φιλόζωος-και-αργόσχολος

Αυτά που κορόιδευα τα λούστηκα! Κάτι φλώρους και κάτι γκόμενες που περιμένουν στην ουρά για να δει ο συνοικιακός κτηνίατρος τα ζωάκια τους, συνήθως γατάκια, σκυλάκια κλπ. Να έσκαγε μύτη και κανένας που θα πήγαινε στο γιατρό με λουράκι τον αλιγάτορα του ή την καμήλα του, εκεί, ναι, θα την παραδεχόμουν περισσότερο τη φάση. Σκεφτόμουν δηλαδή να καταφτάνει ο άλλος στο ιατρείο καβάλα στην καμήλα του, ντυμένος Άραβας ή φουστανελάς, να την...παρκάρει απ' έξω και να φωνάζει τον γιατρό να 'ρθεί να της ρίξει μια ματιά. Ή να περιμένει στον προθάλαμο του ιατρείου με έναν νωχελικό αλιγάτορα διαστάσεων 2χ3, μέχρι αυτός ο αλιγάτορας ν' ανοίξει τη στοματάρα του και να φάει με τη μία πρωτίστως όλα τα σκυλιά - γατιά και κατόπιν τους ιδιοκτήτες τους. Εγώ, πάντως, στον κτηνίατρο χθες δεν είχα μαζί μου κανένα ζωάκι και δε μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού τα εφτά γατάκια στην αυλή μου δεν πιάνονται με τίποτα. Χώρια που η μάνα τους τις προάλλες, όταν πήγα να τα πλησιάσω, μου τράβηξε κάτι γρατζουνιές στα πόδια που ήταν όλες δικές μου. Απ' την τσαντίλα μου σηκώθηκε η γειτονιά. Και πουτάνα την είπα, και αχάριστη, και ότι θα την κάνω στιφάδο σα να είναι λαγός την απείλησα! Μετά το μετάνιωσα, αφού έως και συγκινήθηκα που δεν αποχωρίζεται τα γατιά της, τα οποία έχουν ήδη απογαλακτιστεί και κοντεύουν να τη φτάσουν σε μπόι. Ωστόσο, τέσσερα από τα εφτά γατάκια αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια τους. Το ένα περισσότερο απ' όλα. Τις τελευταίες μέρες το θέαμα ήταν αποκρουστικό. Τα μάτια του σα να χύθηκαν από τις κόγχες τους και να κρέμονταν στα μάγουλα του, σωστό άλιεν! Αποπειράθηκα να το αρπάξω για να του βάλω μια ειδική αλοιφή, μα ήταν σίγουρο πως θα με άρπαζε η μάνα του απ' τα μούτρα. Κι άμα σου επιτεθεί αιλουροειδές, συνήθως πας για ράμματα! Από προχθές το γατί, που ούτως ή άλλως ήταν το λιγότερο αναπτυγμένο από τα υπόλοιπα, παρουσίασε ανορεξία. Φοβούμενος, λοιπόν, ότι θα το χάσουμε - ακόμη δε γεννήθηκε -, το φωτογράφισα και πήγα το πορτραίτο του στην κτηνίατρο. Χλαμύδια, απεφάνθη η γιατρός! Και τι κάνουμε; τη ρώτησα με την ίδια ακριβώς αγωνία που ρωτούσα τον καρδιοχειρουργό της μητέρας μου στο Ωνάσειο τον περασμένο Δεκέμβριο. Θα του δώσετε αυτό κι αυτό...συνέχισε η γιατρός, λέγοντας μου πως μάλλον θα τη σκαπουλάρει το ζωάκι, έστω κι αν τα μάτια του ήδη τα έχασε. Έτσι, έσκασα ένα εικοσιπεντάρι, αγόρασα δύο ειδών αντιβιώσεις, τις οποίες στο εξής και για δέκα μέρες πρέπει να ανακατεύω στις κονσέρβες τύπου πατέ που τους παίρνω. Πριν λίγη ώρα διέλυσα τρία χάπια σε δύο κουτιά κονσέρβες, τους τα έδωσα και έπεσαν πάνω σαν τα πιράνχας. Όλα εκτός από το πολύ άρρωστο, που από τη γκαβομάρα του δεν ήξερε προς τα που να πάει για να χλαπακιάσει. Για να δούμε το πρωί, θα προλάβει να φάει απ' την άλλη μερίδα με το σιρόπι; Πολύ μού 'χει χαλάσει την ψυχολογία αυτό το ζωντανό, που το βλέπω να μεταμορφώνεται σε τερατάκι και δε μπορώ να το βοηθήσω. Αν δω τα σκούρα - που λένε -, αύριο-μεθαύριο θα το πιάσω κατόπιν επιχείρησης και θα το οδηγήσω στην κατάλληλη γιατρό. Η οποία γιατρός μού είπε την ώρα που έφευγα: Είστε καλός άνθρωπος, αφού ανησυχείτε έτσι για ένα γατάκι. Γυρίζω και της λέω: Όχι, γιατρέ μου, δεν είμαι καλός άνθρωπος. Αργόσχολος του κερατά είμαι...