η-καλή-"ιστορία-ενός-ανθρώπου"-και-η-κακή-ιστορία-μίας-εκδήλωσης

Ο ποιητής Λίνος Ιωαννίδης σήκωσε το ποτήρι του και μας υποδέχθηκε χθες βράδυ στον Ιανό, στην παρουσίαση της δεύτερης ποιητικής συλλογής του Σπύρου Αραβανή με τίτλο Η Ιστορία ενός Ανθρώπου (εκδόσεις Μετρονόμος). Για το βιβλίο έχω μιλήσει εδώ μέσα κι όχι μόνο έχω μιλήσει, αλλά το έχω συμπεριλάβει και στα αγαπημένα μου βιβλία στο προφίλ μου στο blog. Το θεωρώ εξαιρετικό δείγμα αντανακλαστικών ενός νέου και ευαίσθητου ανθρώπου που πατάει γερά στο παρελθόν, αποτίοντας φόρο τιμής στην παλαιά φρουρά των μεγάλων ποιητών μας, χωρίς ευτυχώς ν' αφήνει εκτός την εποχή που βιώνουμε καθημερινά με τα καλά της και τα κακά της.

Από κει και πέρα, ωστόσο, θα είμαι ειλικρινής. Χωρίς καμία διάθεση ν' ακυρώσω όλους τους σημαντικούς ανθρώπους (και ποιος ειμ' εγώ να το κάνω άλλωστε), που τίμησαν τον Αραβανή στην παρουσίαση του έργου του, θα ομολογήσω ότι έπληξα θανάσιμα.

Με κούρασαν εξίσου, τόσο οι ομιλίες των κυρίων Λίνου Ιωαννίδη, Μάνου Ελευθερίου και Ισαάκ Σούση, όσο και τα τραγούδια που απέδωσαν οι κυρίες Ελισάβετ Καρατζώλη και Μαρία Παπαγεωργίου με τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη.

Δεν ξέρω, υποθέτω ότι έχω αλλάξει εγώ πολύ τα τελευταία ένα-δυο χρόνια, ώστε πλέον η επαφή μου με ότι ορίζεται ως ελληνικό τραγούδι να είναι αυστηρά επιλεκτική και εμμονική. Σχεδόν ταυτίζομαι με την άποψη εκείνου του απαράδεκτου, του Μιχάλη Χατζηγιάννη, πού 'χε δηλώσει κάποτε και πέσαμε όλοι να τον φάμε πως το έντεχνο έχει πεθάνει.

Ο στιχουργός Μάνος Ελευθερίου με την οικεία άχρωμη φωνή του - δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα σε νωθρές ποιητικές βραδυές να ομιλούν άνθρωποι χωρίς ίχνος στόμφου σε ότι λένε και κυρίως όπως το λένε - άνοιξε το κομμάτι των ομιλιών, ανοίγοντας ταυτόχρονα και την καρδιά του στον νέο ποιητή. Σύντομος, ευθύβολος και προς το τέλος καυστικός.

Αντιθέτως, με ολίγη από στόμφο, χάριν θεατρικότητας, η ερμηνεύτρια και δασκάλα φωνητικής, Ελισάβετ Καρατζώλη, απήγγειλε αμέσως μετά αποσπάσματα από την Ιστορία ενός Ανθρώπου. Και φυσικά τραγούδησε.

Ο Λίνος Ιωαννίδης μάλλον...παραμίλησε. Ωραίο το κείμενο του, φάνηκε πόσο έχει μελετήσει την δομή του ποιητικού λόγου του Αραβανή, αλλά ήθελε λίγο καλύτερο μοντάζ στη σύνθεση αυτού ακριβώς του κειμένου. Έτσι, δεν άκουσα τι είπε ο αμέσως επόμενος ομιλητής, στιχουργός Ισαάκ Σούσης, αφού δεν την πάλευα άλλο και βγήκα στο πεζοδρόμιο της Σταδίου για τσιγάρο. Πάντως, όταν επέστρεψα στη θέση μου, ακόμη μιλούσε ο Σούσης, επομένως και το δικό του κείμενο θα ήθελε λίγο συμμάζεμα.

Αυτόν που απόλαυσα ήταν ο ποιητής Γιάννης Γκούμας. Ένας αριστοκράτης του πνεύματος, ιδιοφυής και με χιούμορ, που καταχειροκροτήθηκε όταν είπε πως δε θα μπορούσε να κατέβει τα σκαλιά του Ιανού δίχως να τον έχουν πάρει μαζί τους τα ποιήματα του Αραβανή.

Λιτός, περιεκτικός και μετρημένος ήταν ο οικοδεσπότης της βραδυάς, ο ποιητής Σπύρος Αραβανής. Ευχαρίστησε τους φίλους και συνεργάτες του, τον εκδότη του, καθώς και όλους όσοι τον τίμησαν με την παρουσία τους. Για μένα δεν υπάρχουν επώνυμοι κι ανώνυμοι - είπε - άρα σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε εδώ απόψε. Σωστός!

Και μετά, τραγούδι. Η Μαρία Παπαγεωργίου συνόδευσε, πότε στο πιάνο και στην κιθάρα, και πότε ως δεύτερη φωνή, την Καρατζώλη σε τραγούδια του Νίκου Κυπουργού, του Μίκη Θεοδωράκη, του Nino Rota και του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη.
Μία τεχνικά άψογη ερμηνεύτρια, αλλά εμένα κάτι μου έλειψε, βρε παιδί μου. Μία, έστω λίγο πιο αντισυμβατική νότα, μια ροκιά, ένας λυγμός, ένα τσαλάκωμα τέλος πάντων. Ποιος μιλάει βέβαια για ροκιά; Εγώ που πριν μια πενταετία, στην παρουσίαση του soundtrack της ταινίας μου, πάλι στον Ιανό, έβλεπα και άκουγα ένα τσούρμο εβδομηντάρηδων να παπαρολογούν ασυστόλως. Θυμάμαι τον Κουνάδη να λέει ότι η μόνη τραγουδίστρια της προκοπής που πέρασε ποτέ από το Κύτταρο ήταν η Ρόζα Εσκενάζυ και αμέσως μετά τον Μηλάτο να προσπαθεί να τον βάλει στη θέση του με αναφορές στην Patti Smith και τον Jim Morrison. Τι ψαρωμένος που ήμουν τότε! Σήμερα, δεν υπήρχε περίπτωση, θα άρπαζα το μικρόφωνο, θα έλεγα του Μηλάτου να μείνει και θα διαολόστελνα τους άλλους που θα μού κάναν' την εκδήλωση μου μεταμεσονύχτια κουλτουρο-trash εκπομπή στον τηλεοπτικό 902!

Αυτά που λες, κύριε Αλβέρτο μου, κλωθογύριζαν στο κεφάλι μου χθες βράδυ στον Ιανό, στην παρουσίαση μίας καλής ποιητικής συλλογής - κι αυτό είναι το σημαντικότερο, πέραν του πως στήνονται και διεξάγονται οι εκδηλώσεις τους. Διότι, μπορεί να μην κράτησα τίποτα απ' αυτή την εκδήλωση, την Ιστορία ενός Ανθρώπου, όμως, ακόμη δεν την έχω καταχωνιάσει στη βιβλιοθήκη μου, εφόσον συχνά την αναζητώ και την επανεξετάζω. Μεταξύ άλλων, στον Ιανό παρευρέθηκαν ο Δήμος Μούτσης, ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ο Γιώργος Χρονάς, ο Δημήτρης Λέντζος και ο Φώτης Θαλασσινός. Θες ένα μαρλμποράκι, κύριε Αλβέρτο μου, να πάν' κάτω τα φαρμάκια του σύμπαντος;