σήμερα-το-ραδιοφωνικό-μου-αφιέρωμα-(16.30-17.30)-στη-φλέρυ-νταντωνάκη-στο-κόκκινο-105,5

Η Φλέρυ Νταντωνάκη δεν υπήρξε ποτέ επιτυχημένη. Ούτε επιβίωσε ως επαγγελματίας τραγουδίστρια, αφού οι αραιές εμφανίσεις της στον Τιπούκειτο και στον Πύργο των Αθηνών, συνοδεία πάντα του Γιάννη Bach Σπυρόπουλου στο πιάνο ή του Σταύρου Παπασταύρου στην κιθάρα, δεν άρκεσαν για να τη συντηρήσουν. Υπήρξε όμως βαθιά δικαιωμένη από τον χρόνο, που όσο κυλάει, τόσο καλύτερα την καταχωρεί μέσα του. Με αφορμή τη χθεσινή συμπλήρωση 13 χρόνων από το θάνατο της, σήμερα το μεσημέρι προς απόγευμα θα βρεθώ και πάλι Στο Κόκκινο 105,5 για μία έκτακτη ωριαία εκπομπή - αφιέρωμα στη Φεγγαρική Αηδόνα, κατά τον Νίκο Καρούζο, την ψυχο-ευπαθή Φλέρυ, κατά τον Γιάννη Ζουγανέλη και την πιο σπουδαία φωνή του Δυτικού κόσμου, κατά τον συνάδελφο της, Σπύρο Σακκά. Θα σας παίξω σπάνια ηχογραφήματα από το μιούζικαλ Do I hear a waltz?, με το οποίο έκανε το δισκογραφικό ντεμπούτο της εν έτει 1965 στις ΗΠΑ, από τον πρώτο προσωπικό της δίσκο που βγήκε την ίδια χρονιά στη θρυλική Vanguard, από τη συναυλιακή συνεργασία της με τον Σταύρο Ξαρχάκο και φυσικά από το ευλογημένο συνταξίδεμα της με τον Μάνο Χατζιδάκι προ και μετά Μεγάλου Ερωτικού. Επίσης, για πρώτη φορά θα ακουστούν μαρτυρίες καλλιτεχνών, με τους οποίους συνεργάστηκε, αποσπασμένες από την ηχητική μπάντα του ντοκιμαντέρ που αξιώθηκα να φτιάξω γι' αυτήν. Συντονιστείτε για μία ώρα, από τις 16.30 έως τις 17.30, Στο Κόκκινο 105,5 ή συνδεθείτε διαδικτυακά στο www.left.gr

KKK

* στη φωτογραφία του post, που αποτελεί ευγενική παραχώρηση της συγγραφέως Λότη Πέτροβιτς, η 10χρονη Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, προτού ονομαστεί Φλέρυ Νταντωνάκη, ποζάρει στο φακό, όρθια, δεύτερη από δεξιά, ντυμένη πριγκίπισσα. Δίπλα της η Πέτροβιτς ως Κοκκινοσκουφίτσα. Βρισκόμαστε στα 1947, στον εορτασμό της Αποκριάς από το δημοτικό σχολείο που φοιτούσαν τα δύο κορίτσια.

** ευχαριστώ τη Λότη Πέτροβιτς και τη blogger γητεύτρια για αυτό το φωτογραφικό ντοκουμέντο από τα πιο ανέμελα χρόνια της Φλέρυς Νταντωνάκη.