Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

η-καλή-"ιστορία-ενός-ανθρώπου"-και-η-κακή-ιστορία-μίας-εκδήλωσης

Ο ποιητής Λίνος Ιωαννίδης σήκωσε το ποτήρι του και μας υποδέχθηκε χθες βράδυ στον Ιανό, στην παρουσίαση της δεύτερης ποιητικής συλλογής του Σπύρου Αραβανή με τίτλο Η Ιστορία ενός Ανθρώπου (εκδόσεις Μετρονόμος). Για το βιβλίο έχω μιλήσει εδώ μέσα κι όχι μόνο έχω μιλήσει, αλλά το έχω συμπεριλάβει και στα αγαπημένα μου βιβλία στο προφίλ μου στο blog. Το θεωρώ εξαιρετικό δείγμα αντανακλαστικών ενός νέου και ευαίσθητου ανθρώπου που πατάει γερά στο παρελθόν, αποτίοντας φόρο τιμής στην παλαιά φρουρά των μεγάλων ποιητών μας, χωρίς ευτυχώς ν' αφήνει εκτός την εποχή που βιώνουμε καθημερινά με τα καλά της και τα κακά της.

Από κει και πέρα, ωστόσο, θα είμαι ειλικρινής. Χωρίς καμία διάθεση ν' ακυρώσω όλους τους σημαντικούς ανθρώπους (και ποιος ειμ' εγώ να το κάνω άλλωστε), που τίμησαν τον Αραβανή στην παρουσίαση του έργου του, θα ομολογήσω ότι έπληξα θανάσιμα.



Με κούρασαν εξίσου, τόσο οι ομιλίες των κυρίων Λίνου Ιωαννίδη, Μάνου Ελευθερίου και Ισαάκ Σούση, όσο και τα τραγούδια που απέδωσαν οι κυρίες Ελισάβετ Καρατζώλη και Μαρία Παπαγεωργίου με τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη.



Δεν ξέρω, υποθέτω ότι έχω αλλάξει εγώ πολύ τα τελευταία ένα-δυο χρόνια, ώστε πλέον η επαφή μου με ότι ορίζεται ως ελληνικό τραγούδι να είναι αυστηρά επιλεκτική και εμμονική. Σχεδόν ταυτίζομαι με την άποψη εκείνου του απαράδεκτου, του Μιχάλη Χατζηγιάννη, πού 'χε δηλώσει κάποτε και πέσαμε όλοι να τον φάμε πως το έντεχνο έχει πεθάνει.


Ο στιχουργός Μάνος Ελευθερίου με την οικεία άχρωμη φωνή του - δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα σε νωθρές ποιητικές βραδυές να ομιλούν άνθρωποι χωρίς ίχνος στόμφου σε ότι λένε και κυρίως όπως το λένε - άνοιξε το κομμάτι των ομιλιών, ανοίγοντας ταυτόχρονα και την καρδιά του στον νέο ποιητή. Σύντομος, ευθύβολος και προς το τέλος καυστικός.






Αντιθέτως, με ολίγη από στόμφο, χάριν θεατρικότητας, η ερμηνεύτρια και δασκάλα φωνητικής, Ελισάβετ Καρατζώλη, απήγγειλε αμέσως μετά αποσπάσματα από την Ιστορία ενός Ανθρώπου. Και φυσικά τραγούδησε.




Ο Λίνος Ιωαννίδης μάλλον...παραμίλησε. Ωραίο το κείμενο του, φάνηκε πόσο έχει μελετήσει την δομή του ποιητικού λόγου του Αραβανή, αλλά ήθελε λίγο καλύτερο μοντάζ στη σύνθεση αυτού ακριβώς του κειμένου. Έτσι, δεν άκουσα τι είπε ο αμέσως επόμενος ομιλητής, στιχουργός Ισαάκ Σούσης, αφού δεν την πάλευα άλλο και βγήκα στο πεζοδρόμιο της Σταδίου για τσιγάρο. Πάντως, όταν επέστρεψα στη θέση μου, ακόμη μιλούσε ο Σούσης, επομένως και το δικό του κείμενο θα ήθελε λίγο συμμάζεμα.

Αυτόν που απόλαυσα ήταν ο ποιητής Γιάννης Γκούμας. Ένας αριστοκράτης του πνεύματος, ιδιοφυής και με χιούμορ, που καταχειροκροτήθηκε όταν είπε πως δε θα μπορούσε να κατέβει τα σκαλιά του Ιανού δίχως να τον έχουν πάρει μαζί τους τα ποιήματα του Αραβανή.




Λιτός, περιεκτικός και μετρημένος ήταν ο οικοδεσπότης της βραδυάς, ο ποιητής Σπύρος Αραβανής. Ευχαρίστησε τους φίλους και συνεργάτες του, τον εκδότη του, καθώς και όλους όσοι τον τίμησαν με την παρουσία τους. Για μένα δεν υπάρχουν επώνυμοι κι ανώνυμοι - είπε - άρα σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε εδώ απόψε. Σωστός!


Και μετά, τραγούδι. Η Μαρία Παπαγεωργίου συνόδευσε, πότε στο πιάνο και στην κιθάρα, και πότε ως δεύτερη φωνή, την Καρατζώλη σε τραγούδια του Νίκου Κυπουργού, του Μίκη Θεοδωράκη, του Nino Rota και του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη.
Μία τεχνικά άψογη ερμηνεύτρια, αλλά εμένα κάτι μου έλειψε, βρε παιδί μου. Μία, έστω λίγο πιο αντισυμβατική νότα, μια ροκιά, ένας λυγμός, ένα τσαλάκωμα τέλος πάντων. Ποιος μιλάει βέβαια για ροκιά; Εγώ που πριν μια πενταετία, στην παρουσίαση του soundtrack της ταινίας μου, πάλι στον Ιανό, έβλεπα και άκουγα ένα τσούρμο εβδομηντάρηδων να παπαρολογούν ασυστόλως. Θυμάμαι τον Κουνάδη να λέει ότι η μόνη τραγουδίστρια της προκοπής που πέρασε ποτέ από το Κύτταρο ήταν η Ρόζα Εσκενάζυ και αμέσως μετά τον Μηλάτο να προσπαθεί να τον βάλει στη θέση του με αναφορές στην Patti Smith και τον Jim Morrison. Τι ψαρωμένος που ήμουν τότε! Σήμερα, δεν υπήρχε περίπτωση, θα άρπαζα το μικρόφωνο, θα έλεγα του Μηλάτου να μείνει και θα διαολόστελνα τους άλλους που θα μού κάναν' την εκδήλωση μου μεταμεσονύχτια κουλτουρο-trash εκπομπή στον τηλεοπτικό 902!












Αυτά που λες, κύριε Αλβέρτο μου, κλωθογύριζαν στο κεφάλι μου χθες βράδυ στον Ιανό, στην παρουσίαση μίας καλής ποιητικής συλλογής - κι αυτό είναι το σημαντικότερο, πέραν του πως στήνονται και διεξάγονται οι εκδηλώσεις τους. Διότι, μπορεί να μην κράτησα τίποτα απ' αυτή την εκδήλωση, την Ιστορία ενός Ανθρώπου, όμως, ακόμη δεν την έχω καταχωνιάσει στη βιβλιοθήκη μου, εφόσον συχνά την αναζητώ και την επανεξετάζω. Μεταξύ άλλων, στον Ιανό παρευρέθηκαν ο Δήμος Μούτσης, ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ο Γιώργος Χρονάς, ο Δημήτρης Λέντζος και ο Φώτης Θαλασσινός. Θες ένα μαρλμποράκι, κύριε Αλβέρτο μου, να πάν' κάτω τα φαρμάκια του σύμπαντος;

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο παλιός κακός μπόσκο :-))

Πάντως ο Αραβανής γράφει εξαιρετικά!! Διαβάζω επιλεκτικά ποίηση και τον έχω ξεχωρίσει.

BOSKO είπε...

Angelica...
γιατί, είπα εγώ το αντίθετο; Το βιβλίο του Αραβανή μού άρεσε ειλικρινά και, νομίζω, το εξηγώ πολύ καλά αυτό και στο post. Από κει και πέρα, πρέπει όλα να μας αρέσουν; Τι θα πει "ο παλιός κακός μπόσκο"; ε, τότε, να γράφουμε όλο τα ίδια και τα ίδια, τι όμορφα που ήταν, τι καλά που περάσαμε κλπ. και μετά να πάμε για ύπνο. Το ίδιο θα έλεγα - αν, θες, πίστεψε με - ακόμη κι αν επρόκρειτο και για "δικιά" μου εκδήλωση. Ας ξεκαθαρίσω, τέλος, ξανά ότι μία εκδήλωση δεν έχει καθόλου να κάνει με το αντικείμενο της, εν προκειμένω την ποιητική συλλογή του Αραβανή.

Ανώνυμος είπε...

Ωχ γιατί τα πήρες τώρα;

Δεν ήμουνα παρούσα στην εκδήλωση για να έχω άποψη για όσα γράφεις, οπότε είναι προφανές ότι πρόκειται για πείραγμα. Απλά συγγνώμη για το θάρρος!

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Μεγάλες μου χαρές ήταν που είδα εσένα, τον Σπύρο, που μίλησα με τον μάνο Ελευθερίου, που γνώρισα τη Δέσποινα, η κυρία με τα άσπρα σγουρά μαλλιά μαζί σας πολύ συμπαθητική, την έβλεπα γιατί ήταν ακριβώς απέναντι μου. Τα κλου της βραδιάς ήρθαν με την αναχώρηση μας, το μήνυμα στον χρονά και τα σουβλάκια που φάγαμε στο Μοναστηράκι για να μην πεθάνω από τα ηρεμιστικά-αντικαταθλιπτικά που είχα πάρει. Την εκδήλωση ήταν αυνάτον να την παρακολουθήσω γιατί κοιμόμουν όρθιος και προσευχόμουν για όλους σας( δεν κάνω πλάκα)

BOSKO είπε...

Angelica...
σιγά μην τα πήρα!
αλλά να μη δικαιολογήσω και τα όσα έγραψα ώστε να μη δημιουργηθούν λάθος εντυπώσεις;
ίσα-ίσα που το σχόλιο σου ήταν το πλέον κατάλληλο για να πω πέντε πράγματα παραπάνω, επομένως σ' ευχαριστώ κιόλας:-))

BOSKO είπε...

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ...
ηρεμιστικά-αντικαταθλιπτικά, ε; κι εσύ, Βρούτε; γι' αυτό σ' έκοψα λίγο..."ακουσμένο" χθες βράδυ.
η κυρία με τα άσπρα μαλλιά ήταν η καλή μας Λιάνα και θα τη βλέπεις συχνότερα.
θα σου τηλεφωνήσω σύντομα να τα πούμε από κοντά.
όσο για το sms στον Χρονά, εγώ νά 'βλεπες πως γελούσα!

τ2φ είπε...

Εγώ πάλι ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να γίνεται μια εκδήλωση παρουσίασης ποιημάτων ή γενικότερα συγγραφέων,για την μουσική είναι θεμιτό και χρειάζεται αλλά το να μαζευτούν 5-10 τύποι για να διαβάσουν,άλλοι 2-3 να τραγουδήσουν και καναδυό να πουν τι καλό παιδί και σεμνό είναι ο συγγραφέας,ε μου φαινεται εντελώς άκυρο.

BOSKO είπε...

τ2φ...
η ανάγνωση ποιημάτων σε ειδικές ποιητικές βραδυές γινόταν ανέκαθεν, έστω μεταξύ των λεγόμενων ποιητικών-λογοτεχνικών κύκλων. Σου θυμίζω ότι έτσι ολόκληρες παρέες ποιητών έγραψαν ιστορία, ειδικά στη χώρα μας και βέβαια όχι μόνο σ' αυτήν. Όμως, χθες δεν επρόκειτο για ποιητική βραδυά, αλλά για μία βιβλιο-παρουσίαση. Άνθρωποι με αναμφισβήτητη προσφορά στον τόπο μίλησαν για το έργο του Αραβανή και όχι τόσο για τον ίδιο ως άνθρωπο - σε αντιδιαστολή μ' αυτό που λες στην τελευταία πρόταση του comment σου. Ωστόσο, τι θα περίμενες από μία εκδήλωση που είχε το χαρακτήρα promotion, να το πω έτσι; Να έβγαιναν οι ομιλητές και να έλεγαν ότι δεν τους αρέσει που βρέθηκαν εκεί; Κάτι τέτοιο πήγε να πει ο Σούσης, ο οποίος- απ' ότι είπε ο Αραβανής- τον πέρασε γενεές δεκατέσσερις, επειδή ο νέος ποιητής τον προσκάλεσε να μιλήσει στην εκδήλωση του. Να σου πω, αυτού του είδους η τρέλα με εκφράζει περισσότερο απ' τις συνήθεις συμβατικότητες. Και σου θυμίζω ότι πριν λίγους μήνες στην δισκοπαρουσίαση του Μιχάλη Τερζή, επειδή είχα βγει ως ομιλητής κι είχα πει ότι το εναρκτήριο τραγούδι του cd ήταν συμπαθητικό, πατώντας πολύ στον "Σταυρό του Νότου", ο ερμηνευτής Μαχαιρίτσας βρήκε ευκαιρία να ψιλοειρωνευθεί την άποψη μου. Εννοώ πως όταν σε καλούν σε μία εκδήλωση για να μιλήσεις, την προβλεψιμότητα δεν την γλιτώνεις με τίποτα, αλλιώς γίνεσαι δυσάρεστος και κάθεσαι σπίτι σου και πολύ καλά κάνεις. Μη χάνουμε όμως το νόημα της βραδυάς: την παρουσίαση μίας καλής ποιητικής συλλογής και τα καλά λόγια των ανθρώπων που δικαίως ακούστηκαν. Απλά, θα τα ήθελα λίγο πιο "μαζεμένα", ώστε να μη με πιάσει μυρμηρίαση. Τίποτα περισσότερο.

despinach. είπε...

εντάξει, ήταν λίγο σαν βραδυά με θέμα "πως να καταπολεμήσετε τις αυπνίες", ευτυχώς όμως ακούστηκαν και πολύ αξιόλογα κείμενα από τη δουλειά αυτή, που εκεί έπρεπε να πέσει το κέντρο βάρους!

δική μου η χαρά Φώτη!! :)

τ2φ είπε...

Δεν λέω για την συγκεκριμένη παρουσιαση,γενικά δεν βρίσκω νόημα στην παρουσίαση ενός βιβλίου,ποιητικού ή μη.Οι παρέες είναι πολύ ωραίο να μαζεύονται και να λένε και να γράφουν οτι τραβάει η ψυχάρα τους.Θα προτιμούσα μια παρουσίαση σχεδιασμένη απο τον ίδιο τον συγγραφέα,με θεματολογία και σκηνοθεσία δική του,πως λέγανε στην μετά-bauhaus εποχή,gesamstkunstwerk δηλαδή ολοκληρωτικός σχεδιασμός (το ολοκληρωτικό με την καλή έννοια).Έτσι ο συγγραφέας θα γινόταν και ο δημιουργός της όλης ατμόσφαιρας της παράστασής του.Δεν θα είχα ενδιαφέρων αυτό;Μπορεί να ήταν και γελίο αλλά και πολύ ενδιαφέρων,ανάλογα με την ευρηματικότητα του εκάστοτε δημιουργού.Αλλά τουλάχιστον δεν θα ήταν μια απο τα ίδια.

BOSKO είπε...

despinach. ...
συμφωνώ, ακούστηκαν ωραία πράγματα, αλλά μην παραβλέπουμε και το πώς ακούστηκαν. Γιατί, εμένα προσωπικά, δεν μου έμειναν και πολλά απ' αυτά τα ωραία που ειπώθηκαν.
να σημειώσω, όμως, ότι τόσο εσύ, όσο η Λιάνα και η maira del mar, αγοράσατε το βιβλίο του Αραβανή και ξέρω πως δεν το κάνατε από αβρότητα. Άσε που εν καιρώ κρίσης δεν παίζουν αβρότητες. Κάτι θα σας είπαν σίγουρα τα ποιήματα του που απήγγειλε η Καρατζώλη στην εκδήλωση. Εγώ αυτό το θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό!

BOSKO είπε...

τ2φ...
μαζί σου 100%!
γι' αυτό κι εγώ την επόμενη φορά που είτε θα πρόκειται για δική μου εκδήλωση, είτε για να μιλήσω σε εκδήλωση άλλου, θα ζητάω σκηνοθετικό ραπόρτο και θα καταθέτω τις προτάσεις μου.

Ανώνυμος είπε...

Αντώνη και Φώτη, σας ευχαριστώ για την παρουσία σας χθες -όπως και τους υπόλοιπους που σχολιάζουν πάνω σε κάτι που "με αφορά".-

Η ειλικρίνειά σας είναι πιο χρήσιμη από τα κολακευτικά ή επικριτικά σχόλια που έχουμε γεμίσει.

Επειδή αισθάνομαι λίγο αμήχανα να συμμετέχω σε ένα διάλογο με αφορμή κάτι δικό μου, δεν θα γράψω κάτι άλλο (κυρίως για τη γενικότερη κουβέντα περί εντέχνου και εκδηλώσεων)

Όφειλα όμως να παρέμβω για να ευχαριστήσω ως φίλος (και αναγνώστης του) τον Αντώνη που ασχολήθηκε ακομπλεξάριστα για ακομα μια φορά με το έργο μου και τα συμπληρωμάτικά του.

Φιλιά
Σπύρος

despinach. είπε...

Bosko, μάλλον δεν διευκρίνισα πως γενικά συμφωνώ σε αυτά που έγραψες και ότι ήταν καλύτερα να μην υπάρχουν μακρόσυρτοι λόγοι...ειδικά εκείνα τα κείμενα που είχες ποστάρει κι εσύ εδώ κυρίως μου "μίλησαν" και πιο πολύ μου λέει να τα διαβάζω από μέσα μου ή από τον ίδιο τον ποιητή, παρά να τα ακούω απαγγελία!

BOSKO είπε...

Σπύρος...
εγώ σ' ευχαριστώ, Σπύρο, γι' αυτό το σχόλιο, όσο δε φαντάζεσαι, γιατί ομολογώ ένα άγχος τό 'χα μετά την ανάρτηση του post. Δεν μου αρέσει να αποφαίνομαι ως "ο κακός μπόσκο", που είπε κι η Angelica, αλλά ούτε και να γράφω "ανάλαφρα". Εσύ όμως με "έπιασες" κι αυτό με χαροποιεί και με τιμά ιδιαιτέρως. Το ίδιο με χαροποίησαν και τα υπόλοιπα σχόλια, που αποδεικνύουν πως η δουλειά σου έχει ήδη ξεχωρίσει και σένα αυτό μόνο πρέπει να σ' ενδιαφέρει, εκτός βέβαια και από το να συνεχίσεις να γράφεις ασταμάτητα.
χαιρετώ, φίλτατε!

Ανώνυμος είπε...

Bosko, αν και διάβασα προσεκτικά το άρθρο, ο Λ. Ιωαννίδης είναι ένας από τους πλέον αγαπημένους μου ποιητές, ο Γκούμας respect και το βιβλίο του Αραβανή μου άρεσε πολύ :) Οπότε νιώθω άσχημα που σπουδάζω εκτός Αθηνών και δε μπόρεσα να παρευρεθώ...

BOSKO είπε...

Bad Seed...
εννοώ πως κι εγώ εκτιμώ πολύ τον ποιητή Λίνο Ιωαννίδη, έχουμε κάνει μαζί τις καλύτερες ραδιοφωνικές ποιητικές εκπομπές μου, ενώ μας συνέδεε και η φιλία με τον Αντρέα Παγουλάτο.
Γκούμας, εννοείται respect!
Για τον Σπύρο και το βιβλίο του, νομίζω πως θα επαναληφθώ.
να περνάς καλά όπου κι αν βρίσκεσαι:-))

Ανώνυμος είπε...

Υ.Γ.

Να ευχαριστήσω βεβαίως και από εδώ τους ομιλητές και μουσικούς της βραδιάς για το χρόνο και την τιμή που μου έκαναν και κυρίως, γιατί όπως εξελίχτηκε η εκδήλωση, ήταν ακριβώς στο πνεύμα που θα ήθελα και με χαρακτηρίζει.

Απλά αυτό, ως απαραίτητο συμπληρωμάτικό, πάντα στα πλαίσια της υποκειμενικότητας των απόψεων.

Σπύρος

Β.Σ. είπε...

στις ποιητικές βραδιές / αργεί να ξημερώσει.



σε μια τέτοια βραδιά για τον Αγγελάκα - ήταν και ο ίδιος εκεί. . . - νομίζω την είχε οργανώσει το περιοδικό ΄΄ΕΝΕΚΕΝ΄΄ - έγινε μια συζήτηση για το έργο του και τα λοιπά. Ρώτησαν τον Αγγέλακα αν θέλει να σχολιάσει κάτι. . . είπε ότι είναι σαν να έχει πεθάνει και ότι μαζευτήκαμε να τον μνημονεύσουμε, και ας συνεχιστεί το πάρτι. . . το μόνο κάλο της βραδιάς ήταν τα ποτά και ο Dj που έβαλε Zappa. . .

Фе́ммe скатале είπε...

Καλά έκανες και τα έσβησες τα σχόλια μιας και αρχίσαμε να γράφουμε σε ενα θέμα που είχε σχέση με το έργο κάποιου ανθρώπου και ήταν λάθος μεγάλο να χεζόμαστε εκει μέσα. Το πράγμα όντως ξέφυγε όμως όσα ειπώθηκαν κυρίως για τους ανώνυμους ( που και λίγο τους ήταν το βρίσιμο) δεν παυουν να υπάρχουν εκεί και να τα πιστέυω και να τα υπερασπίζω. Όσο για τον κύριο Ελευθερίου, απλά και μόνο καλό θα ήταν να γνωρίζει πως κάθε επιλογή που κάνουμε μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις. Καλά κάνει αν θέλει να γράψει τραγούδια στον Ψινάκη, καλά κάνει αν υποστηρίζει την Πέγκυ Ζήνα απλά νομίζω πως ο καθένας μετά απο αυτό μπορεί να εκφράσει την άποψή του. Προσωπικά μιας και σέβομαι την ηλικία του για να μπορέσω να χωνέψω αυτές τις τελευταίες του επιλογές-δηλώσεις κλπ, ή πρέπει να σκεφτώ πως φταίνε τα γεράματα, η να σκεφτώ πως απλά κάνει πλάκα. Αυτά. Οσο για το βρισίδι θα ξαναπω πως κακές λέξεις δεν υπάρχουν. Βρίζω επώνυμα κι αναλαμβάνω την ευθύνη. Κακα μυαλά ανωνύμων που υπονοούν κακοήθειες, αυτό μόνο υπάρχει και είναι το χυδαιότερο όλων.

BOSKO είπε...

Maria_Adouaneta(Δε με λενε Μαρία)...
συμφωνώ 100%