ΜΙΑ ΠΡΟΒΑ ΜΕ ΤΗ ΛΟΥΚΙΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ & ΤΟΝ ΘΑΝΟ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ!

Την ώρα που οι πολιτικοί αρχηγοί γευμάτιζαν από το Κερατσίνι μέχρι το Μοναστηράκι, εγώ βρισκόμουν στο μαύρο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης- το όλα μαύρα κι ένα πιάνο, όπως ευφυώς σχολίασε ο Θάνος Σαμαράς- παρακολουθώντας μία από τις τελευταίες πρόβες της Λουκίας Μιχαλοπούλου για τον μονόλογο της βασισμένο στα ποιήματα της Κικής Δημουλά.

Και λέω μία από τις τελευταίες πρόβες, καθώς, αν και η παράσταση ανεβαίνει στις 12 του μήνα στο Τέχνης, η Λουκία αναχωρεί αύριο για Μυτιλήνη στα γυρίσματα της νέας ταινίας του Λάκη Παπαστάθη, όπου θα πρωταγωνιστήσει.

Όσο σίγουρο είναι ότι θα του λείψει του Lolek της, άλλο τόσο είναι σίγουρο ότι θα φύγει μάλλον ήσυχη μέχρι την πρεμιέρα, αφού η ίδια και η σκηνοθέτιδα συνεργάτιδα της, Μαρία Ξανθοπουλίδου, εδώ και ενάμισι μήνα έχουν λιώσει στις πρόβες!

Παρεμπιπτόντως, η δουλειά του Lolek είναι εξαιρετική απ' όσα πρόλαβα να δω και ν' ακούσω. Όπως μία ολόκληρη σκηνή του έργου που βασίζεται σκηνοθετικά, κινησιολογικά, ακόμη και ερμηνευτικά στο κομμάτι Sand, τελευταίο του δίσκου του και κάπως επιμηκυμένο εδώ για τις ανάγκες της παράστασης!

Ήταν πολύ ωραία η ιδέα της Λουκίας για ένα θεατρικό μονόλογο, την πρώτη ύλη του οποίου αποτέλεσαν τα ποιήματα της Δημουλά. Ακούγοντας τα σήμερα, αποκομμένα- θα έλεγε κανείς- απ' το χαρτί, ένιωσα ότι γινόμουν μύστης κάτι άλλου, άγνωστου, πρωτοφανέρωτου και αμιγώς καλλιτεχνικού.

Κι ας μη θέλησε η κυρία Δημουλά να δώσει συνέντευξη για την παράσταση. Η δουλειά αυτή είναι της αγαπημένης μου Λουκίας, όχι δικιά μου, μου είπε στο τηλέφωνο τις προάλλες, αποφεύγοντας με όσο πιο κομψά γινόταν. Δεν κατάφερα να την πείσω ούτε όταν της πρότεινα να γίνει από κοινού μια συνέντευξη τους.

Ο Θάνος Σαμαράς, συμπρωταγωνιστής της Λουκίας στο κινηματογραφικό Valse Sentimentale της Βούλγαρη, αυτή τη φορά διάλεξε το ρόλο του art director! Μην τολμήσει κανείς να παραποιήσει το κοστούμι μου, θα χυθεί αίμα! έκανε απειλητικά ο Σαμαράς για να λάβει την αγωνιώδη φράση της σκηνοθέτιδας ελπίζω όχι το δικό μου! Του bosko, του bosko, πετάχτηκε τότε ο Lolek, μα ο Θάνος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: ο bosko δεν έφταιξε τίποτα, ως θεατής ήρθε! Κι έτσι...τη γλίτωσα!

Στα βήματα τής, βραβευμένης με Όσκαρ, Θεώνης Βαχλιώτη, ο Σαμαράς έφτιαξε για τη Λουκία ένα μεσάτο μαύρο φόρεμα αισθητικής back to the 50s, απόλυτα ταιριαστής όμως με τη γυναικεία υπόσταση των ποιημάτων της Δημουλά. Κρίμα που δεν είδα και το πουκάμισο τους, αλλά ας έχω να εισπράξω και καμία έκπληξη στην πρεμιέρα!

Χάρηκα που ξαναείδα τον Σαμαρά μετά από πάρα πολύ καιρό, ίσως πάνε περισσότερα από τρία χρόνια που είχαμε να συναντηθούμε κάπου. Κι έτσι, μ' ένα τσιγάρο στο διάλειμμα της πρόβας, στο φουαγιέ του Τέχνης, βρεθήκαμε να μιλάμε για την Πλάτωνος, τον Ταχτσή, τον Χατζιδάκι, αλλά και τις μητέρες που αρνούνται να θηλάσουν τα μωρά τους, φορτώνοντας τα με μελλοντικά δισεπίλυτα ψυχολογικά προβλήματα. Πάντως, την ακόλουθη φράση του σκοπεύω να τη χρησιμοποιώ κι εγώ στο εξής: Τι να πούμε, ζούμε τον κινηματογράφο μιας χώρας με τη Ζέτα Μακρυπούλια να διαθέτει πλέον φιλμογραφία!

Με τον Θάνο Σαμαρά πρόκειται να ψιλοσυνεργαστούμε. Ας ανακοινώσω σαν είδηση ότι ο Χρονάς μού ανέθεσε την επιμέλεια ενός cd για τον Κωνσταντίνο Καβάφη, που θα συνοδεύει το επόμενο τεύχος της Οδού Πανός στα τέλη του χρόνου. Είχα την ιδέα να απαγγείλλει ο Θάνος, λοιπόν, μερικά ποιήματα του Καβάφη και το ηχογράφημα εν συνεχεία να υποστεί ηλεκτρονική επεξεργασία. Περισσότερα, προσεχώς, όταν θα μπορώ να δώσω στοιχεία και για τους υπόλοιπους καλλιτέχνες- συμμετέχοντες στο cd.
Η παράσταση της Λουκίας Μιχαλοπούλου με τίτλο Χρονικό Διάστημα θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης το διήμερο 12- 13 Οκτωβρίου. Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.theatro-technis.gr για περισσότερες πληροφορίες.

Τέλος, δεν ξέρω γιατί, αλλά μου άρεσε ιδιαιτέρως που σήμερα, 3 Οκτωβρίου του 2009, μία ημέρα πριν τις βουλευτικές εκλογές, συμπληρώθηκαν δεκαέξι χρόνια από το θάνατο της Κατερίνας Γώγου κι εγώ την έφερα βουβά κι αθόρυβα στη μνήμη μου, παρακολουθώντας μια πρόβα στο υπόγειο του Καρόλου Κουν και του Θεάτρου Τέχνης. Ότι είχα να πω για την Κατερίνα Γώγου, το είπα στο περσινό επετειακό μου post:

http://bosko-hippydippy.blogspot.com/2008/10/1-1940-3-1993-in-memoriam.html

εδώ θα βρείτε όμως το ωραιότερο κείμενο που γράφτηκε για τη φετινή 16η επέτειο του θανάτου της από τον "Αισθηματική ηλικία":

http://esthimatikiilikia.blogspot.com/2009/10/blog-post_04.html