ πιο τολμηροί απ’ ότι έχω κάνει μέχρι τώρα, παρμένοι από τις εμπειρίες μου, βγαλμένοι από μένα τον ίδιο!
Εσείς τους γράψατε;
Όχι, όλοι οι στίχοι γράφτηκαν από τους πιτσιρικάδες, με τους οποίους μίλησα πολύ. Με ήξεραν, τώρα με έμαθαν καλύτερα και μ’ αγαπάνε! Γι’ αυτό θα χαρακτήριζα το δίσκο σαν το επίτευγμα μιας ομάδας ανθρώπων κι εγώ, ξέρετε, πιστεύω πολύ στις ομάδες. Δεν πιστεύω μόνο τον σκηνοθέτη που λέει το φιλμ μου ήταν καλό, χρειάστηκε γι’ αυτό έναν καλό cinematographer, ένα καλό μακιγιάζ κι ένα καλό cast!
Μου έκανε εντύπωση που σε ένα κομμάτι τραγουδάτε για το ίδιο το μαξιλάρι σας!
Επειδή ταξιδεύω παντού και μεταχειρίζομαι εκατομμύρια μαξιλάρια, εκείνη την ώρα που ξαπλώνω περνάει καλειδοσκοπικά όλη η ζωή μου μαζί με μελλοντικά σχέδια και όνειρα! Όπως και το Who gives a fuck, που κλείνει το δίσκο και που είναι κατά κάποιο τρόπο πολιτικό τραγούδι!
Δηλαδή;
Είναι ένα αρκετά psychedelic τραγούδι και στο τέλος του υπάρχει απόσπασμα από την τελευταία ομιλία του Γκάντι πριν τον σκοτώσουν! Ονομάστηκε έτσι, διότι ξέρω ότι ο πλανήτης μας αυτή τη στιγμή κυβερνάται από groups! Θες να το πεις Ομάδα Ε, θες Ομάδα Μπίντελμπεργκ, θες ότι άλλο, δεν έχει σημασία! Είναι σαν μια ομπρέλα που ξεκινάει απ’ αυτούς, κατεβαίνει στις πολυεθνικές που κοντρολάρουν όλα τα media μέσω του 666 κι από κάτω βρίσκονται οι κυβερνήσεις. Λάθος να νομίζουμε ότι κουμάντο κάνουν οι κυβερνήσεις, αυτές είναι υπάλληλοι των από πάνω, οι οποίοι είναι ομοίως υπάλληλοι των άλλων από πάνω! Στην τελική, λοιπόν, αυτοί χρησιμοποιούν το μότο No – one gives a fuck, γι’ αυτό και σας λέω ότι πρόκειται για πολιτικό τραγούδι!
Ενώ στο εναρκτήριο I’m on my way δηλώνετε ότι συνεχίζετε ακάθεκτος στο δρόμο σας.
Ακριβώς! Είμαι στο δρόμο μου και δε με σταματάει τίποτα, ενώ σε ένα άλλο τραγούδι, το Love is, υποστηρίζω πως η αγάπη είναι το πιο ισχυρό συναίσθημα μεταξύ των ανθρώπων. Δεν αγαπιούνται αρκετά και δεν επικοινωνούν σήμερα οι άνθρωποι. Σα να λέω δεν έχω χρόνο να σου μιλήσω, θα σου στείλω γραπτό μήνυμα! Η τεχνολογία τα έφερε όλα αυτά και – δε λέω – πολύ χρήσιμη είναι, όμως ποιοι τη χρησιμοποιούν κατά κόρον; Αυτοί που λένε don’t give a fuck για να μας ελέγχουν! Δεν ξέρω αν ακούγονται όλα αυτά γραφικά ή τρελά, εγώ όμως τα πιστεύω! Νομίζω πάντως ότι οπωσδήποτε ακούγονται πολύ rock (γέλια)!

Αν σας ζητούσα να ορίσετε ως Έλληνα τον εαυτό σας, τι θα μου απαντούσατε;
Κοιτάξτε, η ελληνική ράτσα κράτησε πάνω της ένα μέρος από τις πραγματικές της ρίζες, διότι όπως γνωρίζετε, μετά την Επανάσταση του 1821 έφεραν εδώ 500 χιλιάδες κάφρους και μας ανακάτεψαν, γι’ αυτό και δε μοιάζουμε πολύ με τα αρχαία αγάλματα! Η ιστορία όμως έχει αποδείξει πως είμαστε ευλογημένος λαός, έξυπνος και δραστήριος και πάμε μπροστά μόνο όταν φεύγουμε έξω από το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα.
Σας έχει απασχολήσει τελευταία το έντονο μεταναστευτικό ζήτημα;
Το βλέπω, γιατί δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αυτό. Στη Γαλλία να δείτε τι γίνεται! Αυτά συμβαίνουν σε ορισμένες περιοχές με την ανεκτικότητα των κυβερνήσεων τους για να υποβαθμιστεί ο τόπος τους, να αρχίσουν να πουλάνε τα πάντα όσο – όσο και να αγοραστούν από τα μεγάλα αφεντικά! Γι’ αυτό λένε θα κάνουν σκούπα κάθε τόσο και μαζεύουν τρεις – τέσσερις μόνο, παραμύθι μας πουλάνε! Όπως στο 19ο και στο 20ο διαμέρισμα του Παρισιού, που ήτανε Παναγία μου! από τη βρώμα και την εγκληματικότητα και τώρα είναι από τις πιο ακριβές περιοχές! Η δημοκρατία, ξέρετε, είναι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο, αλλά είναι και μεγάλη μπλόφα. Και στη Ελλάδα εφεύραμε δύο πράγματα: τη δημοκρατία και τους υπονόμους, τα φρεάτια! Ούτε το ένα, ούτε το άλλο δουλεύει! Τι μένει στο τέλος; Η θέληση των από πάνω να μας ελέγχουν κι αυτοί οι φουκαράδες οι άνθρωποι που τους βάζουν στη γωνία, όπως εμείς παλιά πιτσιρικάδες κλείναμε τα έντομα μέσα σε μπουκάλια! Αν βάλεις τρεις μύγες σ’ ένα μπουκάλι ίσως τα βρουν μεταξύ τους, αν βάλεις όμως είκοσι σίγουρα θα αλληλοφαγωθούν! Καταλάβατε; Τόσο απλά! Που ξέρετε, όμως, μπορεί οι μύγες και τα μυρμήγκια να είναι πιο οργανωμένα απ’ ότι εμείς!
Αν δεν είχατε κάνει αυτή τη λαμπρή διεθνή καριέρα στα 70s, πως θα φανταζόσασταν τότε τον εαυτό σας μέσα στο μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα, όπως είπατε προηγουμένως;
Δε μπορώ να το φανταστώ. Ίσως να ήμουν εστιάτορας, γιατί η κουζίνα είναι μια μεγάλη μου αγάπη! Ή να ήμουν τραγουδιστής του Μάνου Χατζιδάκι! Ο μόνος ήταν ο Μάνος! Όταν ήρθε ν’ ακούσει κάποια δικά μου πράγματα, όπως το πρώτο σόλο άλμπουμ μου που ήταν world music, μου είπε εσύ είσαι θεοπάλαβος και πρέπει να σ’ ακολουθεί κανείς ώστε να σε αρπάζει τη στιγμή που σου’ ρχεται η έμπνευση! Κάναμε στη συνέχεια πολλές συζητήσεις με τον Μάνο Χατζιδάκι, γιατί στο Παρίσι συν τοις άλλοις ήμασταν και στην ίδια εταιρεία! Μοναδική περίπτωση ο Χατζιδάκις και δε θα τον ξεχάσω ποτέ μου! Αυτόν και τη Μελίνα, που έμοιαζαν να ήρθαν απ’ άλλο πλανήτη σ’ αυτόν τον κόσμο!
Θυμόσαστε κάποιες συναυλίες που είχατε την τύχη να παρακολουθήσετε;
Βεβαίως, πολλές! Τους Beatles στο Παρίσι! Τον Jimi Hendrix γνωρίσαμε επίσης καλά τότε! Κι όχι μόνο μουσικούς σε συναυλίες, αλλά κι άλλους ανθρώπους. Τον Σαλβατόρ Νταλί που μας αγαπούσε πολύ και μας αποκαλούσε Οι Ερμαφρόδιτοι, σέρνοντας πολύ το ρο με τη χαρακτηριστική φωνή του! Ερχόταν στο σπίτι που μέναμε όλοι μαζί κι έφερνε μαζί του μια λεκάνη τουαλέτας, άνοιγε το καπάκι και καθόταν! Θεότρελος γνήσιος σουρεαλιστής και μεγάλο genius!
Με τη θρησκεία τι σχέση έχετε;
Τα πάω πολύ καλά με τον θεό, δεν τα πάω όμως καθόλου καλά με τους παπάδες. Δεν είδα πουθενά να λέει ο Χριστός κάντε τρεις εκκλησίες, μία ορθόδοξη, μία καθολική και μία προτεστάντικη! Εκεί σταματάει για μένα η μπίζνα της εκκλησίας! Διότι αν προσέξετε θα δείτε ότι τα Ευαγγέλια όλων των θρησκειών μοιάζουν το ένα παραλλαγή του άλλου. Οι από πάνω, επομένως, δογματίζουν τις Εκκλησίες για να κοντρολάρουν πάλι τους ανθρώπους!
Αν κάποιος σας έχει χάσει μέσα στα χρόνια κι έχει μείνει στην εποχή του Forever and ever, πώς πιστεύετε ότι θα του φανεί το νέο άλμπουμ σας;
Πολλές φορές κρίνεσαι από το τελευταίο πράγμα που έκανες κι ως εκ τούτου κανείς δε θα περίμενε από τον Ντέμη Ρούσσο να κάνει τώρα αυτό το δίσκο! Το καταλαβαίνω και το δέχομαι αυτό που λένε, αλλά εγώ θα τους ρωτούσα το εξής: Σ’ άρεσε; Εκεί σταματάνε όλα!
Κι αρχίζουν οι περιοδείες, έτσι δεν είναι;
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε απλά για να μπορούμε να τον μεταφέρουμε ατόφιο στη σκηνή. Έχουμε σκοπό να κάνουμε από το Σεπτέμβρη ένα tour και βέβαια θα παίξουμε και στην Ελλάδα.
Ανυπομονούμε!
Κι εγώ και σας ευχαριστώ πολύ!