πόσο-μ'-αρέσουν-τα-ξενοδοχεία

Αν είχα την οικονομική άνεση, θα άλλαζα πόλη κάθε μία εβδομάδα και θα έμενα σε δωμάτια ξενοδοχείων- ακριβά, φθηνά, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αυτό θα ήταν όνειρο ζωής! Να μην έκανα απολύτως τίποτα και να περιφερόμουν από πόλη σε πόλη κι από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο. Να μην είχα κανένα βιβλίο, cd, dvd, να γλίτωνα μια και καλή από τη χαρταδούρα. Μόνο μερικά ρούχα μέσα σ' ένα σακίδιο στον ώμο. Στα δωμάτια των ξενοδοχείων υπάρχει πάντα κάποιος πίνακας ζωγραφικής, τον οποίο ποτέ κανένας δεν προσέχει. Μεγαλύτερο εικαστικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν το price-list του mini bar και το έντυπο με τα χρήσιμα τηλέφωνα.
Στα δωμάτια των ξενοδοχείων, αν έχεις οξυμένη φαντασία, η Χαλκίδα γίνεται Βερολίνο και τα Τρίκαλα Φλωρεντία. Βοηθούν τα δορυφορικά κανάλια ZDF και RAI TRE που δεν ασχολούνται με την οικονομική κρίση, αλλά με την παρασκευή της μοτσαρέλας και την Κόζα Νόστρα.
Στα δωμάτια των ξενοδοχείων η τάξη κι η καθαριότητα επιβάλλονται. Δεν βρίσκεις σκουπίδια στα καλάθια, ούτε νερά στο μπάνιο. Ωστόσο, δεν κοιμάμαι ποτέ κάτω απ' τα σκεπάσματα των κλινών τους σα να μη θέλω να χαλάσω την υπάρχουσα τάξη στον χώρο.
Στα δωμάτια των ξενοδοχείων το κάπνισμα απαγορεύεται. Για όλους, εκτός από μένα. Όπως σήμερα που την πέρασα όλη μέρα κλεισμένος μέσα, γράφοντας στο laptop δισκοκριτικές που εκκρεμούσαν και συνεντεύξεις που ήθελαν συμμάζεμα. Μία ταινία είδα μόνο το πρωί κι αν δεν ήταν φίλος ο σκηνοθέτης, θα τό 'χα αποφύγει. Όχι άλλα ντοκιμαντέρ, αύριο άλλωστε προβάλλεται και το δικό μου και θα πρέπει να βρίσκομαι απ' τ' απόγευμα στην αίθουσα. Κι αυτή η θέα της παλίρροιας από τα δωμάτια των ξενοδοχείων...