Η 18η Ιουλίου είναι η μέρα που έφυγε από τη ζωή η ερμηνεύτρια Φλέρυ Νταντωνάκη πριν από 13 χρόνια. Στη μνήμη της δημοσιεύω ανέκδοτα αποσπάσματα ενός κειμένου που διάβασε ο Μάνος Χατζιδάκις, ηχογράφησε σε μπομπίνα και το έστειλε από τη Νέα Υόρκη του 1971 ως φωνητικό γράμμα στους στενούς φίλους του στην Αθήνα, Μίνωα Αργυράκη και Άμυ Μιμς. Αυτά που λέει ο Χατζιδάκις και που εσείς διαβάζετε εδώ είναι πολύ σημαντικά, καθώς δίνουν μοναδικές πληροφορίες για τη συνεργασία του με τη Φλέρυ στις ΗΠΑ, αλλά και για τη μεγαλόπνοη Όπερα για Πέντε του, η οποία δυστυχώς μηδέποτε ολοκληρώθηκε. Σύμφωνα με μιαν άλλη καταγραφή του Χατζιδάκι στο ημερολόγιο του, ο ρόλος της Αμάνθα, που δόθηκε στη Φλέρυ, προοριζόταν αρχικώς για την Grace Slick των Jefferson Airplane, χωρίς να γνωρίζουμε αν πρόλαβε να ηχογραφήσει κάτι μαζί της. Το συγκεκριμένο γράμμα - ηχογραφημένο μήνυμα του Χατζιδάκι μάς αποκαλύφθηκε πριν από δύο χρόνια ακριβώς στην αναβίωση των Μουσικών Γιορτών στα Ανώγεια της Κρήτης από τον παραγωγό και μαθητή του συνθέτη, Γιώργο Μητρόπουλο, καθώς και από τη χήρα του Αργυράκη, Άμυ Μιμς. Ευχαριστώ και τους δύο γι' αυτό το ντοκουμέντο ιστορικής αξίας που φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού στο προσωπικό μου χατζιδακικό αρχείο.
Σάββατο απόγευμα, 3 Ιουλίου 1971, Νέα Υόρκη...
(ακούγεται το Χείλι μου μοσκομύριστο από τον Επιτάφιο του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου με τον Μάνο Χατζιδάκι στο πιάνο και τη Φλέρυ Νταντωνάκη στο τραγούδι)
Όπως βλέπεις η Φλέρυ είναι καταπληκτική, ε; Η Φλέρυ, όπως ξέρεις, θα τραγουδήσει την Αμάνθα, άλλωστε γι' αυτήν έγραψα, όπως ξέρεις, τον ρόλο της Αμάνθας στο "Όπερα για Πέντε". Θα σου βάλω πιο κάτω δύο κομμάτια από την "Όπερα για Πέντε", τα δύο τραγούδια της Αμάνθας, που τα τραγουδάει η ίδια σε μια δοκιμή που κάναμε σπίτι μας. Τώρα, άκουσε τον Ντον που ανακάλυψα και που πρόκειται να είναι πραγματική αποκάλυψη και στο ρόλο και σαν ηθοποιός και σαν φυσιογνωμία και σαν τραγουδιστής. Σου βάζω ένα μικρό κομμάτι που παίζει με την κιθάρα του για ν' ακούσεις τη φωνή του.
(ακούγεται μία ακουστική μπαλάντα αγνώστων στοιχείων στυλ Simon & Gargunkel. Ωστόσο, το όνομα του νεαρού καλλιτέχνη που αναφέρει παρακάτω ο Χατζιδάκις και μια προσεχτική ακρόαση των στίχων φανερώνουν πως πρόκειται για το κομμάτι Lullaby μέσα από το ντεμπούτο άλμπουμ του 20χρονου Αμερικανού τραγουδοποιού Emmit Rhodes εν έτει 1970).
Λέγεται Emmit Rhodes. Είναι και στον χαρακτήρα και στη φυσιογνωμία και στη φωνή, νομίζω, πάρα πολύ ταιριαχτός για το ρόλο του Ντον. Τώρα, άκουσε την Αμάνθα, δηλαδή τη Φλέρυ, να τραγουδάει δύο τραγούδια από την "Όπερα για Πέντε". Το ένα είναι The thousand night times of our life - συγχώρεσε με, Μίνω, για την προφορά μου - και το δεύτερο είναι The Assassins από τη δεύτερη πράξη.
(ακούγονται τα δύο αγγλόφωνα κομμάτια του Μάνου Χατζιδάκι σε λιμπρέτο της Άμυ Μιμς με τον ίδιο στο πιάνο και τη Φλέρυ Νταντωνάκη στο τραγούδι. Ως πληροφορία περισσότερο, λέω ότι και τα δύο αυτά υπέροχα άγνωστα τραγούδια του Χατζιδάκι με τη Φλέρυ φέρουν αρκετά στοιχεία από τη jazz, το καμπαρέ του μεσοπολέμου και ιδιαίτερα το δίδυμο Kurt Weill - Bertolt Brecht).
Πως σας φάνηκε; Έχω την εντύπωση ότι είναι εξαίσια τραγουδίστρια αυτή και θα κάνει μεγάλη εντύπωση επίσης στην "Όπερα για Πέντε". Χώρια που στα "Λειτουργικά" που ετοιμάζω, θά 'ναι μια καταπληκτική παρουσία. Είδες πως τραγουδάει τα ρεμπέτικα; Είναι πολύ σπουδαία! Νομίζω ότι θα έχω την ίδια τύχη, παρ' όλο που δε θα καταλάβατε απ' αυτό το δείγμα που σας έβαλα, από τον Emmit Rhodes για τον ρόλο του Ντον, νομίζω ότι θα είναι το ίδιο εντυπωσιακός. Τώρα, σκοπός είναι να βρούμε τη Σίλα. Ελπίζω να σας δίδει χαράν όλη αυτή η μουσική που σας βάζω...
14 σχόλια:
Bosko, θα με περάσεις για ονειροπαρμένη (που είμαι δηλαδή):p...αλλά το απόγευμα της Παρασκευής, πριν το Ηρωδειο πήρα έναν σύντομο ύπνο και...την είδα όπως ήταν νέα & πανέμορφη...
τραγουδούσε θεσπέσια ένα άγνωστο τραγούδι..μάλιστα φορoύσε ακουστικά ηχογράφησης & τραγουδούσε μαγευτικά κεντώντας με τη φωνή της ένα αγγλόφωνο κομμάτι...όταν ξύπνησα προσπαθούσα μάταια να θυμηθώ ποιο ήταν το τραγούδι! Ήταν μάλλον ένα τραγούδι άγνωστο.
Aπορούσα γιατί την είδα όνειρο έτσι ξαφνικά σε τόσο σύντομο υπνο...είχα σκοπό να στο πω μάλιστα, ήταν πολύ δυνατό όνειρο, απ΄αυτά που δεν τα ξεχνάς με τίποτα!
despinach. ...
λες ν' άκουσες στον ύπνο σου κάνα Thousand night times of our life, που δεν έχει δει ποτέ το φως της δημοσιότητας; άμα σ' το βάλω να τ' ακούσεις, ποιος ξέρει τι άλλο θα μου πεις:-))
εγώ κόλλησα άσχημα τώρα με τον Emmit Rhodes. Το πρώτο του άλμπουμ είναι ονειρικό σαν ν' ακούς μπαλάντες των Beatles και των Simon & Garfunkel. Ο δεύτερος τραγουδοποιός της flower power εποχής που γνώρισα απ' τον Χατζιδάκι. Ο άλλος ήταν ο Shawn Phillips της αρχικής αγγλόφωνης "Μπαλάντας των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων". Τσέκαρε τον, αν και μου φαίνεται θα τον κάνω post, τόσο που αξίζει!
άμα μου έβαζες να το ακούσω θα ήμουν προνομιούχα, αλλά πότε πού; αν είναι αυτό που άκουσα στο όνειρο ε, τότε κάτι με ανεμοτρέχει!!! δε θέλω να μάθω! ή μάλλον θέλω! καλές ακροάσεις, να κάνεις ποστ...
http://www.youtube.com/watch?v=wFC_MTnpkA0&feature=related
ως νυχτερίδα, άκουσα κάποια δείγματα!!
αυτό για τους αναγνώστες σου κ για καληνύχτα! :)
αφοπλιστικη...
ευχαριστούμε πολύ Αντώνη για αυτό το ποστ. Αγαπώ πολύ την Φλέρυ...η αιώνια εφηβεία της φωνής, στην κυριολεξία. Οποτεδήποτε και εάν μπορέσεις και το θυμηθείς στείλε μου ένα μέιλ γιατί αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω είναι κάπως σχετικό :) καλημέρα και καλή σου εβδομάδα!
despinach. ...
αυτό ακριβώς το νανούρισμα του Emmit Rhodes ακούγεται στη μπομπίνα του Χατζιδάκι! Όλος ο δίσκος του νεαρού τραγουδοποιού στο ίδιο ύφος κυμαίνεται! Folk αριστούργημα, ξεχασμένο σήμερα!
ασωτος γιος...
σωστός χαρακτηρισμός για το τραγούδι του βίντεο, έτσι όπως το μεταποίησαν με τον Χατζιδάκι!
Δανάη...
ΟΚ, θα σου γράψω τ' απόγευμα.
τρέχω, ρε συ, και με σένα ούτως ή άλλως κάπου θα συναντηθούμε.
μάλλον κατάλαβα τι ακριβώς θες:-))
καλημέρα, επίσης, & καλή εβδομάδα!
Την Φλέρυ Νταντωνάκη την άκουσα πρώτη φορά πριν 5 χρόνια όταν ο πατέρας μου,μου έβαλε ν'ακούσω μια σπάνια εκτέλεση του "πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι"στο οποίο τη συνόδευε στο πιάνο ο ίδιος ο Χατζιδάκις.Μια εκτέλεση τόσο σπάνια αλλά κ'τόσο σπαραχτική που δεν την έχω ξεχάσει ακόμα...
Ζηλεύω το αρχείο σας!
niknat05...
το κομμάτι αυτό με τη Φλέρυ πρωτοκυκλοφόρησε το 1984 στη συλλογή παλιότερων τραγουδιών του Χατζιδάκι με τον ίδιο τίτλο. Απ' ότι θυμάμαι, ο συνθέτης σημειώνει ότι πρόκειται για ηχογράφηση των αρχών του ΄80, προσωπικά πάντως πιστεύω πως αυτό και η "Οδός Ονείρων"- που μπήκαν στη συλλογή- μάλλον του είχαν ξεμείνει από τις πρόβες του ΄70-΄71 στη Ν.Υόρκη. Η φωνή της Φλέρυς, βλέπεις, ακούγεται πολύ νεανική, εποχής "Μεγάλου Ερωτικού". Όπως και νά 'χει, οτιδήποτε με την ερμηνεία της εν λόγω τραγουδίστριας για μένα είχε και έχει μεγάλη αξία!
σε ευχαριστώ για τις μουσικές σου προτάσεις & όταν θα ηρεμήσεις & θα έχεις χρόνο θα έρθω για καφέ να ακούσω & το αρχείο σου! με εξιτάρει πολύ η ιδέα...
καλημέρες λοιπόν! :))))))))
Σπουδαία Καλλιτέχνιδα. Κάθε της ερμηνεία, όσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι τουλάχιστον καθηλωτική.
Bad Seed...
δε θα διαφωνήσω μαζί σου, καθόλου όμως:-))
Δημοσίευση σχολίου