Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ ΤΟΥ ΔΙΣΚΑΝΑΛΥΤΗ ΜΕ ΤΗ ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ & ΤΟΝ BOSKO: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ- "ΣΑΒΒΑΤΟ"

Απόψε ξενυχτάμε δισκαναλύοντας τον Γιώργο Δημητριάδη με το Σάββατο του, ένα πολυσυλλεκτικό απ' την άποψη των στιχουργών άλμπουμ. Σας τα' χουμε ξαναπεί, καλή ανάγνωση και, ει δυνατόν, καλή ακρόαση!

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟ
Στιχουργικά, είναι παραδομένος σ’ ένα πάθος που του αφαιρεί μέρες από τη ζωή του, αλλά αυτός εξακολουθεί να εμμένει στο λάθος του πάθους. Ειν’ ένας άνθρωπος – έρμαιο των παθών του με λίγα λόγια, χωρίς καμία ενοχή. Μουσικά, δεν παρουσιάζει καμία ιδιαιτερότητα πλην της διάθεσης και ευχέρειας του δημιουργού να γράψει ένα pop – rock τραγούδι.
ΤΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ
Ένα εμπορικότατο πιασάρικο τραγούδι, δυο φορές να τ’ ακούσω ακόμη, θα το μάθω όλο απ’ έξω. Όσο για τον στίχο, έχουμε το αμετανόητον του μπροστά σε έναν χωρισμό.
ΝΑ ΠΟΝΑΜΕ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ
Εδώ αυτός ζει μια ιδεατή κατάσταση με την κοπέλα του. Διέπεται από σαδομαζοχιστικές τάσεις, τη στιγμή που ενώ υποφέρει αυτός, θέλει να υποφέρει και η κοπέλα. Δεν θα μ’ έχεις δικό σου, της λέει, όσο και να υποφέρεις. Μας κάνει εντύπωση που οι στίχοι ενός αντρικού τραγουδιού έχουν γραφτεί από γυναίκα. Η ύπαρξη του ντουέτου μεταξύ του Δημητριάδη και της Σοφίας Στρατή βοηθά στη νοηματική απόδοση των στίχων. Μουσικά, απλώς ένα συμπαθητικό τραγούδι με στοιχεία ska.
ΣΑΒΒΑΤΟ
Μουσικά, είναι ένα καλό ρυθμικό τραγούδι. Στιχουργικά έχουμε τον ψυχαναγκασμό του σαββατόβραδου, κυριολεκτικά τον πυρετό του σαββατόβραδου μέχρι το σημείο να ρισκάρει τη ζωή του τρέχοντας στην παραλιακή. Προκειμένου να ζήσει τι;
ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ
Στιχουργικά, είναι άκρως μελωμένο και δυστυχώς με έναν παιδαριώδη ποιητικίζοντα τρόπο. Η μουσική ακολουθεί κατά πόδας, θυμίζοντας FM – rock μπαλάντες των 80s.
ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ ΣΟΥ ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ (THE STORY IN YOUR EYES)
Στιχουργικά, ο ήρωας πάσχει από έντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις. Ελπίζει ότι τίποτα δεν έχει χαθεί παρ’ ότι κυκλώνεται από πόνο. Μουσικά, είναι ένα παλιό rock τραγούδι των Moody Blues, άρτια διασκευασμένο από τον Δημητριάδη.
ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΗΦΟΡΑ
Εφόσον έχουμε μια κατάσταση περίεργη, όπου αυτός δίνει το χέρι του σ’ αυτήν που βιώνει τη μοναξιά, αναρωτιέμαι τι δουλειά να’ χει άραγε η κατηφόρα από νοηματικής άποψης; Τι σημαίνει δηλαδή η λέξη κατηφόρα; Ο κακός ο δρόμος, που λέγαμε από παλιά; Ασάφεια εν ολίγοις. Εκτός και αν ο ήρωας της χαρίζεται, ακόμη κι αν αυτή ξαναπέσει σε παραπτώματα. Η χαρωπή μουσική δε συνάδει με ότι προσπαθεί να πει ο στίχος.
ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΩ
Εδώ ο στίχος προς το τέλος μας μπέρδεψε και γελάσαμε πολύ. Βρε Γιώργο, ο θάνατος πετάει πετσέτες; Εσύ να πετάξεις, ναι, αφού θα’ ρθει η καλή σου, ο θάνατος όμως; Μήπως ήθελες τίποτα άλλο να πεις; Μουσικά, όμως, είναι το μέχρι τώρα ωραιότερο τραγούδι με πετυχημένες παραπομπές στα 60s και τους Beach Boys!
ΑΥΤΟΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Ένα συμπαθέστατο pop – rock τραγούδι με ωραία χρήση της χορωδίας! Συναντάμε πάλι στην ελληνική στιχουργία το μύθο του Περιπλανόμενου διά χειρός Κώστα Λειβαδά, δυστυχώς όμως εδώ γίνεται με εικόνες που ταλαντεύονται μεταξύ κωμικού και γκροτέσκ, όταν λόγου χάριν το εύρημα του...μονόφθαλμου σκυλιού αποσκοπεί στο να προκαλέσει τη συμπόνια μας. Μόνο ο Νίκος Ξανθόπουλος θα τριγυρνούσε με μονόφθαλμο σκυλί στην αγκαλιά του!
Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΗ
Παράξενο τραγούδι από στιχουργική άποψη! Κάτι έχει! Στην πόλη νιώθει ξένος κι όμως την αγαπάει, ενώ η ίδια η πόλη τον γνωρίζει. Να η αντίφαση, εκεί που στο τέλος τον πνίγει η αντίφαση του και αποδρά πετώντας στ’ αστέρια. Όσο κι αν ακούγεται παράλογο, αυτό ακριβώς εννοεί ο δημιουργός. Μουσικά έχει επίσης ενδιαφέρον, θα το θέλαμε όμως σαφώς πιο χαμηλότονο, πιο αργόρυθμο.
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΘΕΟΣ
Νοηματικά ο στίχος λέει ότι και το τραγούδι Μη φοβηθείς την κατηφόρα που ακούσαμε πριν, με μικρές παραλλαγές. Κατά κάποιο τρόπο η ιστορία επαναλαμβάνεται, μόνο που τώρα αυτή δε βρίσκεται στην κατηφόρα, αλλά στο κενό, στο τίποτα. Κι αυτός της δίνει απλά το χέρι του, χωρίς να’ ναι ο θεός που θα τη σώσει. Η μουσική του τραγουδιού αναμασά pop – rock κλισέ με καλά τα κιθαριστικά μέρη, εν τούτοις.
Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ
Ανακούφιση! Το πρώτο slow τραγούδι του δίσκου! Σε μία κρίση αυτογνωσίας, παραδέχεται πως ο χειρότερος εχθρός του ειν’ ο εαυτός του. Αυτό γίνεται τώρα το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, μουσικά, στιχουργικά, ενορχηστρωτικά και ερμηνευτικά. Τόσο νόστιμο, που θα το ξανακούγαμε ευχαρίστως πολλές φορές. Μια μικρή παρατήρηση μόνο: η αόρατη κλωστή είναι άσπαστη και όχι βέβαια άθραυστη.
ΤΑ ΚΟΜΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΤΕΡΑ
Το στιχούργημα είναι άτεχνο. Ο ήρωας είναι καταποντισμένος από μια πραγματικότητα άχαρη και ισοπεδωτική και πάσχει από μανιοκατάθλιψη. Η μουσική εξακολουθεί να έχει το ίδιο εξωστρεφές ύφος με ολόκληρο το δίσκο, πλην του Εγώ δεν είμαι ο θεός. Για ν’ ακούσουμε και το τελευταίο...
Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΜΟΥ
Είναι πασιφανές πως η ζωή του έχει χαλάσει, έχει προδοθεί ιδεολογικά και το μόνο που τον ταρακουνάει σήμερα είναι η υψωμένη γροθιά του νεαρού διαδηλωτή. Δεν έχει χάσει τελείως την ελπίδα του, παρ’ όλα αυτά. Πικρό, ρεαλιστικό τραγούδι με μια αρκετά ενδιαφέρουσα μουσική ανάπτυξη.

9 σχόλια:

ΘΗΡΙΑ ΕΝΗΜΕΡΑ είπε...

Και ενω έχω ¨"μερακλώσει" με τις εκλογές,τον ξάδερφο Λιάπη, τον Ψινάκη που θα κατέβει με το ΛΑΟΣ και τη νέα στάση sex που προτείνει το ΠΑΣΟΚ,μπαίνω η έρμη να "καλλιτεχνιστώ" με Άσματα&Μιάσματα,
και συναντώ στο κρεβάτι του δισκαναλυτή τον Δημητριάδη...διαβάζω, διαβάζω και φτάνω σ' ενα σημείο που η μέρα είναι Σάββατο, ο Δημητριάδης γιορτάζει και ο ο θάνατος λέει πετάει πετσέτες γιατί έρχεται η καλή του Δημητριάδη!
Να σας πω τη...μαύρη αλήθεια Λένα και Αντωνάκη μου, μάλλον με χτύπησε απότομα ο σουρεαλισμός και είδα τον θάνατο σκελετωμένο όπως είναι και μόλις έχει βγεί απ' το ντουζ να πετάει απ' τη μέση του μια μπουρνουζοπετσέτα μεσαίου μεγέθους και να χορεύει κλακέτες!
Εν τω μεταξύ έρχεται η καλή του και αντί να βουτήξει τον ...ποιητή και να κάνει ο,τι κάνουν τέλος πάντων στις εορταστικές τετ α τετ συνάξεις, ρίχνει μια ματιά στον ποιητή και μια στο χαλάκι του μπάνιου, παίρνει το θάνατο αγκαζέ και φεύγουνε παρέα!
Κι ασε με τώρα Αντωνάκη γιατί αγριεύτηκα κι οχι τιποτ' άλλο, να, έχω τη γιορτή μου στις 18 του μηνός (της Αριάδνης, δεύτερο όνομα) θα φοβάμαι να χαρώ μπας και...

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

Καλημέρα και ευχαριστούμε πολύ. Ελπίζω ο πυρετός στο Σαββατόβραδο και οι εφηβικοί παροξυσμοί κάποτε να κοπάσουν...όταν είδα το διαφημιστικό σποτ του δίσκου στην τηλεόραση μου φάνηκε παράδοξο ένας ώριμος άνθρωπος να τραγουδά για Σάββατα στην παραλιακή.Ή μήπως έχω χάσει επεισόδια; Λένα και Bosko χαιρετώ.

BOSKO είπε...

ΘΗΡΙΑ ΕΝΗΜΕΡΑ...
Ειρήνη μου, πολύ ευφάνταστο το σχόλιο σου και, πράγματι, με σουρεαλιστικές προεκτάσεις!
Κ Α Ι ο Ψινάκης στο ΛΑΟΣ, μετά τον Δημήτρη Κωνσταντάρα; Αν και δε θα πρέπει να μας εκλπήσσει το γεγονός συμφώνως με την αισθητική που προτείνουν τα τελευταία χρόνια οι δυο κύριοι. Έχουμε πολλές εκπλήξεις να δούμε ακόμα.

υ.γ. ποια νέα στάση sex προτείνει ακριβώς το ΠΑΣΟΚ;

BOSKO είπε...

φώτης θαλασσινός...
πρόκειται για ένα δροσερό pop- rock άλμπουμ, το οποίο- όπως πρόσεξες- ακούσαμε διεξοδικά και επισημάναμε τα ανορθόδοξα στιχουργικά σημεία του. Κατά τα άλλα, ο Γιώργος Δημητριάδης ειν' ένας καλός τραγουδοποιός, άψογος επαγγελματίας, που γνωρίζει τη δουλειά του.
καλημέρα!

Ιφιμέδεια είπε...

Αγαπητέ μου Μπόσκο,

πολύ φοβάμαι ότι κάπου εδώ πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι να κολλήσεις ένσημα βαρέα κι ανθυγιεινά στην κυρά γιατρέσσα (που λέει και ο Ζήκος)...

Άκου ο θάνατος πετάει πετσέτες... μου θύμισες το σουρεαλιστικό ποίημα του Σακελλάριου από το Δόλωμα, για το οποίο έχω γράψει εδώ
http://iphimedea.blogspot.com/2008/04/blog-post.html

BOSKO είπε...

Ιφιμέδεια...
καταπληκτικό!
όλα τα λεφτά ο "ευλαβής παπαφίγγος" και τα "γυμνά μοσχάρια"!
ευχαριστούμε ολόψυχα για το πρωινό γέλιο!

ΘΗΡΙΑ ΕΝΗΜΕΡΑ είπε...

Σχετικά με τη νέα στάση στο sex που προτείνει το ΠΑΣΟΚ

***Νέα στάση στο sex δια στόματος Παπακωνσταντίνου (αμα πάει ποτέ στις Βρυξέλλες, εμένα να με γράψετε!) η ονομαζόμενη "ήπια προεκλογική στάση". Τόσο ήπια που τον ψηφοφόρο τον παίρνει ο ύπνος και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Η "μαγεία" της συγκεκριμένης στάσης είναι πως ουρλιάζεις απο "ηδονή" μετά τις εκλογές, μέχρι τις επόμενες !

..κομμάτι απο την χθεσινοβραδινοπρωινή ανάρτηση στο blog...
όσο για τον Ψινάκη...το σκέφτεται λέει...πάντως η πρόταση έγινε όντως απ' τον Καρατζαφέρη...του οποίου καθώς φαίνεται τα θέλει ο....κ....του!!!

Ανώνυμος είπε...

Einai polu dhmokratiko kai thetiko na ginontai kritikes kai polupikoila sxolia.. omws diavazontas auth th diskokritikh kai kuriws ta sxolia twn anagnwstwn tou blog kai exontas agorasei kai akousei kai to cd tou giwrgou dhmhtriadh, parathrhsa oti h olh suzhthsh estiase me tropo ligo 'tou podariou'- kapws apaksiwtiko- kai me tromerh eukolia apenanti se mia prospatheia enos kallitexnh. Kalh h diakwmwdhsh kai to black humor, omws kapote einai wraio na doume me kapoio sevasmo tis kinhseis kapoiou wrimou- opws kapou eipwthhke- pia kallitexnh, pou den analwthhke pote se vhmata pou den eksefrazan ton diko tou mousiko kosmo. Oso gia ton 'pureto tou savvatovradou' agaphth filh, opws fainetai o idios kauthriazei mia tetoia katastash kai den asxoleitai aplws gia na asxolhthei, alla antitheta fwtografizei mia eikona kwmikotragikh pou asfuktia kai vrisketai pantou gurw mas...
Se ena blog perimenei kaneis na dei diaforwn diathesewn kai apopsewn sxolia..alla edw diakrinetai mia isopedwtikh diaxeirish enos ulikou pou ektethhke kai isws se kapoious anthrwpous exei kati na pei-toulaxiston h prospatheia kai h pisth se kapoia mousikh tautothta.
Auta epi tou parontos-isws ki alla polla alla oi apolaustikoteres suzhthseis ginontai panta apo konta!

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
κατανοώ απόλυτα τι θέλετε να πείτε, αλλά καταλαβαίνετε κι εσείς πως όταν κάποιος εκτίθεται είναι έτοιμος και για τα θετικά και για τ' αρνητικά. Σ' αυτό που μπορώ να διαφωνήσω είναι στο ότι "ξεπετάχτηκε" ο δίσκος, δηλαδή δεν προσέχτηκε ως ακρόαμα. Σας διαβεβαιώνω πως μας παίρνει τουλάχιστον ένα τρίωρο με τη Λένα Πλάτωνος ν' ακούσουμε διεξοδικά το κάθε track, να μελετήσουμε τους στίχους και να συζητήσουμε. Από κει και πέρα, σίγουρα δε μπορεί να' ναι όλοι ευχαριστημένοι κι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα είχαμε καθημερινά αριστουργήματα! Προσωπικά σέβομαι τον Γιώργο Δημητριάδη για μια εντιμότατη στάση εδώ και 25 χρόνια και για ένα είδος pop- rock μουσικής που υπηρετεί και που κατέχει άριστα! Αν προσέξετε, τέλος, θα δείτε ότι η κριτική που του έγινε δεν είναι και τόσο αρνητική, κάθε άλλο θα έλεγα. Ακόμη και οι χιουμοριστικές πινελιές δεν έχουν κανένα στοιχείο κακίας, απλώς εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο κριτικό σχολιασμό. Όσο για τους bloggers που αφήνουν σχόλια εδώ μέσα, τους αφήνω ελεύθερο το πεδίο να διατυπώσουν τις απόψεις τους, βάσει όσων διάβασαν ή όσων άκουσαν (διότι να' στε σίγουρος/ η αρκετοί πήραν και θα πάρουν το cd του Γιώργου Δημητριάδη)
σας ευχαριστώ, λυπάμαι αν σας στενοχωρήσαμε και, πράγματι, μακάρι να τα λέγαμε από κοντά κάποια στιγμή!