Οι παραλίες της Αττικής δεν είναι ξερές σαν αυγουστιάτικα φεγγάρια, ούτε πηγμένες στο φως και στο άλας. Για πότε ορίζοντας και θάλασσα θα γίνουν άφαντα, να μη μπορεί μάτι ανθρώπου να τα μαρτυρήσει. 
Οι παραλίες της Αττικής δεν έχουν στρογγυλά και ξεβαμμένα τραπέζια καφενείου με δυο καρέκλες στα πλευρά τους και πόδια βυθισμένα στην άμμο. Κανείς δε θα ρωτήσει πως βρέθηκαν εκεί τα τραπέζια αυτά - έστω ποιητική αδεία - καταμεσίς στην ακτή.
Στις παραλίες της Αττικής, οι δυο τους στέκονται αντικριστά και ολομόναχοι ή έτσι νομίζουν. Αυτός, τα μάτια της κι η θάλασσα. Ωραίοι μεσ' στην απλότητα και την κοινοτυπία της ύπαρξης τους. Εκεί, μπροστά στα κύματα, μετρούν το μπόι τους και το βγάζουν άπειρο. 
Στις παραλίες της Αττικής ακούν Μποφίλιου και Νταλάρα απ' το play list του Μελωδία, συζητάνε για τον Λαζόπουλο της TV, νευριάζουν, βρίζουν, έχουν την αίσθηση πως η θάλασσα, διακορευμένη και σκορπισμένη, θα εισβάλλει την επόμενη απ' το παράθυρο της κουζίνας τους. 
Χωρίς μυστηριακές παρεμβολές, χωρίς μαγγανείες και τα συναφή, αδημονούν για μια μεταβολή που θά 'ρθει αιφνίδια, ύπουλα, με σιγανό βηματισμό, να μυρμηγκιάσει το τοπίο και να πληθύνουν οι άνθρωποι γύρω τους με τα τείχη τους στους ώμους. 
Στις παραλίες της Αττικής, ο ήλιος βλέπει την ειμαρμένη των ανθρώπων και προτιμάει να χαθεί από το να σαρκάσει. Λέγεται πως οι άνθρωποι με τα τείχη στους ώμους τα εναπόθεσαν πάνω στην άμμο, φτιάχνοντας ένα καινούργιο τεχνητό τοπίο διακοσμημένο με πουλιά, με χλόη, με θεούς κι αγίους, με κατοικίδια ζώα και με υδατογραφίες της Μαίριλιν, ίδιες μ' αυτές στην τσάντα της χοντρής κυρίας που περίμενε προχθές το λεωφορείο. 
* η τελευταία photo του post είναι του Τάσου Καραντή
21 σχόλια:
πολύ όμορφα όλα ρε. με ταξίδεψες να πάρει.
evroskarseras...
ναι, σε ταξίδεψα, αλλά για που δεν μου λες:-))
πότε πρόλαβες; δεν έχει 10΄που ταξιδεύει η ανάρτηση!
δουλειά δεν είχε ο διάολος.... μισώ τα σαββατοκυριακά πλέον ρε BOSKO. Σε φάση που τα φοβάμαι.
κοίτα να δεις τι γίνεται ....ενώ όλοι λίγο πολύ αποστρεφόμαστε την Αθήνα καλοκαιριάτικα ..τον Αύγουστο που οι περισσότεροι την κάνουν νομίζω ότι είναι φανταστική .... ίσως φταίει οτι δεν υπάρχει κίνηση .. τώρα όσον αφορά τις παραλίες της Αττικής νομίζω πως πάντα τις θεωρούσαμε μαγευτικές απλά θέλουμε να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα γι αυτό την κάνουμε όλοι .... (Άσχετο μετά κατάλαβα ότι έβαλες και εσύ το χέρι σου στην ιστοσελίδα του Σιδηρόπουλου ..) καλο βράδυ
evroskarseras...
το "δουλειά δεν είχε ο διάολος" που κολλάει; σα να λες μήπως "κωλοβαράω, οπότε ας αφήσω σχόλιο;" χαχαχα, καλή φάση, σε πάω για την ειλικρίνεια σου.
γιατί άραγε μισείς έως και φοβάσαι τα Σ/Κα; να σου πω, άμα βρίσκεσαι στο Ηνωμένο Βασίλειο καλοκαιριάτικα, ορθώς αντιδράς έτσι. Άμα πάλι είσαι Ελλάδα ή Κύπρο και νιώθεις έτσι, ψάξ' το λίγο παραπάνω.
πάντως, για να μην ανησυχείς, βαριέμαι παρομοίως.
Όχι ρε μαν. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και περιμένω να αλλάξει κάτι. Καθώς διάβαζα τις σημερινές εφημερίδες διότι το παράλειψα σήμερα το πρωί είδα ότι είχες νέα ανάρτηση. Έτσι εξηγείται η αμεσότητα.
Διαμαντής...
βασικά η θάλασσα μ' αρέσει να την κοιτάζω μόνο και σπανίως να κολυμπάω, είτε βρίσκομαι στο Καβούρι, είτε σε κάποιο νησί.
η ιδιωτικοποίηση της και η εκμετάλλευση της με ενοχλούν μόνο.
* γιατί, ρε, το famous πορτραίτο του Μπελογιάννη στο προφίλ σου; μια χαρά νέο παιδί με τις ευαισθησίες σου, θα σε περνάνε για κάνα ραμολιμέντο του ΚΚΕ και δε λέει...
χαχαχ...λες ? θα αλλάξει ...απλώς ακόμα προσπαθώ να βγάλω άκρη με το στήσιμο του ιστολογίου .... και είμαι σε μια διαρκή αλλαγή ... να πω οτι συγκλονιστικό βρίσκω το τοπίο σε ένα χωριουδάκι του νομού Μαγνησίας που λέγεται Μηλίνα .... είναι αυτό που λές η μαγεία του τοπίου ..
evroskarseras...
άμα περιμένεις ν' αλλάξει κάτι, καημένε Εύρη, καθισμένος στον υπολογιστή σου, άσ' τα να πάν' στο διάολο. Και που να πας, θα μου πεις; Στο Σύνταγμα; Δεν είδες που την έκαναν όλοι εν όψει θερινών διακοπών;
οπότε κάτσε εκεί που είσαι. Κι εγώ εδώ θά 'μαι και θα γράφω.
Διαμαντής...
χτύπησες φλέβα.
με μάνα Βολιώτισσα, τον Βόλο, το Πήλειο και την παραθαλάσσια και, πραγματικά, πανέμορφη Μηλίνα τά 'φαγα με το κουτάλι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι τα 16 μου.
και τώρα που το ανάφερες, ένα ταξιδάκι σε εκείνα τα μέρη πολύ θα το γούσταρα.
Όπως είσαι ξεκίνα ....και πέρνα κα απέναντι στα Τρίκερι τα νησάκια για ουζάκι ....πω ..αυτό είναι μέρος ....
Διαμαντής...
ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω:-))
τα ουζάκια δεν τα κάνω καθόλου κέφι!
άντε, καλό βράδυ νά 'χουμε!
καλό βράδυ ......
Πάντα κάνω μπάνιο(στις θάλασσες της Σαλαμίνας-όπου κατάγομαι και κατοικώ) τις ώρες, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα ως το σουρούπωμα. Κολύμπι και ξάπλα στην επιφάνεια της θάλασσας με το βλέμμα να χάνεται στον κόκκινο ουρανό. Αυτό έγινε και σήμερα. Και μέχρι να επιστρέψω, να ξεπλυθώ από το θαλασινό αλάτι, που το έχουμε μπόλικο, και να μπω στον υπολογιστή, εγκλιματίστηκα(μαζί και με το κλιμαστιστικό, γιατί έχει μια ζέστη που κολάει πάνω σου) μια χαρά με την ανάρτηση και τις φωτό σου. Να' σαι καλά Αντώνη. Στο ανταποδίδω με ένα δωράκι(δες το ιμέιλ σου): το σαλαμινιώτικο ηλιοβασίλεμα...
Τάσος Καραντης...
αλλά κι εγώ το τίμησα το δωράκι σου, έτσι; δε μπορείς να πεις.
thanx, φίλε!
από όλο το ποστ κρατάω το...ανείδωτο!!!!! :)
despinach. ...
η καλύτερη είσαι, μου φαίνεται:-))
"βαθιά στη θάλασσα θα πέσω να με σκεπάσει το νερό/ τη δύστυχη ζωή που κάνω να την αντέξω δε μπορώ
να ξεχαστώ από τους φίλους/ να με ξεχάσουν συγγενείς/ κ να χαθώ σε αυτά τα βάθη/ που δεν τα πάτησε κανείς" (τα ανείδωτα)
του Γιώργου Ζαμπέτα
πρώτη εκτέλεση: Μάρκος Βαμβακάρης
http://www.youtube.com/watch?v=H89WuRTkKIU&feature=related
ξέχασα να σου πω ότι εν ήδη ρακών προχθές, μια κ είχε γεννέθλια ένα ανήψι μου, στην αρχή το διάβασα ως...."ανοξείδωτο"...μετά το διάβασα ως έχει κ μου άρεσε πολύ...τι ωραία λέξη!!
ωχ! "εν είδει" είναι σωστό μάλλον...άστα!
Αρτεμιδα και Ραφηνα for ever!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου