Η βελγική ταινία Rundskop (ελλ. τίτλος Μοσχαροκεφαλή), η πρώτη του σκηνοθέτη Μίκαελ Ρ. Ρόσκαμ, που προβλήθηκε στο Πανόραμα του 61ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κιν/φου του Βερολίνου, κανονικά θα έπρεπε να λέγεται...Αμελέτητα. Και εξηγούμαι: ενώ ξεκινάει ως αστυνομικό θρίλερ για ένα μαφιόζικο κύκλωμα χορήγησης ορμονών σε βοοειδή, στη συνέχεια το ενδιαφέρον μονοπωλεί το προσωπικό δράμα του μποντιμπιλντερά Τζάκι, ο οποίος σε ηλικία δέκα ετών έχασε τους όρχεις του πάνω σε έναν καυγά παιδικής αντεκδίκησης. Μοναδικός μάρτυρας της άγριας εκείνης σκηνής ήταν ο κολλητός του Τζάκι, ο Ντίτρικ, κρυπτο-gay και ερωτευμένος μαζί του, που καθώς η δράση προχωρά μαθαίνουμε πως σήμερα εργάζεται ως τσάτσος της αστυνομίας με αντάλλαγμα τις σεξουαλικές υπηρεσίες που του παρέχει ο τοπικός μπάτσος. Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός άλλου μπάτσου, ειδικευμένου στην καταδίωξη της ορμονικής μαφίας (υπάρχει και τέτοια μαφία στη Φλάνδρα), θα μπλέξει σε ένα κουβάρι τον Τζάκι και τον Ντίτρικ ξανά, δύο γαλλόφωνους χωριάτες που μισούν τους φασίστες Φλαμανδούς, τη σπείρα που εμπορεύεται τις παράνομες ορμόνες για τα ζώα και τη Λουσία, την αδερφή εκείνου του προβληματικού παιδιού πού 'χε καταστρέψει τους όρχεις του Τζάκι. Έτσι όπως παρουσιάζει ο Ρόσκαμ τον Τζάκι μέσα στην ταινία του, βίαιο βουβαλόπαιδο, φυλετικό ρατσιστή εν μέρει, σεξουαλικά ανίκανο και ομοφοβικό ταυτόχρονα, που όλη την ώρα κάνει ενέσεις με ανδρογόνες ορμόνες, ελλείψει όρχεων και άρα τεστοστερόνης, σε κάνει να ταυτίζεσαι με την άποψη των δύο κουτοπόνηρων χωριατών που θέλει όλους τους Φλαμανδούς επαρχιώτες εθνικιστές και ακροδεξιούς και ως εκ τούτου να αδυνατείς να συμμεριστείς το δράμα του τύπου. Εκεί έγκειται κατά τη γνώμη μου και η μαεστρία του σκηνοθέτη: η μετατροπή ενός αντι-ήρωα σε ανθρωπόμορφο κτήνος προς το τέλος της ταινίας παράλληλα με την ανάπτυξη μιας σύνθετης και πολυπρόσωπης ιστορίας χιτσκοκικού ύφους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η Μοσχαροκεφαλή του με συντάραξε, δείχνοντας τη φλαμανδική επαρχία σαν ένα κολαστήριο σκληροτράχηλων ανθρώπων και προδομένων σχέσεων, αμοραλισμού, μίσους και βίας, με λίγα λόγια μια κοινωνία τρισχειρότερη κι απ' αυτή ενός θεοκρατικού Ιράν! Εξαιρετικός στο δύσκολο ρόλο του αντι-ήρωα ο Ματίας Σέναρτς, όπως και ο Ζερόν Περσεβάλ ως συμπλεγματικός Ντίτρικ. Την εξέλιξη του δράματος συνόδευσε λεπτό προς λεπτό η εξίσου δραματική μουσική του Ραφ Κόινεν με τον "δικό" μας Νικόλα Καρακατσάνη να βρίσκεται στη θέση του διευθυντή φωτογραφίας.
* η Μοσχαροκεφαλή θα προβληθεί την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου στις 19.30 το βράδυ στον Απόλλωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου