ο-λόλεκ-στην-τεχνόπολη-3-ιουλίου-2011-review

Λίγο πριν την έναρξη της χθεσινής συναυλίας του λόλεκ στην Τεχνόπολη, ένας τύπος στα πίσω καθίσματα μονολογούσε κι έλεγε ότι ήρθε, περιμένοντας να περάσουν τα μεσάνυχτα ώστε να πάει μετά από το μαγαζί του Πάνου Κιάμου. Δήλωσε μάλιστα τόσο φαν του Κιάμου, που την τελευταία φορά χόρεψε και πάνω στο τραπέζι μαζί με την Πάολα, αλλά και ότι προτιμάει να πηγαίνει σε συναυλίες αντί να την αράζει στα καφέ, περιμένοντας το πρόγραμμα του αγαπημένου του λαϊκού-ας πούμε-αοιδού. Δυστυχώς μετά το τέλος του live του λόλεκ δεν τον βρήκαμε να μας έλεγε τη γνώμη του.
Πιθανώς, πάντως, να πέρασε καλά, αν διατηρούσε έστω και μικρούς δεσμούς με το καλό λαϊκό τραγούδι και όχι αποκλειστικά με το σκυλοπόπ. Διότι, όπως είχε αναγγελθεί, καλεσμένοι του λόλεκ στην Τεχνόπολη ήταν τρεις καλλιτέχνες, οι οποίοι ευθύνονται για την αναβίωση του ρεμπέτικου εδώ και πολλά χρόνια. Φωνές τραχιές α λα Βαμβακάρη, που έπεσαν πάνω στα ηλεκτρικά όργανα της μπάντας του τραγουδοποιού, ενώ σόλαραν εν είδει διαλείμματος σε all time classic ρεμπέτικα άσματα!

Ο Στράτος Στρατηγόπουλος, ιδρυτικό μέλος της Οπισθοδρομικής Κομπανίας, εκτός από το τραγουδιστικό μέρος, ανέλαβε και το μουσικό: εμφανίστηκε στη σκηνή κι έπαιξε ακορντεόν στο A valse of a true romance και στο Have you noticed, σε απόλυτη σύμπλευση με τον πιανίστα-ακορντεονίστα Κώστα Τσιώλη. Εν τω μεταξύ, ο ήχος που έβγαινε ήταν κρυστάλλινος, μακράν ο καλύτερος απ' όσες συναυλίες του λόλεκ είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω. Τα συγχαρητήρια μου στον συνθέτη Μανώλη Αγγελάκη που από τη θέση της κονσόλας τα έδωσε όλα, κάνοντας ένα πραγματικά μεγάλο δώρο στον φίλο του, λόλεκ.

Έχοντας στα χέρια το track-list της χθεσινής συναυλίας, μπόρεσα κι εγώ να κατευθύνω το γύρισμα με λήψεις συγκεκριμένων τραγουδιών. Ας είναι καλά ο συνεργάτης μου, Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, που εν μέσω του δικού του γυρίσματος για τον Λουκά Σιδερά, ήρθε στη συναυλία του λόλεκ μαζί με τον εξαίρετο βοηθό του, τον Πολωνό Βίκτορα, για να τραβήξουμε τρικάμερο. Ίσως είναι νωρίς να μιλάω για ένα λολεκικό ντοκιμαντέρ, όμως το υλικό πρέπει να συγκεντρώνεται από τώρα, κατά το ευφυές μάζευε κι ας ειν' και ρώγες! Στην άνωθεν photo, ο ντράμερ Θανάσης Αρχανιώτης που τα έσπασε για μιαν ακόμη φορά!

Τον κοιτούσαν η Γιούλη, το έτερον του ήμισυ, μουσικός επίσης, με τον Χρυσό Αλέξανδρο τους, πιο όμορφη από ποτέ άλλοτε, λόγω της φωτεινής μητρότητας της! Μόνο που αυτός ο Αλέξανδρος, με το που πας να τον πάρεις αγκαλιά, βάζει κάτι πιλάλες και τρέχει στη μάνα του, όπως ακριβώς κάνουν τα αδέσποτα γατάκια με τους άγνωστους ανθρώπους! Τρομερό πιτσιρίκι!

Ο Θεοδωρόπουλος δίπλα μου τσέκαρε συνέχεια την κιθάρα του λόλεκ, βρίσκοντας την ίδια μ' αυτήν του Tom Verlaine των Television, τους οποίους είχε την τύχη να δει live στο UCLA το 1991! Ρώτησε τον αν ακούει Kevin Ayers, με παρότρυνε, καθώς διέκρινε αρκετές επιρροές στα τραγούδια του λόλεκ από τον εν λόγω καλλιτέχνη. Ο Δημήτρης, επίσης, που εκτιμώ πάρα πολύ την αισθητική του στα μουσικά, εκθείασε και τη δουλειά του Τσιώλη στο rhodes piano. Αυτός είναι ολοκληρωμένος μουσικός, έλεγε και ξανάλεγε με την κάμερα ανά χείρας, ο ήχος που προσπαθεί να φτιάξει χρωστάει πολλά στον John Cale!

Ήταν όμορφο το κοινό της χθεσινής συναυλίας του λόλεκ, ολιγάριθμο, αλλά σχετικό, ένα κοινό δηλαδή, όπως θα το ήθελε ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος συχνά ευχόταν ν' αποχωρήσουν οι πολλοί και να μείνουν οι λίγοι και καλοί, που ενδιαφέρονται πραγματικά για τη μουσική ως μορφή επικοινωνίας.

Η επικοινωνία αυτή έφτασε στο ζενίθ της με το Δεν λες κουβέντα των Δήμου Μούτση-Κώστα Τριπολίτη, που μετατράπηκε σε ψυχεδελικό industrial ντελίριο, παρουσία μάλιστα των ρεμπετών επί σκηνής, αλλά και με τα κομμάτια Now cry!, Αχινός, Παρανυχίδες, Κανενός.

Ξαναπάω στον οπερατέρ Δημήτρη Θεοδωρόπουλο, του οποίου η γνώμη- ξαναλέω- μετράει πολύ για μένα, αφού χαρακτήρισε το Μου λείπεις και τα καβαφικά Κεριά ως τις δύο πιο ολοκληρωμένες συνθέσεις του λόλεκ. Για το ανκόρ, μια και η συναυλία βασίστηκε κατά 90% στα πρωτότυπα τραγούδια, επιλέχθηκαν τα Μενεξέδες και ζουμπούλια, Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει, προξενώντας το θερμό χειροκρότημα, όπως και τις χορευτικές βαλς διαθέσεις των ανθρώπων του κοινού.

Μεταξύ αυτών που έσπευσαν να συγχαρούν τον λόλεκ στο backstage, ήταν ο στιχουργός Ισαάκ Σούσης, ο σκηνοθέτης Νίκος Τριανταφυλλίδης, η ηθοποιός Λουκία Μιχαλοπούλου, η σκηνοθέτιδα Μαρία Ξανθοπουλίδου, ο τραγουδοποιός Perou, η πιανίστρια Δέσποινα Χαμηλάκη και ο συγγραφέας Φώτης Θαλασσινός - ο τελευταίος, άρτι αφιχθείς από την Κω, και πολύ χαρήκαμε που τον γνωρίσαμε από κοντά, εφόσον τρία χρόνια τώρα μιλάμε μέσω του blogging. Ο Γιώργος Χρονάς ήταν, επίσης, ζητώντας μου μάλιστα το υλικό από την κινηματογράφηση της συναυλίας! Η πλέον όμορφη στιγμή, όμως, απόδοσης συγχαρητηρίων στον λόλεκ ήρθε από μία ευγενέστατη κυρία, οδοντίατρο, η οποία του πρόσφερε μια τεράστια ανθοδέσμη μαζί με ένα συγκινητικό σημείωμα.

Κατά τα άλλα, τα αεροπλάνα από το εξωτερικό δεν φτάνουν πάντα στην ώρα τους και οι νύχτες εξακολουθούν να περνούν με εγκεφαλικές συζητήσεις στο skype, καταργώντας τις αποστάσεις μέσα από την εκτίναξη του πιο υψηλού ανθρώπινου συναισθήματος.