τι-μπορεί-να-κάνει-ένας-rocker-όταν-μπουχτίζει-από-το-τρίπτυχο-sex-drugs-&-rock'n'roll

Το ντοκιμαντέρ του David Ebersole παρακολουθεί την πορεία της Patty Schemel, της ντράμερ των Hole, καταγράφοντας παράλληλα την grunge σκηνή του Sheattle των 90s. Στην ουσία, όμως, κι εδώ ακριβώς έγκειται η πρωτοτυπία του, λειτουργεί ως σχόλιο για τις σχέσεις των μελών του εκάστοτε συγκροτήματος ως αντικατοπτρισμός των ευρύτερων οικογενειακών - κοινωνικών σχέσεων. Πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ είναι η ίδια η Schemel, η Courtney Love, ο Eric Erlandson και η Melissa Auf der Maur (οι Hole δηλαδή), καθώς και ο Kurt Cobain με την Kristen Pfaff, που έφυγαν στα 27 τους από ναρκωτικά και που αναστήθηκαν μέσω ψηφιακού αρχειακού υλικού. Ειδικά με τον Cobain των Nirvana προβάλλονται σπάνιες στιγμές οικογενειακής ευτυχίας από τη συνύπαρξη του με την Courtney και τη μικρή τους κόρη, που - υποθέτω - θα παραχώρησε η αρχηγός των Hole από το αρχείο της. Υπάρχουν ακόμη μαρτυρίες από τη μητέρα της Patty, τον αδερφό της, συναυλιακούς και δισκογραφικούς παραγωγούς, γυναίκες ντράμερ rock συγκροτημάτων (σαν την Debbi Peterson των Bangles), ακόμη και από μια μικρή μαθήτρια της στα ντραμς. Το κομμάτι εκείνο που αφορά στη σεξουαλικότητα της Schemel, όπως και στη δυσκολία τού να δήλωνε κανείς gay στη συντηρητική καναδέζικη κοινωνία των 80s, υποστηρίζεται μέσα από τις συνεντεύξεις της λεσβίας ακτιβίστριας και folk τραγουδοποιού, Phranc, και της Alice de Buhr, ντράμερ της girl band των 70s, Fanny, και μιας από τις πρώτες δηλωμένες ομοφυλόφιλες γυναίκες rock συγκροτήματος στις ΗΠΑ. Κι όμως, το ντοκιμαντέρ του Ebersole δεν εστιάζει στη σεξουαλικότητα της ντράμερ των Hole - το θέμα αυτό αντιμετωπίζεται ισάξια και ισόποσα με τους θανάτους του Cobain και της Pfaff, της πρώτης μπασίστριας των Hole, ως δύο γεγονότα που καταρράκωσαν ψυχολογικά την Patty και την ώθησαν στα ναρκωτικά και στις αλλεπάλληλες αποτοξινώσεις. Ακόμη και η ερωτική έλξη που ένιωσε στη συνέχεια η Patty για τη straight Melissa, την αντικαταστάτρια της Kristen στο μπάσο, η οποία επίσης μιλάει στο ντοκιμαντέρ, παρουσιάζεται με ένα γλυκόπικρο χιούμορ. Αυτό που ενδιαφέρει τον Ebersole είναι η αξιοποίηση του σπινθηροβόλου βλέμματος της Patty και η ανάδειξη της ίδιας σε σύμβολο ζωής, ελπίδας και αισιοδοξίας. Στα 103 λεπτά που διαρκεί το ντοκιμαντέρ βλέπουμε απ' τη μία την Patty Schemel να μιλάει με μια τρομερή συγκρότηση για όλα τα δεινά που πέρασε με τα ναρκωτικά, από την εφηβική ηλικία της μέχρι πρόσφατα, που εθίστηκε στο κρακ και έζησε ως εξαθλιωμένη άστεγη. Στο τελευταίο δεκάλεπτο, μαθαίνουμε πως παράτησε τη μουσική, παντρεύτηκε τη σύντροφο της και απέκτησαν παιδί με δότη σπέρματος τον αδερφό της και άνοιξε δικό της κυνοκομείο. Απ' την άλλη, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να αξιοποιήσει και τη φοβερή rock περσόνα της Courtney Love, η οποία δείχνει εμφανώς μεταμελημένη που άκουσε τον παραγωγό Michael Beinhorn και έδιωξε την Patty κατά την ηχογράφηση του άλμπουμ των Hole, Celebrity Skin - ακόμη ένα θλιβερό γεγονός που κόντεψε να στείλει την ευαίσθητη μουσικό πρόωρα στον θάνατο. Δεν είναι τυχαίο που σε μία πρόσφατη προβολή του ντοκιμαντέρ, η Courtney Love ξεσπάθωσε και βρήκε ευκαιρία να αποκαλέσει δημόσια τον Beinhorn, Ναζί! Το κακό όμως είχε γίνει: η Patty Schemel οδηγήθηκε στην απόλυτη εξαθλίωση κι από κει στην ενδέκατη κατά σειρά αποτοξίνωση της και στην οριστική αποχώρηση της από τα μουσικά πράγματα. Είμαι καλά τώρα και κάνω μια ήρεμη οικογενειακή ζωή, τη βλέπουμε να εξομολογείται, προτού πάρει τον λόγο η Alice de Buhr των Fanny και μιλήσει για το πόσο ψυχοφθόρος και ανταγωνιστικός είναι ο καλλιτεχνικός χώρος. Με τη φράση Η Patty ήταν η μία και μοναδική ντράμερ μου, η Courtney Love κλείνει το ντοκιμαντέρ, ενώ ο θεατής αναρωτιέται: θα ζούσε η Patty Schemel σήμερα εάν συνέχιζε με το συγκρότημα και με τις καταχρήσεις; μήπως τελικά οι εναλλακτικοί τρόποι επιβίωσης της, έστω κι αν αυτοί βασίζονται στο μικροαστικό μοντέλο χαρά-οικογένεια-εργασία, είναι υπεράνω του εκάστοτε καλλιτεχνικού ζητήματος έκφρασης; Με λίγα λόγια, τι αξίζει περισσότερο; Το διαβόητο μότο Live fast - Die young ή το σπιτάκι καθαρό κι ο γάμος μ' έναν συνταξιούχο (όπως θα έλεγε σκωπτικά και ο Νίκος Γκάτσος), ακόμη κι αν εδώ ο "συνταξιούχος" είναι η σύντροφος της Patty, εφόσον πρόκειται για δηλωμένη λεσβία; Τα συμπεράσματα δικά σας. Για όλα αυτά τα ερωτήματα, πάντως, με τα οποία έφυγα από τον Απόλλωνα πριν λίγες ώρες, έχω την αίσθηση πως ο David Ebersole έφτιαξε ένα εξαιρετικό, κοινωνικό κατά βάση, μουσικό ντοκιμαντέρ.

* το Hit So Hard (ελλην. τίτλος Σπάσ' τα) κάνει πρεμιέρα απόψε στις 19.30 στην αίθουσα Δαναός 1 και δεν έχει προγραμματιστεί επαναληπτική προβολή του. Προλάβετε!