Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

have you ever seen the rain?

Ο φετινός θα είναι ο πιο μοναχικός χειμώνας των τελευταίων ετών.
Αυτό μου δείχνει η βροχή και οι γλυστεροί δρόμοι του κέντρου.
Σταματάω με το ταξί έξω από το Αττικόν στη Σταδίου, όπου οι ορδές των νεαρών alternative σινεφίλ σχηματίζουν ουρά μέχρι την Κλαυθμώνος.
Πάει και το φτωχό σινεμά, fast food κατάντησε, σκέφτομαι και κάνω να βγω.
Με πιάνει μια τρομερή αγοραφοβία στα όρια του πνιγμού, βρίσκω άλλο ταξί και ξαναφεύγω σε ένα λεπτό.
Ο σεισμός του ΄99, λέει, είχε φανερώσει πόσο μόνοι είναι στην ουσία οι άνθρωποι.
Για μέρες ήταν έξω, κυκλοφορώντας ολομόναχοι στους δρόμους σα σαλιγκάρια μετά τη βροχή χωρίς κανένα ουράνιο τόξο.
Πανικός μόνο.

Τελευταία πέφτω συνέχεια πάνω στη Nico.
Τη συνάντησα πάλι χθες βράδυ μεσ' στο ταξί να τραγουδάει από κάποια ραδιοφωνική συχνότητα τα παρακάτω λόγια: Frozen warnings close to mine/ close to the frozen borderline.
Άφησε το, έκανα αυστηρά του ταξιτζή βλέποντας πως πήγαινε να τη διώξει.

Σ' αυτή τη μεγάλη βραδινή βροχερή διαδρομή είδα ανθρώπους, έτσι όπως δεν θα τους έβλεπα ποτέ άλλοτε.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα στεκόταν με την ομπρέλα της έξω από κολονακιώτικο ζαχαροπλαστείο.
Τόσος οίκτος με έπιασε που μονολόγησα φωναχτά: και που θα πάει τώρα αυτή, μόνη κι έρημη; Το πολύ- πολύ, απάντησε χοντροκομμένα ο ταξιτζής, να μπει μέσα και να φάει πέντε πάστες!

Έστειλα τρία- τέσσερα νευρικά sms σε φιλικά μου πρόσωπα, μα μετάνιωσα που ξόδεψα την κάρτα του κινητού άνευ λόγου.
Ποιος αλήθεια ενδιαφέρεται και για ποιον σε μια πόλη με γλυστερούς δρόμους και πηχτό σκοτάδι που το παρενοχλούν φώτα μηχανικά;

Πίσω από τα θαμπωμένα τζάμια δε βλέπω τίποτα άλλο πια, θύμα που παραδόθηκε σε ηλεκτρονικό παιχνίδι και χαιρετάει τον κόσμο μέσα από την οθόνη του υπολογιστή.

Όταν ο ταξιτζής μου απαγορεύει να καπνίσω, θέλω να του πω ότι είναι χαζός, αλλά έπειτα σκέφτομαι την έξω βροχή. Στην πραγματικότητα, δε θέλω να χάσω τη θέα μέσα από τα θαμπωμένα τζάμια.

Τις κακότεχνες φωτογραφίες που βλέπω αυτή τη στιγμή και μ' αρέσουν.
Που μου θυμίζουν μια κακή ψυχολογική διάθεση λίγων ωρών πριν.
Και ένα φιλμ που ήθελα τόσο πολύ να δω και τελικά δεν είδα. Ε και;

Εδώ δεν έχω δει για μέρες πολλές τους δικούς μου και δεν ξέρω αν μου λείπουν ή αν απλά είναι οι τύψεις που άφησα πίσω ανθρώπους, οι οποίοι με είχαν ανάγκη.
Κι ας μη μου το είπαν ποτέ.
Εν ολίγοις, για μια ταινία, ένα κατασκεύασμα, θα χαλαστώ;

Ή για πράγματα που μια ζωή μεσ' στο κεφάλι μου μόνο υπάρχουν και ενδεχομένως πληγώνουν τους άλλους;
Ο σχιζοφρενής δολοφόνος δεν κρατούσε πριόνι, αλλά τον Μεγάλο Ερωτικό σε cd, το Woman των Psycho και το σάουντρακ του, κατά Κόππολα, Δράκουλα.

Βγαίνοντας από το ταξί είδα από το βάθος της Αγ. Ιωάννου Θεολόγου να' ρχεται κατά πάνω μου ένα πελώριο καλοστρωμένο τραπέζι, κινητό, με ρόδες κάτω του που κρύβονταν από το μακρύ λευκό τραπεζομάντηλο και με αναμμένα κεριά πάνω του.
Να ήταν άνθρωποι, να ήταν οπτασίες, δε μπόρεσα να καταλάβω έτσι γρήγορα που με προσπέρασαν μαζί με το τραπέζι τους και μιλούσαν ακατάληπτα μεταξύ τους.

7 σχόλια:

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Οι φωτογραφίες!!!Εκπληκτικές καθώς με έναν τρόπο αλλόκοτο έγιναν τα μάτια σου και με μετέφεραν αμέσως εκεί..Στο έξω που είμαστε πολλοί κι καθένας μοναχός..Μέχρι κάποιος από όλους να χαμογελάσει απρόσμενα, μέχρι κάποιος ..ο πιο τολμηρός συνήθως να ανοίξει κουβέντα..έτσι..επειδή είναι ωραία να συνο-μιλείς..Στις διπλές αναγνώσεις..εκεί βρίσκω εγώ παρηγοριά..Η μοναξιά ..από την ανάποδη μπορεί και να είναι ελευθερία.Η ελευθερία από την ανάποδη ίσως να είναι και μοναξιά..Καλό βράδυ να έχεις ..ίσως ήδη να ονειρεύεσαι και πετάς..Μόνος ..Σωστά;

trashman είπε...

Τρέμε google: Bosko Street View!..

Μου αρέσουν πολύ αυτού του είδους οι αναρτήσεις, μαύρο χιούμορ, τζαζ μελαγχολία, ταξιτζήδες, και καθόλου Lolek.
Και πως τα καταφέρνεις να βλέπεις κινούμενες τραπεζαρίες στην Αγ.Ιωάννου Θεολόγου, όταν εγώ, δυό χρόνια σ'αυτό το δρόμο, μόνο τον παλιατζή και το γύφτο με το ακορντεόν έχω δεί;

BOSKO είπε...

CARPE DIEM...
σ' αυτό που λες ποντάρουμε όλοι, στο ότι η μοναξιά ίσως είναι και ελευθερία και όχι το αντίθετο.
λέμε τώρα, δηλαδή...
καλημερίζω & σ' ευχαριστώ!

BOSKO είπε...

"Αισθηματική ηλικία"...
υπέροχος ο Μπέλα και το ασπρόμαυρο του!
τον πρόσθεσα ήδη στο post για να δέσει και με τη τζαζ μελαγχολία που λέει παρακάτω ο trashman!

BOSKO είπε...

trashman...
είδες τι κάνει η ανιαρή καθημερινότητα; ο ένας βλέπει κινούμενες τραπεζαρίες κι ο άλλος παλιατζήδες και γύφτους με ακορντεόν- δεν είναι κι άσχημα, βέβαια!
με το "καθόλου Lolek", ψόφησα στο γέλιο!
ευφυέστατο!
ανεξάντλητος όπως πάντα ο trashman, που άνοιξε και το Σπίτι της Βιντεοκασέτας (μόλις χθες σ' ανακάλυψα)!

Kostas L.A. είπε...

"I want to know, have you ever seen the rain?
I want to know, have you ever seen the rain?
Comin down on a sunny day.."

Creedence Clearwater Revival και μετεπειτα Smokie..και ποιος δεν το'χει πει αυτο το κομματι..
οπως και να'χει..η βροχη μπορει παντα να φτιαξει τα πιο ομορφα σκηνικα τριγυρω μας..
μας θυμιζει πραγματα ομως,θυμιζει ανθρωπους και καταστασεις..κι εκει που λεμε οτι ειναι ολα ενταξει,μια μελαγχολια και πισω στη μοναξια..
ειναι μελαγχολικη,μα ομορφη..

"there's something sexy about the rain.."

χειμωνιασε και παλι δε βρεχει στα μερη που ζω..κι αυτο με κανει πιο ανησυχο..
ειναι ωραιο να ζεις με τα παραμορφωμενα ειδωλα πισω απο τα τζαμια,ειναι ωραιο να βγαινεις στο δρομο χωρις ομπρελα και να γυριζεις σπιτι μουσκεμα..
ειναι ωραια η βροχη κι εμεις τοσοι μονοι τελικα..

BOSKO είπε...

Kostas L.A. ...
μα καλά, που κατοικείς και δε βρέχει;
ειδικά αυτή τη στιγμή που "μιλάμε" εδώ ρίχνει αστροπελέκια και νερό με το καντάρι!
τέλεια είναι!