Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΑΡΑΛΗΡΗΤΙΚΟ (FIVE LEAVES LEFT)!


...απόψε δεν πήγα πουθενά, έκλεισα το κινητό κι όταν τ' άνοιξα για πλάκα μετά από δύο ώρες βρήκα 12 αναπάντητες, οι περισσότερες με εκνευριστική απόκρυψη, τράβηξα τις μπαλκονόπορτες να μυρίσει υγρασία το σπίτι, άναψα δέκα sticks μαζί να μυρίσει Ινδία το δωμάτιο, έβαλα Jacques Brel, δεν κόλλαγε με τη φάση και τον αντικατέστησα με Gene Clark, έφαγα καμιά δεκαπενταριά σοκολατάκια που μου' φερε η Βικτώρια από Ουκρανία, παρασύρθηκα ακόμη μια φορά από το ποίημα Ονειρική συντροφικότητα που έγραψε ο παλιός μου δάσκαλος Φαίδων Πατρικαλάκις, χαιρέτισα τη Λιάνα που φεύγει για δύο βδομάδες στην Κίνα, καμία σχέση με τα μέρη που βρέθηκα εγώ τον περασμένο Μάιο, τηλεφωνήθηκα με τον Γιώργο που είναι στην Κέρκυρα, θυμήθηκα που είχαμε περάσει ωραία στα Ανώγεια με τη maira και της τηλεφώνησα αμέσως μετά να της το πω, πήγα να φτιάξω τις συνεντεύξεις καλλιτεχνών που' χουν συσσωρευθεί σε πολλές κασέτες εδώ μέσα, μα τα παράτησα, καθ' ότι σήμερα έμαθα ότι η κυκλοφορία του νέου τεύχους παρατείνεται, θύμωσα με την κακία και τον φθόνο των διαδικτυακών Ανώνυμων που ανάγκασαν τον Γιώργη να κλείσει το blog του, έδωσα συγχαρητήρια στον Βασίλη που έκανε βίδες το τετραετές λάπτοπ μου και τελικά επιδιόρθωσε τη βλάβη, επιθύμησα απίστευτα ένα ολιγοήμερο ταξίδι στο Άμστερνταμ και υποσχέθηκα να το κάνω σύντομα, είπα να δω Buster Keaton να φτιάξω κέφι, αλλά αγριεύτηκα με την υποτονική κλοουνίστικη φιγούρα του στο εξώφυλλο του box set, ξανάβαλα μετά στο ράφι ένα άλλο box set με Χονδρό- Λιγνό, επειδή προς στιγμή αισθάνθηκα αρχαιολόγος με την περίπτωση τους, ούτε καν μπήκα στον κόπο να τσεκάρω ποιες ακριβώς κωμωδίες της Finos περιέχει η ταινιοθήκη μου, μια και νομίζω πως όλες είναι για τα σκουπίδια, αποπειράθηκα να ξεφυλλίσω το βιβλίο για τον Ταρκόφσκι που μου' χε χαρίσει προ 4ετίας ο ποιητής Σωτήρης Γουνελάς και που ποτέ δε διάβασα, μη θέλοντας να σκίσω τις ενωμένες α λα παλαιά σελίδες του ή μάλλον μην έχοντας χαρτοκόπτη κι άντε τώρα ν' ανοίγεις ποιητικά βιβλία με σουγιάδες και κουζινομάχαιρα, πετάχτηκα μέχρι την πλατεία για τσιγάρα και με χτύπησε στα ρουθούνια η μυρωδιά του βασιλικού από σάλτσα που μαγειρευόταν, πιθανώς προορισμένη για τη λιτή μακαρονάδα κάποιου μετανάστη της περιοχής, αγόρασα ένα μωβ μποξεράκι με κίτρινη ρίγα από Αφρικανό μικροπωλητή, μόνο δύο ευρώ, ασυναίσθητα ζήλεψα μια παρέα που έτρωγε και γελούσε σε πέριξ κυριλέ ψησταριά, σπάστηκα που οι κυριακάτικες εφημερίδες δεν έρχονται από Σαββάτο βράδυ στη γειτονιά μου, θα ήταν πραγματικά το ωραιότερο σκότωμα χρόνου, βημάτισα δυνατά πάνω στα πλακάκια του πεζόδρομου να πεταχτούν προς εντυπωσιασμό τα λιμνάζοντα βροχόνερα, αναρωτήθηκα πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι αυτοί που χοροπηδάνε ή κάνουν βάρη καταϊδρωμένοι μεσ' στο γυμναστήριο κι ο κόσμος τους βλέπει απ' έξω σαν ήρωες ταινίας του Στίβεν Φρίαρς, συνειδητοποίησα ότι μου τελειώνουν τα φράγκα και πρέπει να την πέσω στους εργοδότες, σκέφτηκα ότι η ζωή μου δεν έχει μεγάλη διαφορά απ' αυτήν ενός επαρχιώτη Βρετανού στο μονίμως μουντό Σέφιλντ, μπήκα στο ασανσέρ της πολυκατοικίας μου με μια τραβεστί- μπετατζή που βγήκε δύο ορόφους πιο κάτω από τον δικό μου, συνεπώς ή έχω τραβεστί συνένοικο ή κάποιος συνένοικος απλά ψωνίζει τραβεστί, συνάντησα τη διαχειρίστρια που όποτε έχει να με δει καιρό και τελικά με βλέπει με ρωτάει περάσατε καλά στη Ρωσία;, άρα είναι για δέσιμο και κάτι είχα υποπτευθεί, βρήκα μήνυμα της σπιτονοικοκυράς που με ρωτούσε αν θα ξαναπαίξει ο Κώστας Χατζής στο Κύτταρο τα Χριστούγεννα, έλεος, φόνευσα με σαδισμό και ευκολία την τελευταία γι' αυτή τη χρονιά κατσαρίδα της οικίας μου, ο Gene Clark είχε τελειώσει κι αποφάσισα να βάλω κατιτίς ελληνικό, μα ότι έπεσε στα χέρια μου απορρίφθηκε ως βαρετό και χιλιοακουσμένο κι έτσι μέχρι αυτή την ώρα ο μακαρίτης εύθραυστος Nick Drake μου τραγουδάει για πέντε φύλλα που απόμειναν, το απόλυτα φθινοπωρινό άλμπουμ της εγγλέζικης folk μιας τόσο μακρινής εποχής...
* photos: Εύα Μπόγρη, Ανώγεια, Ιούλιος ΄09

32 σχόλια:

zelig on drugs είπε...

δεν έχω λόγια
χείμαρος...

ο nick σταθερή αξία :)

και οι φωτογραφίες εξαιρετικές...

BOSKO είπε...

zelig on druMs...
αγαπημένος τροβαδούρος ο Nick, όπως το λες!
επαγγελματίας η φωτογράφος και ταλαντούχα γαρ...

Ανώνυμος είπε...

Ο Γιώργης Χριστοδούλου τελικά γιατί το έκλεισε το blog;;

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
γιατί μπαίνανε και τον έβριζαν χωρίς λόγο τον άνθρωπο και του κάνανε τα νεύρα τζατζίκι, που έγραφε κιόλας μία στο τόσο τον τελευταίο καιρό. Κάτι...ανώνυμοι, σαν και του λόγου σου, που γυρνάνε ως φαντομάδες στο διαδίκτυο, με κατάλαβες;

Ανώνυμος είπε...

Γιατί αν τον βρίζαν με ονοματεπώνυμο, θα είχε διαφορά;; Η ανωνυμία φταίει δηλαδή;;

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
το να σε βρίζει κάποιος με τ' όνομα του, να ξέρεις δηλαδή ποιος είναι και γιατί του τη σπας ενδεχομένως, είναι σίγουρα πιο ελαφρύ απ' το να δέχεσαι τα πυρά ενός αγνώστου που μπορεί να πρόκειται και για κάναν ψυχανώμαλο. Και ξέρεις τι ψυχανωμαλία κρύβει το ίντερνετ; τα' χαμε πει και παλιότερα νομίζω.

Ανώνυμος είπε...

Για να υπάρχει στο net, υπάρχει κι έξω απ' αυτό.Αλλά από να σου την πέσει ο ψυχανώμαλος στο δρόμο, καλύτερα να οσυ την πέσει στο net (χαχαχα)!!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου. Ξέρεις πόσοι κομπλεξάρες, ανώνυμοι κι επώνυμοι, κυκλοφορούν στο διαδίκτυο; έξω, αντιθέτως, ψιλοτρώγονται, εδώ δε μπορείς να κάνεις τίποτα πέραν να μην τους δώσεις τροφή και δημόσιο λόγο, εννοείται. Όταν όμως μιλάμε για ψυχοπάθεια, για εμμονές προσωπικές του καθενός, εκεί την κάνεις με ελαφρά...

... είπε...

Μη μιλάς για εμμονες, εσυ με βαζεις σε αυτες τις αποτροπαιες περιπετειες...Με τα γραπτα σου, με τον λογο σου, με την μορφη σου..
Δε μπορεις να ξερεις εσυ που εισαι ολημερα στο δρομο πως λειτουργεις σε μενα, σε μενα ξαναλεω και φωναζω, που ξαγρυπναω για καθε σου λογο.
Περιμενω να ερθεις τα κρυα βραδυα που τρωω τη σουπα και αναβω τα κηροπιγυα της μαυρισμενης ψυχης μου. Περιμενω το φως το δικο σου το αντιχριστιανικο, το σιωπηλο, το ηδονικο, συντονιζομαι με το ποστ αυτο και λαχταρω να μου μαθεις τους θλιμενους τροβαδουρους...
Μη μιλατε ολοι για εμμονες, παψτε, παψτε...

BOSKO είπε...

... ...
άιντε, άιντε!
εσένα τώρα τι να σου πω;
εύχομαι να μου κάνεις πλάκα, ειδάλλως Αθήνα ειν' εδώ, όλα τα μέσα τα' χουμε, που λέει ο λόγος καί μια ένεση να χρειαστεί να τη χτυπήσουμε, θα τη χτυπήσουμε!
αν υποτεθεί λοιπόν πως ισχύει το πρώτο, μου άρεσε πολύ αυτό με τη σούπα!
για την ακρίβεια, ξεκαρδίστηκα ;)

... είπε...

Ναι ε ξεκαρδιζεσαι με την αγωνια και τοξυπνημα του ποθου των συνανθρωπων σου..
Το χεις παθει αραγε ή να στο ευχηθω μεσα στη νυκτα του φθινοπωρινου θερους;

Μην με γελας, ξερω που περπατας και που κυκλοφορας, όπως σημερα στα Εξαρχεια με το καπελακι σου σε ειδα...

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Πωπω...
Και μετά λένε ότι οι έφηβοι έχουν καύ*ες...
Αλλά κι εσύ βρε παιδί μου! Καις καρδιές!

BOSKO είπε...

... ...
πάει, σου' στριψε η βίδα!
(παραπέμπω στον Βέγγο, κάνοντας και ρίμα)!
λοιπόν, σήμερα όντως ήμουν Εξάρχεια, αλλά καπελάκι δε φόρεσα, επομένως κοψ' τη τη μπούρδα μη σου σπάσω τα παΐδια, μαλακισμένο!
άντε τζους, δε θα σε ξαναδημοσιεύσω, μη μπεις στον κόπο ν' απαντήσεις καν!

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Ο ορισμός του Σκωτσέζικου ντους.

BOSKO είπε...

Σ.Π.Ρ. ...
χαχαχαχαχα, αυτό είναι που λένε "αϊ παράτα με, με την καύλα του καθενός"!
πάντως, το "φθινοπωρινό θέρος", όπως και να το δεις έχει κάτι από τους σουρεαλιστές!

flamencologio είπε...

π α ρ α λ η ρ η μ α τ ι κ ό

BOSKO είπε...

flamencologio...
τώρα εσύ μου τη λες για τα ελληνικά μου;
άνοιξε ένα συνταγολόγιο ψυχοφαρμάκων και θα δεις ότι γράφεται "παραληρητικό σύμπτωμα" και όχι "παραληρηματικό"...
συν τοις άλλοις είσαι και ψιλοαγενής πρωί- πρωί...
καλημέρες!

flamencologio είπε...

Φίλε BOSCO, βιάζεσαι και προτρέχεις...εγώ αναφερόμουν στο παραληρηματικό ύφος του κειμένου σου και ούτε κάν σκέφτηκα να διορθώσω τα ελληνικά σου.

BOSKO είπε...

flamencologio...
τέλος πάντων, όταν βλέπω να γράφεις δεικτικά "παραληρηματικό", με κενά ανάμεσα στα γράμματα της λέξης, ενώ ο τίτλος του post είναι παραληρητικό, τι περιμένεις να καταλάβω;
ας μιλούσες πιο συγκεκριμένα επί του post.
παρ' όλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το σωστό είναι "παραληρητικό" με μεγάλη πιθανότητα να ισχύουν και τα δύο.
ευχαριστώ για τη διευκρίνηση.

flamencologio είπε...

ΣΧΕΤΙΚΟ ΛΗΜΜΑ


Χριστίδης, A.-Φ. 2001. O προφητικός λόγος. Στο Ιστορία της ελληνικής γλώσσας: Από τις αρχές έως την 'Υστερη Αρχαιότητα, επιμ. Α.-Φ. Χριστίδης, 1022-1029. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας & Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΗΡΗ ΜΑ ΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ:"προφητικός λόγος, μαγικός λόγος, ποιητικός λόγος:αυτά τα είδη λόγου -ή και "λόγου", σε κάποιες από τις όψεις τους- αποτελούν μια ευρεία ενότητα με ιδιαίτερα ασαφή εσωτερικά όρια.
Σ' όλες αυτές τις γλωσσικές χρήσεις δοκιμάζονται τα όρια της γλώσσας. H γλώσσα --η δομημένη, αναλυτική, προτασιακή γλώσσα- μοιάζει να "παλινδρομεί" -σε διάφορους βαθμούς- προς την αρχέγονη, άγλωσση, συγκινησιακή αφετηρία της. H "παλινδρόμηση" αυτή εκφράζεται με την υπονόμευση της οριοθετημένης σημασίας, με την έμφαση στη γλωσσική μορφή και στον ρυθμό, με την ανάδειξη του βιωματικού, συγκινησιακού ιστού των νοημάτων μέσω της μεταφοράς. O μαγικός λόγος (αλλά και ο ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΟΣ, εκστατικός λόγος) αντιπροσωπεύει την πιο οριακή μορφή αυτής της παλινδρόμησης. Στα μαγικά κείμενα συνυπάρχει, όπως είναι γνωστό, ο δομημένος, κατανοητός λόγος με τον -συγκριτικά- αδόμητο, ακατανόητο λόγο. Σ' αυτό το δεύτερο συστατικό, που εκφράζει την "παλινδρόμηση" που μας ενδιαφέρει, οι αρχαίοι αναφέρονταν με τους όρους "ασύνετος λαλιά<", "φωναί άσημοι", "αλάλητοι στεναγμοί", "παμμιγής βοή". Pυθμικά, υπνωτικά, επαναλαμβανόμενες συλλαβές, γλωσσικά μορφώματα χωρίς σαφές σημασιακό περιεχόμενο ή γραμματοσυντακτική ένταξη, κυριαρχία του ονόματος. Aυτή είναι η οριακή παλινδρόμηση του μαγικού παραληρηματικού λόγου, η κυριαρχία της ρυθμικής συλλαβής και της διάχυτης, απροσδιόριστης σημασίας. O προτασιακός λόγος αναζητεί -"νοσταλγεί"- τον πρωτογενή, συγκινησιακό, επιφωνηματικό λόγο. Tο επιφώνημα -με το διάχυτο, "άσημο" περιεχόμενό του- μοιάζει να είναι ο στενότερος συγγενής του παραληρηματικού λόγου. Tα ίδια, βασικά, χαρακτηριστικά έχει και ο αμιγώς παραληρηματικός λόγος, όπως τον συναντάμε στην εκστατική θρησκευτική εμπειρία ή και σε ψυχοπαθολογικές διαταραχές. H παλινδρόμηση της ποίησης κινείται στην ίδια κατεύθυνση αλλά χωρίς κατά κανόνα να φτάνει στη ρήξη με τον προτασιακό λόγο που χαρακτηρίζει το μαγικό (ή το εκστατικό) εκφώνημα.O προφητικός λόγος στη διπλή διάρθρωσή του -εκστατικό γλωσσικό υπόβαθρο/ δομημένη, προτασιακή υπερδομή- αποτελεί, λοιπόν, μία από τις περιοχές γλωσσικής συμπεριφοράς όπου αποκαλύπτεται η ένταση που διαταράσσει τη φαινομενική "γαλήνη" της προτασιακής γλώσσας. H ένταση αυτή είναι της ίδιας τάξης μ' αυτήν που εκδηλώνεται στη διπλή διάρθρωση του μαγικού λόγου ή και στη διπλή διάρθρωση που εικονογραφείται από την αντίστιξη ποίησης και πρόζας. Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις επιχειρείται η προσέγγιση στο θολό, σημαδιακά απροσδιόριστο, διάχυτο συγκινησιακό υπόστρωμα της οροθετημένης, προτασιακής γλώσσας. Aυτή είναι η -λιγότερο ή περισσότερο- οριακή "παλινδρόμηση" όλων αυτών των παραληρηματικών γλωσσικών συμπεριφορών.
τεϊκό, οριακό ως προς τη γλώσσα, δεικτικό ήχο της συγκίνησης.



Ποιητικός λόγος, προφητικός λόγος, μαγικός λόγος. Πρόκειται για εμπαθείς μορφές λόγου -ασαφώς διακεκριμένες μεταξύ τους- που καθορίζονται από την αναζήτηση αυτού του χαμένου παράδεισου της άμεσης βιωματικής σήμανσης της εμπειρίας μέσα από την υπονόμευση, σε διάφορους βαθμούς, της συμβατικής σχέσης του ήχου και νοήματος και των οριοθετήσεων που αυτό συνεπάγεται.

BOSKO είπε...

flamencologio...
τι σεντονιάδα ειν' αυτή;
ζαλίστηκα κι είμαι με την τσίμπλα στο μάτι...
θα το τσεκάρω!
ευχαριστώ!

flamencologio είπε...

Και σκέψεις για το κείμενό σου καθεαυτό: το πρόβλημα με τον μέσο καλλιεργημένο νεοέλληνα είναι ότι έχει αναπτύξει ένα πεδίο δραστηριοτήτων που μετατρέπουν το -κατά τα άλλα πολύτιμο- εικοσιτετράωρό του σε μια θλιβερή ενδοσκόπηση υπό τους ήχους νοσταλγικών μουσικών.Με τις αισθήσεις οξυμμένες, όχι στα προβλήματα που φλέγουν, αλλά στα επουσιώδη αισθητικής τάξεως ζητήματα που θάπρεπε να αφορούν τους γέροντες.Έντονη απαισιοδοξία,esthete παραίτηση από την πολιτική διεκδίκηση, εμμονές, αναστροφή στον εαυτό. Το παραληρηματικό κείμενό σου, λογοτεχνικά βεβαίως πολύ όμορφο, αποδίδει αυτήν την αίσθηση που έχω, και που την έχω αποκομίσει κι από τη συναναστροφή μου με νεώτερα άτομα γενικώς.

BOSKO είπε...

flamencologio...
τι λες, βρε παιδί μου, τέτοια πράγματα σου έβγαλε το κείμενο μου;
σε καταλαβαίνω, αλλά δε θα συμφωνήσω μαζί σου σε ότι αφορά τον "μέσο καλλιεργημένο Έλληνα".
ούτε να βιαστείς να με ψυχαναλύσεις προσωπικά, διότι το δικό μου 24ωρο, πίστεψε με, είναι παραγωγικότατο συνήθως, τρομερά ευχάριστο και δημιουργικό και δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη θλιβερή ενδοσκόπηση, την οποία- υπ' όψιν- γουστάρω σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, ειδικά νέο.
επίσης, δεν έχω καμία εστέτ απομάκρυνση από την πολιτική, κάνε μια βόλτα και σ' άλλες αναρτήσεις εδώ μέσα και θα το διαπιστώσεις.
χωρίς να γνωρίζω την ηλικία σου, διακρίνω μία πικρία στο λόγο σου, σα να αδυνατείς να βρεις σημείο επαφής με τους νέους ή σα να το' χεις χάσει κάπου στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80.
ακόμη, ο τρόπος που σχολιάζεις (σ' έχω τσεκάρει και παλιότερα) είναι δεικτικός, διδακτικός και- χωρίς παρεξήγηση- στερείται χιούμορ.
πάντως, μια κουβέντα μαζί σου ειν' εποικοδομητικότατη και δικαιώνει το blogging ως μέσο ανταλλαγής απόψεων.

Ανώνυμος είπε...

Δηκτικά (από το δάκνω= δαγκώνω) και όχι δεικτικά (από το δείχνω).
Σημ. (προς άρσιν παρεξηγήσεως) δεν είμαι το flamencologio.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
στ' αρχίδια σου!
μη μασάς!

κοίτα σουξέ που έχουν οι παλιές αναρτήσεις του bosko!

σ' ευχαριστώ!

flamencologio είπε...

Η ηλικία μου είναι 47 ετών και έχω εξαιρετικήν επαφή με τους νέους. Γι' αυτό -και επειδή οι πραγματικά νέοι καταλαβαίνουν το πραγματικό χιούμορ, παρά τη μαυρίλα που τους πλακώνει- έχω βοηθήσει πολλούς νέους να βγουν από την αυτιστική τους αισθητική εμμονή και να στραφούν στα κοινά: εννοείται πως όλη αυτή η διαδικασία προαπαιτεί να είναι κανείς αριστερός. Αλλιώς, τι να συζητάμε τώρα;
Υ.Γ.
Δύο δηκτικά σχόλια έχω κάνει στη ζωή μου: ένα για την απαράδεκτη Κική Δημουλά και ένα για τη Ντόρα Μπακογιάννη. Τα υπόλοιπα σχόλιά μου είναι όντως ΑΠΟ ΔΕΙΚΤΙΚΑ!
Και-όντως- μην ψαρώνεις, φίλτατε Ανώνυμε. Διόρθωνε...

Ανώνυμος είπε...

Μπόσκο, θα σε μαλώσω! Δίνεις μονίμως βήμα σε ένα σωρό κομπλεξικούς μαλάκες εδώ μέσα! Είμαι σίγουρος πως συμφωνείς μαζί μου κι ας μην του το' χεις πει του τύπου από ευγένεια...
Ας πάει να κάνει σεξ επειγόντως κι αν είναι και του Περισσού ακόμα καλύτερα για κείνον!
Μισή ευθύνη δικιά του για την ξινίλα που κουβαλάει και μισή δική σου που τον δημοσιεύεις.

BOSKO είπε...

flamencologio...
ώστε δε σου αρέσει η Δημουλά, ε;
κρίμα κι ήθελα να σε καλέσω σε μια πρεμιέρα της στο Θέατρο Τέχνης τον Οκτώβριο.
δεν πειράζει, θα τ' αντέξω!
να σου πω, όμως, αφού δεν με "πας" ή σπάζεσαι απ' αυτά που γράφω, τι θες και μπαίνεις και σχολιάζεις;
αφού δε θες διάλογο, καυγά θες κι εγώ πετάω τη σκούφια μου για καυγά, απ' ότι θα' χεις καταλάβει.
κι επειδή δε θα ρίξω το επίπεδο σαν τον προλαλήσαντα, θα σε παρακαλούσα να μην ξανασχολιάσεις.
Με εκνευρίζεις όσο δε φαντάζεσαι και σου το λέω όσο πιο κόσμια γίνεται. Τράβα γι' αλλού, τόσα blogs υπάρχουν, μην κολλάς στο μέλι που παράγουν τα Άσματα & Μιάσματα. Εγώ δηλαδή γιατί δε μπαίνω στα άλλα blogs και κοιτάω τη δουλειά μου; Κοίτα κι εσύ τη δική σου και "κάν' την" με άλλους που ψοφάνε για κουβέντα.
Έγινα κατανοητός;

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
άκουσε, αγαπητέ Πάνο (αν εισ' εσύ), αν ήθελα θα έκλεινα τα σχόλια. Επειδή όμως σιχαίνομαι τα blogs που αποκλείουν τον διάλογο, γι' αυτό και τ' αφήνω. Κατά τ' άλλα, μη σκας, μπορώ να γίνω πολύ πιο υβριστικός απ' ότι εσύ, αλλά προσπαθώ να κρατήσω ένα μέτρο.
να λες πάλι καλά που δημοσίευσα εσένα με τον τρόπο που εκφράζεσαι έστω και για έναν τρίτο.
χαιρετώ

zelig on drugs είπε...

ειρήνη ημήν αδέρφια...

flamencologio είπε...

Ευχαριστώ τον BOSCO για τη δημοκρατική υποστήριξη έναντι του Ανωνύμου που με έβρισε. "Την κάνω" γιατί δεν έχω δικαίωμα να συνεχίσω αυτή την άσκοπη αντιπαράθεση που σε εκνευρίζει,ζητώ δε συγγνώμη άν υπήρξα προσβλητικός άν και πρόθεσή μου ήταν να κάνω πλάκα και τίποτε άλλο. Παραδέχομαι πως είσαι δημοκρατικός. Καλή συνέχεια.

BOSKO είπε...

flamencologio...
στο καλό και να μη μας γράφεις!