κηλύμεια-2011-ή-η-θορυβοποιός-διαφορά-του-αβανγκαρντισμού

Την ησυχία των ενοίκων του Α΄Νεκροταφείου Αθηνών διατάραξαν χθες, από το απόγευμα μέχρι τις πρώτες βραδυνές ώρες, τα ντεσιμπέλ και οι ηλεκτρονικοί ήχοι μιας ομάδας νέων καλλιτεχνών.

Λίγα μέτρα παραδίπλα από το νεκροταφείο, το σκηνικό είχε στηθεί στην ταράτσα του Βασίλη Ντοκάκη των No Clear Mind - Mother Tree και του Γιάννη Ιασωνίδη της orila records.

Μέχρι τις 8 το βράδυ, που η ταράτσα γέμισε από φίλους των καλλιτεχνών και όχι μόνο, τα πάντα είχαν ετοιμαστεί: όχι βέβαια ότι στήθηκε κάποιο ιδιαίτερο stage, αφού ένα τραπέζι με μία κονσόλα, μερικά laptops και ένα ζευγάρι ηχεία ήταν αρκετά. Καθώς επίσης και η δωρεάν παροχή άφθονου αλκοόλ.Ο πρώτος που παρουσίασε τη δουλειά του ήταν ο Σωκράτης Μαρτίνης.

H performance του βασίστηκε εξ ολοκλήρου στην αξιοποίηση του θορύβου και των κρότων φτιάχνοντας έναν σκληρό ηχητικό διάκοσμο, έξω από κάθε φόρμα μουσικής και μουσικότητας.Με εντυπωσίασαν στη συνέχεια οι Cassetine & Ku, που αποτέλεσαν την πιο άρτια αρθρωμένη αβάν-γκαρντ πρόταση των Κηλυμείων 2011.

Τα συμπράγκαλα τους ήταν μία κονσολίτσα, ένα πικάπ μ' ένα δίσκο βινυλίου, ένα Nintendo DSi, ένα γκόνγκ και μερικά ποτήρια.
Δεν ήταν δύσκολο όμως να καταλάβει κανείς ότι ο Ku και η γκόμενα του - όπως τους ονομάτισε μετά ένας από τους οικοδεσπότες της βραδυάς και έπεσε φιλικό κράξιμο - το είχαν δουλέψει πολύ αυτό που μας παρουσίασαν και με έναν τόσο οικείο και άνετο τρόπο, λες και βρίσκονταν στο δικό τους home-studio.

Εδώ ο Ιασωνίδης πήρε το λόγο και μας ενημέρωσε ότι είχαμε ήδη δει τον Μαρτίνη και τους Cassetine & Ku, προλογίζοντας έτσι τον Άγγελο Κυρίου που θ' ακολουθούσε.

Τον Άγγελο Κυρίου τον είχα πρωτοδεί πριν ενάμισι χρόνο περίπου στο Knot Gallery και ήθελα πολύ να τον παρακολουθήσω ξανά, γιατί μού 'χε αφήσει ανάμικτες εντυπώσεις.

Σίγουρα αυτό που κάνει είναι πολύ ιδιαίτερο. Κατά βάση ρυθμικά pop τραγούδια, αποδομημένα πλήρως όμως μέσα σε μια ηλεκτρική-ηλεκτρονική δίνη, η οποία πιστεύω ότι δεν του επιτρέπει την ανάδειξη του τραγουδιού ως μορφή επικοινωνίας, αν βέβαια σε αυτό αποσκοπεί ο δημιουργός. Έτσι, όσο κι αν το ήθελα, δε σταύρωσα λέξη από τους στίχους του και απλά χάθηκα μέσα στον θόρυβο που παρήγαγε. Ο mhulot δίπλα μου - ο πρώτος που μου είχε μιλήσει πριν λίγα χρόνια με καλά λόγια για τον Άγγελο Κυρίου - σχολίαζε πως οι ηχογραφήσεις του, που διατίθενται μέχρι στιγμής στο διαδίκτυο - διαφοροποιούνται κατά πολύ από τις live παρουσιάσεις των συνθέσεων του.

Τον Άγγελο Κυρίου διαδέχθηκαν οι, γοητευτικά θεοπάλαβες, Γεωργία Καρύδη & mystery Θ!

Τα δύο αυτά κορίτσια με όπλα τους ένα laptop, μία κιθάρα και τις καλλιεργημένες - απ' ότι φάνηκε - φωνές τους παρουσίασαν συνθέσεις σατυρικού hip-hop και κλασικά jazz τραγούδια (Cry me a river) μπλεγμένα και αναδυόμενα πάντα μέσα από το δικό τους ηλεκτρονικό ηχητικό background. Μου άρεσαν!

Δυστυχώς δε μπορώ να πω το ίδιο για τους Symptoms Sister Overdrive, το ντουέτο που ακολούθησε.

Ακούγοντας επί τουλάχιστον ένα τέταρτο της ώρας ξερούς κρότους και ηλεκτρονικούς ήχους να μου επιτίθενται από το laptop τους, άρχισα να μην την παλεύω...Προς το τέλος μόνο ο ένας εκ των δύο πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε κάτι στα αγγλικά, θυμίζοντας μου τις προηγηθείσες Γεωργία Καρύδη & mystery Θ, αλλά προσωπικά τό 'χα χάσει. Ίσως αν έβγαιναν πρώτοι ή μετά τον Σωκράτη Μαρτίνη να μπορούσα να τους παρακολουθήσω κι εγώ πιο ορεξάτος, μια και τα παιδιά επίσης φάνηκε ότι το είχαν δουλέψει το project τους.

Η νύχτα είχε πέσει, σε μία ώρα θα σήμαιναν μεσάνυχτα, οπότε με τον φίλο μουσικό Λευτέρη Βολάνη των Mother Tree αναρωτιόμασταν τι να γινόταν στη Θεσσαλονίκη της Διεθνούς Έκθεσης την ίδια στιγμή.
Λίγο αργότερα, η δράση μετατοπίστηκε στο καμαράκι της ταράτσας με τον επιβλητικό κόκκινο φωτισμό. Έπαιξαν κι άλλοι καλλιτέχνες σαν τον Dead Gum, καθώς και το τρίο των φίλων Βασίλη - Νίκου - Δημήτρη, που δεν ήταν καν στο πρόγραμμα. Δεν τους είδα, διότι έπρεπε να αποχωρήσω, ευτυχώς όμως παρακολούθησα την πρόβα τους με το που έφτασα στον χώρο και πριν ξεκινήσει το event.

Επί τω έργω βλέπετε εδώ τον ακορντεονίστα Δημήτρη από τους Didiniel, τον κιθαρίστα Βασίλη από τους No Clear Mind - Mother Tree και τον τρομπετίστα Νίκο από τους Raindogs.

Καλοπερνάνε οι νέοι underground μουσικοί μας μού φαίνεται! Κι εγώ καλά πέρασα στα Κηλύμεια 2011 και η βραδυά κύλησε, όπως αναμενόταν, με εξαίρεση την απουσία μου από τη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Τεχνόπολη, λόγω της ανάβασης σύσσωμων των εν Ελλάδι ταξιτζήδων στη συμπρωτεύουσα. Και εις άλλα, γενικώς, με υγείαν!