Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

1998- 2008 ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ!


Τέτοιες ώρες ακριβώς μια δεκαετία πριν, ξημέρωμα της 18ης Ιουλίου του 1998, η Φλέρυ Νταντωνάκη, η μεγαλύτερη ερμηνεύτρια που γνώρισε ο τόπος αυτός, άφηνε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο του Μεταξά στον Πειραιά, χτυπημένη από καθολικό καρκίνο. Δίπλα της ήταν ο Γιώργος Χατζιδάκις, η μοναχοκόρη της Ζωή και η Μαρίζα Κωχ, που εκλήθη από το κορίτσι να φέρει μαζί της το τάδε κόκκινο φόρεμα της που αγαπούσε η Φλέρυ και που δεν είχε ίχνος νάιλον απάνω του. Τον καιρό εκείνο εγώ βρισκόμουν φαντάρος στη Λήμνο. Διάβασα την είδηση στην εφημερίδα. Λίγο παραπέρα, θυμάμαι, υπήρχε η αναγγελία θανάτου και της ηθοποιού Ρένας Παγκράτη από υπερβολική δόση χαπιών. Ταράχτηκα και χωρίς δεύτερη σκέψη ζήτησα άδεια προκειμένου να κατεβώ στην Αθήνα και να παραστώ στην κηδεία της Φλέρυς Νταντωνάκη. Δεν ήταν δυνατό να συμβεί αυτό...Τρία χρόνια αργότερα η μοίρα το' φερε να συζητώ με τον Κούνδουρο και την Κωχ στο σπίτι της για τη δημιουργία ενός κινηματογραφικού πορτραίτου της Φλέρυς, βάζοντας όλη μου την αγάπη και την έρευνα χρόνων, καθώς και περίπου τέσσερα εκατομμύρια δραχμές από το εισόδημα μου και κυρίως αυτό των γονιών μου...Η ταινία γυρίστηκε σε φιλμ Super 16mm τον Νοέμβριο του 2001 και με βοήθησαν άνθρωποι, οι οποίοι μέχρι σήμερα με τιμούν με τη φιλία τους: ο Ηλίας Λιούγκος, ο Νίκος Κυπουργός, η Νένα Βενετσάνου, ο Γιάννης Bach Σπυρόπουλος, η Κρίστη Στασινοπούλου, ο Θανάσης Μωραΐτης, ο Χρήστος Λεοντής, ο Σπύρος Σακκάς. Βοήθησαν πολύ ακόμη η Δήμητρα Γαλάνη, ο Σωτήρης Μουσούρης, η Εύα Κοταμανίδου που διάβασε κείμενα της Φλέρυς, ο Γιώργος Χατζιδάκις που μου επέτρεψε να χρησιμοποιήσω την απαραίτητη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, η Κωχ που μετέτρεψε το σπίτι της για δέκα μέρες σε κανονικό κιν/φικό πλατό. Περισσότερο όμως βοήθησε η Ζωή Παπαδαντωνάκη, η κόρη της Φλέρυς, που μου παραχώρησε απλόχερα δυο παλιές μισοκατεστραμμένες VHS βιντεοκασέτες με ό,τι οπτικό υλικό υπήρχε. Αν για κάτι χαίρομαι ιδιαίτερα είναι που το υλικό αυτό κινηματογραφήθηκε σε φιλμ, περνώντας κατά τη γνώμη μου στην αιωνιότητα! Δε φαντάζεστε την ικανοποίηση που πήρα όταν ο Κούνδουρος μετά την πρώτη προβολή, χαρακτήρισε την ταινία Εθνικό κειμήλιο και εισηγήθηκε να φυλαχτεί μια κόπια στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος! Στο βιντεάκι που επισύναψα δυστυχώς μπορείτε να παρακολουθήσετε μόνο το trailer του ντοκιμαντέρ, αν κάποιος θέλει να δει ολόκληρη την ταινία, μια και σκόπιμα δεν τη βγάλαμε στο εμπόριο, ας επικοινωνήσει μαζί μου οποιαδήποτε στιγμή!

Είμαι άνθρωπος που στερούμαι κάθε μεταφυσικής διάθεσης, υλιστής και ρασιοναλιστής θα έλεγα. Μόνο με τη Φλέρυ Νταντωνάκη συνέβη κάτι καρμικό στη ζωή μου και νομίζω ό,τι θέλω τώρα να το μοιραστώ με όποιον με διαβάζει. Σκεφτόμουν να δώσω την ιστορία που θ' ακολουθήσει ως κείμενο για το βιβλίο του Λιάνη, όταν μου ζητήθηκε, μα προτίμησα να γράψω κάτι άλλο, λιγότερο προσωπικό που στο κάτω- κάτω θα ενδιέφερε και πιο πολλούς αναγνώστες...Όταν γύριζα το ντοκιμαντέρ, έψαχνα απεγνωσμένα μια ταινία μικρού μήκους του 1973 στην οποία πρωταγωνιστούσε η Φλέρυ. Επρόκειτο για το Ακρόπολις Εξπρές του Θόδωρου Καλομοιράκη, ο οποίος, απ' ότι έμαθα τότε, ζούσε μόνιμα στην Αμερική. Είχα φάει τον κόσμο κυριολεκτικά, μα τίποτα! Πέρα από τον Ορέστη του Βασίλη Φωτόπουλου δεν υπήρχε τίποτα άλλο, ένα πλάνο έστω, από τη διόλου αμελητέα θητεία της ηθοποιού Φλέρυς στον κινηματογράφο. Ακόμη κι όταν ολοκληρώθηκε το ντοκιμαντέρ, παρ' όλες τις διακρίσεις κλπ., εμένα με έθλιβε το γεγονός πως δε μπόρεσα να εντάξω μέσα πλάνα από τη Φλέρυ του Ακρόπολις Εξπρές. Δεν πάνε πολλά χρόνια που ένα βράδυ έπεσα για ύπνο. Ήταν η πρώτη φορά που θα ξυπνούσα καταϊδρωμένος από ένα μυστηριώδες ολοζώντανο όνειρο. Βρισκόμουν, λέει, στη μέση μιας κεντρικής αμερικανικής λεωφόρου και τα αυτοκίνητα με διαπερνούσαν σα να ήταν άϋλα! Ξαφνικά, είδα τη Φλέρυ Νταντωνάκη νέα, αδύνατη, πανέμορφη, να περνάει από δίπλα μου. Φορούσε ένα κοντό μίνι φορεματάκι και ήταν ξυπόλυτη! Κοντοστάθηκε! Κοιταχτήκαμε αμίλητοι. Την ώρα όμως που πήγα πρώτος να μιλήσω, εκείνη οπισθοχώρησε, μου έριξε ένα βλέμμα μεταξύ θυμού και απορίας, ένα πελώριο βουβό γιατί; και αμέσως μετά εξαφανίστηκε στη βουή της λεωφόρου.

Περιττό να πω ότι όλη την επόμενη μέρα ένιωθα χάλια. Προσπαθούσα να σκεφτώ τι είχα κάνει που...στενοχώρησε τη Φλέρυ Νταντωνάκη. Το απόγευμα βρισκόμουν στο σπίτι ενός φίλου και ξεφύλλιζα το Αθηνόραμα. Φτάνοντας στο τηλεοπτικό πρόγραμμα (κάτι που συνήθως ποτέ δεν προσέχω) βλέπω το εξής: Το Ακρόπολις Εξπρές του Θόδωρου Καλομοιράκη με τη Φλέρυ Νταντωνάκη στη μεταμεσονύχτια ζώνη ταινιών μικρού μήκους της ΕΡΤ! Χωρίς άλλα λόγια, εξηγώ πώς την προηγούμενη ακριβώς νύχτα, την ώρα που έβλεπα το όνειρο, στην ελληνική τηλεόραση προβαλλόταν η ταινία με τη Φλέρυ που αναζητούσα για πολύ καιρό! Δεν είχα νιώσει ποτέ άλλοτε τόσο περίεργα...Γύρισα σπίτι και δεν είπα τίποτα σε κανέναν! Ξενύχτησα ακούγοντας το cd- διαμάντι της ΕΡΑ που επιμελήθηκε ο Γιώργος Μονεμβασίτης με την άγια φωνή της Φλέρυς σε τραγούδια του Dylan, του Cat Stevens, των Youngbloods και του Woody Guthrie!

Έτσι λέω να ξενυχτήσω κι απόψε που συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την έκρηξη του σούπερ- νόβα του ελληνικού τραγουδιού! Με τον Μεγάλο Ερωτικό και τον Καπετάν- Μιχάλη του Μάνου Χατζιδάκι, το Τραγούδι της νύχτας των Τερμιτών, το Imagine του Lennon, τη Suzanne του Cohen, τη Μαντουβάλα του Καζαντζίδη και την Αφιλότιμη του Χατζηνάσιου!
Χρύσωνες ό,τι άγγιζες!
Αγαπημένη και αξέχαστη Φλέρυ Νταντωνάκη μου...

16 σχόλια:

Giousurum είπε...

File bosko...
perito na sou po gia tin Ntantonaki.To CD tis ERT pou anafereis eixa faei ton topo na to vro. telika to vrika meta apo kairo... pragmatikos thysauros...
Eyxaristo pou mou to thymises...
Tora akouo to Suzanne....

kalo vrady.

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Μας θύμισες με τον πιο ζεστό τρόπο μια επέτειο που κανείς άλλος δεν ανέφερε!
Και η ταινία σου με κείνη τη Βενετσάνου να μην μπορεί να ολοκληρώσει τη φράση της, ήταν η πρώτη εικόνα που μου ήρθε στο μυαλό. Μπορώ να πάρω σειρά για το dvd?

Υπέροχο κείμενο
Σε ευχαριστούμε

Rena Fan είπε...

Και εγώ θέλω να μπω στη σειρά... Δεν έχω δει ποτέ την ταινία, αλλά ευτυχώς έχω το CD της και έτσι έχω μια επαφή. Να ρωτήσω γιατί σκόπιμα δεν το κυκλοφορήσατε ποτέ στο εμπόριο;
Τι να λέμε τώρα τα αυτονόητα, για τη φωνή της Φλέρυς, την ερμηνεία της... Να δούμε αν θα θυμηθεί κάποιος άλλος την επέτειο.
Εκτιμώ επίσης που ένας ρασιοναλιστής σαν εσένα μοιράζεται μαζί μας μια μεταφυσική του εμπειρία!

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Μποσκάκι...ένα πάαααρα πολύ ωραίο πόστ!...κι όμως πάνε 10 ολόκληρα χρόνια από τη 'φυγή'εγώ ποτέ δεν λέω'το θάνατο'της....κι όμως όοοοοολοι αυτοί οι εξαιρετικοί άνθρωποι που γι αυτούς πιστέυω αξίζει να περηφανέυεται αυτή η χώρα...(και μό-νο γι αυτούς)ο Μάνος μας,η Φλέρρυ,η Μελίνα μας... και πολλοίιιι άλλοι εγώ πιστέυω ότι δεν έφυγαν οριστικά από κοντά μας...πάντα θα είναι αναμεσά μας... αλλά με άλλη μορφή...όχι με αυτή που είχαν πρίν.......θυμάμαι όταν την είχα ακούσει πρώτη φορά στο εξαίσιο ΄Η τρελλή του φεγγαριού'...που είναι από τα ωραιότερα τραγούδια του Μάνου μας...απίστευτη φωνή και ερμηνεία...το τραγουδά με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να νιώθεις ότι ζαλίζεσαι...ότι μεθάς!και μόνο που το ακούς!νιώθεις αυτή την απίστευτη μαγεία...γιατί εκπέμπει και τεράστια μαγεία η φωνή της και το ίδιο το τραγούδι...αυτή την αστρόσκονη που έριχνε το φεγγάρι του Μάνου...που βέβαια δεν έμοιαζε με κανένα άλλο φεγγάρι...εξαιρετική καλλιτέχνης από τις λίγες με τόσο πανέμορφη παρουσία και άυρα...από τις λίγες που με τον τρόπο τους μας έκαναν να τις αγαπάμε τόσο...πιστέυω ότι η άυρα της πάντα θα κινήται ανάμεσά μας...και πάντα θα μας αγγίζει και θα μας κάνει να νιώθουμε τόσο όμορφα...θα ζεί πάντα στις καρδιές μας εκείνη..για πάντα και πάντα....φιλάκια,Αθανασία.

Θράσος είπε...

Kαι εκεί που έχω κολλήσει εγώ είναι ότι υπάρχει πολύ υλικό -δισκογραφικό- ακυκλοφόρητο και θλίβομαι πολυ...
Τη γυναίκα και τι αρρώστια...κανέναν δεν άφησε,όλους τους θέρισε.
Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις μια ιδιωτική προβολή και εγώ μόλις αυτοπροσκαλέστηκα

celsius33 είπε...

Bosko είσαι θεός, γιατί αξίζει να κοπιάσεις και να πονέσεις γιαυτό που αγαπάς. Να σαι πάντα καλά και να δημιουργείς. Αν διαβάσεις Χατζηγιαννίδη ξεκίνα πρώτα από τους Τέσσερις Τοίχους, είναι λίγο καλύτερο και instant classic λόγω ατμόσφαιρας.Θα με θυμηθείς. Καλό ΣΚ.Φεύγω οσονούπω για χορευτικό διήμερο:)

BOSKO είπε...

giousouroum...
όντως, πραγματικός θησαυρός! Και οι μεταφράσεις των στίχων στα ελληνικά με τη φωνή της είναι συγκινητικές!

μάκης...
αν είσαι Ηρώδειο στην Πλάτωνος, να' χω ένα dvd μαζί μου!

rena fan...
στο Ηρώδειο κι εσύ την άλλη Δευτέρα!

αθανασία...
πολύ όμορφο αυτό με την αστρόσκονη απ' το φεγγάρι του Μάνου!

θράσος...
"Εδώ τα καλά dvd, τρέξτε να προλάβετε"! Την ερχόμενη Δευτέρα στο Ηρώδειο! Είπαμε...

celsius33...
thanx, Κέλσιε! Το βιβλίο θα το αναζητήσω λίγο πριν τις φετινές αυγουστιάτικες διακοπές. Επί της παρούσης, δεν παίζει καθόλου χρόνος...Θα σε δω και σένα Ηρώδειο, λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

Μπόσκο η ιστορία σου με το όραμα ήταν πιό ανατριχιαστική κι απ'αυτή με τις κατσαρίδες.

BOSKO είπε...

trashman...
εγώ κι ο H.P. Lovecraft!

BOSKO είπε...

rena fan...
η επιθυμία του Γιώργου Χατζιδάκι, όπως μου είχε πει τότε ο Κυπουργός, ήταν "κάνε την ταινία σου τώρα, όμως ας μην έχει εμπορικό αντίκρισμα η χρήση της μουσικής του Χατζιδάκι". Το θεώρησα σωστό και το σεβάστηκα απόλυτα! Άλλωστε μόλις ξεκινούσα, ήταν η πρώτη μου δουλειά και δεν περίμενα με τίποτα, να σου πω, ότι θα μου δινόταν η άδεια χρήσης της μουσικής. Γι' αυτό και στο soundtrack που έχεις στα χέρια σου, περιέχονται κομμάτια των υπόλοιπων μουσικών της ταινίας.
καλό το "ρασιοναλιστής", ε; πού το βρήκα πάλι!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ bosko,
ευχαριστούμε για το κείμενό σου και την εμπειρία που θέλησες να μοιραστείς μαζί μας. Ανήκω κι εγώ σε εκείνους που πιστεύουν ότι η Φλέρυ Νταντωνάκη ήταν η συγκλονιστικότερη φωνή που πέρασε από αυτόν τον τόπο... Δεν έχω δει την ταινία σου για τη Φλέρυ, παίρνω λοιπόν το θάρρος να τη ζητήσω κι εγώ...
Αν θες μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου στο panfatseas@yahoo.com
Ευχαριστώ,
Πάνος

BOSKO είπε...

πάνος...
εγώ ευχαριστώ για την επίσκεψη. Αν είσαι στην Αθήνα, καλύτερα πέρνα αύριο απ' το ραδιόφωνο 20.00- 22.00 το βράδυ (Σαρρή 19, Ψυρρή). Αν είσαι επαρχία ή οπουδήποτε αλλού, άσε ένα μήνυμα εδώ πάλι και θα χρησιμοποιήσω το e-mail σου. Απλά, σε κάθε περίπτωση, ενημέρωσε, ώστε να' χω ένα dvd μαζί μου αύριο!

Ανώνυμος είπε...

Θα περάσω αύριο το βράδυ από το ραδιόφωνο...
Ειλικρινά με συγκινείς...
Ευχαριστώ, Πάνος

Aggeliki A. είπε...

Υπέροχο κείμενο...!Που θα μπορούσα να βρω το ντοκιμαντέρ για την Φλέρυ?

Dr Costas Kyritsis είπε...

Η ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ Η ΠΛΕΟΝ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ 20 ΑΙΩΝΑ, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΝΩΣΤΗ. Επισης ομως η Φλερυ ηταν και κατι πολυ παραπανω απο αυτο! Η Φλερυ (=Ελευθερια) πηρε πανω της ολο το πρόβλημα του πολιτισμου. Που είναι, όπως και το ονομα της ,η έλλειψη πραγματικής ελευθεριας της βούλησης και ισότητας στους ανθρώπους . Εγινε μονη της όπως θα επρεπε να είναι κανονικα ο μεσος ανθρωπος σε ενα ιδανικο γιηνο πολιτισμο. Ομως ο πολιτισμος ο ιδιος αρχισε να την καταστρεφη, διοτι δεν εχει φτασει ακομα (ο πολιτισμος ) σε αυτην την εξελιξη ..........Όπως μας ελεγε ενας αναλυτης εφευρετών από την Αμερικη, "Όταν εισαι 3 βηματα μπροστα στον πολιτισμο, σε βγαζουν τρελο, όταν εισαι 2 βηματα μπροστα σε βγαζουν απατεωνα, όταν εισαι ένα μονο βημα μπροστα, σε σεβονται...όταν εισαι ένα βημα πισω σου δινουν το νομπελ"

Dr Costas Kyritsis είπε...

Η ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ Η ΠΛΕΟΝ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ 20 ΑΙΩΝΑ, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΝΩΣΤΗ. Επισης ομως η Φλερυ ηταν και κατι πολυ παραπανω απο αυτο! Η Φλερυ (=Ελευθερια) πηρε πανω της ολο το πρόβλημα του πολιτισμου. Που είναι, όπως και το ονομα της ,η έλλειψη πραγματικής ελευθεριας της βούλησης και ισότητας στους ανθρώπους . Εγινε μονη της όπως θα επρεπε να είναι κανονικα ο μεσος ανθρωπος σε ενα ιδανικο γιηνο πολιτισμο. Ομως ο πολιτισμος ο ιδιος αρχισε να την καταστρεφη, διοτι δεν εχει φτασει ακομα (ο πολιτισμος ) σε αυτην την εξελιξη ..........Όπως μας ελεγε ενας αναλυτης εφευρετών από την Αμερικη, "Όταν εισαι 3 βηματα μπροστα στον πολιτισμο, σε βγαζουν τρελο, όταν εισαι 2 βηματα μπροστα σε βγαζουν απατεωνα, όταν εισαι ένα μονο βημα μπροστα, σε σεβονται...όταν εισαι ένα βημα πισω σου δινουν το νομπελ"