portmanteau-post-V

Μου τηλεφωνεί ο μεγάλος μου αδερφός από το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, όπου εργάζεται. Έχει πολύ κίνηση εδώ για την ταφή του Κακογιάννη, με πληροφορεί και με ρωτάει αν θα είμαι εκεί την Πέμπτη. Απαντώ μάλλον όχι, εφόσον εκείνη την ώρα θα πρέπει να βρίσκομαι σε ένα από τα τελευταία γυρίσματα του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου για το ντοκιμαντέρ περί Λουκά Σιδερά και Aphrodite's Child. Για τη νεκρώσιμη ακολουθία και για την ταφή του μεγάλου σκηνοθέτη λαμβάνω μηνύματα κι από φίλους. Προβλέπεται λαϊκό προσκύνημα από σύσσωμο τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, μια και η δράση του εκλιπόντος δεν περιορίστηκε στα κιν/φικά, αλλά επεκτάθηκε και στο θέατρο, την όπερα, ακόμη και το τραγούδι (Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Κουνάδης και Χριστοδουλίδης είναι οι συνθέτες που μελοποίησαν στίχους του). Μπαφιάσαμε από κηδείες τη χρονιά που τρέχει σημαντικών ανθρώπων μεγάλης ηλικίας, αλλά- δυστυχώς- και πολύ νεότερων. Αν συνυπολογίσει κανείς και το οικονομικό κραχ που ενέσκυψε, δε θέλει δεύτερη σκέψη για να συνηγορήσει στο ότι το 2011 μέχρι τώρα τουλάχιστον αποδείχθηκε πολύ κακό για την Ελλάδα. Στην είσοδο της πολυκατοικίας μου, τρεις άγνωστοι, δύο άνδρες και μία γυναίκα, ξανθοί και ξερακιανοί, μουρμουρίζουν κάτι στα αγγλικά. Απ' την προφορά καταλαβαίνω πως μάλλον πρόκειται για Αμερικανούς. Τι να θέλουν άραγε τρεις Αμερικανοί στο Παγκράτι καλοκαιριάτικα και όχι στη Μήλο ή στον Σταυρό Χαλκιδικής; Καθώς τους προσπερνάω, πιάνομαι απ' την κουβέντα τους κι αρχίζω να σιγοτραγουδάω το Vicious του Lou Reed, αγαπημένο τραγούδι μου κάποτε: Vicious, you hit me with a flower, you do it every hour, oh baby you' re so vicious...Σίγουρα δεν πρόλαβαν να μ' ακούσουν και καλύτερα κιόλας. Μπαίνω στο σπίτι, ψάχνω για κάνα δίσκο του Lou Reed, μα πέφτω πρώτα πάνω στον Iggy Pop και συγκεκριμένα στο διπλό A million in prizes πού 'χα βρει κοψοχρονιά σε δισκάδικο του Άμστερνταμ προ 4ετίας. Ο Lou μπορεί να περιμένει, δε φεύγει από κει, όπως κι εγώ άλλωστε, ο Iggy είναι μέγιστος καλλιτέχνης κι αυτή η συλλογή του τά 'χει όλα: Sister Midnight, Cry for love, Wild America, Skull Ring κλπ.
Στην αυλή μου είχαμε ξανά γεννητούρια. Εφτά (!) γατάκια μού έκανε η πουτάνα η black and white! Μα, τι πουτάνα; Την έχουν περάσει όλοι οι αρσενικοί γάτοι της γειτονιάς, αλλά τώρα δεν τολμάει να πλησιάσει κανένας τους. Ούτε κι εγώ που κάθε μέρα επισκέπτομαι αυτήν και τα μωρά της με κουτιά γάλα και κονσέρβες και τη βρίσκω απέναντι μου να βγάζει απειλητικούς βρυχηθμούς. Τι κάνεις έτσι, μωρή μαλάκω; της λέω εξίσου απειλητικά. Δε φτάνει που μου τό 'χεις κάνει γατοτροφείο εδώ χάμω, όλο μαγκιές μού είσαι! Τα γατιά είναι τρισχαριτωμένα, μπαλίτσες με τέσσερα πόδια, που νύχτα και μέρα παίζουν στον κήπο, όπως όλα τα μωρά. Τρία μαυρόασπρα, τρία άσπρα κι ένα σταχτί σαν ποντικάκι! Κάτι που δεν ήξερα είναι ότι τα μικρά που γεννάει κάθε φορά μία γάτα παίρνουν στοιχεία απ' όλους τους γάτους, με τους οποίους είχε ζευγαρώσει. Τη λυπάμαι τη φουκαριάρα που την έχουν ξεμουνιάσει- με το συμπάθειο- και τρεις φορές το χρόνο σκίζεται στα δύο για να γεννοβολήσει. Αυτή όμως είναι η φύση του ζώου και βασικά δεν υπάρχει χρόνος και χρήμα για κτηνίατρους και στειρώσεις. Όσο για τα μωρά, τό 'χω ξαναδεί το έργο: μόλις ξεπεταχθούν και αρχίσουν τους σάλτους, μην τα είδατε, μην τα απαντήσατε! Κορόιδα! Που θα βρουν καλύτερα;
Όπου νά 'ναι θα μού 'ρθει και ο filtig στο σπίτι για λίγες μέρες. Εκτός του ταλέντου του, διαθέτει και ωραία τρέλα αυτός ο τυπάκος, μ' αρέσει που συνέχεια προτείνει το Εμείς αντί του Εγώ. Θα οργανώσω κι ένα τραπέζωμα προς τιμήν του να τον γνωρίσει κι η Λένα που εκτιμά πολύ τις μουσικές του και μάλιστα τού 'χαμε γράψει σχετικά στο Ντιβάνι του Δισκαναλυτή. Ο ίδιος απ' την άλλη μού ζήτησε να παρουσιάσουμε στο ραδιόφωνο την υπαρξιακή υπόσταση της greek trash pop των 80s, αλλά αντιπρότεινα να το κάνουμε για πάρτη μας απ' το να μας κράξουν on air. Χαίρομαι πολύ πάντως που θα είναι εδώ ο filtig, αφού μια ζωή δεν έχω καλύτερο απ' το να φιλοξενώ και να ταΐζω φίλους καλούς κι αγαπημένους. Μήπως είναι θέμα ωριμότητας; Ίσως. Ή μάλλον όχι, αφού από την εφηβική ηλικία μου συνήθιζα να τραπεζώνω συχνά όλη την παρέα με κάθε αφορμή. Η καλύτερη των γονιών μου ήταν να φιλοξενούμε τους φίλους μου απ' το εξωτερικό. Θυμάμαι τον Γερμανό Daniel πού 'χε έρθει με την κοπέλα του, τη Γαλλίδα Jocelyn, και κάθε πρωί η μάνα μου τους έφτιαχνε τέτοιο πλούσιο πρωινό, που ούτε στο καλύτερο ξενοδοχείο δεν θα τό 'βρισκαν. Τι έκανες εκεί, ρε μάνα; τη ρώτησα ένα πρωί, βλέποντας δίσκους γεμάτους με χυμούς, τοστ, κρουασάν και δε συμμαζεύεται. Κάνε δουλειά σου, μου απάντησε εκείνη, έζησα δέκα χρόνια στη Γερμανία και ξέρω πόσο ντερλικώνουν με το που ξυπνάνε! Μια μέρα μάλιστα τους μαγείρεψε μπάμιες με κοτόπουλο στο φούρνο κι έγλειφαν και τα δάχτυλα τους, παρ' όλο που πριν μπουν οι μπάμιες στο φούρνο τις περιεργάζονταν, πιάνοντας τες με αποστροφή μία-μία απ' το ταψί, λες κι είχαν μπροστά τους έμβρυα της θαληδομίδης! Γιατί, βρε Daniel, ξινίζεις τα μούτρα σου; ρωτούσα τον φίλο μου και του θύμιζα το εξώφυλλο του Ege Bamyasi των CAN, που ήταν και Γερμανοί! Ωριμότητα είπα και χθες σκεφτόμουν ότι μου αρέσει που πηγαίνω προς ολοταχώς για τα 38! Η καλύτερη ηλικία, ούτε νιάνιαρο 20 και 25 ετών, να μην ξέρει συνήθως τι θέλει απ' τη ζωή του, ούτε βέβαια και κωλόγερος. Λιγότερα προβλήματα να είχαμε μόνο και οι καλύτεροι θα ήμασταν! Η δίαιτα που ξεκίνησα πάλι απέδωσε ήδη καρπούς, τέσσερα κιλά χάθηκαν μέσα σε μία εβδομάδα. Αυτή τη φορά χωρίς gilli diet και διαιτολόγους, αλλά με...ράψιμο. Έχω τσακίσει τα παξιμαδάκια, τα φασόλια μαυρομάτικα, τα σαλατικά και τα γιαούρτια. Με έβαλαν στο trip φίλοι και γνωστοί. Έκανες μάγουλα, έλεγε ο ένας, ξανατίναξες στομάχι, ο άλλος, οπότε είπα κι εγώ να επανέλθω στην τάξη πριν παρεκτραπώ. Θυμάμαι, άλλωστε, ότι τότε που είχα απευθυνθεί στα gilli diet, είχε γίνει κατόπιν θέασης ενός dvd με το making off μιας ταινίας, που δούλευα βοηθός. Όλοι σένιοι κι ωραίοι και ξαφνικά σκάει στο πλάνο ο bosko ως τρίφυλλη ντουλάπα με την κλακέτα ανά χείρας. Πω, πω, τι χάλι ειν' αυτό- είπα μέσα μου- με τα μαλλιά και τα μούσια φτυστός ο Πανούσης είχα καταντήσει! Ύστερα από λίγες μέρες μπήκα στη συγκεκριμένη συστηματική διατροφή και έχασα 25 ολόκληρα κιλά μέσα σε τέσσερις μήνες, αφού βέβαια επίσης έχασα και 1.500 ευρώ. Δε βαριέσαι, χαλάλι...Με τη σαβουροφαγία, στην οποία υπέπεφτα, προκοπή δεν έβλεπα. Είστε και πολύ τυχερός, μού 'χαν πει οι gillidietιανοί, αφού έχετε καλό μεταβολισμό και καίτε το λίπος σα μοτεράκι! Ήθελαν μάλιστα να με βγάλουν και σε διαφήμιση - ντυμένο Άγιο Βασίλη άραγε; - μα τους είπα να μη λένε αηδίες και σταμάτησαν. Ξημερώνει 27 Ιουλίου και είναι τα γενέθλια του Παύλου Σιδηρόπουλου. Αν ζούσε σήμερα ο Παύλος θα γινόταν 63 ετών. Αυτή τη μέρα διαλέξαμε με την αδερφή του, τη Μελίνα Σιδηροπούλου, για να κάνει το official site του τη διαδικτυακή του πρεμιέρα. Εντός ολίγων ωρών από τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ιστοσελίδα στη μνήμη του Σιδηρόπουλου θα ανοίξει και θα μπορείτε να την επισκέπτεσθε στη διεύθυνση http://www.pavlos-sidiropoulos.gr/ Εννοείται πως μία ιστοσελίδα δεν είναι βιβλίο που τυπώνεται και πάει και τελείωσε, αλλά μπορεί να εμπλουτίζεται και να ανανεώνεται συνεχώς. Μεσ' στις επόμενες μέρες, λόγου χάριν, η Ελευθερία Αρβανιτάκη θα καταθέσει τη μαρτυρία της από τη γνωριμία της με τον Παύλο, εφόσον τα Μπλουζ του Πρίγκηπα, ως γνωστόν, επρόκειτο να αποδοθούν το διάστημα late 70s - early 80s από την Οπισθοδρομική Κομπανία. Σ' αυτό το σημείο οφείλω να ευχαριστήσω και τα υπόλοιπα παιδιά που δουλέψαμε μαζί το τελευταίο τρίμηνο για το site του Παύλου Σιδηρόπουλου: τον φυσικό και ειδικό στις σύγχρονες τεχνολογίες, Παναγιώτη Θερμογιάννη, που είχε την επιμέλεια της ψηφιοποίησης του αρχείου και του όλου στησίματος. Την ειδική παιδαγωγό - φιλόλογο Μαρία Σκόκου, την κόρη της Μελίνας και ανιψιά του Παύλου, που όλα αυτά τα χρόνια φρόντισε να διατηρηθεί το αρχείο ταξινομημένο και σε άριστη κατάσταση. Τον μουσικό και μουσικολόγο Κώστα Ζουλιάτη των Night On Earth, που μεσ' στο τρέξιμο του για το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει για τον Γιάννη Χρήστου, μπόρεσε να επιμεληθεί φιλολογικά και να κατανείμει τα παραδοθέντα κείμενα στις αντίστοιχες θέσεις της ιστοσελίδας. Και, βέβαια, τη Μελίνα Σιδηροπούλου πρώτα απ' όλα για την πρωτοβουλία της να στήσει το official site στη μνήμη του αδικοχαμένου αδερφού της και κατόπιν για την πρόταση της να αναλάβω εγώ τη δημοσιογραφική έρευνα και επιμέλεια. Από σήμερα - ξαναλέω, ημέρα γενεθλίων του Παύλου Σιδηρόπουλου - είθε κάτι από την ύλη, το αρχείο δηλαδή που άφησε πίσω του, να αιωρείται για πάντα στο διαδίκτυο. Όπως ακριβώς και η ψυχή του, 21 χρόνια τώρα, στον αέρα και την ατμόσφαιρα, στα παλιά βιβλία και τις σάκες των μαθητών, στα πικάπ και τα cd-players.

* η Μελίνα Σιδηροπούλου θα δώσει τηλεφωνική συνέντευξη στον FLASH 9,61 και τον Θανάση Λάλα σήμερα στις 11.30 το πρωί. Εδώ www.flash.gr μπορείτε να συνδεθείτε και να την ακούσετε ζωντανά σε συνέχεια των όσων μόλις διαβάσατε.