sugar town report!

Ένα τριήμερο στη Ζαχάρω του νομού Ηλείας που μου έκανε πολύ καλό, διότι ήρθε τελείως απρόσμενα εν μέσω ενός βαρυφορτωμένου προγράμματος. Που μπόρεσα να κλείσω το κινητό, να ξεχαστώ απ' τους πάντες και να βρεθώ μέσα σ' ένα απομονωμένο κτήμα, ηθελημένα εγκλωβισμένος, παρ' όλο που η θάλασσα απείχε μόνο λίγα μέτρα. Με τον καλωσυνάτο κύριο Ηρακλή, ορκισμένο θεοδωρακικό, να φέρνει κάθε τόσο φρέσκα ζαρζαβατικά και φρούτα απ' τον κήπο του. Με την Angel να ψήνει στο φούρνο μανιτάρια πλευρότους και πατάτες, με τις συμφωνίες του Mahler απ' το youtube στη διαπασών, αλλά και τις μύγες να σου σπάνε τα νεύρα. Απόσπασμα από τους Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας θύμισε λίγο η όλη φάση!

Κυρίως, όμως, βρέθηκα με τη maira και τον tk να δουλεύουν τις μουσικές και τις ηλεκτρονικές ατμόσφαιρες που θα επενδύσουν την καβαφική απαγγελία του Θάνου Σαμαρά. Θα ήταν το μόνο εύκολο να παρακαλέσω έναν "επώνυμο" μουσικοσυνθέτη ή παραγωγό electronica να φέρει εις πέρας το έργο τούτο. Προτίμησα όμως δύο φίλους που πλέον ζουν και εργάζονται στην επαρχία, που ενδεχομένως δηλαδή να διαθέτουν καθαρότερο μυαλό απ' τον μέσο Αθηναίο. Τις μουσικές της maira τις γνωρίζω εδώ και χρόνια, εύχομαι μάλιστα ο τριπαριστός Σπόρος της να δισκογραφηθεί σύντομα, μεταξύ των πολλών άλλων που κάνει στη ζωή της. Εκείνη μου σύστησε τον συνάδελφο της, tk, ως συνδημιουργό στο μικρό αυτό μουσικοποιητικό project!

Ο tk, απ' την άλλη, ουδέποτε είχε τη μωροφιλοδοξία να χρηστεί μουσικοσυνθέτης. Γουστάρει απλά το project- που λέγαμε- και θα το κάνει μαζί με τη maira. Πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο, ήρεμο, σοβαρό και κατασταλαγμένο, καθηγητή μουσικής, ο οποίος φαίνεται να δημιουργεί, ακόμη κι όταν ετοιμάζει τις ασκήσεις για τους μαθητές του. Το σοβαρός, βέβαια, είναι σχετικό, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την παρέα όλη αυτού του weekend, εφόσον όταν έπιασε την κιθάρα της maira, ξελαρυγγιαστήκαμε μέχρι το ξημέρωμα με ότι μας ερχόταν στο κεφάλι, από Lennon και Σαββόπουλο μέχρι Poll. Το περίεργο είναι πως το έργο αυτό που το βλέπω από την πρώιμη εφηβεία μου, πάντα λειτουργεί σχεδόν ψυχοθεραπευτικά και παραδόξως δεν ξέρεις το τέλος του. Είναι οι παρέες; Οι κιθάρες, οι μουσικές και τα τραγούδια; Μάλλον είναι η ανθρώπινη ανάγκη για επαφή, η απαραίτητη εξωστρέφεια και η δύναμη της μουσικής που αντικαθιστά έναν ελλιπή λόγο κάθε φορά ως μέσο επικοινωνίας.

Σήμερα το βράδυ θα βρίσκομαι πίσω στην Αθήνα. Αύριο θα δω κι εγώ την παράσταση της Λουκίας στο Τέχνης, μεθαύριο θα συναντήσω την Αρλέτα για μια μεγάλη συνέντευξη και την Παρασκευή θα συμβεί το ίδιο με τη Φαραντούρη, την Πασπαλά και τη Σαβίνα. Ξέρω ότι θα φιλοξενηθεί πολύς κόσμος και καλός τον χειμώνα αυτό στη σκηνή του ΠΑΛΑΣ. Όπως ξέρω κι ότι άρχισα να νιώθω λίγο σαν άρρωστος το τριήμερο αυτό που το πέρασα ξάπλα σ' ένα κρεβάτι με αρκετό διάβασμα, μεγάλη περιποίηση από τους φίλους μου και το κινητό τηλέφωνο απενεργοποιημένο!