portmanteau-post-IV

Ενόσω το αρωματικό λάδι με άρωμα μήλου καίει και αντί για μήλο το δωμάτιο μυρίζει αντιβίωση amoxil - κάκιστης ποιότητας τελικά τα, ρωσικής προέλευσης, αρωματικά έλαια - η Πόλυ Πάνου τραγουδά το Μάνα μου Ελλάς του Ξαρχάκου και του Γκάτσου από την παράσταση Αμάν-Αμήν. Την είχα δει αυτή την παράσταση στον καιρό της, στο στάδιο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, αρχές του ΄90. Φανατικοί ροκάδες εμείς τότε, με νωπή τη μνήμη από τη συναυλία των Jethro Tull - Santana στον ίδιο χώρο, πήγαμε ν' ακούσουμε τα τραγούδια της ταινίας Ρεμπέτικο που είχαν γίνει μουσικοθεατρική παράσταση. Κοντέψαμε να βαρέσουμε ενέσεις, θυμάμαι. Μια φίλη είχε πει το φοβερό πώς αυτή η παράσταση ονομάστηκε έτσι, διότι όταν ξεκινάει λες Αμάν κι όταν τελειώνει, Αμήν! Τον Ξαρχάκο, παρ' όλα αυτά, τον έμαθα και τον εκτίμησα τα αμέσως επόμενα χρόνια, κυρίως μέσα από τις μουσικές του για τον κινηματογράφο, όπως λόγου χάριν για τα Κορίτσια στον ήλιο που παραμένει ακόμη αγαπημένο soundtrack. Η Σωτηρία Λεονάρδου μού έλεγε πόσο σπουδαίος ενορχηστρωτής είναι ο Ξαρχάκος, πέραν της συνθετικής του ιδιότητας. Φαίνεται αυτό, τόσο στις παλιές δουλειές του που έχουν έναν πρωτότυπο pop ήχο, όσο και σε μερικές πιο πρόσφατες, όπως η tango επιτυχημένη διασκευή που επιχείρησε στον Επιτάφιο του Θεοδωράκη και του Ρίτσου με τη Μαρία Σουλτάτου. Αστεία - αστεία, μέσα στην πληθώρα των επανεκδόσεων και επανεκτελέσεων των θεοδωρακικών έργων από τον Όμιλο Γιαννίκου έχω την αίσθηση ότι ο, κατά Σταύρο Ξαρχάκο, Επιτάφιος θα γίνει κλασικός! Ενώ αν ακούσεις τον άλλον με τη Βίκυ Λέανδρος δε σου μένει άντερο! Που πέταξε τ' αγόρι μου; ρωτάει η Βαρώνη κι από πίσω τη σιγοντάρουν γκόμενες, εν είδει χορωδίας, βγαλμένες κατ' ευθείαν απ' το ανεκδιήγητο Ciao ANT-1! Και δώσ' του ο Μίκης να γράφει στο ένθετο της πολυτελούς έκδοσης ότι η Λέανδρος είναι μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες των τραγουδιών του. Καλά του τά 'χε πει ο Παπαδάκης στην Ελευθεροτυπία: Δηλαδή, σύμφωνα με τον κ. Θεοδωράκη, οι σημαντικότεροι ερμηνευτές των έργων του είναι ο Μπιθικώτσης, η Φαραντούρη και η Βίκυ Λέανδρος. Τέλος πάντων, γνωστό το θέμα και μπανάλ...
Όσο μπανάλ πια έχει γίνει ν' ακούς απ' τα χείλη κάθε Έλληνα τραγουδιστή-τραγουδοποιού ότι του αρέσει ο Tom Waits! Μα, όλοι πια με Tom Waits γαλουχήθηκαν στον τόπο αυτό; Θα μας τρελάνουν; Ή πετάνε κι έναν Tom Waits στις συνεντεύξεις τους για να μας δηλώσουν πόσο ψαγμένοι είναι, ασχέτως αν τους έχουμε συνηθίσει συνοδεία μπουζουκιών; Κι άμα τους μιλήσεις για Captain Beefheart θα σε κοιτάνε ως ζώον αξιοπερίεργο! Ο Κότσιρας τουλάχιστον είναι ειλικρινής: διαβάζω παλιά συνέντευξη του και λέει ότι το rock που γούσταρε ήταν οι Scorpions, οι Deep Purple και οι Rainbow. Πραγματική ειλικρίνεια, το λέω σοβαρά, αν υποτεθεί πως ο άνθρωπος κράτησε μια εφηβική σχέση με το rock, προτού απομακρυνθεί απ' αυτό, ως επαγγελματίας λαϊκός ή έντεχνος τραγουδιστής. Κοινώς, τώρα σε πείθει, κάτι που δε θα συνέβαινε εάν- ας πούμε- δήλωνε ακροατής φανατικός του Tom Waits, του Leonard Cohen ή των...Ministry! Που τους θυμήθηκα αυτούς τώρα; Γκρουπάρα! Υποκειμενικά είναι όλα και μην ξεχνάμε ότι ο Μητροπάνος εδώ και είκοσι χρόνια δηλώνει μέγας φαν των blues και της jazz! Ας είναι! Σάμπως μπορεί να του το απαγορεύσει κανείς; Εν τω μεταξύ, σούταρα την Πόλυ Πάνου απ' το cd-player και πέρασα στο Dear Catastrophe Waitress των Belle & Sebastian, πού 'χα βρει σε τιμή ευκαιρίας σε δισκάδικο της Ρόδου! Μόλις μου έσπασε και το μεταλλικό πόδι της περιστρεφόμενης καρέκλας του γραφείου μου. Μου την είχαν κάνει δώρο ο Γισδάκης με τη γυναίκα του, κόκκινη, για νά 'ναι ασορτί με τη ντουλάπα που φυλάσσω τα βινύλια μου. Να πάρει η ευχή! Χτύπησε το τηλέφωνο, έτρεξα να το πιάσω, μαγκώθηκε η ζώνη μου στο χερούλι της πολυθρόνας κι ήρθαμε τούμπα κι οι δύο. Αφού δεν τσακίστηκα, πάλι καλά. Μόνο να, η πολυθρόνα αυτή σηματοδοτούσε το φευγιό μου από τη γονική εστία, οπότε στενοχωριέμαι στη σκέψη ότι μπορεί και να πάει στα σκουπίδια. Μου άρεσε ακόμη η φθορά, την οποία είχε υποστεί το κόκκινο δέρμα της απ' τους αγκώνες μου που ακουμπούσαν πάνω στα χερούλια της, χειμώνα-καλοκαίρι, δυόμισι χρόνια τώρα. Ρε σεις γισδάκηδες, μπας και την ψωνίσατε από Κινέζους και μου την πασάρατε για SATO; Πάντως, ο συναισθηματισμός τού να δένεσαι με αντικείμενα - κάτι απ' το οποίο πάσχω - είναι ομολογουμένως πολύ ηλίθιος. Εξαιτίας αυτού του συναισθηματισμού έχω φυλάξει παιδικές ζωγραφιές, ημερολόγια, μέχρι και τα σχολικά βιβλία μου χιλιολερωμένα από στίχους των Doors και logos συγκροτημάτων. Κι εννοείται πως άμα θέλω να βρω κάτι από εκείνα τα χρόνια, πρέπει να το σκέφτομαι τρεις μέρες πρωτύτερα μέσα σε τέτοιο χάλι. Καλά μου τά 'λεγε η μάνα μου ότι θα καταντήσω ρακοσυλλέκτης στο τέλος κι ότι η αυλή μου θα γεμίσει από ρόδες αυτοκινήτων και λάστιχα ποδηλάτων...Πως της ήρθε; Αφού δεν έχω καμία σχέση με οδήγηση, ούτε ποδηλάτου, ούτε αυτοκινήτου. Ένα αμάξι θα βοηθούσε, βέβαια, με την παρατεινόμενη απεργία των ταξιτζήδων. Έχω λιώσει στο περπάτημα αυτές τις μέρες μέχρι τους σταθμούς των μετρό του Ν. Κόσμου ή της Ακρόπολης και πίσω πάλι. Προτιμώ τον Ν. Κόσμο, είναι μία ευθεία και δε διασχίζεις μεγάλους δρόμους και λεωφόρους. Μόνο που όποτε βγαίνω έξω δεν υπάρχει περίπτωση να μην αρχίσω να βρίζω τους ταρίφες, σκεπτόμενος τον ποδαρόδρομο που θα ρίξω μετά! Χώρια που έχασε η φουκαριάρα η μάνα μου και τα ραντεβού της με τον αγγειολόγο και τον πνευμονολόγο, κλεισμένα προ διμήνου. Κάντε κάτι, κύριοι, λανσάρετε μια πιο ανώδυνη πατέντα διαμαρτυρίας! Υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι που τρέχουν στους γιατρούς τους. Πως θα τους πάνε οι συγγενείς τους, ζαλίγκα στους ώμους, πού 'λεγε κι ο συχωρεμένος ο βλάχος ο θειός μου στο Πήλιο; Γαμώ το κέρατο σας, δε θα γίνω μια μέρα αστρολόγος με δική μου τηλεφωνική γραμμή; Θα σας πηδήξω όλους (άσχετο)

Το αιθέριο έλαιο μήλο-amoxil, καθώς ζεσταίνεται απ' το κερί μεσ' στο νερό, έχει γίνει κατράμι! Τι διάολο, αφού διάφανες ήταν οι σταγόνες του! Ποιος ξέρει τι καρκινογόνες ουσίες κάθομαι κι εισπνέω σα μαλάκας! Ρε τα καθίκια, να μας πεθάνουν θέλουνε! Γι' αυτό κι εγώ θα γεμίσω το νεροπίστολο μου με αιθέριο έλαιο μήλο-amoxil και θα ψεκάζω όσους μου δυσκολεύουν τη ζωή! Πάω να την πέσω. Κι επειδή αναφέρθηκα μόλις στο, αμφιβόλου ηθικής, επάγγελμα των τηλε-αστρολόγων, αν μού 'ρθει αύριο, μπορεί να σας έχω post από την cult πινακοθήκη του bosko με αφιέρωμα στον θρυλικό Άντονι Αθανασίου πού 'χα δουλέψει στο πορτραίτο του για τον SEVEN-X προ αμνημονεύτων χρόνων. Καλό ξημέρωμα!